9Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἐνδύθητι δύναμιν, βραχίων Κυρίου· ἐξεγέρθητι ὡς ἐν ταῖς ἀρχαίαις ἡμέραις, ἐν ταῖς παλαιαῖς γενεαῖς. Δὲν εἶσαι σύ, ὁ πατάξας τὴν Ῥαὰβ καὶ τραυματίσας τὸν δράκοντα;10Δὲν εἶσαι σύ, ὁ ξηράνας τὴν θάλασσαν, τὰ ὕδατα τῆς μεγάλης ἀβύσσου; ὁ ποιήσας τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως τῶν λελυτρωμένων; 11Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.12Ἐγώ, ἐγὼ εἶμαι ὁ παρηγορῶν ὑμᾶς. Σὺ τίς εἶσαι καὶ φοβεῖσαι ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, ὅστις θέλει γείνει ὡς χόρτος·13καὶ ἐλησμόνησας Κύριον τὸν Ποιητήν σου, τὸν ἐκτείναντα τοὺς οὐρανοὺς καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν· καὶ ἐφοβεῖσο πάντοτε καθ᾿ ἡμέραν τὴν ὀργήν τοῦ καταθλίβοντός σε, ὡς ἐὰν ἦτο ἕτοιμος νὰ καταστρέψῃ; καὶ ποῦ εἶναι τώρα ἡ ὀργή τοῦ καταθλίβοντος;14Ὁ ἠχμαλωτισμένος σπεύδει νὰ λυθῇ καὶ νὰ μή ἀποθάνῃ ἐν τῷ λάκκῳ μηδὲ νὰ στερηθῇ τὸν ἄρτον αὑτοῦ·15διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ ταράττων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχοῦσι τὰ κύματα αὐτῆς· Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ.16Καὶ ἔθεσα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου καὶ σὲ ἐσκέπασα μὲ τὴν σκιὰν τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ στερεώσω τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ θεμελιώσω τὴν γῆν· καὶ διὰ νὰ εἴπω πρὸς τὴν Σιών, Λαὸς μου εἶσαι. 17Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἀνάστηθι, Ἱερουσαλήμ, ἥτις ἔπιες ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· ἔπιες, ἐξεκένωσας καὶ αὐτήν τὴν τρυγίαν τοῦ ποτηρίου τῆς ζάλης.18Ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε, δὲν ὑπάρχει ὁ ὁδηγῶν αὐτήν· οὐδὲ εἶναι ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψεν, ὁ πιάνων αὐτήν ἐκ τῆς χειρός.19Τὰ δύο ταῦτα ἦλθον ἐπὶ σέ· τίς θέλει σὲ συλλυπηθῆ; ἐρήμωσις καὶ καταστροφή καὶ πεῖνα καὶ μάχαιρα· διὰ τίνος νὰ σὲ παρηγορήσω;20Οἱ υἱοὶ σου ἀπενεκρώθησαν· κοίτονται ἀπ᾿ ἄκρου πασῶν τῶν ὁδῶν, ὡς ἄγριος ταῦρος ἐν δικτύοις· εἶναι πλήρεις τοῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιτιμήσεως τοῦ Θεοῦ σου. 21Ὅθεν, ἄκουε τώρα τοῦτο, τεθλιμμένη καὶ μεθύουσα, πλήν οὐχὶ ἐξ οἴνου·22οὕτω λέγει ὁ Κύριός σου, ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς σου, ὁ δικολογῶν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ· Ἰδού, ἔλαβον ἐκ τῶν χειρῶν σου τὸ ποτήριον τῆς ζάλης, τὴν τρυγίαν τοῦ ποτηρίου τοῦ θυμοῦ μου· δὲν θέλεις πλέον πίει αὐτὸ τοῦ λοιποῦ·23καὶ θέλω βάλει αὐτὸ εἰς τὴν χεῖρα τῶν καταθλιβόντων σε, οἵτινες εἶπον πρὸς τὴν ψυχήν σου, Κύψον, διὰ νὰ περάσωμεν· καὶ σὺ ἔβαλες τὸ σῶμά σου ὡς γῆν καὶ ὡς ὁδὸν εἰς τοὺς διαβαίνοντας.

15Τότε εἶπε πρὸς αὐτόν, Πῶς λέγεις, σὲ ἀγαπῶ, ἐνῷ ἡ καρδία σου δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ; σὺ μὲ ἐγέλασας τρίτην ταύτην τὴν φοράν, καὶ δὲν μὲ ἐφανέρωσας εἰς τί ἵσταται ἡ δύναμίς σου ἡ μεγάλη.16Καὶ ἐπειδή ἐστενοχώρει αὐτὸν καθ᾿ ἡμέραν μὲ τοὺς λόγους αὑτῆς καὶ ἐβίαζεν αὐτόν, ὥστε ἡ ψυχή αὑτοῦ ἀπέκαμε μέχρι θανάτου,17ἐφανέρωσε πρὸς αὐτήν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, ξυράφιον δὲν ἀνέβη ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου· διότι ἐγὼ εἶμαι Ναζηραῖος εἰς τὸν Θεὸν ἐκ κοιλίας μητρὸς μου. Ἐὰν ξυρισθῶ, τότε ἡ δύναμίς μου θέλει φύγει ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ θέλω ἀδυνατίσει καὶ κατασταθῆ ὡς πάντες οἱ ἄνθρωποι. 18Καὶ ἰδοῦσα ἡ Δαλιδά, ὅτι ἐφανέρωσε πρὸς αὐτήν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ, ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τοὺς ἄρχοντας τῶν Φιλισταίων, λέγουσα, Ἀνάβητε ταύτην τὴν φοράν· διότι μοὶ ἐφανέρωσεν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ. Τότε ἀνέβησαν πρὸς αὐτήν οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων, φέροντες καὶ τὸ ἀργύριον εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν.19Καὶ ἀπεκοίμησεν αὐτὸν ἐπὶ τῶν γονάτων αὑτῆς· καὶ ἐκάλεσεν ἄνθρωπον καὶ ἐξύρισε τοὺς ἑπτὰ πλοκάμους τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἤρχισε νὰ δαμάζῃ αὐτόν, καὶ ἡ δύναμις αὐτοῦ ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ. 20Καὶ αὐτή εἶπεν, Οἱ Φιλισταῖοι ἐπὶ σέ, Σαμψών. Καὶ αὐτὸς ἐξύπνησεν ἐκ τοῦ ὕπνου αὑτοῦ καὶ εἶπε, Θέλω ἐξέλθει καθὼς ἄλλοτε καὶ θέλω ἐκτιναχθῆ. Ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐγνώρισεν ὅτι ὁ Κύριος εἶχεν ἀπομακρυνθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.21Καὶ ἐπίασαν αὐτὸν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἐξώρυξαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ κατεβίβασαν αὐτὸν εἰς Γάζαν καὶ ἔδεσαν αὐτὸν μὲ δύο χαλκίνας ἁλύσεις· καὶ ἤλεθεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ δεσμωτηρίου. 22Αἱ δὲ τρίχες τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἤρχισαν νὰ ἐκφύωνται πάλιν, ἀφοῦ ἐξυρίσθη. 23Συνήχθησαν δὲ οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων, διὰ νὰ προσφέρωσι θυσίαν μεγάλην εἰς Δαγὼν τὸν θεὸν αὑτῶν καὶ νὰ εὐφρανθῶσι διότι εἶπον, Ὁ Θεὸς ἡμῶν παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν τὸν Σαμψὼν τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν. 24Καὶ ὅτε εἶδεν αὐτὸν ὁ λαός, ἐδόξασαν τὸν θεὸν αὑτῶν, λέγοντες, Ὁ θεὸς ἡμῶν παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ τὸν ὁλοθρευτήν τῆς γῆς ἡμῶν καὶ τὸν φονεύσαντα πλῆθος ἐξ ἡμῶν. 25Καὶ ὅτε εὐθύμησεν ἡ καρδία αὐτῶν, εἶπαν, Καλέσατε τὸν Σαμψών, διὰ νὰ παίξῃ εἰς ἡμᾶς. Καὶ ἐκάλεσαν τὸν Σαμψὼν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ δεσμωτηρίου, καὶ ἔπαιξεν ἔμπροσθεν αὐτῶν· καὶ ἔστησαν αὐτὸν ἀναμέσον τῶν στύλων. 26Καὶ εἶπεν ὁ Σαμψὼν πρὸς τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον ἐκράτει αὐτὸν ἐκ τῆς χειρός, Ἄφες με νὰ ψηλαφήσω τοὺς στύλους, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἵσταται ὁ οἶκος, διὰ νὰ στηριχθῶ ἐπ᾿ αὐτούς.27Ὁ δὲ οἶκος ἦτο πλήρης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν· καὶ ἦσαν ἐκεῖ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων· καὶ ἐπὶ τοῦ δώματος περίπου τρεῖς χιλιάδες ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἵτινες ἐθεώρουν τὸν Σαμψὼν παίζοντα. 28Καὶ ἐβόησεν ὁ Σαμψὼν πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Δέσποτα Κύριε, ἐνθυμήθητί με, δέομαι καὶ ἐνίσχυσόν με, παρακαλῶ, μόνον ταύτην τὴν φοράν, Θεέ, διὰ νὰ ἐκδικηθῶ κατὰ τῶν Φιλισταίων διὰ μιᾶς ὑπὲρ τῶν δύο ὀφθαλμῶν μου.29Καὶ ἐνηγκαλίσθη ὁ Σαμψὼν τοὺς δύο μέσους στύλους, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἵστατο ὁ οἶκος, καὶ ἐπεστηρίχθη ἐπ᾿ αὐτούς, τὸν ἕνα μὲ τὴν δεξιὰν αὑτοῦ καὶ τὸν ἄλλον μὲ τὴν ἀριστεράν αὑτοῦ.30Καὶ εἶπεν ὁ Σαμψών, Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν Φιλισταίων. Καὶ ἐκάμφθη μὲ δύναμιν· καὶ ὁ οἶκος ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῷ. Οἱ δὲ ἀποθανόντες, τοὺς ὁποίους ἐθανάτωσεν ἐν τῷ θανάτῳ αὑτοῦ, ἦσαν περισσότεροι παρὰ ὅσους ἐθανάτωσεν ἐν τῇ ζωῇ αὑτοῦ.

1Μετὰ δὲ τὰ πράγματα ταῦτα, εἶπον πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ἰδού, ὁ πατήρ σου ἀσθενεῖ. Καὶ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτοῦ τοὺς δύο υἱοὺς αὑτοῦ, τὸν Μανασσῆ καὶ τὸν Ἐφραΐμ.2Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Ἰακώβ, λέγοντες, Ἰδού, ὁ υἱὸς σου Ἰωσήφ ἔρχεται πρὸς σέ· καὶ ἀναλαβὼν δύναμιν, ὁ Ἰσραήλ ἐκάθισεν ἐπὶ τὴν κλίνην.3Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ὁ Θεὸς ὁ Παντοδύναμος ἐφάνη εἰς ἐμὲ ἐν Λοὺζ ἐν τῇ γῇ Χαναὰν καὶ μὲ εὐλόγησε·4καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω σὲ αὐξήσει καὶ θέλω σὲ πληθύνει καὶ θέλω σὲ καταστήσει εἰς πλῆθος λαῶν· καὶ θέλω δώσει τὴν γῆν ταύτην εἰς τὸ σπέρμα σου μετὰ σὲ παντοτεινήν ἰδιοκτησίαν.5Τώρα λοιπὸν οἱ δύο υἱοὶ σου, οἱ γεννηθέντες εἰς σὲ ἐν τῇ γῇ τῆς Αἰγύπτου, πρὶν ἐγὼ ἔλθω πρὸς σὲ εἰς τὴν Αἴγυπτον εἶναι ἰδικοὶ μου· ὁ Ἐφραΐμ καὶ ὁ Μανασσῆς θέλουσιν εἶσθαι εἰς ἐμὲ ὡς ὁ Ῥουβήν καὶ ὁ Συμεών·6τὰ δὲ τέκνα σου ὅσα γεννήσῃς μετὰ τούτους, θέλουσιν εἶσθαι ἰδικὰ σου· κατὰ τὸ ὄνομα τῶν ἀδελφῶν αὑτῶν θέλουσιν ὀνομασθῆ ἐν τῇ κληρονομίᾳ αὑτῶν.7Ὅτε δὲ ἐγὼ ἠρχόμην ἀπὸ Παδάν, ἀπέθανεν εἰς ἐμὲ ἡ Ῥαχήλ καθ᾿ ὁδὸν ἐν τῇ γῇ Χαναάν, ἐνῷ δὲν ἔλειπεν εἰμή ὀλίγον διάστημα διὰ νὰ φθάσωμεν εἰς Ἐφραθά· καὶ ἔθαψα αὐτήν ἐκεῖ ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Ἐφραθά· αὕτη εἶναι ἡ Βηθλεέμ. 8Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰσραήλ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰωσήφ, εἶπε, Τίνες εἶναι οὗτοι;9καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσήφ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Οὗτοι εἶναι οἱ υἱοὶ μου, τοὺς ὁποίους μοὶ ἔδωκεν ὁ Θεὸς ἐνταῦθα. Ὁ δὲ εἶπε, Φέρε αὐτούς, παρακαλῶ, πρὸς ἐμέ, διὰ νὰ εὐλογήσω αὐτούς.10Ἦσαν δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Ἰσραήλ βαρυωποὶ ὑπὸ τοῦ γήρατος, δὲν ἠδύνατο νὰ βλέπῃ. Καὶ ἐπλησίασεν αὐτοὺς πρὸς αὐτόν· καὶ ἐφίλησεν αὐτοὺς καὶ ἐνηγκαλίσθη αὐτούς.11Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Δὲν ἤλπιζον νὰ ἴδω τὸ πρόσωπόν σου· καὶ ἰδού, ὁ Θεὸς ἔδειξεν εἰς ἐμὲ καὶ τὸ σπέρμα σου.12Καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ ἐκ μέσου τῶν γονάτων αὐτοῦ. Καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ πρόσωπον ἕως ἐδάφους.13Λαβὼν δὲ αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ ἀμφοτέρους, τὸν Ἐφραΐμ ἐν τῇ δεξιᾷ αὑτοῦ πρὸς τὴν ἀριστερὰν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ τὸν Μανασσῆ ἐν τῇ ἀριστερᾷ αὑτοῦ πρὸς τὴν δεξιὰν τοῦ Ἰσραήλ, ἐπλησίασεν εἰς αὐτόν.14Καὶ ἐκτείνας ὁ Ἰσραήλ τὴν δεξιὰν αὑτοῦ ἐπέθεσεν ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Ἐφραΐμ, ὅστις ἦτο ὁ νεώτερος, τὴν δὲ ἀριστερὰν αὑτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Μανασσῆ, ἐναλλάξας τὰς χεῖρας αὑτοῦ· διότι ὁ Μανασσῆς ἦτο ὁ πρωτότοκος.15Καὶ εὐλόγησε τὸν Ἰωσήφ καὶ εἶπεν, Ὁ Θεός, ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου περιεπάτησαν οἱ πατέρες μου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαάκ, ὁ Θεὸς ὅστις μὲ ἐποίμανεν ἐκ γεννήσεώς μου ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης,16ὁ ἄγγελος ὅστις μὲ ἐλύτρωσεν ἐκ πάντων τῶν κακῶν, νὰ εὐλογήσῃ τὰ παιδία ταῦτα· καὶ νὰ ὀνομασθῆ ἐπ᾿ αὐτὰ τὸ ὄνομά μου καὶ τὸ ὄνομα τῶν πατέρων μου Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαάκ, καὶ νὰ πληθυνθῶσιν εἰς πλῆθος μέγα ἐπὶ τῆς γῆς. 17Καὶ ἰδὼν ὁ Ἰωσήφ ὅτι ἐπέθεσεν ὁ πατήρ αὑτοῦ τὴν χεῖρα αὑτοῦ τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Ἐφραΐμ, δυσηρεστήθη· καὶ ἐπίασε τὴν χεῖρα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ διὰ νὰ μεταθέσῃ αὐτήν ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ Ἐφραΐμ ἐπὶ τὴν κεφαλήν τοῦ Μανασσῆ.18Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσήφ πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ, Μή οὕτω, πάτερ μου, διότι οὗτος εἶναι ὁ πρωτότοκος· ἐπίθες τὴν δεξιὰν σου ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ.19Ἀλλ᾿ ὁ πατήρ αὐτοῦ δὲν ἠθέλησε· καὶ εἶπεν, Ἐξεύρω, τέκνον μου, ἐξεύρω· καὶ οὗτος θέλει κατασταθῆ λαὸς καὶ οὗτος ἔτι θέλει γείνει μέγας· ἀλλ᾿ ὅμως ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος θέλει εἶσθαι μεγαλήτερος αὐτοῦ καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει γείνει πλῆθος ἐθνῶν. 20Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς τὴν ἡμέραν ἐκείνην, λέγων, Εἰς σὲ ἀναφερόμενος θέλει εὐλογεῖ ὁ Ἰσραήλ, λέγων, Ὁ Θεὸς νὰ σὲ κάμῃ ὡς τὸν Ἐφραΐμ καὶ ὡς τὸν Μανασσῆ. Καὶ ἔστησε τὸν Ἐφραΐμ πρὸ τοῦ Μανασσῆ.21Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Ἰωσήφ, Ἰδού, ἐγὼ ἀποθνήσκω· καὶ ὁ Θεὸς θέλει εἶσθαι μὲ σᾶς καὶ θέλει σᾶς ἐπαναφέρει εἰς τὴν γῆν τῶν πατέρων σας·22καὶ ἐγὼ δίδω εἰς σὲ μερίδιον ἕν ὑπὲρ τοὺς ἀδελφοὺς σου, τὸ ὁποῖον ἔλαβον ἐκ τῆς χειρὸς τῶν Ἀμορραίων διὰ τῆς μαχαίρας μου καὶ διὰ τοῦ τόξου μου.

6Καὶ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, λέγων, Οὗτος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ζοροβάβελ, λέγων, Οὐχὶ διὰ δυνάμεως οὐδὲ διὰ ἰσχύος ἀλλὰ διὰ τοῦ Πνεύματός μου, λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων.7Τίς εἶσαι σύ, τὸ ὄρος τὸ μέγα, ἔμπροσθεν τοῦ Ζοροβάβελ; πεδιάς· καὶ θέλει ἐκφέρει τὸν ἀκρογωνιαῖον λίθον ἐν ἀλαλαγμῷ, Χάρις, χάρις εἰς αὐτόν!8Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,9Αἱ χεῖρες τοῦ Ζοροβάβελ ἔθεσαν τὸ θεμέλιον τοῦ οἴκου τούτου καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ θέλουσι τελειώσει αὐτόν· καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων μὲ ἀπέστειλε πρὸς ἐσᾶς.10Διότι τίς κατεφρόνησε τὴν ἡμέραν τῶν μικρῶν πραγμάτων; θέλουσι βεβαίως χαρῆ καὶ θέλουσιν ἰδεῖ τὸν κασσιτέρινον λίθον ἐν τῇ χειρὶ τοῦ Ζοροβάβελ οἱ ἑπτὰ ἐκεῖνοι ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου, οἱ περιτρέχοντες διὰ πάσης τῆς γῆς.

12Ὥστε ὁ νομίζων ὅτι ἵσταται ἄς βλέπῃ μή πέσῃ.