1Καὶ μετὰ τὴν τελευτήν τοῦ Μωϋσέως τοῦ δούλου τοῦ Κυρίου, εἶπε Κύριος πρὸς Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ναυή, τὸν ὑπηρέτην τοῦ Μωϋσέως, λέγων, 2Μωϋσῆς ὁ θεράπων μου ἐτελεύτησε· τώρα λοιπὸν σηκωθεὶς διάβηθι τὸν Ἰορδάνην τοῦτον, σὺ καὶ πᾶς ὁ λαὸς οὗτος, πρὸς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ἐγὼ δίδω εἰς αὐτούς, εἰς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.3Πάντα τὸν τόπον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου πατήσῃ τὸ ἴχνος τῶν ποδῶν σας, εἰς ἐσᾶς ἔδωκα αὐτόν, καθὼς εἶπα πρὸς τὸν Μωϋσῆν·4ἀπὸ τῆς ἐρήμου καὶ τοῦ Λιβάνου τούτου καὶ ἕως τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, τοῦ ποταμοῦ τοῦ Εὐφράτου, πᾶσα ἡ γῆ τῶν Χετταίων, καὶ ἕως τῆς θαλάσσης τῆς μεγάλης πρὸς δυσμὰς τοῦ ἡλίου, θέλει εἶσθαι τὸ ὅριόν σας.5Δὲν θέλει δυνηθῆ ἄνθρωπος νὰ σταθῇ ἐναντίον σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· καθὼς ἤμην μετὰ τοῦ Μωϋσέως, θέλω εἶσθαι μετὰ σοῦ· δέν θέλω σὲ ἀφήσει οὐδὲ σὲ ἐγκαταλείψει. 6Ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου· διότι σὺ θέλεις κληροδοτήσει εἰς τὸν λαὸν τοῦτον τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ὥμοσα πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν νὰ δώσω εἰς αὐτούς.7Μόνον ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου σφόδρα, διὰ νὰ προσέχῃς νὰ κάμνῃς κατὰ πάντα τὸν νόμον, τὸν ὁποῖον προσέταξεν εἰς σὲ Μωϋσῆς ὁ θεράπων μου· μή ἐκκλίνῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ δεξιὰ ἤ ἀριστερά, διὰ νὰ φέρησαι μετὰ συνέσεως πανταχοῦ ὅπου ἄν ὑπάγῃς.8Δὲν θέλει ἀπομακρυνθῆ τοῦτο τὸ βιβλίον τοῦ νόμου ἀπὸ τοῦ στόματός σου, ἀλλ᾿ ἐν αὐτῷ θέλεις μελετᾷ ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ νὰ προσέχῃς νὰ κάμνῃς κατὰ πάντα ὅσα εἶναι γεγραμμένα ἐν αὐτῷ· διότι τότε θέλεις εὐοδοῦσθαι εἰς τὴν ὁδὸν σου, καὶ τότε θέλεις φέρεσθαι μετὰ συνέσεως. 9Δὲν σὲ προστάζω ἐγώ; ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου· μή φοβηθῇς μηδὲ δειλιάσῃς· διότι εἶναι μετὰ σοῦ Κύριος ὁ Θεὸς σου ὅπου ἄν ὑπάγῃς.

22Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, λέγει πρὸς αὐτούς· Ἔχετε πίστιν Θεοῦ.23Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι ὅστις εἴπῃ πρὸς τὸ ὄρος τοῦτο, Σηκώθητε καὶ ῥίφθητι εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ δὲν διστάσῃ ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, ἀλλὰ πιστεύσῃ ὅτι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα λέγει γίνονται, θέλει γείνει εἰς αὐτὸν ὅ, τι ἐὰν εἴπῃ.24Διὰ τοῦτο σᾶς λέγω, Πάντα ὅσα προσευχόμενοι ζητεῖτε, πιστεύετε ὅτι λαμβάνετε, καὶ θέλει γείνει εἰς ἐσᾶς.25Καὶ ὅταν ἵστασθε προσευχόμενοι, συγχωρεῖτε ἐὰν ἔχητέ τι κατὰ τινός, διὰ νὰ συγχωρήσῃ εἰς ἐσᾶς καὶ ὁ Πατήρ σας ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τὰ ἁμαρτήματά σας.26Ἀλλ᾿ ἐὰν σεῖς δὲν συγχωρῆτε, οὐδὲ ὁ Πατήρ σας ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς θέλει συγχωρήσει τὰ ἁμαρτήματά σας.

22Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ ἐμβῶσιν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ ὑπάγωσι πρὸ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἑωσοῦ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23Καὶ ἀφοῦ ἀπέλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν διὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἦτο μόνος ἐκεῖ.24Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.28Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ἐὰν ἦσαι σύ, πρόσταξόν με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα.29Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30Βλέπων ὅμως τὸν ἄνεμον δυνατὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρχίσας νὰ καταποντίζηται, ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.31Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπίασεν αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;32Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος·33οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτόν, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶσαι.

1[Προσευχή τοῦ Δαβίδ.] Ἄκουσον, Κύριε, τὸ δίκαιον· πρόσεξον εἰς τὴν δέησίν μου· ἀκροάσθητι τὴν προσευχήν μου, τὴν γινομένην οὐχὶ μὲ χείλη δόλια. 2Ἄς ἐξέλθῃ ἡ κρίσις μου παρὰ τοῦ προσώπου σου· οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἄς ἴδωσι τὴν εὐθύτητα. 3Ἠρεύνησας τὴν καρδίαν μου· ἐπεσκέφθης αὐτήν ἐν καιρῷ νυκτός· ἐδοκίμασάς με καὶ δὲν ηὗρες οὐδὲν ἐν ἐμοί· ὁ στοχασμὸς μου δὲν εἶναι διάφορος τῶν λόγων μου. 4Ὡς πρὸς τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ἐγὼ διὰ τῶν λόγων τῶν χειλέων σου ἐφυλάχθην ἀπὸ τῶν ὁδῶν τῶν παρανόμων. 5Στήριξον τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς ὁδοῖς σου, διὰ νὰ μή σαλευθῶσιν οἱ πόδες μου. 6Ἐγὼ σὲ ἐπεκαλέσθην, Θεέ, διότι θέλεις μοῦ εἰσακούσει· Κλῖνον εἰς ἐμὲ τὸ τίον σου, ἄκουσον τοὺς λόγους μου.

22Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ ἐμβῶσιν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ ὑπάγωσι πρὸ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἑωσοῦ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23Καὶ ἀφοῦ ἀπέλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν διὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἦτο μόνος ἐκεῖ.24Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.28Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ἐὰν ἦσαι σύ, πρόσταξόν με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα.29Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30Βλέπων ὅμως τὸν ἄνεμον δυνατὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρχίσας νὰ καταποντίζηται, ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.31Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπίασεν αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;32Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος·33οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτόν, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶσαι.