1Λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, περικυκλωμένοι ὄντες ὑπὸ τοσούτου νέφους μαρτύρων, ἄς ἀπορρίψωμεν πᾶν βάρος καὶ τὴν εὐκόλως ἐμπεριπλέκουσαν ἡμᾶς ἁμαρτίαν, καὶ ἄς τρέχωμεν μεθ᾿ ὑπομονῆς τὸν προκείμενον εἰς ἡμᾶς ἀγῶνα,2ἀποβλέποντες εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτήν τῆς πίστεως, ὅστις ὑπὲρ τῆς χαρᾶς τῆς προκειμένης εἰς αὐτὸν ὑπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας τὴν αἰσχύνην, καὶ ἐκάθησεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.3Διότι συλλογίσθητε τὸν ὑπομείναντα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν τοιαύτην ἀντιλογίαν εἰς ἑαυτόν, διὰ νὰ μή ἀποκάμητε χαυνούμενοι κατὰ τὰς ψυχὰς σας. 4Δὲν ἀντεστάθητε ἔτι μέχρις αἵματος ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῆς ἁμαρτίας, 5καὶ ἐλησμονήσατε τὴν νουθεσίαν, ἥτις λαλεῖ πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς υἱούς, λέγουσα· Υἱὲ μου, μή καταφρονῇς τὴν παιδείαν τοῦ Κυρίου, μηδὲ ἀθυμῇς ἐλεγχόμενος ὑπ᾿ αὐτοῦ.6Διότι ὅντινα ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει καὶ μαστιγόνει πάντα υἱόν, τὸν ὁποῖον παραδέχεται. 7Ἐὰν ὑπομένητε τὴν παιδείαν, ὁ Θεὸς φέρεται πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς υἱούς· διότι τίς υἱὸς εἶναι, τὸν ὁποῖον δὲν παιδεύει ὁ πατήρ;8Ἐὰν ὅμως ἦσθε χωρὶς παιδείαν, τῆς ὁποίας ἔγειναν μέτοχοι πάντες, ἄρα εἶσθε νόθοι καὶ οὐχὶ υἱοί,9ἔπειτα τοὺς μὲν κατὰ σάρκα πατέρας ἡμῶν εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐσεβόμεθα αὐτούς· δὲν θέλομεν ὑποταχθῆ πολλῷ μᾶλλον εἰς τὸν Πατέρα τῶν πνευμάτων καὶ ζήσει;10Διότι ἐκεῖνοι μὲν πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐπαίδευον ἡμᾶς κατὰ τὴν ἀρέσκειαν αὑτῶν, ὁ δὲ πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῶν, διὰ νὰ γείνωμεν μέτοχοι τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ.11Πᾶσα δὲ παιδεία πρὸς μὲν τὸ παρὸν δὲν φαίνεται ὅτι εἶναι πρόξενος χαρᾶς, ἀλλὰ λύπης, ὕστερον ὅμως ἀποδίδει εἰς τοὺς γυμνασθέντας δι᾿ αὐτῆς καρπὸν εἰρηνικὸν δικαιοσύνης. 12Διὰ τοῦτο ἀνορθώσατε τὰς κεχαυνωμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα,13καὶ κάμετε εἰς τοὺς πόδας σας εὐθείας ὁδούς, διὰ νὰ μή ἐκτραπῇ τὸ χωλόν, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ θεραπευθῆ. 14Ζητεῖτε εἰρήνην μετὰ πάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, χωρὶς τοῦ ὁποίου οὐδεὶς θέλει ἰδεῖ τὸν Κύριον,15παρατηροῦντες μήπως ὑστερῆταί τις ἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, μήπως ῥίζα τις πικρίας ἀναφύουσα φέρῃ ἐνόχλησιν καὶ διὰ ταύτης μιανθῶσι πολλοί,16μήπως ἦναί τις πόρνος ἤ βέβηλος καθὼς ὁ Ἠσαῦ, ὅστις διὰ μίαν βρῶσιν ἐπώλησε τὰ πρωτοτόκια αὑτοῦ.17Ἐπειδή ἐξεύρετε ὅτι καὶ μετέπειτα, θέλων νὰ κληρονομήσῃ τὴν εὐλογίαν, ἀπεδοκιμάσθη, διότι δὲν εὗρε τόπον μετανοίας, ἄν καὶ ἐξεζήτησεν αὐτήν μετὰ δακρύων.

1Καὶ ὡς ἐτελείωσε λαλῶν πρὸς τὸν Σαούλ, ἡ ψυχή τοῦ Ἰωνάθαν συνεδέθη μετὰ τῆς ψυχῆς τοῦ Δαβίδ, καὶ ἠγάπησεν αὐτὸν ὁ Ἰωνάθαν ὡς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ ψυχήν.2Καὶ παρέλαβεν αὐτὸν ὁ Σαοὺλ ἐκείνην τὴν ἡμέραν καὶ δὲν ἀφῆκεν αὐτὸν νὰ ἐπιστρέψῃ πλέον εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.3Τότε ὁ Ἰωνάθαν ἔκαμε συνθήκην μετὰ τοῦ Δαβίδ· διότι ἠγάπα αὐτὸν ὡς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ ψυχήν.4καὶ ἐκδυθεὶς ὁ Ἰωνάθαν τὸ ἐπένδυμα τὸ ἐφ᾿ ἑαυτόν, ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸν Δαβίδ, καὶ τὴν στολήν αὑτοῦ, ἕως καὶ αὐτὸ τὸ ξίφος αὑτοῦ καὶ τὸ τόξον αὑτοῦ καὶ τὴν ζώνην αὑτοῦ.

21Καὶ ἐδέετο ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Κύριον περὶ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, διότι ἦτο στεῖρα· καὶ ἐπήκουσεν ὁ Κύριος αὐτοῦ, καὶ συνέλαβεν ἡ Ῥεβέκκα ἡ γυνή αὐτοῦ.22Καὶ τὰ παιδία συνεκρούοντο ἐντὸς αὐτῆς· καὶ εἶπεν, Ἄν μέλλῃ οὕτω νὰ γείνῃ, διὰ τί ἐγὼ νὰ συλλάβω; καὶ ὑπῆγε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Κύριον. 23Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτήν, Δύο ἔθνη εἶναι ἐν τῇ κοιλίᾳ σου· καὶ δύο λαοὶ θέλουσι διαχωρισθῆ ἀπὸ τῶν ἐντοσθίων σου· καὶ ὁ εἷς λαὸς θέλει εἶσθαι δυνατώτερος τοῦ ἄλλου λαοῦ· καὶ ὁ μεγαλήτερος θέλει δουλεύσει εἰς τὸν μικρότερον. 24Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι αὐτῆς διὰ νὰ γεννήσῃ, ἰδού, ἦσαν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς.25Ἐξῆλθε δὲ ὁ πρῶτος ἐρυθρὸς καὶ ὅλος ὡς δέρμα δασύτριχος· καὶ ἐκάλεσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἡσαῦ.26Καὶ ἔπειτα ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ· καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐκράτει τὴν πτέρναν τοῦ Ἡσαῦ· διὰ τοῦτο νομάσθη Ἰακώβ· ὁ δὲ Ἰσαὰκ ἦτο ἐτῶν ἑξήκοντα, ὅτε ἐγέννησεν αὐτούς. 27Ηὔξησαν δὲ τὰ παιδία· καὶ ἔγεινεν ὁ μὲν Ἡσαῦ ἄνθρωπος ἔμπειρος εἰς τὸ κυνήγιον, ἄνθρωπος τοῦ ἀγροῦ· ὁ δὲ Ἰακώβ, ἄνθρωπος ἁπλοῦς, κατοικῶν ἐν σκηναῖς.28Καὶ ὁ μὲν Ἰσαὰκ ἠγάπα τὸν Ἡσαῦ, διότι τὸ κυνήγιον ἦτο τροφή εἰς αὐτόν· ἡ δὲ Ῥεβέκκα ἠγάπα τὸν Ἰακώβ. 29Ἐμαγείρευε δὲ ὁ Ἰακὼβ μαγείρευμα· καὶ ἦλθεν ὁ Ἡσαῦ ἐκ τοῦ ἀγροῦ καὶ ἦτο ἀποκαμωμένος·30καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν Ἰακώβ, Δὸς μοι, παρακαλῶ, νὰ φάγω ἀπὸ τὸ κόκκινον, τὸ κόκκινον τοῦτο, διότι εἶμαι ἀποκαμωμένος· διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἐδώμ. 31Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Πώλησόν μοι σήμερον τὰ πρωτοτόκιά σου. 32Καὶ ὁ Ἡσαῦ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ὑπάγω νὰ ἀποθάνω, καὶ τί μὲ φελοῦσι ταῦτα τὰ πρωτοτόκια; 33Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Ὅμοσόν μοι σήμερον· καὶ ὥμοσεν εἰς αὐτόν· καὶ ἐπώλησε τὰ πρωτοτόκια αὑτοῦ εἰς τὸν Ἰακώβ.34Τότε ὁ Ἰακὼβ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἡσαῦ ἄρτον καὶ μαγείρευμα τῆς φακῆς· καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ σηκωθεὶς ἀνεχώρησεν· οὕτως ὁ Ἡσαῦ κατεφρόνησε τὰ πρωτοτόκια.