1 Καὶ ἐνῷ ἀνεχώρει, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.2 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὥστε νὰ γεννηθῇ τυφλός;3 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθῶσι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.4 Ἐγὼ πρέπει νὰ ἐργάζωμαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με, ἑωσοῦ εἶναι ἡμέρα· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται νὰ ἐργάζηται.5 Ἐνόσῳ εἶμαι ἐν τῷ κόσμῳ, εἶμαι φῶς τοῦ κόσμου.6 Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἔκαμε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 7 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, νίφθητι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, τὸ ὁποῖον ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. Ὑπῆγε λοιπὸν καὶ ἐνίφθη, καὶ ἦλθε βλέπων.8 Οἱ δὲ γείτονες καὶ ὅσοι ἔβλεπον αὐτὸν πρότερον ὅτι ἦτο τυφλὸς ἔλεγον δὲν εἶναι οὗτος, ὅστις ἐκάθητο καὶ ἐζήτει;9 Ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτος εἶναι· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτοῦ εἶναι. Ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγὼ εἶμαι.10 Ἔλεγον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Πῶς ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ σου; 11 Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς ἔκαμε πηλὸν καὶ ἐπέχρισε τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ μοὶ εἶπεν· Ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίφθητι· ἀφοῦ δὲ ὑπῆγα καὶ ἐνίφθην, ἀνέβλεψα.12 Εἶπον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος; Λέγει· Δὲν ἐξεύρω. 13 Φέρουσιν αὐτὸν τὸν ποτὲ τυφλὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους.14 Ἦτο δὲ σάββατον, ὅτε ἔκαμε τὸν πηλὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.15 Πάλιν λοιπὸν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψε. Καὶ ἐκεῖνος εἶπε πρὸς αὐτούς· Πηλὸν ἔβαλεν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, καὶ ἐνίφθην, καὶ βλέπω.16 Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Φαρισαίων· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι παρὰ τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν φυλάττει τὸ σάββατον. Ἄλλοι ἔλεγον· Πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς νὰ κάμνῃ τοιαῦτα θαύματα; Καὶ ἦτο σχίσμα μεταξὺ αὐτῶν.17 Λέγουσι πάλιν πρὸς τὸν τυφλόν· Σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ἐπειδή ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου; Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν ὅτι προφήτης εἶναι. 18 Δὲν ἐπίστευσαν λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι ἦτο τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώναξαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος19 καὶ ἠρώτησαν αὐτούς, λέγοντες· Οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς σας, τὸν ὁποῖον σεῖς λέγετε ὅτι ἐγεννήθη τυφλός; πῶς λοιπὸν βλέπει τώρα;20 Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτοὺς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· Ἐξεύρομεν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι ἐγεννήθη τυφλός·21 Πῶς δὲ βλέπει τώρα δὲν ἐξεύρομεν, ἤ τίς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἡμεῖς δὲν ἐξεύρομεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ θέλει λαλήσει.22 Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἐπειδή ἤδη εἶχον συμφωνήσει οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν τις ὁμολογήσῃ αὐτὸν Χριστόν, νὰ γείνῃ ἀποσυνάγωγος.23 Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. 24 Ἐφώναξαν λοιπὸν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον, ὅστις ἦτο τυφλός, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Δόξασον τὸν Θεόν· ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἶναι ἁμαρτωλός.25 Ἀπεκρίθη λοιπὸν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄν ἦναι ἁμαρτωλὸς δὲν ἐξεύρω· ἕν ἐξεύρω, ὅτι ἤμην τυφλὸς καὶ τώρα βλέπω.26 Εἶπον δὲ πρὸς αὐτὸν πάλιν· Τί σοὶ ἔκαμε; πῶς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου;27 Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Σᾶς εἶπον ἤδη, καὶ δὲν ἠκούσατε· διὰ τί πάλιν θέλετε νὰ ἀκούητε; μήπως καὶ σεῖς θέλετε νὰ γείνητε μαθηταὶ αὐτοῦ;28 Ἐλοιδόρησαν λοιπὸν αὐτὸν καὶ εἶπον· Σὺ εἶσαι μαθητής ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως εἴμεθα μαθηταί.29 Ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι πρὸς τὸν Μωϋσῆν ἐλάλησεν ὁ Θεός· τοῦτον ὅμως δὲν ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι.30 Ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐν τούτῳ μάλιστα εἶναι τὸ θαυμαστόν, ὅτι σεῖς δὲν ἐξεύρετε πόθεν εἶναι, καὶ ἤνοιξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.31 Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλοὺς ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἦναι θεοσεβής καὶ κάμνῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, τοῦτον ἀκούει.32 Ἐκ τοῦ αἰῶνος δὲν ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς γεγεννημένου τυφλοῦ.33 Ἐὰν οὗτος δὲν ἦτο παρὰ Θεοῦ, δὲν ἠδύνατο νὰ κάμῃ οὐδέν.34 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Σὺ ἐγεννήθης ὅλος ἐν ἁμαρτίαις, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω. 35 Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;36 Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· Τίς εἶναι, Κύριε, διὰ νὰ πιστεύσω εἰς αὐτόν;37 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Καὶ εἶδες αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνος εἶναι.38 Ὁ δὲ εἶπε· Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτόν.39 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ διὰ κρίσιν ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, διὰ νὰ βλέπωσιν οἱ μή βλέποντες καὶ νὰ γείνωσι τυφλοὶ οἱ βλέποντες. 40 Καὶ ἤκουσαν ταῦτα ὅσοι ἐκ τῶν Φαρισαίων ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ ἡμεῖς εἴμεθα τυφλοί;41 Εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν ἦσθε τυφλοί, δὲν ἠθέλετε ἔχει ἁμαρτίαν· τώρα ὅμως λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ ἁμαρτία σας λοιπὸν μένει.

1 Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐσκεπάσθη μὲ σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, ἐσκεπασμένους μὲ σάκκους, πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.3 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ Ἐζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ βλασφημίας ἡ ἡμέρα αὕτη· διότι τὰ τέκνα ἦλθον εἰς τὴν ἀκμήν τῆς γέννας, πλήν δύναμις δὲν εἶναι εἰς τὴν τίκτουσαν·4 εἴθε νὰ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου πάντας τοὺς λόγους τοῦ Ῥὰβ-σάκη, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ὁ κύριος αὐτοῦ ἀπέστειλε διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν, καὶ νὰ ὑβρίσῃ διὰ τῶν λόγων, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου· διὰ τοῦτο ὕψωσον δέησιν ὑπὲρ τοῦ ὑπολοίπου τοῦ σωζομένου. 5 Καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἡσαΐαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου.6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας, Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν κύριόν σας· Οὕτω λέγει Κύριος· Μή φοβοῦ ἀπὸ τῶν λόγων τοὺς ὁποίους ἤκουσας, διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας μὲ νείδισαν·7 ἰδού, ἐγὼ θέλω βάλει εἰς αὐτὸν τοιοῦτον πνεῦμα, ὥστε, ἀκούσας θόρυβον, θέλει ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὑτοῦ· καὶ θέλω κάμει αὐτὸν νὰ πέσῃ διὰ μαχαίρας ἐν τῇ γῇ αὑτοῦ. 8 Ὁ Ῥὰβ-σάκης λοιπὸν ἐπέστρεψε καὶ εὕρηκε τὸν βασιλέα τῆς Ἀσσυρίας πολεμοῦντα ἐναντίον τῆς Λιβνά· διότι ἤκουσεν ὅτι ἔφυγεν ἀπὸ Λαχείς. 9 Καὶ ὁ βασιλεύς, ὅτε ἤκουσε νὰ λέγωσι περὶ Θιρακὰ τοῦ βασιλέως τῆς Αἰθιοπίας, Ἰδού, ἐξῆλθε νὰ σὲ πολεμήσῃ, ἀπέστειλε πάλιν πρέσβεις πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, λέγων,10 Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Ὁ Θεὸς σου, ἐπὶ τὸν ὁποῖον θαρρεῖς, ἄς μή σὲ ἀπατᾷ, λέγων, Ἡ Ἱερουσαλήμ δὲν θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας·11 ἰδού, σὺ ἤκουσας τί ἔκαμον οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας εἰς πάντας τοὺς τόπους, καταστρέφοντες αὐτούς· καὶ σὺ θέλεις λυτρωθῆ;12 μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐλύτρωσαν ἐκείνους, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μου κατέστρεψαν, τὴν Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ Ῥεσὲφ καὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἐδὲν τοὺς ἐν Τελασσάρ;13 ποῦ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀρφάδ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεφαρουΐμ, Ἐνὰ καὶ Αὐά; 14 Καὶ λαβὼν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολήν ἐκ τῆς χειρὸς τῶν πρέσβεων, ἀνέγνωσεν αὐτήν· καὶ ἀνέβη ὁ Ἐζεκίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ ἐξετύλιξεν αὐτήν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.15 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὁ Ἐζεκίας, λέγων, Κύριε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβείμ, σὺ αὐτὸς εἶσαι ὁ Θεός, ὁ μόνος, πάντων τῶν βασιλείων τῆς γῆς· σὺ ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·16 κλῖνον, Κύριε, τὸ οὖς σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους τοῦ Σενναχειρείμ, ὅστις ἀπέστειλε τοῦτον διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν·17 ἀληθῶς, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας ἠρήμωσαν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν,18 καὶ ἔρριψαν εἰς τὸ πῦρ, τοὺς θεοὺς αὐτῶν· διότι δὲν ἦσαν θεοί, ἀλλ᾿ ἔργον χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι· διὰ τοῦτο κατέστρεψαν αὐτούς·19 τώρα λοιπόν, Κύριε Θεὲ ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς, δέομαι, ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· διὰ νὰ γνωρίσωσι πάντα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος.

8 Τελευταῖον δέ, γίνεσθε πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες,9 μή ἀποδίδοντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἤ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον εὐλογοῦντες, ἐπειδή ἐξεύρετε ὅτι εἰς τοῦτο προσεκλήθητε, διὰ νὰ κληρονομήσητε εὐλογίαν. 10 Διότι Ὅστις θέλει νὰ ἀγαπᾷ τὴν ζωήν καὶ ἴδῃ ἡμέρας ἀγαθὰς ἄς παύσῃ τὴν γλῶσσαν αὑτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ τὰ χείλη αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ νὰ λαλῶσι δόλον,11 ἄς ἐκκλίνῃ ἀπὸ κακοῦ καὶ ἄς πράξῃ ἀγαθόν, ἄς ζητήσῃ εἰρήνην καὶ ἄς ἀκολουθήσῃ αὐτήν·12 διότι οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι ἐπὶ τοὺς δικαίους καὶ τὰ ὦτα αὐτοῦ εἰς τὴν δέησιν αὐτῶν, τὸ δὲ πρόσωπον τοῦ Κυρίου εἶναι κατὰ τῶν πραττόντων κακά.

1Ὁ δὲ Ἀδὰμ ἐγνώρισεν Εὔαν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ συνέλαβε, καὶ ἐγέννησε τὸν Κάϊν· καὶ εἶπεν, Ἀπέκτησα ἄνθρωπον διὰ τοῦ Κυρίου.2 Καὶ προσέτι ἐγέννησε τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ τὸν Ἄβελ. Καὶ ἦτο ὁ Ἄβελ ποιμήν προβάτων, ὁ δὲ Κάϊν ἦτο γεωργός. 3 Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας προσέφερεν ὁ Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς προσφορὰν πρὸς τὸν Κύριον.4Καὶ ὁ Ἄβελ προσέφερε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὑτοῦ, καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. Καὶ ἐπέβλεψε μὲ εὐμένειαν Κύριος ἐπὶ τὸν Ἄβελ καὶ ἐπὶ τὴν προσφορὰν αὐτοῦ·5 ἐπὶ δὲ τὸν Κάϊν καὶ ἐπὶ τὴν προσφορὰν αὐτοῦ δὲν ἐπέβλεψε. Καὶ ἠγανάκτησεν ὁ Κάϊν σφόδρα, καὶ ἐκατηφίασε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ6 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Κάϊν, Διὰ τί ἠγανάκτησας; καὶ διὰ τί ἐκατηφίασε τὸ πρόσωπόν σου;7 ἄν σὺ πράττῃς καλῶς, δὲν θέλεις εἶσθαι εὐπρόσδεκτος; καὶ ἐὰν δὲν πράττῃς καλῶς, εἰς τὴν θύραν κεῖται ἡ ἁμαρτία. Ἀλλ’ εἰς σὲ θέλει εἶσθαι ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ, καὶ σὺ θέλεις ἐξουσιάζει ἐπ᾿ αὐτοῦ.8 Καὶ εἶπεν ὁ Κάϊν πρὸς Ἄβελ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, Ἄς ὑπάγωμεν εἰς τὴν πεδιάδα· καὶ ἐνῷ ἦσαν ἐν τῇ πεδιάδι, σηκωθεὶς ὁ Κάϊν κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ Ἄβελ ἐφόνευσεν αὐτόν. 4 Διὰ πίστεως ὁ Ἄβελ προσέφερε πρὸς τὸν Θεὸν καλητέραν θυσίαν παρὰ τὸν Κάϊν, διὰ τῆς ὁποίας ἐμαρτυρήθη ὅτι ἦτο δίκαιος, ἐπειδή ὁ Θεὸς ἔδωκε μαρτυρίαν περὶ τῶν δώρων αὐτοῦ, καὶ δι᾿αὐτῆς καίτοι ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖ.

7 Οἱ ἄνδρες ὁμοίως, συνοικεῖτε μὲ τὰς γυναῖκάς σας ἐν φρονήσει, ἀποδίδοντες τιμήν εἰς τὸ γυναικεῖον γένος ὡς εἰς σκεῦος ἀσθενέστερον, καὶ ὡς εἰς συγκληρονόμους τῆς χάριτος τῆς ζωῆς, διὰ νὰ μή ἐμποδίζωνται αἱ προσευχαὶ σας. 8 Τελευταῖον δέ, γίνεσθε πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες,9 μή ἀποδίδοντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἤ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον εὐλογοῦντες, ἐπειδή ἐξεύρετε ὅτι εἰς τοῦτο προσεκλήθητε, διὰ νὰ κληρονομήσητε εὐλογίαν. 10 Διότι Ὅστις θέλει νὰ ἀγαπᾷ τὴν ζωήν καὶ ἴδῃ ἡμέρας ἀγαθὰς ἄς παύσῃ τὴν γλῶσσαν αὑτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ τὰ χείλη αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ νὰ λαλῶσι δόλον,11 ἄς ἐκκλίνῃ ἀπὸ κακοῦ καὶ ἄς πράξῃ ἀγαθόν, ἄς ζητήσῃ εἰρήνην καὶ ἄς ἀκολουθήσῃ αὐτήν·12 διότι οἱ ὀφθαλμοὶ τοῦ Κυρίου εἶναι ἐπὶ τοὺς δικαίους καὶ τὰ ὦτα αὐτοῦ εἰς τὴν δέησιν αὐτῶν, τὸ δὲ πρόσωπον τοῦ Κυρίου εἶναι κατὰ τῶν πραττόντων κακά.