Κηρύγματα Εργατών ΕΑΕΠ Νέου Ψυχικού

1Κατὰ δὲ τὸ δευτερόπρωτον σάββατον διέβαινεν αὐτὸς διὰ τῶν σπαρτῶν καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀνέσπων τὰ στάχυα καὶ ἔτρωγον, τρίβοντες μὲ τὰς χεῖρας.2Τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον πρὸς αὐτούς· Διὰ τί πράττετε ὅ, τι δὲν συγχωρεῖται νὰ πράττηται ἐν τοῖς σάββασι;3Καὶ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτούς, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Οὐδὲ τοῦτο δὲν ἀνεγνώσατε, τὸ ὁποῖον ἔπραξεν ὁ Δαβίδ, ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ὄντες;4πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ ἔλαβε τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως καὶ ἔφαγε καὶ ἔδωκε καὶ εἰς τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ, τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι συγκεχωρημένον νὰ φάγωσιν εἰμή μόνοι οἱ ἱερεῖς; 5Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτοὺς ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου κύριος εἶναι καὶ τοῦ σαββάτου. 6Καὶ πάλιν ἐν ἄλλῳ σαββάτῳ εἰσῆλθεν εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἐδίδασκε· καὶ ἦτο ἐκεῖ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ δεξιὰ χεὶρ ἦτο ξηρά.7Παρετήρουν δὲ αὐτὸν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, ἄν ἐν τῷ σαββάτῳ θέλῃ θεραπεύσει, διὰ νὰ εὕρωσι κατηγορίαν κατ᾿ αὐτοῦ.8Αὐτὸς ὅμως ἐγνώριζε τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τὸν ἔχοντα ξηρὰν τὴν χεῖρα· Σηκώθητι καὶ στῆθι εἰς τὸ μέσον. Καὶ ἐκεῖνος σηκωθεὶς ἐστάθη.9Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· Θέλω σᾶς ἐρωτήσει τί εἶναι συγκεχωρημένον, νὰ ἀγαθοποιήσῃ τις ἐν τοῖς σάββασιν ἤ νὰ κακοποιήσῃ; νὰ σώσῃ ψυχήν ἤ νὰ ἀπολέσῃ;10Καὶ περιβλέψας πάντας αὐτούς, εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον· Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. Ὁ δὲ ἔκαμεν οὕτω, καὶ ἀποκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὑγιής ὡς ἡ ἄλλη. 11Αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν μανίας καὶ συνωμίλουν πρὸς ἀλλήλους τί νὰ κάμωσιν εἰς τὸν Ἰησοῦν. 12Ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος νὰ προσευχηθῇ, καὶ διενυκτέρευεν ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ.13Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἡμέρα, ἔκραξε τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ καὶ ἐξέλεξεν ἐξ αὐτῶν δώδεκα, τοὺς ὁποίους καὶ νόμασεν ἀποστόλους,14τὸν Σίμωνα, τὸν ὁποῖον καὶ νόμασε Πέτρον, καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον,15Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἀλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν καλούμενον Ζηλωτήν,16Ἰούδαν τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου, καὶ Ἰούδαν τὸν Ἰσκαριώτην, ὅστις καὶ ἔγεινε προδότης, 17καὶ καταβὰς μετ᾿ αὐτῶν ἐστάθη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ παρῆσαν ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ καὶ τῆς παραλίας Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἵτινες ἦλθον διὰ νὰ ἀκούσωσιν αὐτὸν καὶ νὰ ἰατρευθῶσιν ἀπὸ τῶν νόσων αὑτῶν,18καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο.19Καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει νὰ ἐγγίζῃ αὐτόν, διότι δύναμις ἐξήρχετο παρ᾿ αὐτοῦ καὶ ἰάτρευε πάντας. 20Καὶ αὐτὸς σηκώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ, ἔλεγε· Μακάριοι σεῖς οἱ πτωχοί, διότι ὑμετέρα εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.21Μακάριοι οἱ πεινῶντες τώρα, διότι θέλετε χορτασθῆ. Μακάριοι οἱ κλαίοντες τώρα, διότι θέλετε γελάσει.22Μακάριοι εἶσθε, ὅταν σᾶς μισήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν σᾶς ἀφορίσωσι καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομά σας ὡς κακὸν ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἄνθρώπου. 23Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· διότι ἰδού, ὁ μισθὸς σας εἶναι πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· ἐπειδή οὕτως ἔπραττον εἰς τοὺς προφήτας οἱ πατέρες αὐτῶν. 24Πλήν οὐαὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς πλουσίους, διότι ἀπηλαύσατε τὴν παρηγορίαν σας.25Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, οἱ κεχορτασμένοι, διότι θέλετε πεινάσει. Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, οἱ γελῶντες τώρα, διότι θέλετε πενθήσει καὶ κλαύσει.26Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, ὅταν πάντες οἱ ἄνθρωποι σᾶς εὐφημήσωσι· διότι οὕτως ἔπραττον εἰς τοὺς ψευδοπροφήτας οἱ πατέρες αὐτῶν. 27Ἀλλὰ πρὸς ἐσᾶς τοὺς ἀκούοντας λέγω· Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας, ἀγαθοποιεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς μισοῦσιν,28εὐλογεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς καταρῶνται, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἐκείνων, οἵτινες σᾶς βλάπτουσιν.

27Διὰ τί λέγεις, Ἰακώβ, καὶ λαλεῖς, Ἰσραήλ, Ἡ ὁδὸς μου εἶναι κεκρυμμένη ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ ἡ κρίσις μου παραμελεῖται ὑπὸ τοῦ Θεοῦ μου;28Δὲν ἐγνώρισας; δὲν ἤκουσας, ὅτι ὁ αἰώνιος Θεός, ὁ Κύριος, ὁ Ποιητής τῶν ἄκρων τῆς γῆς, δὲν ἀτονεῖ καὶ δὲν ἀποκάμνει; δὲν ἐξιχνιάζεται ἡ φρόνησις αὐτοῦ.29Δίδει ἰσχὺν εἰς τοὺς ἠτονημένους καὶ αὐξάνει τὴν δύναμιν εἰς τοὺς ἀδυνάτους.30Καὶ οἱ νέοι θέλουσιν ἀτονήσει καὶ ἀποκάμει, καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ νέοι θέλουσιν ἀδυνατήσει παντάπασιν·31ἀλλ᾿ οἱ προσμένοντες τὸν Κύριον θέλουσιν ἀνανεώσει τὴν δύναμιν αὑτῶν· θέλουσιν ἀναβῆ μὲ πτέρυγας ὡς ἀετοί· θέλουσι τρέξει καὶ δὲν θέλουσιν ἀποκάμει· θέλουσι περιπατήσει καὶ δὲν θέλουσιν ἀτονήσει.

1Ἦτο δὲ τις ἀσθενής Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς.2Ἡ δὲ Μαρία ἦτο ἡ ἁλείψασα τὸν Κύριον μὲ μύρον καὶ σπογγίσασα τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰς τρίχας αὐτῆς, τῆς ὁποίας ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει.3Ἀπέστειλαν λοιπὸν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτόν, λέγουσαι· Κύριε, ἰδού, ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷς, ἀσθενεῖ.4Καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Αὕτη ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς. 5Ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφήν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον.6Καθὼς λοιπὸν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινε δύο ἡμέρας ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἦτο·7ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς τοὺς μαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν.8Λέγουσι πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταί· Ῥαββί, τώρα ἐζήτουν νὰ σὲ λιθοβολήσωσιν οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;9Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Δὲν εἶναι δώδεκα αἱ ὥραι τῆς ἡμέρας; ἐὰν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, δὲν προσκόπτει, διότι βλέπει τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου·10ἐὰν τις ὅμως περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, διότι τὸ φῶς δὲν εἶναι ἐν αὐτῷ.11Ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς αὐτούς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν ἐκοιμήθη· ἀλλὰ ὑπάγω διὰ νὰ ἐξυπνήσω αὐτόν.12Εἶπον λοιπὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, ἄν ἐκοιμήθη, θέλει σωθῆ.13Ἀλλ᾿ ὁ Ἰησοῦς εἶχεν εἰπεῖ περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι ὅμως ἐνόμισαν ὅτι λέγει περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου.14Τότε λοιπὸν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ· Ὁ Λάζαρος ἀπέθανε.15Καὶ χαίρω διὰ σᾶς, διὰ νὰ πιστεύσητε, διότι δὲν ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἄς ὑπάγωμεν πρὸς αὐτόν.16Εἶπε δὲ ὁ Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος πρὸς τοὺς συμμαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν καὶ ἡμεῖς, διὰ νὰ ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ. 17Ἐλθὼν λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἔχοντα ἤδη ἐν τῷ μνημείῳ.18Ἦτο δὲ ἡ Βηθανία πλησίον τῶν Ἱεροσολύμων, ἀπέχουσα ὡς δεκαπέντε στάδια.19Καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἰουδαίων εἶχον ἐλθεῖ πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ Μαρίαν, διὰ νὰ παρηγορήσωσιν αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν.20Ἡ Μάρθα λοιπόν, καθὼς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτόν· ἡ δὲ Μαρία ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ.21Εἶπε λοιπὸν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.22Πλήν καὶ τώρα ἐξεύρω ὅτι ὅσα ζητήσῃς παρὰ τοῦ Θεοῦ, θέλει σοὶ δώσει ὁ Θεός.23Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ὁ ἀδελφὸς σου θέλει ἀναστηθῆ.24Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Μάρθα· Ἐξεύρω ὅτι θέλει ἀναστηθῆ ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.25Εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καὶ ἄν ἀποθάνῃ, θέλει ζήσει·26καὶ πᾶς ὅστις ζῇ καὶ πιστεύει εἰς ἐμὲ δὲν θέλει ἀποθάνει εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;27Λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε, ἐγὼ ἐπίστευσα ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον. 28Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ὑπῆγε καὶ ἐφώναξε Μαρίαν τὴν ἀδελφήν αὑτῆς κρυφίως καὶ εἶπεν· Ὁ Διδάσκαλος ἦλθε καὶ σὲ κράζει.29Ἐκείνη, καθὼς ἤκουσε, σηκόνεται ταχέως καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν.30Δὲν εἶχε δὲ ἐλθεῖ ὁ Ἰησοῦς ἔτι εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾿ ἦτο ἐν τῷ τόπῳ, ὅπου ὑπήντησεν αὐτὸν ἡ Μάρθα.31Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπόν, οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παρηγοροῦντες αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ἐσηκώθη ταχέως καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτήν, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον, διὰ νὰ κλαύσῃ ἐκεῖ.32Ἡ Μαρία λοιπὸν καθὼς ἦλθεν ὅπου ἦτο ὁ Ἰησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, λέγουσα πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.33Ὁ δὲ Ἰησοῦς, καθὼς εἶδεν αὐτήν κλαίουσαν καὶ τοὺς ἐλθόντας μετ᾿ αὐτῆς Ἰουδαίους κλαίοντας, ἐστέναξεν ἐν τῇ ψυχῇ αὑτοῦ καὶ ἐταράχθη,34καὶ εἶπε· Ποῦ ἐβάλετε αὐτόν; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐλθὲ καὶ ἴδε.35Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς.36Ἔλεγον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι· Ἴδε πόσον ἠγάπα αὐτόν.37Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· Δὲν ἠδύνατο οὗτος, ὅστις ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, νὰ κάμῃ ὥστε καὶ οὗτος νὰ μή ἀποθάνῃ; 38Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, πάλιν στενάζων ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦτο δὲ σπήλαιον, καὶ ἔκειτο λίθος ἐπ᾿ αὐτοῦ.39Λέγει ὁ Ἰησοῦς· Σηκώσατε τὸν λίθον. Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ ἀδελφή τοῦ ἀποθανόντος ἡ Μάρθα· Κύριε, ὄζει ἤδη· διότι εἶναι τεσσάρων ἡμερῶν.40Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Δὲν σοὶ εἶπον ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, θέλεις ἰδεῖ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ; 41Ἐσήκωσαν λοιπὸν τὸν λίθον, ὅπου ἔκειτο ὁ ἀποθανών. Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὑψώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω, εἶπε· Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι μοῦ ἤκουσας.42Καὶ ἐγὼ ἐγνώριζον ὅτι πάντοτε μοῦ ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον τοῦτο, διὰ νὰ πιστεύσωσιν ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας.43Καὶ ταῦτα εἰπών, μετὰ φωνῆς μεγάλης ἐκραύγασε· Λάζαρε, ἐλθὲ ἔξω.44Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκώς, δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας μὲ τὰ σάβανα, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦτο περιδεδεμένον μὲ σουδάριον. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Λύσατε αὐτὸν καὶ ἀφήσατε νὰ ὑπάγῃ. 45Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τῶν Ἰουδαίων, οἵτινες εἶχον ἐλθεῖ εἰς τὴν Μαρίαν καὶ εἶδον ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.

1Καὶ ἐνῷ αὐτὸς προσηύχετο ἐν τόπῳ τινί, καθὼς ἔπαυσεν, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς νὰ προσευχώμεθα, καθὼς καὶ ὁ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ. 2Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Ὅταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·3τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδε εἰς ἡμᾶς καθ᾿ ἡμέραν·4καὶ συγχώρησον εἰς ἡμᾶς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, διότι καὶ ἡμεῖς συγχωροῦμεν εἰς πάντα ἁμαρτάνοντα εἰς ἡμᾶς· καὶ μή φέρῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλ᾿ ἐλευθέρωσον ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. 5Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐὰν τις ἐξ ὑμῶν ἔχῃ φίλον, καὶ ὑπάγῃ πρὸς αὐτὸν τὸ μεσονύκτιον καὶ εἴπῃ πρὸς αὐτόν· Φίλε, δάνεισόν μοι τρεῖς ἄρτους,6ἐπειδή ἦλθε φίλος μου πρὸς ἐμὲ ἐξ ὁδοιπορίας, καὶ δὲν ἔχω τι νὰ βάλω ἔμπροσθεν αὐτοῦ.7Καὶ ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς ἔσωθεν εἴπῃ· Μή μὲ ἐνόχλει· ἡ θύρα εἶναι ἤδη κεκλεισμένη καὶ τὰ παιδία μου εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὴν κλίνην· δὲν δύναμαι νὰ σηκωθῶ καὶ νὰ σοὶ δώσω.8Σᾶς λέγω· Καὶ ἄν δὲν σηκωθῇ καὶ δώσῃ εἰς αὐτόν, διότι εἶναι φίλος αὐτοῦ, τοὐλάχιστον διὰ τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ θέλει σηκωθῆ καὶ δώσει εἰς αὐτὸν ὅσα χρειάζεται. 9Καὶ ἐγὼ σᾶς λέγω· Αἰτεῖτε καὶ θέλει σᾶς δοθῆ· ζητεῖτε καὶ θέλετε εὐρεῖ, κρούετε καὶ θέλει σᾶς ἀνοιχθῆ.10Διότι πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ εἰς τὸν κρούοντα θέλει ἀνοιχθῆ.11Καὶ ἐὰν τις ἐξ ὑμῶν ἦναι πατήρ, καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ζητήσῃ ἄρτον, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν λίθον; καὶ ἐὰν ὀψάριον, μήπως ἀντὶ ὀψαρίου θέλει δώσει εἰς αὐτὸν ὄφιν;12ἤ καὶ ἄν ζητήσῃ όν, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν σκορπίον;13ἐὰν λοιπὸν σεῖς, πονηροὶ ὄντες, ἐξεύρετε νὰ δίδητε καλὰς δόσεις εἰς τὰ τέκνα σας, πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος θέλει δώσει Πνεῦμα Ἃγιον εἰς τοὺς αἰτοῦντας παρ᾿ αὐτοῦ;

23Διότι ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον καὶ παρέδωκα εἰς ἐσᾶς, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ καθ᾿ ἥν παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτον,24καὶ εὐχαριστήσας ἔκοψε καὶ εἶπε Λάβετε, φάγετε τοῦτο εἶναι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον τοῦτο κάμνετε εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου.25Ὁμοίως καὶ τὸ ποτήριον, ἀφοῦ ἐδείπνησε, λέγων Τοῦτο τὸ ποτήριον εἶναι ἡ καινή διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου τοῦτο κάμνετε, ὁσάκις πίνητε, εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου.26Διότι ὁσάκις ἄν τρώγητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ πίνητε τὸ ποτήριον τοῦτο, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ. 27Ὥστε ὅστις τρώγῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἤ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος θέλει εἶσθαι τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου.28Ἄς δοκιμάζῃ δὲ ἑαυτὸν ὁ ἄνθρωπος, καὶ οὕτως ἄς τρώγῃ ἐκ τοῦ ἄρτου καὶ ἄς πίνῃ ἐκ τοῦ ποτηρίου29διότι ὁ τρώγων καὶ πίνων ἀναξίως τρώγει καὶ πίνει κατάκρισιν εἰς ἑαυτόν, μή διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.30Διὰ τοῦτο ὑπάρχουσι μεταξὺ σας πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ ἀποθνήσκουσιν ἱκανοί. 31Διότι ἐὰν διεκρίνομεν ἑαυτούς, δὲν ἤθέλομεν κρίνεσθαι32ἀλλ᾿ ὅταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα ὑπὸ τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μή κατακριθῶμεν μετὰ τοῦ κόσμου.