Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ Νέου Ψυχικού

1Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ πρὸς τὸν Ἰησοῦν, λέγοντες· Τίς ἄρα εἶναι μεγαλήτερος ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;2Καὶ προσκαλέσας ὁ Ἰησοῦς παιδίον, ἔστησεν αὐτὸ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν3καὶ εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν δὲν ἐπιστρέψητε καὶ γείνητε ὡς τὰ παιδία, δὲν θέλετε εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4Ὅστις λοιπὸν ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτος εἶναι ὁ μεγαλήτερος ἐν τῇ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.5Καὶ ὅστις δεχθῇ ἕν τοιοῦτον παιδίον εἰς τὸ ὄνομά μου, ἐμὲ δέχεται· 6ὅστις ὅμως σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει εἰς αὐτὸν νὰ κρεμασθῇ μύλου πέτρα ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὸ πέλαγος τῆς θαλάσσης.7Οὐαὶ εἰς τὸν κόσμον διὰ τὰ σκάνδαλα· διότι εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔλθωσι τὰ σκάνδαλα· πλήν οὐαὶ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦ ὁποίου τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.8Καὶ ἐὰν ἡ χεὶρ σου ἤ ὁ ποῦς σου σὲ σκανδαλίζῃ, ἔκκοψον αὐτὸ καὶ ῥίψον ἀπὸ σοῦ· καλήτερον σοὶ εἶναι νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν ζωήν χωλὸς ἤ κουλλός, παρὰ ἔχων δύο χεῖρας ἤ δύο πόδας νὰ ῥιφθῇς εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.9Καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμὸς σου σὲ σκανδαλίζῃ, ἔκβαλε αὐτὸν καὶ ῥίψον ἀπὸ σοῦ· καλήτερον σοὶ εἶναι μονόφθαλμος νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν ζωήν, παρὰ ἔχων δύο ὀφθαλμοὺς νὰ ῥιφθῇς εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 10Προσέχετε μή καταφρονήσητε ἕνα τῶν μικρῶν τούτων· διότι σᾶς λέγω ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς διαπαντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.11Ἐπειδή ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε διὰ νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός.

35Καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα· Ἄς διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν.36Καὶ ἀφήσαντες τὸν ὄχλον, παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦτο ἐν τῷ πλοίῳ καὶ ἄλλα δὲ πλοιάρια ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ.37Καὶ γίνεται μέγας ἀνεμοστρόβιλος καὶ τὰ κύματα εἰσέβαλλον εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε αὐτὸ ἤδη ἐγεμίζετο.38Καὶ αὐτὸς ἦτο ἐπὶ τῆς πρύμνης κοιμώμενος ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον· καὶ ἐξυπνοῦσιν αὐτὸν καὶ λέγουσι πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, δὲν σὲ μέλει ὅτι χανόμεθα;39Καὶ σηκωθεὶς ἐπετίμησε τὸν ἄνεμον καὶ εἶπε πρὸς τὴν θάλασσαν· Σιώπα, ἡσύχασον. Καὶ ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἔγεινε γαλήνη μεγάλη.40Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί εἶσθε οὕτω δειλοί; πῶς δὲν ἔχετε πίστιν;41Καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· Τίς λοιπὸν εἶναι οὗτος, ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν εἰς αὐτόν;

1Ἐν τῷ τρίτῳ ἔτει τοῦ Κύρου, βασιλέως τῆς Περσίας, ἀπεκαλύφθη λόγος εἰς τὸν Δανιήλ, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἐκλήθη Βαλτασάσαρ· καὶ ὁ λόγος ἦτο ἀληθινὸς καὶ ἡ δύναμις τῶν λεγομένων μεγάλη· καὶ κατέλαβε τὸν λόγον καὶ ἐννόησε τὴν ὀπτασίαν. 2Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγὼ ὁ Δανιήλ ἤμην πενθῶν τρεῖς ὁλοκλήρους ἑβδομάδας.3Ἄρτον ἐπιθυμητὸν δὲν ἔφαγον καὶ κρέας καὶ οἶνος δὲν εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου οὐδὲ ἤλειψα ἐμαυτὸν παντελῶς, μέχρι συμπληρώσεως τριῶν ὁλοκλήρων ἑβδομάδων.4Καὶ τὴν εἰκοστήν τετάρτην ἡμέραν τοῦ πρώτου μηνός, ἐνῷ ἤμην παρὰ τὴν ὄχθην τοῦ μεγάλου ποταμοῦ, ὅστις εἶναι ὁ Τίγρις,5ἐσήκωσα τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ εἶδον καὶ ἰδού, εἷς ἄνθρωπος ἐνδεδυμένος λινὰ καὶ αἱ ὀσφύες αὐτοῦ ἦσαν περιεζωσμέναι μὲ χρυσίον καθαρὸν τοῦ Οὐφάζ,6τὸ δὲ σῶμα αὐτοῦ ἦτο ὡς βηρύλλιον, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς θέα ἀστραπῆς, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς λαμπάδες πυρός, καὶ οἱ βραχίονες αὐτοῦ καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὡς ὄψις χαλκοῦ στίλβοντος, καὶ ἡ φωνή τῶν λόγων αὐτοῦ ὡς φωνή ὄχλου. 7Καὶ μόνος ἐγὼ ὁ Δανιήλ εἶδον τὴν ὄρασιν· οἱ δὲ ἄνδρες οἱ ὄντες μετ᾿ ἐμοῦ δὲν εἶδον τὴν ὄρασιν· ἀλλὰ τρόμος μέγας ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ ἔφυγον διὰ νὰ κρυφθῶσιν.8Ἐγὼ λοιπὸν ἔμεινα μόνος καὶ εἶδον τὴν ὄρασιν τὴν μεγάλην ταύτην, καὶ δὲν ἀπέμεινεν ἰσχὺς ἐν ἐμοί· καὶ ἡ ἀκμή μου μετεστράφη ἐν ἐμοὶ εἰς μαρασμὸν καὶ δὲν ἔμεινεν ἰσχὺς ἐν ἐμοί.9Ἤκουσα ὅμως τὴν φωνήν τῶν λόγων αὐτοῦ· καὶ ἐνῷ ἤκουον τὴν φωνήν τῶν λόγων αὐτοῦ, ἐγὼ ἤμην βεβυθισμένος εἰς βαθὺν ὕπνον ἐπὶ πρόσωπόν μου καὶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὴν γῆν.10Καὶ ἰδού, χεὶρ μὲ ἤγγισε καὶ μὲ ἤγειρεν ἐπὶ τὰ γόνατά μου καὶ τὰς παλάμας τῶν χειρῶν μου. 11Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Δανιήλ, ἀνήρ σφόδρα ἀγαπητέ, ἐννόησον τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ἐγὼ λαλῶ πρὸς σέ, καὶ στῆθι ὀρθός· διότι πρὸς σὲ ἀπεστάλην τώρα. Καὶ ὅτε ἐλάλησε πρὸς ἐμὲ τὸν λόγον τοῦτον, ἐσηκώθην ἔντρομος.12Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Μή φοβοῦ, Δανιήλ· διότι ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας, καθ᾿ ἥν ἔδωκας τὴν καρδίαν σου εἰς τὸ νὰ ἐννοῇς καὶ κακουχῆσαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ σου, εἰσηκούσθησαν οἱ λόγοι σου καὶ ἐγὼ ἦλθον εἰς τοὺς λόγους σου.13Πλήν ὁ ἄρχων τῆς βασιλείας τῆς Περσίας ἀνθίστατο εἰς ἐμὲ εἰκοσιμίαν ἡμέραν· ἀλλ᾿ ἰδού, ὁ Μιχαήλ, εἷς τῶν πρώτων ἀρχόντων, ἦλθε διὰ νὰ μοὶ βοηθήσῃ· καὶ ἐγὼ ἔμεινα ἐκεῖ πλησίον τῶν βασιλέων τῆς Περσίας.14Καὶ ἦλθον νὰ σὲ κάμω νὰ καταλάβῃς τί θέλει συμβῆ εἰς τὸν λαὸν σου ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις· διότι ἡ ὄρασις εἶναι ἔτι διὰ πολλὰς ἡμέρας. 15Καὶ ἐνῷ ἐλάλει τοιούτους λόγους πρὸς ἐμέ, ἔβαλον τὸ πρόσωπόν μου πρὸς τὴν γῆν καὶ ἔγεινα ἄφωνος.16Καὶ ἰδού, ὡς θέα υἱοῦ ἀνθρώπου ἤγγισε τὰ χείλη μου· τότε ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα καὶ εἶπον πρὸς τὸν ἱστάμενον ἔμπροσθέν μου, Κύριέ μου, ἐξ αἰτίας τῆς ὀράσεως συνεστράφησαν τὰ ἐντόσθιά μου ἐν ἐμοὶ καὶ δὲν ἔμεινεν ἰσχὺς ἐν ἐμοί.17Καὶ πῶς δύναται ὁ δοῦλος τούτου τοῦ κυρίου μου νὰ λαλήσῃ μετὰ τοῦ κυρίου μου τούτου; ἐν ἐμοὶ βεβαίως ἀπὸ τοῦ νῦν δὲν ὑπάρχει οὐδεμία ἰσχὺς ἀλλ᾿ οὐδὲ πνοή ἔμεινεν ἐν ἐμοί. 18Καὶ μὲ ἤγγισε πάλιν ὡς θέα ἀνθρώπου καὶ μὲ ἐνίσχυσε,19καὶ εἶπε, Μή φοβοῦ, ἀνήρ σφόδρα ἀγαπητέ· εἰρήνη εἰς σέ· ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε. Καὶ ἐνῷ ἐλάλει πρὸς ἐμέ, ἐνισχύθην καὶ εἶπον, Ἄς λαλήσῃ ὁ κύριός μου· διότι μὲ ἐνίσχυσας. 20Καὶ εἶπεν, Ἐξεύρεις διὰ τί ἦλθον πρὸς σέ; τώρα δὲ θέλω ἐπιστρέψει νὰ πολεμήσω μετὰ τοῦ ἄρχοντος τῆς Περσίας· καὶ ὅταν ἐξέλθω, ἰδού, ὁ ἄρχων τῆς Ἑλλάδος θέλει ἐλθεῖ.21Πλήν θέλω σοὶ ἀναγγείλει τὸ γεγραμμένον ἐν τῇ γραφῇ τῆς ἀληθείας· καὶ δὲν εἶναι οὐδεὶς ὁ ἀγωνιζόμενος μετ᾿ ἐμοῦ ὑπὲρ τούτων, εἰμή Μιχαήλ ὁ ἄρχων ὑμῶν.

1Εἶπε δὲ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἐμὲ ἀπέστειλεν ὁ Κύριος νὰ σὲ χρίσω βασιλέα ἐπὶ τὸν λαὸν αὑτοῦ, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· τώρα λοιπὸν ἄκουσον τῆς φωνῆς τῶν λόγων τοῦ Κυρίου.2Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Θέλω ἐκδικήσει ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἀμαλήκ εἰς τὸν Ἰσραήλ, ὅτι ἀντεστάθη εἰς αὐτὸν ἐν τῇ ὁδῷ, ὅτε ἀνέβαινεν ἐξ Αἰγύπτου·3ὕπαγε τώρα καὶ πάταξον τὸν Ἀμαλήκ, καὶ ἐξολόθρευσον πᾶν ὅ, τι ἔχει καὶ μή φεισθῇς αὐτούς· ἀλλὰ θανάτωσον καὶ ἄνδρα καὶ γυναῖκα καὶ παιδίον καὶ θηλάζον καὶ βοῦν καὶ πρόβατον καὶ κάμηλον καὶ ὄνον. 4Καὶ ὁ Σαοὺλ ἐκάλεσε τὸν λαὸν καὶ ἀπηρίθμησεν αὐτοὺς ἐν Τελαΐμ, διακοσίας χιλιάδας πεζῶν καὶ δέκα χιλιάδας ἀνδρῶν Ἰούδα.5Καὶ ἦλθεν ὁ Σαοὺλ ἕως τῆς πόλεως τοῦ Ἀμαλήκ καὶ ἐνέδρευσεν ἐν τῇ φάραγγι.6Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τοὺς Κεναίους, Ὑπάγετε, ἀναχωρήσατε, κατάβητε ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν, διὰ νὰ μή σᾶς συμπεριλάβω μετ᾿ αὐτῶν· διότι σεῖς ἐδείξατε ἔλεος εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, ὅτε ἀνέβαινον ἐξ Αἰγύπτου. Καὶ ἀνεχώρησαν οἱ Κεναῖοι ἐκ μέσου τῶν Ἀμαληκιτῶν.7Καὶ ἐπάταξεν ὁ Σαοὺλ τοὺς Ἀμαληκίτας ἀπὸ Ἀβιλὰ ἕως τῆς εἰσόδου Σούρ, τῆς κατὰ πρόσωπον Αἰγύπτου.8Καὶ συνέλαβεν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τῶν Ἀμαληκιτῶν ζῶντα, πάντα δὲ τὸν λαὸν ἐξωλόθρευσεν ἐν στόματι μαχαίρας.9Πλήν ἐφείσθη ὁ Σαοὺλ καὶ ὁ λαὸς τὸν Ἀγὰγ καὶ τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν καὶ τῶν δευτερευόντων καὶ τῶν ἀρνίων καὶ παντὸς ἀγαθοῦ, καὶ δὲν ἤθελον νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτά· ἀλλὰ πᾶν τὸ εὐτελὲς καὶ ἐξουδενωμένον, ἐκεῖνο ἐξωλόθρευσαν. 10Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγων, 11Μετεμελήθην ὅτι ἔκαμα τὸν Σαοὺλ βασιλέα· διότι ἐστράφη ἀπὸ ὄπισθέν μου καὶ τοὺς λόγους μου δὲν ἐξετέλεσε. Καὶ τοῦτο ἐλύπησε τὸν Σαμουήλ, καὶ ἐβόησε πρὸς τὸν Κύριον δι᾿ ὅλης τῆς νυκτός. 12Καὶ ὅτε ἐξηγέρθη ὁ Σαμουήλ ἐνωρὶς διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς συνάντησιν τοῦ Σαοὺλ τὸ πρωΐ, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Σαμουήλ, λέγοντες, Ὁ Σαοὺλ ἦλθεν εἰς τὸν Κάρμηλον, καὶ ἰδού, ἀνήγειρεν εἰς ἑαυτὸν τρόπαιον· ἔπειτα ἐστράφη καὶ διεπέρασε καὶ κατέβη εἰς Γάλγαλα.13Καὶ ὑπῆγεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ· καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς αὐτόν, Εὐλογημένος νὰ ἦσαι παρὰ τοῦ Κυρίου· ἐξετέλεσα τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.14Εἶπε δὲ ὁ Σαμουήλ, Καὶ τίς ἡ φωνή αὕτη τῶν προβάτων εἰς τὰ ὦτά μου, καὶ ἡ φωνή τῶν βοῶν, τὴν ὁποίαν ἀκούω; 15Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Ἐκ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔφεραν αὐτά· διότι ὁ λαὸς ἐφείσθη τὰ καλήτερα τῶν προβάτων καὶ τῶν βοῶν, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου· τὰ δὲ λοιπὰ ἐξωλοθρεύσαμεν. 16Τότε εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Σαούλ, Ἄφες, καὶ θέλω ἀπαγγείλει πρὸς σὲ τί ἐλάλησεν ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ τὴν νύκτα. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Λέγε.17Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Ἐνῷ σὺ ἦσο μικρὸς ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σου, δὲν ἔγεινες ἡ κεφαλή τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ σὲ ἔχρισεν ὁ Κύριος βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ;18καὶ σὲ ἔστειλεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ὁδὸν καὶ εἶπεν, Ὕπαγε καὶ ἐξολόθρευσον τοὺς ἁμαρτάνοντας εἰς ἐμέ, τοὺς Ἀμαληκίτας, καὶ πολέμησον ἐναντίον αὐτῶν ἑωσοῦ ἐξαφανίσῃς αὐτούς·19διὰ τί λοιπὸν δὲν ὑπήκουσας τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου, ἀλλ᾿ ὥρμησας ἐπὶ τὰ λάφυρα καὶ ἔπραξας τὸ κακὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; 20Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ναί, ὑπήκουσα τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου καὶ ὑπῆγα εἰς τὴν ὁδὸν εἰς τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλε καὶ ἔφερα τὸν Ἀγὰγ τὸν βασιλέα τοῦ Ἀμαλήκ, τοὺς δὲ Ἀμαληκίτας ἐξωλόθρευσα·21ὁ λαὸς ὅμως ἔλαβεν ἐκ τῶν λαφύρων πρόβατα καὶ βόας, τὰ καλήτερα ἀπὸ τῶν ἀπηγορευμένων, διὰ νὰ θυσιάσῃ εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐν Γαλγάλοις. 22Καὶ εἶπεν ὁ Σαμουήλ, Μήπως ὁ Κύριος ἀρέσκεται εἰς τὰ ὁλοκαυτώματα καὶ εἰς τὰς θυσίας, καθὼς εἰς τὸ νὰ ὑπακούωμεν τῆς φωνῆς τοῦ Κυρίου; ἰδού, ἡ ὑποταγή εἶναι καλητέρα παρὰ τὴν θυσίαν· ἡ ὑπακοή, παρὰ τὸ πάχος τῶν κριῶν·23διότι ἡ ἀπείθεια εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα τῆς μαγείας· καὶ τὸ πεῖσμα, καθὼς ἡ ἀσέβεια καὶ εἰδωλολατρεία· ἐπειδή σὺ ἀπέρριψας τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἀπέρριψε σὲ ἀπὸ τοῦ νὰ ἦσαι βασιλεύς. 24Καὶ εἶπεν ὁ Σαοὺλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Ἡμάρτησα· διότι παρέβην τὸ πρόσταγμα τοῦ Κυρίου καὶ τοὺς λόγους σου, φοβηθεὶς τὸν λαὸν καὶ ὑπακούσας εἰς τὴν φωνήν αὐτῶν·25τώρα λοιπὸν συγχώρησον, παρακαλῶ, τὸ ἁμάρτημά μου καὶ ἐπίστρεψον μετ᾿ ἐμοῦ, διὰ νὰ προσκυνήσω τὸν Κύριον.

28Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι πάντα συνεργοῦσι πρὸς τὸ ἀγαθὸν εἰς τοὺς ἀγαπῶντας τὸν Θεόν, εἰς τοὺς κεκλημένους κατὰ τὸν προορισμὸν αὐτοῦ· 29διότι ὅσους προεγνώρισε, τούτους καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὑτοῦ, διὰ νὰ ἦναι αὐτὸς πρωτότοκος μεταξὺ πολλῶν ἀδελφῶν· 30ὅσους δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ ὅσους ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσε, καὶ ὅσους ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε.