7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἐπλησίασε. Φρονίμως λοιπὸν διάγετε καὶ ἀγρυπνεῖτε εἰς τὰς προσευχάς·8 πρὸ πάντων δὲ ἔχετε ἔνθερμον τὴν εἰς ἀλλήλους ἀγάπην, διότι ἡ ἀγάπη θέλει καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν·9 γίνεσθε φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους χωρὶς γογγυσμῶν·10 ἕκαστος κατὰ τὸ χάρισμα, τὸ ὁποῖον ἔλαβεν, ὑπηρετεῖτε κατὰ τοῦτο εἰς ἀλλήλους ὡς καλοὶ οἰκονόμοι τῆς πολυειδοῦς χάριτος τοῦ Θεοῦ·11 ἐὰν τις λαλῇ, ἄς λαλῇ ὡς λαλῶν λόγια Θεοῦ· ἐὰν τις ὑπηρετῇ, ἄς ὑπηρετῇ ὡς ὑπηρετῶν ἐκ τῆς δυνάμεως, τὴν ὁποίαν χορηγεῖ ὁ Θεός· διὰ νὰ δοξάζηται ἐν πᾶσιν ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

23 Τὸν Παντοδύναμον, δὲν δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν αὐτόν· εἶναι ὑπέροχος κατὰ τὴν δύναμιν καὶ κατὰ τὴν κρίσιν καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῆς δικαιοσύνης, δὲν καταθλίβει.

19 Πάλιν σᾶς λέγω ὅτι ἐὰν δύο ἀπὸ σᾶς συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος, περὶ τοῦ ὁποίου ἤθελον κάμει αἴτησιν, θέλει γείνει εἰς αὐτοὺς παρὰ τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 Διότι ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι ἐγὼ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν.

1 Καὶ ἐκοιμήθη ὁ Ἀβιὰ μετὰ τῶν πατέρων αὑτοῦ, καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν πόλει Δαβίδ· ἐβασίλευσε δὲ ἀντ᾿ αὐτοῦ Ἀσὰ ὁ υἱὸς αὐτοῦ. Ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ ἡ γῆ ἡσύχασε δέκα ἔτη.2Καὶ ἔκαμεν ὁ Ἀσὰ τὸ καλὸν καὶ τὸ εὐθὲς ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ·3 διότι ἀφῄρεσε τὰ θυσιαστήρια τῶν ἀλλοτρίων θεῶν καὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους, καὶ κατεσύντριψε τὰ ἀγάλματα καὶ κατέκοψε τὰ ἄλση·4 καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰούδαν νὰ ἐκζητῶσι Κύριον τὸν Θεὸν τῶν πατέρων αὑτῶν καὶ νὰ κάμνωσι τὸν νόμον καὶ τὰς ἐντολάς. 5 Ἀφῄρεσεν ἔτι ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων τοῦ Ἰούδα τοὺς ὑψηλοὺς τόπους καὶ τὰ εἴδωλα· καὶ ἡσύχασε τὸ βασίλειον ἐνώπιον αὐτοῦ.6 Καὶ ᾠκοδόμησε πόλεις ὀχυρὰς ἐν τῷ Ἰούδᾳ· διότι ἡσύχασεν ἡ γῆ, καὶ δὲν ἦτο εἰς αὐτὸν πόλεμος ἐν ἐκείνοις τοῖς χρόνοις, ἐπειδή ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἀνάπαυσιν. 7 Διὰ τοῦτο εἶπε πρὸς τὸν Ἰούδαν, Ἄς οἰκοδομήσωμεν τὰς πόλεις ταύτας, καὶ ἄς κάμωμεν περὶ αὐτὰς τείχη καὶ πύργους, πύλας καὶ μοχλούς, ἐνῷ εἴμεθα κύριοι τῆς γῆς, ἐπειδή ἐξεζητήσαμεν Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν· ἐξεζητήσαμεν αὐτόν, καὶ ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς ἀνάπαυσιν κυκλόθεν. Καὶ ᾠκοδόμησαν καὶ εὐωδώθησαν. 8 Εἶχε δὲ ὁ Ἀσὰ στράτευμα ἐκ τοῦ Ἰούδα τριακοσίας χιλιάδας, φέροντας θυρεοὺς καὶ λόγχας· ἐκ δὲ τοῦ Βενιαμίν, διακοσίας ὀγδοήκοντα χιλιάδας, ἀσπιδοφόρους καὶ τοξότας· πάντες οὗτοι ἦσαν δυνατοὶ ἐν ἰσχύϊ.9 Ἐξῆλθε δὲ ἐναντίον αὐτῶν Ζερὰ ὁ Αἰθίοψ, μὲ στράτευμα ἑκατὸν μυριάδων καὶ μὲ τριακοσίας ἁμάξας, καὶ ἦλθεν ἕως Μαρησά.10 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ἀσὰ ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ παρετάχθησαν εἰς μάχην ἐν τῇ φάραγγι Σεφαθά, πλησίον τῆς Μαρησά. 11 Καὶ ἐβόησεν ὁ Ἀσὰ πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν αὑτοῦ καὶ εἶπε, Κύριε, δὲν εἶναι οὐδὲν παρὰ σοὶ νὰ βοηθῇς τοὺς ἔχοντας πολλήν ἤ μηδεμίαν δύναμιν· βοήθησον ἡμᾶς, Κύριε Θεὲ ἡμῶν· διότι ἐπὶ σὲ πεποίθαμεν, καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐρχόμεθα ἐναντίον τοῦ πλήθους τούτου. Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς ἡμῶν· ἄς μή ὑπερισχύσῃ ἄνθρωπος ἐναντίον σου.12 Καὶ ἐπάταξεν ὁ Κύριος τους Αἰθίοπας ἔμπροσθεν τοῦ Ἀσὰ καὶ ἔμπροσθεν τοῦ Ἰούδα· καὶ οἱ Αἰθίοπες ἔφυγον.13 Ὁ δὲ Ἀσὰ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ κατεδίωξαν αὐτοὺς ἕως Γεράρων· καὶ ἔπεσον ἐκ τῶν Αἰθιόπων τοσοῦτοι, ὥστε δὲν ἠδύναντο νὰ ἀναλάβωσι πλέον· διότι συνετρίβησαν ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου καὶ ἔμπροσθεν τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ· καὶ ἔλαβον λάφυρα πολλὰ σφόδρα.14 Καὶ ἐπάταξαν πάσας τὰς πόλεις κύκλῳ τῶν Γεράρων· διότι ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἐπέπεσεν ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ ἐλαφυραγώγησαν πάσας τὰς πόλεις· διότι ἦσαν ἐν αὐταῖς λάφυρα πολλά.15 Ἐπάταξαν δὲ καὶ τὰς ἐπαύλεις τῶν ποιμνίων καὶ ἔλαβον πρόβατα πολλὰ καὶ καμήλους, καὶ ἐπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ.

1 Και έγεινε λόγος Κυρίου προς Ιωνάν τον υιόν του Αμαθί, λέγων, 2 Σηκώθητι, ύπαγε εις Νινευή, την πόλιν την μεγάλην, και κήρυξον κατ' αυτής· διότι η ασέβεια αυτών ανέβη ενώπιόν μου. 3 Και εσηκώθη ο Ιωνάς διά να φύγη εις Θαρσείς από προσώπου Κυρίου και κατέβη εις Ιόππην· και εύρηκε πλοίον πορευόμενον εις Θαρσείς, και έδωκε τον ναύλον αυτού και επέβη εις αυτό, διά να υπάγη μετ' αυτών εις Θαρσείς από προσώπου Κυρίου. 4 Αλλ' ο Κύριος εξήγειρεν άνεμον μέγαν επί την θάλασσαν, και έγεινε κλύδων μέγας εν τη θαλάσση και το πλοίον εκινδύνευε να συντριφθή. 5 Και εφοβήθησαν οι ναύται και ανεβόησαν έκαστος προς τον θεόν αυτού και έκαμον εκβολήν των εν τω πλοίω σκευών εις την θάλασσαν, διά να ελαφρωθή απ' αυτών· ο δε Ιωνάς κατέβη εις το κοίλωμα του πλοίου και επλαγίασε και εκοιμάτο βαθέως. 6 Και επλησίασε προς αυτόν ο πλοίαρχος και είπε προς αυτόν, Τι κοιμάσαι συ; σηκώθητι, επικαλού τον Θεόν σου, ίσως ο Θεός μας ενθυμηθή και δεν χαθώμεν. 7 Και είπον έκαστος προς τον πλησίον αυτού, Έλθετε και ας ρίψωμεν κλήρους, διά να γνωρίσωμεν τίνος ένεκεν το κακόν τούτο είναι εφ' ημάς. Και έρριψαν κλήρους και έπεσεν ο κλήρος επί τον Ιωνάν. 8 Τότε είπον προς αυτόν, Ειπέ τώρα προς ημάς, τίνος ένεκεν το κακόν τούτο ήλθεν εφ' ημάς; Τι είναι το έργον σου; και πόθεν έρχεσαι; τις ο τόπος σου; και εκ τίνος λαού είσαι; 9 Ο δε είπε προς αυτούς, Εγώ είμαι Εβραίος· και σέβομαι Κύριον τον Θεόν του ουρανού, όστις εποίησε την θαλάσσαν και την ξηράν. 10 Τότε εφοβήθησαν οι άνθρωποι φόβον μέγαν και είπον προς αυτόν, Τι είναι τούτο, το οποίον έκαμες; διότι εγνώρισαν οι άνθρωποι, ότι έφευγεν από προσώπου Κυρίου, επειδή είχεν αναγγείλει τούτο προς αυτούς. 11 Και είπον προς αυτόν, Τι να σε κάμωμεν, διά να ησυχάση η θάλασσα αφ' ημών; διότι η θάλασσα εκλυδωνίζετο επί το μάλλον. 12 Και είπε προς αυτούς, Σηκώσατέ με και ρίψατέ με εις την θάλασσαν, και η θάλασσα θέλει ησυχάσει αφ' υμών· διότι εγώ γνωρίζω, ότι εξ αιτίας εμού έγεινεν ο μέγας ούτος κλύδων εφ' υμάς. 13 Οι άνθρωποι όμως εκωπηλάτουν δυνατά διά να επιστρέψωσι προς την ξηράν· αλλά δεν εδύναντο, διότι η θάλασσα εκλυδωνίζετο επί το μάλλον κατ' αυτών. 14 Όθεν ανεβόησαν προς τον Κύριον και είπον, Δεόμεθα, Κύριε, δεόμεθα, ας μη χαθώμεν διά την ζωήν του ανθρώπου τούτου και μη επιβάλης εφ' ημάς αίμα αθώον· διότι συ, Κύριε, έκαμες ως ήθελες. 15 Και εσήκωσαν τον Ιωνάν και έρριψαν αυτόν εις την θάλασσαν και η θάλασσα εστάθη από του θυμού αυτής. 16 Τότε οι άνθρωποι εφοβήθησαν τον Κύριον φόβον μέγαν και προσέφεραν θυσίαν εις τον Κύριον και έκαμον ευχάς.