Κυριακάτικα Κηρύγματα

7 Ἀγαπητοί, ἄς ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ πᾶς ὅστις ἀγαπᾷ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐγεννήθη καὶ γνωρίζει τὸν Θεόν.8 Ὅστις δὲν ἀγαπᾷ δὲν ἐγνώρισε τὸν Θεόν, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη.9 Ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς, ὅτι τὸν Υἱὸν αὑτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ ζήσωμεν δι᾿ αὐτοῦ.10Ἐν τούτῳ εἶναι ἡ ἀγάπη, οὐχὶ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν Υἱὸν αὑτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.11 Ἀγαπητοὶ ἐπειδή οὕτως ἠγάπησεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς καὶ ἡμεῖς χρεωστοῦμεν νὰ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους. 12 Τὸν Θεὸν οὐδεὶς εἶδε πώποτε· ἐὰν ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὁ Θεὸς μένει ἐν ἡμῖν, καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ εἶναι τετελειωμένη ἐν ἡμῖν. 13 Ἐκ τούτου γνωρίζομεν ὅτι ἐν αὐτῷ μένομεν καὶ αὐτὸς ἐν ἡμῖν, διότι ἐκ τοῦ Πνεύματος αὑτοῦ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς.14 Καὶ ἡμεῖς εἴδομεν καὶ μαρτυροῦμεν ὅτι ὁ Πατήρ ἀπέστειλε τὸν Υἱὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.15 Ὅστις ὁμολογήσῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς μένει ἐν αὐτῷ καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Θεῷ. 16 Καὶ ἡμεῖς ἐγνωρίσαμεν καὶ ἐπιστεύσαμεν τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ Θεὸς πρὸς ἡμᾶς. Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη, καὶ ὅστις μένει ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ.17 Ἐν τούτῳ εἶναι τετελειωμένη ἡ ἀγάπη μεθ᾿ ἡμῶν, διὰ νὰ ἔχωμεν παρρησίαν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, διότι καθὼς ἐκεῖνος εἶναι, οὕτω καὶ ἡμεῖς εἴμεθα ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ.18 Φόβος δὲν εἶναι ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω διώκει τὸν φόβον, διότι ὁ φόβος ἔχει κόλασιν· καὶ ὁ φοβούμενος δὲν εἶναι τετελειωμένος ἐν τῇ ἀγάπῃ. 19 Ἡμεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, διότι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς.20 Ἐὰν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ μισῇ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, ψεύστης εἶναι· διότι ὅστις δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, τὸν ὁποῖον εἶδε, τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον δὲν εἶδε πῶς δύναται νὰ ἀγαπᾷ;21 Καὶ ταύτην τὴν ἐντολήν ἔχομεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅστις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, νὰ ἀγαπᾷ καὶ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ.

1 Ἀνέβη δὲ Νάας ὁ Ἀμμωνίτης καὶ ἐστρατοπέδευσεν ἐναντίον τῆς Ἰαβεὶς-γαλαάδ· καὶ εἶπον πάντες οἱ ἄνδρες τῆς Ἰαβεὶς εἰς τὸν Νάας, Κάμε συνθήκην πρὸς ἡμᾶς, καὶ θέλομεν σὲ δουλεύει.2 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Νάας ὁ Ἀμμωνίτης, Μὲ τοῦτο θέλω κάμει συνθήκην πρὸς ἐσᾶς, νὰ ἐξορύξω πάντας τοὺς δεξιοὺς ὀφθαλμοὺς σας, καὶ νὰ βάλω τοῦτο ὄνειδος ἐπὶ πάντα τὸν Ἰσραήλ.3 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτὸν οἱ πρεσβύτεροι τῆς Ἰαβεὶς, Δὸς εἰς ἡμᾶς ἑπτὰ ἡμερῶν ἀναβολήν, διὰ νὰ ἀποστείλωμεν μηνυτὰς εἰς πάντα τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ· καὶ τότε, ἐὰν δὲν ἦναί τις νὰ μᾶς σώσῃ, θέλομεν ἐξέλθει πρὸς σέ. 4 Ἦλθον λοιπὸν οἱ μηνυταὶ εἰς Γαβαὰ τοῦ Σαοὺλ καὶ εἶπον τοὺς λόγους εἰς τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ· καὶ ὕψωσαν πᾶς ὁ λαὸς τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν.5 Καὶ ἰδού, ὁ Σαοὺλ ἤρχετο κατόπιν τῆς ἀγέλης ἐκ τοῦ ἀγροῦ· καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Τί ἔχει ὁ λαὸς καὶ κλαίει; Καὶ διηγήθησαν πρὸς αὐτὸν τοὺς λόγους τῶν ἀνδρῶν τῆς Ἰαβείς.6 Καὶ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸν Σαοὺλ πνεῦμα Θεοῦ, ὅτε ἤκουσε τοὺς λόγους ἐκείνους· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή αὐτοῦ σφόδρα. 7 Καὶ ἔλαβε ζεῦγος βοῶν, καὶ κατακόψας αὐτοὺς εἰς τμήματα, ἀπέστειλεν αὐτὰ κατὰ πάντα τὰ ὅρια τοῦ Ἰσραήλ διὰ χειρὸς μηνυτῶν, λέγων, Ὅστις δὲν ἐξέλθῃ κατόπιν τοῦ Σαοὺλ καὶ κατόπιν τοῦ Σαμουήλ, οὕτω θέλει γείνει εἰς τοὺς βόας αὐτοῦ. Καὶ ἐπέπεσε φόβος Κυρίου ἐπὶ τὸν λαόν, καὶ ἐξῆλθον ὡς εἷς ἄνθρωπος.8 Καὶ ὅτε ἀπηρίθμησεν αὐτοὺς ἐν Βεζέκ, οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἦσαν τριακόσιαι χιλιάδες καὶ οἱ ἄνδρες Ἰούδα τριάκοντα χιλιάδες. 9 Καὶ εἶπον πρὸς τοὺς ἐλθόντας μηνυτάς, Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς Ἰαβεὶς-γαλαάδ· Αὔριον, καθὼς ὁ ἥλιος θερμάνῃ, θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς σωτηρία. Καὶ ἦλθον οἱ μηνυταὶ καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς Ἰαβείς· καὶ ὑπερεχάρησαν.10 Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες τῆς Ἰαβείς, Αὔριον θέλομεν ἐξέλθει πρὸς ἐσᾶς, καὶ θέλετε κάμει εἰς ἡμᾶς πᾶν ὅ, τι σᾶς φαίνεται καλόν.11 Καὶ τὴν ἐπαύριον διῄρεσεν ὁ Σαοὺλ τὸν λαὸν εἰς τρία τάγματα· καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸ μέσον τοῦ στρατοπέδου, ἐν τῇ πρωϊνῇ φυλακῇ, καὶ ἐπάταξαν τοὺς Ἀμμωνίτας ἑωσοῦ θερμάνῃ ἡ ἡμέρα· καὶ οἱ ἐναπολειφθέντες διεσκορπίσθησαν, ὥστε οὐδὲ δύο ἐξ αὐτῶν δὲν ἔμειναν ἡνωμένοι. 12 Καὶ εἶπεν ὁ λαὸς πρὸς τὸν Σαμουήλ, Τίς εἶναι ἐκεῖνος ὅστις εἶπεν, Ὁ Σαοὺλ θέλει βασιλεύσει ἐφ᾿ ἡμᾶς; παραδώσατε τοὺς ἄνδρας, διὰ νὰ θανατώσωμεν αὐτούς.13 Καὶ εἶπεν ὁ Σαούλ, Δὲν θέλει θανατωθῆ οὐδεὶς τὴν ἡμέραν ταύτην· διότι σήμερον ἔκαμεν ὁ Κύριος σωτηρίαν ἐν τῷ Ἰσραήλ.14 Τότε εἶπεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν λαόν, Ἔλθετε, καὶ ἄς ὑπάγωμεν εἰς Γάλγαλα καὶ ἄς ἐγκαινίσωμεν ἐκεῖ τὴν βασιλείαν.15 Καὶ ὑπῆγε πᾶς ὁ λαὸς εἰς Γάλγαλα· καὶ ἐκεῖ ἔκαμον τὸν Σαοὺλ βασιλέα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἐν Γαλγάλοις· καὶ ἐκεῖ ἐθυσίασαν θυσίας εἰρηνικὰς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ ἐκεῖ εὐφράνθησαν ὁ Σαοὺλ καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ σφόδρα.

1 Καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες τῆς Κιριὰθ-ἰαρείμ, καὶ ἀνεβίβασαν τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου καὶ ἔφεραν αὐτήν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ἀβιναδάβ ἐπὶ τὸν λόφον, καὶ Ἐλεάζαρ τὸν υἱὸν αὐτοῦ καθιέρωσαν, διὰ νὰ φυλάττῃ τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου.2 Καὶ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐτέθη ἡ κιβωτὸς ἐν Κιριὰθ-ἰαρείμ, παρῆλθε καιρὸς πολύς· καὶ ἔγειναν εἴκοσι ἔτη· καὶ πᾶς ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἐστέναζεν, ἀναζητῶν τὸν Κύριον. 3 Καὶ εἶπε Σαμουήλ πρὸς πάντα τὸν οἶκον Ἰσραήλ, λέγων, Ἐὰν σεῖς ἐπιστρέφητε ἐξ ὅλης ὑμῶν τῆς καρδίας πρὸς τὸν Κύριον, ἀποβάλετε ἐκ μέσου ὑμῶν τοὺς θεοὺς τοὺς ἀλλοτρίους καὶ τὰς Ἀσταρώθ, καὶ ἑτοιμάσατε τὰς καρδίας ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον καὶ αὐτὸν μόνον λατρεύετε· καὶ θέλει ἐλευθερώσει ὑμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.4 Τότε ἀπέβαλον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τοὺς Βααλεὶμ καὶ τὰς Ἀσταρὼθ καὶ ἐλάτρευσαν τὸν Κύριον μόνον.5 Καὶ εἶπε Σαμουήλ, Συνάξατε πάντα τὸν Ἰσραήλ εἰς Μισπά, καὶ θέλω προσευχηθῆ ὑπὲρ ὑμῶν πρὸς τὸν Κύριον. 6 Καὶ συνήχθησαν ὁμοῦ εἰς Μισπά, καὶ ἤντλησαν ὕδωρ καὶ ἐξέχεαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ ἐνήστευσαν τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ εἶπον ἐκεῖ, Ἡμαρτήσαμεν εἰς τὸν Κύριον. Καὶ ἔκρινεν ὁ Σαμουήλ τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐν Μισπά. 7 Ὅτε δὲ ἤκουσαν οἱ Φιλισταῖοι ὅτι συνηθροίσθησαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ εἰς Μισπὰ ἀνέβησαν οἱ σατράπαι τῶν Φιλισταίων κατὰ τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀκούσαντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, ἐφοβήθησαν ἀπὸ προσώπου τῶν Φιλισταίων.8 Καὶ εἶπον οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Σαμουήλ, Μή παύσῃς βοῶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν, διὰ νὰ σώσῃ ἡμᾶς ἐκ χειρὸς τῶν Φιλισταίων.9 Καὶ ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕν ἀρνίον γαλαθηνόν, καὶ προσέφερεν ὁλόκληρον ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν Κύριον· καὶ ἐβόησεν ὁ Σαμουήλ πρὸς τὸν Κύριον ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐπήκουσεν αὐτοῦ ὁ Κύριος. 10 Καὶ ἐνῷ προσέφερεν ὁ Σαμουήλ τὸ ὁλοκαύτωμα, ἐπλησίασαν οἱ Φιλισταῖοι διὰ νὰ πολεμήσωσι κατὰ τοῦ Ἰσραήλ· καὶ ἐβρόντησεν ὁ Κύριος ἐν φωνῇ μεγάλῃ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἐπὶ τοὺς Φιλισταίους καὶ κατετρόπωσεν αὐτούς· καὶ ἐκτυπήθησαν ἔμπροσθεν τοῦ Ἰσραήλ.11 Καὶ ἐξῆλθον οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἐκ Μισπά, καὶ κατεδίωξαν τοὺς Φιλισταίους καὶ ἐπάταξαν αὐτούς, ἕως ὑποκάτω τῆς Βαὶθ-χάρ.12 Τότε ἔλαβεν ὁ Σαμουήλ ἕνα λίθον καὶ ἔστησε μεταξὺ Μισπὰ καὶ Σὲν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἔβεν-ἔζερ, λέγων, Μέχρι τοῦδε ἐβοήθησεν ἡμᾶς ὁ Κύριος.

26 Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας ὀνομαζομένην Ναζαρέτ,27 πρὸς παρθένον ἠρραβωνισμένην μὲ ἄνδρα ὀνομαζόμενον Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαβίδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.28 Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὑτήν, εἶπε· Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.29 Ἐκείνη δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ὁποῖος τάχα ἦτο ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.30 Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτήν· Μή φοβοῦ, Μαριάμ· διότι εὗρες χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.31 Καὶ ἰδού, θέλεις συλλάβει ἐν γαστρὶ καὶ θέλεις γεννήσει υἱὸν καὶ θέλεις καλέσει τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.32 Οὗτος θέλει εἶσθαι μέγας καὶ Υἱὸς Ὑψίστου θέλει ὀνομασθῆ, καὶ θέλει δώσει εἰς αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαβὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,33 καὶ θέλει βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ δὲν θέλει εἶσθαι τέλος.34 Εἶπε δὲ ἡ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον. Πῶς θέλει εἶσθαι τοῦτο, ἐπειδή ἄνδρα δὲν γνωρίζω;35 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπε πρὸς αὐτήν· Πνεῦμα Ἃγιον θέλει ἐπέλθει ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις τοῦ Ὑψίστου θέλει σὲ ἐπισκιάσει· διὰ τοῦτο καὶ τὸ γεννώμενον ἐκ σοῦ ἅγιον θέλει ὀνομασθῆ Υἱὸς Θεοῦ.36 καὶ ἰδού, Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου καὶ αὐτή συνέλαβεν υἱὸν εἰς τὸ γῆρας αὑτῆς, καὶ οὗτος εἶναι μήν ἕκτος εἰς αὐτήν τὴν καλουμένην στεῖραν·37 διότι οὐδὲν πρᾶγμα θέλει εἶσθαι ἀδύνατον παρὰ τῷ Θεῷ.38 Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· Ἰδού, ἡ δούλη τοῦ Κυρίου· γένοιτο εἰς ἐμὲ κατὰ τὸν λόγον σου. Καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.

22 Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ ἐμβῶσιν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ ὑπάγωσι πρὸ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἑωσοῦ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23 Καὶ ἀφοῦ ἀπέλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν διὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἦτο μόνος ἐκεῖ.24 Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25 Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26 Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27 Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.28 Ἀποκριθεὶς δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ἐὰν ἦσαι σύ, πρόσταξόν με νὰ ἔλθω πρὸς σὲ ἐπὶ τὰ ὕδατα.29 Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, διὰ νὰ ἔλθῃ πρὸς τὸν Ἰησοῦν.30 Βλέπων ὅμως τὸν ἄνεμον δυνατὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρχίσας νὰ καταποντίζηται, ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με.31 Καὶ εὐθὺς ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπίασεν αὐτὸν καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;32 Καὶ ἀφοῦ εἰσῆλθον εἰς τὸ πλοῖον, ἔπαυσεν ὁ ἄνεμος·33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτόν, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶσαι.