Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ Νέου Ψυχικού

13Καὶ ἰδού, δύο ἐξ αὐτῶν ἐπορεύοντο ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ὀνομαζομένην Ἐμμαούς, ἀπέχουσαν ἑξήκοντα στάδια ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.14Καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸς ἀλλήλους περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων.15Καὶ ἐνῷ ὡμίλουν καὶ συνδιελέγοντο, πλησιάσας καὶ αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύετο μετ᾿ αὐτῶν·16ἀλλ᾿ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο διὰ νὰ μή γνωρίσωσιν αὐτόν. 17Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Τίνες εἶναι οἱ λόγοι οὗτοι, τοὺς ὁποίους συνομιλεῖτε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες, καὶ εἶσθε σκυθρωποί;18Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ εἷς, ὀνομαζόμενος Κλεόπας, εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ μόνος παροικεῖς ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ δὲν ἔμαθες τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις;19Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ποῖα; Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Τὰ περὶ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὅστις ἐστάθη ἀνήρ προφήτης δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ παντὸς τοῦ λαοῦ,20καὶ πῶς παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν εἰς καταδίκην θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.21Ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ μέλλων νὰ λυτρώσῃ τὸν Ἰσραήλ· ἀλλὰ καὶ πρὸς τούτοις πᾶσι τρίτη ἡμέρα εἶναι σήμερον αὕτη, ἀφοῦ ἔγειναν ταῦτα.22Ἀλλὰ καὶ γυναῖκές τινες ἐξ ἡμῶν ἐξέπληξαν ἡμᾶς, αἵτινες ὑπῆγον τὴν αὐγήν εἰς τὸ μνημεῖον,23καὶ μή εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ, ἦλθον λέγουσαι ὅτι εἶδον καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων, οἵτινες λέγουσιν ὅτι αὐτὸς ζῇ.24Καὶ τινὲς τῶν ἡμετέρων ὑπῆγον εἰς τὸ μνημεῖον καὶ εὗρον οὕτω, καθὼς καὶ αἱ γυναῖκες εἶπον, αὐτὸν ὅμως δὲν εἶδον.25Καὶ αὐτὸς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τὴν καρδίαν εἰς τὸ νὰ πιστεύητε εἰς πάντα ὅσα ἐλάλησαν οἱ προφῆται· 26δὲν ἔπρεπε νὰ πάθῃ ταῦτα ὁ Χριστὸς καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν δόξαν αὑτοῦ;27Καὶ ἀρχίσας ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν, διηρμήνευεν εἰς αὐτοὺς τὰ περὶ ἑαυτοῦ γεγραμμένα ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς. 28Καὶ ἐπλησίασαν εἰς τὴν κώμην ὅπου ἐπορεύοντο, καὶ αὐτὸς προσεποιεῖτο ὅτι ὑπάγει μακρότερα·29καὶ παρεβίασαν αὐτόν, λέγοντες· Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, διότι πλησιάζει ἡ ἑσπέρα καὶ ἔκλινεν ἡ ἡμέρα. Καὶ εἰσῆλθε διὰ νὰ μείνῃ μετ᾿ αὐτῶν.30Καὶ ἀφοῦ ἐκάθησε μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν τράπεζαν, λαβὼν τὸν ἄρτον εὐλόγησε καὶ κόψας ἔδιδεν εἰς αὐτούς.31Αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἐγνώρισαν αὐτόν. Καὶ αὐτὸς ἔγεινεν ἄφαντος ἀπ᾿ αὐτῶν.32Καὶ εἶπον πρὸς ἀλλήλους· Δὲν ἐκαίετο ἐν ὑμῖν ἡ καρδία ἡμῶν, ὅτε ἐλάλει πρὸς ἡμᾶς καθ᾿ ὁδὸν καὶ μᾶς ἐξήγει τὰς γραφάς;33Καὶ σηκωθέντες τῇ αὐτῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ εὗρον συνηθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτῶν,34οἵτινες ἔλεγον ὅτι ὄντως ἀνέστη ὁ Κύριος καὶ ἐφάνη εἰς τὸν Σίμωνα.35Καὶ αὐτοὶ διηγοῦντο τὰ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ πῶς ἐγνωρίσθη εἰς αὐτούς, ἐνῷ ἔκοπτε τὸν ἄρτον. 36Ἐνῷ δὲ ἐλάλουν ταῦτα, αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἐστάθη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Εἰρήνη ὑμῖν.37Ἐκεῖνοι δὲ ἐκπλαγέντες καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐνόμιζον ὅτι ἔβλεπον πνεῦμα.38Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί εἶσθε τεταραγμένοι; καὶ διὰ τί ἀναβαίνουσιν εἰς τὰς καρδίας σας διαλογισμοί;39ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι αὐτὸς ἐγὼ εἶμαι· ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, διότι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα δὲν ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα.40Καὶ τοῦτο εἰπών, ἔδειξεν εἰς αὐτοὺς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας.41Ἐνῷ δὲ αὐτοὶ ἠπίστουν ἔτι ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ ἐθαύμαζον, εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἔχετέ τι φαγώσιμον ἐνταῦθα;42Οἱ δὲ ἔδωκαν εἰς αὐτὸν μέρος ὀπτοῦ ἰχθύος καὶ ἀπὸ κηρήθραν μέλιτος.43Καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν. 44Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Οὗτοι εἶναι οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ὅτε ἤμην ἔτι μεθ᾿ ὑμῶν, ὅτι πρέπει νὰ πληρωθῶσι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Μωϋσέως καὶ προφήταις καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ.45Τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν, διὰ νὰ καταλάβωσι τὰς γραφάς· 46καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὅτι οὕτως εἶναι γεγραμμένον καὶ οὕτως ἔπρεπε νὰ πάθῃ ὁ Χριστὸς καὶ νὰ ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,47καὶ νὰ κηρυχθῇ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοια καὶ ἄφεσις ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τὰ ἔθνη, γινομένης ἀρχῆς ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.48Σεῖς δὲ εἶσθε μάρτυρες τούτων.49Καὶ ἰδού, ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Πατρὸς μου ἐφ᾿ ὑμᾶς· σεῖς δὲ καθήσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ ἑωσοῦ ἐνδυθῆτε δύναμιν ἐξ ὕψους. 50Καὶ ἔφερεν αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ὑψώσας τὰς χεῖρας αὑτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς.51Καὶ ἐνῷ εὐλόγει αὐτούς, ἀπεχωρίσθη ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν.52Καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης,53καὶ ἦσαν διαπαντὸς ἐν τῷ ἱερῷ, αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν. Ἀμήν.

1Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα ἐξεύρων ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτοῦ διὰ νὰ μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν Πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδικοὺς του τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, μέχρι τέλους ἠγάπησεν αὐτούς.

1Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς, σᾶς λέγω ὅτι εἶναί τινες τῶν ἐδὼ ἱσταμένων, οἵτινες δὲν θέλουσι γευθῆ θάνατον, ἑωσοῦ ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐλθοῦσαν μετὰ δυνάμεως. 2Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἕξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ ἀναβιβάζει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν μόνους· καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν·3καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔγειναν στιλπνά, λευκὰ λίαν ὡς χιών, ὁποῖα λευκαντής ἐπὶ τῆς γῆς δὲν δύναται νὰ λευκάνῃ.4Καὶ ἐφάνη εἰς αὐτοὺς ὁ Ἠλίας μετὰ τοῦ Μωϋσέως, καὶ ἦσαν συλλαλοῦντες μετὰ τοῦ Ἰησοῦ.5Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος λέγει πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Ῥαββί, καλὸν εἶναι νὰ ἤμεθα ἐδώ· καὶ ἄς κάμωμεν τρεῖς σκηνάς, διὰ σὲ μίαν καὶ διὰ τὸν Μωϋσῆν μίαν καὶ διὰ τὸν Ἠλίαν μίαν.6Διότι δὲν ἤξευρε τί νὰ εἴπῃ· ἐπειδή ἦσαν πεφοβισμένοι.7Καὶ νεφέλη ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἦλθε φωνή ἐκ τῆς νεφέλης, λέγουσα· Οὗτος εἶναι ὁ Υἱὸς μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε.8Καὶ ἐξαίφνης περιβλέψαντες, δὲν εἶδον πλέον οὐδένα, ἀλλὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον μεθ᾿ ἑαυτῶν. 9Ἐνῷ δὲ κατέβαινον ἀπὸ τοῦ ὄρους, παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς νὰ μή διηγηθῶσιν εἰς μηδένα ὅσα εἶδον, εἰμή ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῆ ἐκ νεκρῶν.10Καὶ ἐφύλαξαν τὸν λόγον ἐν ἑαυτοῖς, συζητοῦντες πρὸς ἀλλήλους τί εἶναι τὸ νὰ ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν.11Καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες, Διὰ τί λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι πρέπει νὰ ἔλθῃ ὁ Ἠλίας πρῶτον;12Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὁ Ἠλίας μὲν ἐλθὼν πρῶτον ἀποκαθιστᾷ πάντα· καὶ ὅτι εἶναι γεγραμμένον περὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ὅτι πρέπει νὰ πάθῃ πολλὰ καὶ νὰ ἐξουδενωθῇ·13σᾶς λέγω ὅμως ὅτι καὶ ὁ Ἠλίας ἦλθε, καὶ ἔπραξαν εἰς αὐτὸν ὅσα ἠθέλησαν, καθώς εἶναι γεγραμμένον περὶ αὐτοῦ.

[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Κύριε, τίς θέλει κατοικήσει ἐν τῇ σκηνῇ σου; τίς θέλει κατοικήσει ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ σου; 2Ὁ περιπατῶν ἐν ἀκεραιότητι καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην, καὶ λαλῶν ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ· 3Ὁ μή καταλαλῶν διὰ τῆς γλώσσης αὑτοῦ, μηδὲ πράττων κακὸν εἰς τὸν φίλον αὑτοῦ, μηδὲ δεχόμενος ὀνειδισμὸν κατὰ τοῦ πλησίον αὑτοῦ. 4Εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καταφρονεῖται ὁ ἀχρεῖος· τιμᾷ δὲ τοὺς φοβουμένους τὸν Κύριον· ὁμνύει εἰς τὸν πλησίον αὑτοῦ καὶ δὲν ἀθετεῖ· 5δὲν δίδει τὸ ἀργύριον αὑτοῦ ἐπὶ τόκῳ, οὐδὲ λαμβάνει δῶρα κατὰ τοῦ ἀθώου. Ὁ πράττων ταῦτα δὲν θέλει σαλευθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.

4Καὶ ὑπῆγεν ὁ βασιλεὺς εἰς Γαβαών, διὰ νὰ θυσιάσῃ ἐκεῖ· διότι ἐκεῖνος ἦτο ὁ ὑψηλὸς τόπος ὁ μέγας· χίλια ὁλοκαυτώματα προσέφερεν ὁ Σολομὼν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐκεῖνο.5Ἐφάνη δὲ ὁ Κύριος ἐν Γαβαὼν εἰς τὸν Σολομῶντα καθ᾿ ὕπνον διὰ νυκτός· καὶ εἶπεν ὁ Θεός, Ζήτησον τί νὰ σοὶ δώσω.6Ὁ δὲ Σολομὼν εἶπε, Σύ ἔκαμες μέγα ἔλεος πρὸς τὸν δοῦλόν σου Δαβὶδ τὸν πατέρα μου, ἐπειδή περιεπάτησεν ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ἐν εὐθύτητι καρδίας μετὰ σοῦ· καὶ ἐφύλαξας εἰς αὐτὸν τὸ μέγα τοῦτο ἔλεος καὶ ἔδωκας εἰς αὐτὸν υἱὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ, καθὼς τὴν ἡμέραν ταύτην·7καὶ τώρα, Κύριε Θεέ μου, σὺ ἔκαμες τὸν δοῦλόν σου βασιλέα ἀντὶ Δαβὶδ τοῦ πατρὸς μου· καὶ ἐγὼ εἶμαι παιδάριον μικρόν· δὲν ἐξεύρω πῶς νὰ ἐξέρχωμαι καὶ νὰ εἰσέρχωμαι·8καὶ ὁ δοῦλός σου εἶναι ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ σου, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξας, λαοῦ μεγάλου, ὅστις ἐκ τοῦ πλήθους δὲν δύναται νὰ ἀριθμηθῇ οὐδὲ νὰ λογαριασθῇ·9δὸς λοιπὸν εἰς τὸν δοῦλόν σου καρδίαν νοήμονα εἰς τὸ νὰ κρίνῃ τὸν λαὸν σου, διὰ νὰ διακρίνω μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ· διότι τίς δύναται νὰ κρίνῃ τὸν λαὸν σου τοῦτον τὸν μέγαν; 10Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος εἰς τὸν Κύριον, ὅτι ὁ Σολομὼν ἐζήτησε τὸ πρᾶγμα τοῦτο.11Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς πρὸς αὐτόν, Ἐπειδή ἐζήτησας τὸ πρᾶγμα τοῦτο, καὶ δὲν ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν πολυζωΐαν, καὶ δὲν ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν πλούτη, καὶ δὲν ἐζήτησας τὴν ζωήν τῶν ἐχθρῶν σου, ἀλλ᾿ ἐζήτησας εἰς σεαυτὸν σύνεσιν διὰ νὰ ἐννοῇς κρίσιν,12ἰδού, ἔκαμα κατὰ τοὺς λόγους σου· ἰδού, ἔδωκα εἰς σὲ καρδίαν σοφήν καὶ συνετήν, ὥστε δὲν ἐστάθη πρότερόν σου ὅμοιός σου, οὐδὲ μετὰ σὲ θέλει ἀναστηθῇ ὅμοιός σου·13ἔτι δὲ ἔδωκα εἰς σὲ καὶ ὅ, τι δὲν ἐζήτησας, καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ὥστε μεταξὺ τῶν βασιλέων δὲν θέλει εἶσθαι οὐδεὶς ὅμοιός σου καθ᾿ ὅλας τὰς ἡμέρας σου·14καὶ ἐὰν περιπατῇς εἰς τὰς ὁδοὺς μου, φυλάττων τὰ διατάγματά μου καὶ τὰς ἐντολὰς μου, καθὼς περιεπάτησε Δαβὶδ ὁ πατήρ σου, τότε θέλω μακρύνει τὰς ἡμέρας σου. 15Καὶ ἐξύπνησεν ὁ Σολομών· καὶ ἰδού, ἦτο ἐνύπνιον. Καὶ ἦλθεν εἰς Ἱερουσαλήμ καὶ ἐστάθη ἐνώπιον τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου, καὶ προσέφερεν ὁλοκαυτώματα καὶ ἔκαμεν εἰρηνικὰς προσφορὰς καὶ ἔκαμε συμπόσιον εἰς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ.