Δευ, Σεπ 02, 2024
Χωρίο: Κατά Λουκάν 2:1-23
Διάρκεια: 46 Λεπτά 45 Δευτερόλεπτα
1Ἀφοῦ δὲ ἐγεννήθη ὁ Ἰησοῦς ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδού, μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἦλθον εἰς Ἱεροσόλυμα, λέγοντες·2Ποῦ εἶναι ὁ γεννηθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; διότι εἴδομεν τὸν ἀστέρα αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν διὰ νὰ προσκυνήσωμεν αὐτόν.3Ἀκούσας δὲ Ἡρώδης ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη καὶ πᾶσα ἡ Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ,4καὶ συνάξας πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, ἠρώτα νὰ μάθῃ παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται.5Ἐκεῖνοι δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· διότι οὕτως εἶναι γεγραμμένον διὰ τοῦ προφήτου·
6Καὶ σύ, Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, δὲν εἶσαι οὐδόλως ἐλαχίστη μεταξὺ τῶν ἡγεμόνων τοῦ Ἰούδα· διότι ἐκ σοῦ θέλει ἐξέλθει ἡγούμενος, ὅστις θέλει ποιμάνει τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ.
7Τότε ὁ Ἡρώδης καλέσας κρυφίως τοὺς μάγους ἐξηκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν καιρὸν τοῦ φαινομένου ἀστέρος,8καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεέμ, εἶπε· Πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἀφοῦ δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, διὰ νὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ νὰ προσκυνήσω αὐτό.
9Ἐκεῖνοι δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἀνεχώρησαν· καὶ ἰδού, ὁ ἀστήρ τὸν ὁποῖον εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προεπορεύετο αὐτῶν, ἑωσοῦ ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω ὅπου ἦτο τὸ παιδίον.10Ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα,11καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εὗρον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτό, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὑτῶν προσέφεραν εἰς αὐτὸ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·12καὶ ἀποκαλυφθέντες θεόθεν κατ᾿ ὄναρ νὰ μή ἐπιστρέψωσι πρὸς τὸν Ἡρώδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὑτῶν.
13Ἀφοῦ δὲ αὐτοὶ ἀνεχώρησαν, ἰδού, ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ εἰς τὸν Ἰωσήφ, λέγων· Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἔσο ἐκεῖ ἑωσοῦ εἴπω σοι· διότι μέλλει ὁ Ἡρώδης νὰ ζητήσῃ τὸ παιδίον, διὰ νὰ ἀπολέσῃ αὐτό.14Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ διὰ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,15καὶ ἦτο ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς τοῦ Ἡρώδου, διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱὸν μου.
16Τότε ὁ Ἡρώδης, ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη σφόδρα καὶ ἀποστείλας ἐφόνευσε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κατωτέρω κατὰ τὸν καιρόν, τὸν ὁποῖον ἐξηκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων.17Τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου, λέγοντος·
18Φωνή ἠκούσθη ἐν Ῥαμᾷ, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· ἡ Ῥαχήλ ἔκλαιε τὰ τέκνα αὑτῆς, καὶ δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ, διότι δὲν ὑπάρχουσι.
19Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρώδου ἰδού, ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ εἰς τὸν Ἰωσήφ ἐν Αἰγύπτῳ, 20λέγων· Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ὕπαγε εἰς γῆν Ἰσραήλ· διότι ἀπέθανον οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν τοῦ παιδίου. 21Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ.
22Ἀκούσας δὲ ὅτι ὁ Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρώδου τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, ἐφοβήθη νὰ ὑπάγῃ ἐκεῖ· ἀποκαλυφθεὶς δὲ θεόθεν κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 23καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν· ὅτι Ναζωραῖος θέλει ὀνομασθῆ.
Κυρ, Σεπ 01, 2024
Χωρίο: Δανιήλ 2:1-28
Διάρκεια: 53 Λεπτά 28 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ Ναβουχοδονόσορ, ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐνυπνιάσθη ἐνύπνια, καὶ ἐταράχθη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ καὶ ὁ ὕπνος αὐτοῦ ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.2Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς νὰ καλέσωσι τοὺς μάγους καὶ τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ τοὺς γόητας καὶ τοὺς Χαλδαίους, διὰ νὰ φανερώσωσι πρὸς τὸν βασιλέα τὰ ἐνύπνια αὐτοῦ. Ἦλθον λοιπὸν καὶ ἐστάθησαν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως.3Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ βασιλεύς, Ἐνυπνιάσθην ἐνύπνιον καὶ τὸ πνεῦμά μου ἐταράχθη εἰς τὸ νὰ γνωρίσω τὸ ἐνύπνιον.
4Καὶ ἐλάλησαν οἱ Χαλδαῖοι πρὸς τὸν βασιλέα Συριστί, λέγοντες, Βασιλεῦ, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα· εἰπὲ τὸ ἐνύπνιον πρὸς τοὺς δούλους σου καὶ ἡμεῖς θέλομεν φανερώσει τὴν ἑρμηνείαν.
5Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς τοὺς Χαλδαίους, τὸ πρᾶγμα διέφυγεν ἀπ᾿ ἐμοῦ· ἐὰν δὲν κάμητε γνωστὸν εἰς ἐμὲ τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ, θέλετε καταμελισθῆ καὶ αἱ οἰκίαι σας θέλουσι γείνει κοπρῶνες·6ἀλλ᾿ ἐὰν φανερώσητε τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ, θέλετε λάβει παρ᾿ ἐμοῦ δῶρα καὶ ἀμοιβὰς καὶ τιμήν μεγάλην· τὸ ἐνύπνιον λοιπὸν καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ φανερώσατε εἰς ἐμέ.
7Ἀπεκρίθησαν ἐκ δευτέρου καὶ εἶπον, Ἄς εἴπῃ ὁ βασιλεὺς τὸ ἐνύπνιον πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, καὶ ἡμεῖς θέλομεν φανερώσει τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ.
8Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίθη καὶ εἶπε, Ἐπ᾿ ἀληθείας καταλαμβάνω ὅτι σεῖς θέλετε νὰ ἐξαγοράζητε τὸν καιρόν, βλέποντες ὅτι διέφυγεν ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρᾶγμα.9Ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν κάμητε γνωστὸν εἰς ἐμὲ τὸ ἐνύπνιον, αὕτη μόνη ἡ ἀπόφασις εἶναι διὰ σᾶς· διότι συνεβουλεύθητε νὰ εἴπητε ψευδεῖς καὶ διεφθαρμένους λόγους ἔμπροσθέν μου, ἑωσοῦ παρέλθῃ ὁ καιρός· εἴπατέ μοι λοιπὸν τὸ ἐνύπνιον καὶ θέλω γνωρίσει ὅτι δύνασθε νὰ φανερώσητε εἰς ἐμὲ καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ.
10Ἀπεκρίθησαν οἱ Χαλδαῖοι ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως καὶ εἶπον, δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς δυνάμενος νὰ φανερώσῃ τὸ πρᾶγμα τοῦ βασιλέως· καθὼς δὲν ὑπάρχει οὐδεὶς βασιλεύς, ἄρχων ἤ διοικητής, ὅστις νὰ ζητῇ τοιαῦτα πράγματα παρὰ μάγου ἤ ἐπαοιδοῦ ἤ Χαλδαίου·11καὶ τὸ πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ὁ βασιλεὺς ζητεῖ εἶναι μέγα, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος δυνάμενος νὰ φανερώσῃ αὐτὸ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, ἐκτὸς τῶν θεῶν, τῶν ὁποίων ἡ κατοικία δὲν εἶναι μετὰ σαρκός.
12Διὰ τοῦτο ἐθυμώθη ὁ βασιλεὺς καὶ ὠργίσθη σφόδρα καὶ εἶπε νὰ ἀπολέσωσι πάντας τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος.13Καὶ ἐξῆλθεν ἡ ἀπόφασις καὶ οἱ σοφοὶ ἐθανατόνοντο· ἐζήτησαν δὲ καὶ τὸν Δανιήλ καὶ τοὺς συντρόφους αὐτοῦ, διὰ νὰ θανατώσωσιν αὐτούς.14Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δανιήλ μετὰ φρονήσεως καὶ σοφίας πρὸς τὸν Ἀριὼχ τὸν ἀρχισωματοφύλακα τοῦ βασιλέως, ὅστις ἐξῆλθε διὰ νὰ θανατώσῃ τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος,15ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀριώχ, τὸν ἄρχοντα τοῦ βασιλέως, Διὰ τί ἡ βιαία αὕτη ἀπόφασις παρὰ τοῦ βασιλέως; Καὶ ὁ Ἀριὼχ ἐφανέρωσε τὸ πρᾶγμα πρὸς τὸν Δανιήλ.16Καὶ εἰσῆλθεν ὁ Δανιήλ καὶ παρεκάλεσε τὸν βασιλέα νὰ δώσῃ καιρὸν εἰς αὐτὸν καὶ ἤθελε φανερώσει τὴν ἑρμηνείαν πρὸς τὸν βασιλέα.17Καὶ ὑπῆγεν ὁ Δανιήλ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ καὶ ἐγνωστοποίησε τὸ πρᾶγμα πρὸς τὸν Ἀνανίαν, πρὸς τὸν Μισαήλ καὶ πρὸς τὸν Ἀζαρίαν, τοὺς συντρόφους αὑτοῦ,18διὰ νὰ ζητήσωσιν ἔλεος παρὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ περὶ τοῦ μυστηρίου τούτου, ὥστε νὰ μή ἀπολεσθῇ ὁ Δανιήλ καὶ οἱ σύντροφοι αὐτοῦ μετὰ τῶν ἐπιλοίπων σοφῶν τῆς Βαβυλῶνος.
19Καὶ τὸ μυστήριον ἀπεκαλύφθη πρὸς τὸν Δανιήλ δι᾿ὀράματος τῆς νυκτός. Τότε εὐλόγησεν ὁ Δανιήλ τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ.
20Καὶ ἐλάλησεν ὁ Δανιήλ καὶ εἶπεν, Εἴη τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος· διότι αὐτοῦ εἶναι ἡ σοφία καὶ ἡ δύναμις·21καὶ αὐτὸς μεταβάλλει τοὺς καιροὺς καὶ τοὺς χρόνους· καθαιρεῖ βασιλεῖς καὶ καθιστᾷ βασιλεῖς· δίδει σοφίαν εἰς τοὺς σοφοὺς καὶ γνῶσιν εἰς τοὺς συνετούς.22Αὐτὸς ἀποκαλύπτει τὰ βαθέα καὶ τὰ κεκρυμμένα· γνωρίζει τὰ ἐν τῷ σκότει καὶ τὸ φῶς κατοικεῖ μετ᾿ αὐτοῦ.23Σέ, Θεὲ τῶν πατέρων μου, εὐχαριστῶ καὶ σὲ δοξολογῶ, ὅστις μοὶ ἔδωκας σοφίαν καὶ δύναμιν, καὶ ἔκαμες γνωστὸν εἰς ἐμὲ ὅ, τι ἐδεήθημεν παρὰ σοῦ. Διότι σὺ ἔκαμες γνωστήν εἰς ἡμᾶς τοῦ βασιλέως τὴν ὑπόθεσιν.
24Ὑπῆγε λοιπὸν ὁ Δανιήλ πρὸς τὸν Ἀριώχ, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς διέταξε νὰ ἀπολέσῃ τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος· ὑπῆγε καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν οὕτω· Μή ἀπολέσῃς τοὺς σοφοὺς τῆς Βαβυλῶνος· εἴσαξόν με ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ἐγὼ θέλω φανερώσει τὴν ἑρμηνείαν πρὸς τὸν βασιλέα.25Καὶ εἰσῆξεν ὁ Ἀριὼχ μετὰ σπουδῆς τὸν Δανιήλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν οὕτως, Εὕρηκα ἄνδρα ἐκ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰούδα, ὅστις θέλει φανερώσει τὴν ἑρμηνείαν εἰς τὸν βασιλέα.26Ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε πρὸς τὸν Δανιήλ, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἦτο Βαλτασάσαρ, Εἶσαι ἱκανὸς νὰ φανερώσῃς πρὸς ἐμὲ τὸ ἐνύπνιον τὸ ὁποῖον εἶδον καὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ;
27Ἀπεκρίθη ὁ Δανιήλ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ εἶπε, Τὸ μυστήριον, περὶ τοῦ ὁποίου ὁ βασιλεὺς ἐπερωτᾷ, δὲν δύνανται σοφοί, ἐπαοιδοί, μάγοι, μάντεις, νὰ φανερώσωσι πρὸς τὸν βασιλέα·28ἀλλ᾿ εἶναι Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅστις ἀποκαλύπτει μυστήρια καὶ κάμνει γνωστὸν εἰς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, τί μέλλει γενέσθαι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις
Πεμ, Αυγ 29, 2024
Διάρκεια: 45 Λεπτά 56 Δευτερόλεπτα
Τετ, Αυγ 28, 2024
Χωρίο: Πράξεις των Αποστόλων 11:1-18
Διάρκεια: 39 Λεπτά 53 Δευτερόλεπτα
1Ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντες ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέχθησαν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ.2Καὶ ὅτε ἀνέβη ὁ Πέτρος εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐφιλονείκουν μετ᾿ αὐτοῦ οἱ ἐκ περιτομῆς,3λέγοντες ὅτι Εἰσῆλθες πρὸς ἀνθρώπους ἀπεριτμήτους καὶ συνέφαγες μετ᾿ αὐτῶν.4Ὁ δὲ Πέτρος ἤρχισε καὶ ἐξέθετε πρὸς αὐτοὺς τὰ γενόμενα κατὰ σειράν, λέγων·5Ἐγὼ ἤμην προσευχόμενος ἐν τῇ πόλει Ἰόππῃ, καὶ εἶδον ὄραμα ἐν ἐκστάσει, σκεῦός τι καταβαῖνον ὡς σινδόνα μεγάλην, ἥτις δεδεμένη ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἄκρων κατεβιβάζετο ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἦλθε μέχρις ἐμοῦ·6εἰς τὴν ὁποίαν ἀτενίσας παρετήρουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.7Καὶ ἤκουσα φωνήν λέγουσαν πρὸς ἐμέ· Σηκωθείς, Πέτρε, σφάξον καὶ φάγε.8Καὶ εἶπον· Μή γένοιτο, Κύριε, διότι οὐδὲν βέβηλον ἤ ἀκάθαρτον εἰσῆλθε ποτὲ εἰς τὸ στόμα μου.9Καὶ ἡ φωνή μοὶ ἀπεκρίθη ἐκ δευτέρου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· Ὅσα ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε, σὺ μή λέγε βέβηλα.10Ἔγεινε δὲ τοῦτο τρίς, καὶ πάλιν ἀνεσύρθησαν ἅπαντα εἰς τὸν οὐρανόν.11Καὶ ἰδού, τῇ αὐτῇ ὥρᾳ τρεῖς ἄνθρωποι ἔφθασαν εἰς τὴν οἰκίαν, ἐν ᾗ ἤμην, ἀπεσταλμένοι πρὸς ἐμὲ ἀπὸ Καισαρείας.12Εἶπε δὲ πρὸς ἐμὲ τὸ Πνεῦμα νὰ ὑπάγω μετ᾿ αὐτῶν, μηδόλως διστάζων. Ἦλθον δὲ μετ᾿ ἐμοῦ καὶ οἱ ἕξ οὗτοι ἀδελφοί, καὶ εἰσήλθομεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀνθρώπου,13καὶ ἀπήγγειλε πρὸς ἡμᾶς πῶς εἶδε τὸν ἄγγελον ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ, ὅτι ἐστάθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀπόστειλον ἀνθρώπους εἰς Ἰόππην καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα τὸν ἐπονομαζόμενον Πέτρον,14ὅστις θέλει λαλήσει πρὸς σὲ λόγους, δι᾿ ὧν θέλεις σωθῆ σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου.15Καὶ ἐνῷ ἤρχισα νὰ λαλῶ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτοὺς καθὼς καὶ ἐφ᾿ ἡμᾶς κατ᾿ ἀρχάς.16Τότε ἐνεθυμήθην τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅτι ἔλεγεν· Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ἐν ὕδατι, σεῖς ὅμως θέλετε βαπτισθῆ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.17Ἐὰν λοιπὸν ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἴσην δωρεὰν ὡς καὶ εἰς ἡμᾶς, διότι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἐγὼ τίς ἤμην ὥστε νὰ δυνηθῶ νὰ ἐμποδίσω τὸν Θεόν;
18Ἀκούσαντες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες· Καὶ εἰς τὰ ἔθνη λοιπὸν ἔδωκεν ὁ Θεὸς τὴν μετάνοιαν εἰς ζωήν.
Κυρ, Αυγ 25, 2024
Χωρίο: Β' Βασιλέων 5:1-17
Διάρκεια: 56 Λεπτά 42 Δευτερόλεπτα
1Ὁ δὲ Νεεμάν, ὁ στρατηγὸς τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, ἦτο ἀνήρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὑτοῦ καὶ τιμώμενος, ἐπειδή ὁ Κύριος δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκε σωτηρίαν εἰς τὴν Συρίαν· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦτο δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, λεπρὸς ὅμως.2Ἐξῆλθον δὲ οἱ Σύριοι κατὰ τάγματα καὶ ἔφερον αἰχμάλωτον ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ μικρὰν τινα κόρην· καὶ ὑπηρέτει τὴν γυναῖκα τοῦ Νεεμάν.3Καὶ εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν αὑτῆς, Εἴθε νὰ ἦτο ὁ κύριός μου ἔμπροσθεν τοῦ προφήτου τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, διότι ἤθελεν ἰατρεύσει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.
4Καὶ εἰσελθὼν ὁ Νεεμὰν ἀπήγγειλε πρὸς τὸν κύριον αὑτοῦ, λέγων, Οὕτω καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ κόρη ἡ ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ.5Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, Ἐλθέ, ὕπαγε, καὶ θέλω στείλει ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕξ χιλιάδας χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων·6Καὶ ἔφερε τὴν ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, λέγουσαν, Καὶ τώρα καθὼς ἔλθῃ ἐπιστολή αὕτη πρὸς σέ, ἰδού, ἔστειλα πρὸς σὲ Νεεμὰν τὸν δοῦλόν μου, διὰ νὰ ἰατρεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.
7Καὶ καθὼς ἀνέγνωσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ τὴν ἐπιστολήν, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ εἶπε, Θεὸς εἶμαι ἐγώ, διὰ νὰ θανατόνω καὶ νὰ ζωοποιῶ, ὥστε οὗτος στέλλει πρὸς ἐμὲ νὰ ἰατρεύσω ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλῶ, καὶ ἰδέτε ὅτι οὗτος ζητεῖ πρόφασιν ἐναντίον μου.
8Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ Ἐλισσαιέ, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, ἀπέστειλε πρὸς τὸν βασιλέα, λέγων, Διὰ τί διέσχισας τὰ ἱμάτιά σου; ἄς ἔλθῃ τώρα πρὸς ἐμέ, καὶ θέλει γνωρίσει ὅτι εἶναι προφήτης ἐν τῷ Ἰσραήλ.
9Τότε ἦλθεν ὁ Νεεμὰν μετὰ τῶν ἵππων αὑτοῦ καὶ μετὰ τῆς ἁμάξης αὑτοῦ, καὶ ἐστάθη εἰς τὴν θύραν τῆς οἰκίας τοῦ Ἐλισσαιέ.10Καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἐλισσαιὲ μηνυτήν, λέγων, Ὕπαγε καὶ λούσθητι ἑπτάκις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ θέλει ἐπανέλθει ἡ σὰρξ σου εἰς σέ, καὶ θέλεις καθαρισθῆ.
11Ὁ δὲ Νεεμὰν ἐθυμώθη καὶ ἀνεχώρησε καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ἔλεγον, Θέλει βεβαίως ἐξέλθει πρὸς ἐμὲ καὶ θέλει σταθῆ καὶ ἐπικαλεσθῆ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ, καὶ διακινήσει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὸν τόπον καὶ ἰατρεύσει τὸν λεπρόν·
12ὁ Ἀβανὰ καὶ ὁ Φαρφάρ, ποταμοὶ τῆς Δαμασκοῦ, δὲν εἶναι καλήτεροι ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα τοῦ Ἰσραήλ; δὲν ἠδυνάμην νὰ λουσθῶ ἐν αὐτοῖς καὶ νὰ καθαρισθῶ; Καὶ στραφείς, ἀνεχώρησε μετὰ θυμοῦ.13Ἐπλησίασαν δὲ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπον· Πάτερ μου, ἐὰν ὁ προφήτης ἤθελε σοὶ εἰπεῖ μέγα πρᾶγμα, δὲν ἤθελες κάμει αὐτό; πόσῳ μᾶλλον τώρα, ὅταν σοὶ λέγῃ, Λούσθητι καὶ καθαρίσθητι;14Τότε κατέβη καὶ ἐβυθίσθη ἑπτάκις εἰς τὸν Ἰορδάνην, κατὰ τὸν λόγον τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ· καὶ ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἀποκατέστη ὡς σὰρξ παιδίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη.
15Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς καὶ πᾶσα ἡ συνοδία αὐτοῦ, καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν αὐτοῦ· καὶ εἶπεν, Ἰδού, τώρα ἐγνώρισα ὅτι δὲν εἶναι Θεὸς ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰμή ἐν τῷ Ἰσραήλ· ὅθεν τώρα δέχθητι, παρακαλῶ, δῶρον παρὰ τοῦ δούλου σου.16Ὁ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος, ἐνώπιον τοῦ ὁποῖον παρίσταμαι, δὲν θέλω δεχθῆ. Ὁ δὲ ἐβίαζεν αὐτὸν νὰ δεχθῆ, ἀλλὰ δὲν ἔστερξε.
17Καὶ εἶπεν ὁ Νεεμάν, Καὶ ἄν μή, ἄς δοθῇ, παρακαλῶ, εἰς τὸν δοῦλόν σου δύο ἡμιόνων φορτίον ἐκ τοῦ χώματος τούτου, διότι ὁ δοῦλός σου δὲν θέλει προσφέρει εἰς τὸ ἑξῆς ὁλοκαύτωμα οὐδὲ θυσίαν εἰς ἄλλους θεούς, παρὰ μόνον εἰς τὸν Κύριον·
Πεμ, Αυγ 22, 2024
Χωρίο: Έξοδος 32:1-35
Διάρκεια: 43 Λεπτά 47 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἰδὼν ὁ λαὸς ὅτι ἐβράδυνεν ὁ Μωϋσῆς νὰ καταβῇ ἐκ τοῦ ὄρους, συνήχθη ὁ λαὸς ἐπὶ τὸν Ἀαρὼν καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν, Σηκώθητι, κάμε εἰς ἡμᾶς θεούς, οἵτινες νὰ προπορεύωνται ἡμῶν· διότι οὗτος ὁ Μωϋσῆς, ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, δὲν ἐξεύρομεν τί ἀπέγεινεν αὐτός.
2Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἀαρών, Ἀφαιρέσατε τὰ χρυσὰ ἐνώτια, τὰ ὁποῖα εἶναι εἰς τὰ ὦτα τῶν γυναικῶν σας, τῶν υἱῶν σας καὶ τῶν θυγατέρων σας, καὶ φέρετε πρὸς ἐμέ. 3Καὶ ἀφῄρεσε πᾶς ὁ λαὸς τὰ χρυσὰ ἐνώτια, τὰ ὁποῖα ἦσαν εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν, καὶ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἀαρών.4Καὶ λαβὼν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν, διεμόρφωσεν αὐτὸ μὲ ἐργαλεῖον ἐγχαρακτικόν, καὶ ἔκαμεν αὐτὸ μόσχον χωνευτόν· οἱ δὲ εἶπον, Οὗτοι εἶναι οἱ θεοὶ σου, Ἰσραήλ, οἵτινες σὲ ἀνεβίβασαν ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
5Καὶ ὅτε εἶδε τοῦτο ὁ Ἀαρών, ᾠκοδόμησε θυσιαστήριον ἔμπροσθεν αὐτοῦ· καὶ ἐκήρυξεν ὁ Ἀαρών, λέγων, Αὔριον εἶναι ἑορτή εἰς τὸν Κύριον.6Καὶ σηκωθέντες ἐνωρὶς τὴν ἐπαύριον, προσέφεραν ὁλοκαυτώματα καὶ ἔφεραν εἰρηνικὰς προσφοράς· καὶ ἐκάθισεν ὁ λαὸς νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.
7Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ὕπαγε, κατάβηθι διότι ἠνόμησεν ὁ λαὸς σου, τὸν ὁποῖον ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου·8ἐξετράπησαν ταχέως ἐκ τῆς ὁδοῦ τὴν ὁποίαν προσέταξα εἰς αὐτούς· ἔκαμαν εἰς ἑαυτοὺς μόσχον χωνευτὸν καὶ προσεκύνησαν αὐτὸν καὶ ἐθυσίασαν εἰς αὐτὸν καὶ εἶπον, Οὗτοι εἶναι οἱ θεοὶ σου, Ἰσραήλ, οἵτινες σὲ ἀνεβίβασαν ἐκ γῆς Αἰγύπτου.
9Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, εἶδον τὸν λαὸν τοῦτον, καὶ ἰδού, εἶναι λαὸς σκληροτράχηλος·10τώρα λοιπόν, ἄφες με, καὶ θέλει ἐξαφθῆ ἡ ὀργή μου ἐναντίον αὐτῶν καὶ θέλω ἐξολοθρεύσει αὐτούς· καὶ θέλω σὲ καταστήσει ἔθνος μέγα.
11Καὶ ἱκέτευσεν ὁ Μωϋσῆς Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ καὶ εἶπε, Διὰ τί, Κύριε, ἐξάπτεται ἡ ὀργή σου ἐναντίον τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου μετὰ μεγάλης δυνάμεως καὶ κραταιᾶς χειρὸς;12διὰ τί νὰ εἴπωσιν οἱ Αἰγύπτιοι, λέγοντες, Μὲ πονηρίαν ἐξήγαγεν αὐτούς, διὰ νὰ θανατώσῃ αὐτοὺς εἰς τὰ ὄρη καὶ νὰ ἐξολοθρεύσῃ αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς; ἐπίστρεψον ἀπὸ τῆς ἐξάψεως τῆς ὀργῆς σου καὶ μεταμελήθητι περὶ τοῦ κακοῦ τοῦ πρὸς τὸν λαὸν σου·13ἐνθυμήθητι τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰσραήλ, τοὺς δούλους σου, πρὸς τοὺς ὁποίους ὥμοσας ἐπὶ σεαυτὸν καὶ εἶπας πρὸς αὐτούς, Θέλω πληθύνει τὸ σπέρμα σας ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ· καὶ πᾶσαν τὴν γῆν ταύτην περὶ τῆς ὁποίας ἐλάλησα, θέλω δώσει εἰς τὸ σπέρμα σας, καὶ θέλουσι κληρονομήσει αὐτήν διαπαντός.
14Καὶ μετεμελήθη ὁ Κύριος περὶ τοῦ κακοῦ, τὸ ὁποῖον εἶπε νὰ κάμῃ κατὰ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ.
15Καὶ στραφεὶς ὁ Μωϋσῆς κατέβη ἐκ τοῦ ὄρους, καὶ αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἦσαν ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ· πλάκες γεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν· ἐκ τοῦ ἑνὸς μέρους καὶ ἐκ τοῦ ἄλλου ἦσαν γεγραμμέναι.16Καὶ αἱ πλάκες ἦσαν ἔργον Θεοῦ καὶ ἡ γραφή ἦτο γραφή Θεοῦ ἐγκεχαραγμένη ἐπὶ τὰς πλάκας.
17Καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς τὸν θόρυβον τοῦ λαοῦ ἀλαλάζοντος, εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Θόρυβος πολέμου εἶναι ἐν τῷ στρατοπέδῳ.
18Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν εἶναι φωνή ἀλαλαζόντων διὰ νίκην οὐδὲ φωνή βοώντων διὰ ἦτταν· φωνήν δόντων ἐγὼ ἀκούω.
19Καθὼς δὲ ἐπλησίασεν εἰς τὸ στρατόπεδον, εἶδε τὸν μόσχον καὶ χορούς· καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς τοῦ Μωϋσέως, καὶ ἔρριψε τὰς πλάκας ἀπὸ τῶν χειρῶν αὑτοῦ καὶ συνέτριψεν αὐτὰς ὑπὸ τὸ ὄρος·20καὶ λαβὼν τὸν μόσχον, τὸν ὁποῖον εἶχον κάμει, κατέκαυσεν ἐν πυρί, καὶ συντρίψας ἑωσοῦ ἐλεπτύνθη, ἔσπειρεν ἐπὶ τὸ ὕδωρ καὶ ἐπότισε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.
21Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Ἀαρών, Τί ἔκαμεν εἰς σὲ ὁ λαὸς οὗτος, ὥστε ἐπέφερες ἐπ᾿ αὐτοὺς ἁμαρτίαν μεγάλην;22Καὶ εἶπεν ὁ Ἀαρών, Ἄς μή ἐξάπτηται ὁ θυμὸς τοῦ κυρίου μου· σὺ γνωρίζεις τὸν λαόν, ὅτι ἔγκειται εἰς τὴν κακίαν·23διότι εἶπον πρὸς ἐμέ, Κάμε εἰς ἡμᾶς θεούς, οἵτινες νὰ προπορεύωνται ἡμῶν· διότι οὗτος ὁ Μωϋσῆς, ὁ ἄνθρωπος ὅστις ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, δὲν ἐξεύρομεν τί ἀπέγεινεν αὐτός·24καὶ εἶπα πρὸς αὐτούς, Ὅστις ἔχει χρυσίον, ἄς ἀφαιρέσωσιν αὐτὸ· καὶ ἔδωκαν εἰς ἐμέ· τότε ἔρριψα αὐτὸ εἰς τὸ πῦρ, καὶ ἐξῆλθεν ὁ μόσχος οὗτος.
25Καὶ ἰδὼν ὁ Μωϋσῆς τὸν λαὸν ὅτι ἦτο ἀχαλίνωτος, διότι ὁ Ἀαρὼν εἶχε ἀφήσει αὐτοὺς ἀχαλινώτους πρὸς καταισχύνην, μεταξὺ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν,26ἐστάθη ὁ Μωϋσῆς παρὰ τὴν πύλην τοῦ στρατοπέδου καὶ εἶπεν, Ὅστις εἶναι τοῦ Κυρίου, ἄς ἔλθῃ πρὸς ἐμέ. Καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ Λευΐ.27Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἄς βάλῃ ἕκαστος τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὑτοῦ· καὶ διέλθετε καὶ ἐξέλθετε ἀπὸ πύλης εἰς πύλην διὰ τοῦ στρατοπέδου, καὶ ἄς θανατώσῃ ἕκαστος τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν φίλον αὑτοῦ καὶ ἕκαστος τὸν πλησίον αὑτοῦ.
28Καὶ ἔκαμον οἱ υἱοὶ τοῦ Λευΐ κατὰ τὸν λόγον τοῦ Μωϋσέως· καὶ ἔπεσαν ἐκ τοῦ λαοῦ ἐκείνην τὴν ἡμέραν περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες.29διότι εἶπεν ὁ Μωϋσῆς, Καθιερώσατε ἑαυτοὺς σήμερον εἰς τὸν Κύριον, ἕκαστος ἐπὶ τὸν υἱὸν αὑτοῦ καὶ ἕκαστος ἐπὶ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, διὰ νὰ δοθῇ εἰς ἐσᾶς εὐλογία σήμερον.
30Καὶ τὴν ἐπαύριον εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν λαόν, Σεῖς ἡμαρτήσατε ἁμαρτίαν μεγάλην· καὶ τώρα θέλω ἀναβῆ πρὸς τὸν Κύριον· ἴσως κάμω ἐξιλέωσιν διὰ τὴν ἁμαρτίαν σας.
31Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Δέομαι· οὗτος ὁ λαὸς ἡμάρτησεν ἁμαρτίαν μεγάλην καὶ ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς θεοὺς χρυσούς·32πλήν τώρα, ἐὰν συγχωρήσῃς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν· εἰ δὲ μή, ἐξάλειψόν με, δέομαι, ἐκ τῆς βίβλου σου, τὴν ὁποίαν ἔγραψας.
33Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ὅστις ἡμάρτησεν ἐναντίον ἐμοῦ, τοῦτον θέλω ἐξαλείψει ἐκ τῆς βίβλου μου·34ὅθεν τώρα ὕπαγε, ὁδήγησον τὸν λαὸν εἰς τὸν τόπον περὶ τοῦ ὁποίου σὲ εἶπα· ἰδού, ὁ ἄγγελός μου θέλει προπορεύεσθαι ἔμπροσθέν σου· ἀλλ᾿ ὅμως ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἀνταποδώσεώς μου θέλω ἀνταποδώσει τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν ἐπ᾿ αὐτούς.
35Καὶ ἐπάταξε Κύριος τὸν λαόν, διὰ τὴν κατασκευήν τοῦ μόσχου τὸν ὁποῖον κατεσκεύασεν ὁ Ἀαρών.
Τετ, Αυγ 21, 2024
Χωρίο: Νεεμίας 1:1-11
Διάρκεια: 51 Λεπτά 15 Δευτερόλεπτα
1Λόγοι Νεεμία υἱοῦ τοῦ Ἀχαλία. Καὶ ἐν τῷ μηνὶ Χισλεῦ, ἐν τῷ εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε ἤμην ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ,2ὁ Ἀνανί, εἷς ἐκ τῶν ἀδελφῶν μου, ἦλθεν, αὐτὸς καὶ τινὲς ἐκ τοῦ Ἰούδα, καὶ ἠρώτησα αὐτοὺς περὶ τῶν διασωθέντων Ἰουδαίων, οἵτινες ἐναπελείφθησαν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.3Καὶ εἶπον πρὸς ἐμέ, Οἱ ὑπόλοιποι, οἱ ἐναπολειφθέντες ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκεῖ ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ, εἶναι ἐν θλίψει μεγάλῃ, καὶ ὀνειδισμῷ· καὶ τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ καθῃρέθη, καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς κατεκαύθησαν ἐν πυρί.4 Καὶ ὅτε ἤκουσα τοὺς λόγους τούτους, ἐκάθησα καὶ ἔκλαυσα καὶ ἐπένθησα ἡμέρας καὶ ἐνήστευον, καὶ προσηυχόμην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ,
5καὶ εἶπα, Δέομαι, Κύριε, Θεὲ τοῦ οὐρανοῦ, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς Θεός, ὁ φυλάττων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ τηροῦντας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ,6ἄς ἦναι τώρα τὸ οὖς σου προσεκτικὸν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἀνεῳγμένοι, διὰ νὰ ἀκούσῃς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου, τὴν ὁποίαν ἤδη προσεύχομαι ἐνώπιόν σου ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ τῶν δούλων σου, καὶ ἐξομολογοῦμαι τὰ ἁμαρτήματα τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, τὰ ὁποῖα ἡμαρτήσαμεν εἰς σέ· καὶ ἐγὼ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς μου ἡμαρτήσαμεν.7Ὅλως διεφθάρημεν ἐνώπιόν σου, καὶ δὲν ἐφυλάξαμεν τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ διατάγματα καὶ τὰς κρίσεις, τὰς ὁποίας προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν.8Ἐνθυμήθητι, δέομαι, τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν, λέγων, Ἐὰν γείνητε παραβάται, ἐγὼ θέλω σᾶς διασκορπίσει μεταξὺ τῶν ἐθνῶν·9ἀλλ᾿ ἐὰν ἐπιστρέψητε πρὸς ἐμὲ καὶ φυλάξητε τὰς ἐντολὰς μου καὶ ἐκτελῆτε αὐτάς, καὶ ἄν ἦναι ἀπὸ σᾶς ἀπερριμμένοι ἕως τῶν ἐσχάτων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐκεῖθεν θέλω συνάξει αὐτοὺς καὶ θέλω φέρει αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξα διὰ νὰ κατοικίσω τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ.10Οὗτοι δὲ εἶναι δοῦλοί σου καὶ λαὸς σου, τοὺς ὁποίους ἐλύτρωσας διὰ τῆς δυνάμεώς σου τῆς μεγάλης καὶ διὰ τῆς χειρὸς σου τῆς κραταιᾶς.
11Δέομαι, Κύριε, ἄς ἦναι ἤδη τὸ οὖς σου προσεκτικὸν εἰς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν προσευχήν τῶν δούλων σου, τῶν θελόντων νὰ φοβῶνται τὸ ὄνομά σου· καὶ εὐόδωσον, δέομαι, τὸν δοῦλόν σου τὴν ἡμέραν ταύτην, καὶ χάρισον εἰς αὐτὸν ἔλεος ἐνώπιον τοῦ ἀνδρὸς τούτου. Διότι ἐγὼ ἤμην οἰνοχόος τοῦ βασιλέως.
Δευ, Αυγ 19, 2024
Χωρίο: Κατά Ματθαίον 18:1-14
Διάρκεια: 38 Λεπτά 41 Δευτερόλεπτα
1Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν Ἰησοῦν, λέγοντες· Τίς ἄρα εἶναι μεγαλήτερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;2Καὶ προσκαλέσας ὁ Ἰησοῦς παιδίον, ἔστησεν αὐτὸ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν3καὶ εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν δὲν ἐπιστρέψητε καὶ γείνητε ὡς τὰ παιδία, δὲν θέλετε εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4Ὅστις λοιπὸν ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτος εἶναι ὁ μεγαλήτερος ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.5Καὶ ὅστις δεχθῇ ἕν τοιοῦτον παιδίον εἰς τὸ ὄνομά μου, ἐμὲ δέχεται·
6ὅστις ὅμως σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει εἰς αὐτὸν νὰ κρεμασθῇ μύλου πέτρα ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὸ πέλαγος τῆς θαλάσσης.7Οὐαὶ εἰς τὸν κόσμον διὰ τὰ σκάνδαλα· διότι εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔλθωσι τὰ σκάνδαλα· πλήν οὐαὶ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦ ὁποίου τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.8Καὶ ἐὰν ἡ χεὶρ σου ἤ ὁ ποῦς σου σὲ σκανδαλίζῃ, ἔκκοψον αὐτὸ καὶ ῥίψον ἀπὸ σοῦ· καλήτερον σοὶ εἶναι νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν ζωήν χωλὸς ἤ κουλλός, παρὰ ἔχων δύο χεῖρας ἤ δύο πόδας νὰ ῥιφθῇς εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.9Καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμὸς σου σὲ σκανδαλίζῃ, ἔκβαλε αὐτὸν καὶ ῥίψον ἀπὸ σοῦ· καλήτερον σοὶ εἶναι μονόφθαλμος νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν ζωήν, παρὰ ἔχων δύο ὀφθαλμοὺς νὰ ῥιφθῇς εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.
10Προσέχετε μή καταφρονήσητε ἕνα τῶν μικρῶν τούτων· διότι σᾶς λέγω ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς διαπαντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.11Ἐπειδή ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε διὰ νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός.
Κυρ, Αυγ 18, 2024
Χωρίο: Α' Βασιλέων 18:15-21
Διάρκεια: 51 Λεπτά 41 Δευτερόλεπτα
15Καὶ εἶπεν Ἠλίας, Ζῇ ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου παρίσταμαι, ὅτι σήμερον θέλω ἐμφανισθῆ εἰς αὐτόν.
16Ὑπῆγε λοιπὸν ὁ Ὀβαδία εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτόν. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ὑπῆγεν εἰς συνάντησιν τοῦ Ἠλία.17Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Ἀχαὰβ τὸν Ἠλίαν, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀχαάβ, Σὺ εἶσαι ὁ διαταράττων τὸν Ἰσραήλ;18Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν διαταράττω ἐγὼ τὸν Ἰσραήλ, ἀλλὰ σὺ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου· διότι σεῖς ἐγκατελίπετε τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ ὑπῆγες κατόπιν τῶν Βααλείμ·19τώρα λοιπὸν ἀπόστειλον, συνάθροισον πρὸς ἐμὲ πάντα τὸν Ἰσραήλ εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον, καὶ τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ τοὺς τετρακοσίους πεντήκοντα, καὶ τοὺς τετρακοσίους προφήτας τῶν ἀλσῶν, οἵτινες τρώγουσιν εἰς τὴν τράπεζαν τῆς Ἰεζάβελ.
20Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ συνήθροισε τοὺς προφήτας εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον.21Καὶ προσῆλθεν ὁ Ἠλίας πρὸς πάντα τὸν λαὸν καὶ εἶπεν, Ἕως πότε χωλαίνετε μεταξὺ δύο φρονημάτων; ἐὰν ὁ Κύριος ἦναι Θεός, ἀκολουθεῖτε αὐτόν· ἀλλ᾿ ἐὰν ὁ Βάαλ, ἀκολουθεῖτε τοῦτον. Καὶ ὁ λαὸς δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν λόγον.
Πεμ, Αυγ 15, 2024
Χωρίο: Κατά Λουκάν 18:1-14
Διάρκεια: 49 Λεπτά 23 Δευτερόλεπτα
1Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;
9Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τινας, τοὺς θαρροῦντας εἰς ἑαυτοὺς ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ καταφρονοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολήν ταύτην·10Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ὁ εἶς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.11Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς προσηύχετο καθ᾿ ἑαυτὸν ταῦτα· Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ τελώνης·12νηστεύω δὶς τῆς ἑβδομάδος, ἀποδεκατίζω πάντα ὅσα ἔχω.13Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἱστάμενος, δὲν ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑψώσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὑτοῦ, λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14Σᾶς λέγω, Κατέβη οὗτος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ δεδικαιωμένος μᾶλλον παρὰ ἐκεῖνος· διότι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν θέλει ταπεινωθῆ, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν θέλει ὑψωθῆ.
