27Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθε καὶ εἶδε τελώνην τινὰ Λευΐν τὸ ὄνομα, καθήμενον εἰς τὸ τελώνιον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀκολούθει μοι.28Καὶ ἀφήσας ἅπαντα, ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτόν.29Καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ὁ Λευΐς ὑποδοχήν μεγάλην ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ, καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ τελωνῶν καὶ ἄλλων, οἵτινες ἐκάθηντο μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν τράπεζαν.30Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, λέγοντες· Διὰ τί μετὰ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τρώγετε καὶ πίνετε;31Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἔχουσι χρείαν ἰατροῦ οἱ ὑγιαίνοντες, ἀλλ᾿ οἱ πάσχοντες.32Δὲν ἦλθον διὰ νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.

12Καὶ τώρα διὰ τοῦτο, λέγει Κύριος, ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν πένθει. 13Καὶ διαρρήξατε τὴν καρδίαν σας καὶ μή τὰ ἱμάτιά σας καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μεταμελούμενος διὰ τὸ κακόν.14Τίς οἶδεν, ἄν θέλῃ ἐπιστρέψει καὶ μεταμεληθῆ καὶ ἀφήσει εὐλογίαν κατόπιν αὑτοῦ, προσφορὰν καὶ σπονδήν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν; 15Σαλπίσατε σάλπιγγα ἐν Σιών, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε σύναξιν ἐπίσημον.16Συναθροίσατε τὸν λαόν, ἁγιάσατε τὴν σύναξιν, συνάξατε τοὺς πρεσβυτέρους, συναθροίσατε τὰ νήπια καὶ τὰ θηλάζοντα μαστούς· ἄς ἐξέλθῃ ὁ νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὑτοῦ καὶ ἡ νύμφη ἐκ τοῦ θαλάμου αὑτῆς.17Ἄς κλαύσωσιν οἱ ἱερεῖς, οἱ λειτουργοὶ τοῦ Κυρίου, μεταξὺ τῆς στοᾶς καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἄς εἴπωσι, Φεῖσαι, Κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μή δώσῃς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος, ὥστε νὰ κυριεύσωσιν αὐτοὺς τὰ ἔθνη· διὰ τί νὰ εἴπωσι μεταξὺ τῶν λαῶν, Ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς αὐτῶν; 18Καὶ ὁ Κύριος θέλει ζηλοτυπήσει διὰ τὴν γῆν αὑτοῦ καὶ θέλει φεισθῆ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ.19Ναί, ὁ Κύριος θέλει ἀποκριθῆ καὶ εἰπεῖ πρὸς τὸν λαὸν αὑτοῦ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐξαποστείλει πρὸς ὑμᾶς τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον καὶ θέλετε ἐμπλησθῆ ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ δὲν θέλω σᾶς κάμει πλέον ὄνειδος μεταξὺ τῶν ἐθνῶν.20Ἀλλὰ θέλω ἀπομακρύνει ἀπὸ σᾶς τὸν ἐκ τοῦ βορρᾶ πολέμιον, καὶ θέλω ἐξώσει αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἔρημον, μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸς τὴν ἀνατολικήν θάλασσαν, τὸ δὲ ὄπισθεν αὐτοῦ μέρος πρὸς τὴν θάλασσαν τὴν δυτικήν, καὶ ἡ δυσωδία αὐτοῦ θέλει ἀναβῆ καὶ ἡ κακή ὀσμή αὐτοῦ θέλει ὑψωθῆ, διότι ἔπραξε μεγάλα. 21Μή φοβοῦ, γῆ· χαῖρε καὶ εὐφραίνου· διότι ὁ Κύριος θέλει κάμει μεγαλεῖα.22Μή τρομάζετε, κτήνη τῆς πεδιάδος· διότι αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου βλαστάνουσι, διότι τὸ δένδρον φέρει τὸν καρπὸν αὑτοῦ, ἡ συκῆ καὶ ἡ ἄμπελος ἐκδίδουσι τὴν δύναμιν αὑτῶν.23Καί, τὰ τέκνα τῆς Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι ἔδωκεν εἰς ἐσᾶς τὴν πρώϊμον βροχήν ἐγκαίρως καὶ θέλει βρέξει εἰς ἐσᾶς βροχήν πρώϊμον καὶ ὄψιμον ὡς πρότερον.24Καὶ τὰ ἁλώνια θέλουσι γεμισθῆ ἀπὸ σίτου καὶ οἱ ληνοὶ θέλουσιν ὑπερεκχειλίσει ἀπὸ οἴνου καὶ ἐλαίου. 25Καὶ θέλω ἀναπληρώσει εἰς ἐσᾶς τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, τὸ στράτευμά μου τὸ μέγα, τὸ ὁποῖον ἐξαπέστειλα ἐναντίον σας.26Καὶ θέλετε φάγει ἀφθόνως καὶ χορτασθῆ καὶ αἰνέσει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας· ὅστις ἔκαμε θαυμάσια μὲ σᾶς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.27Καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν εἶναι ἄλλος οὐδείς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.

1Ἀδελφοί, ἡ ἐπιθυμία τῆς καρδίας μου καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ εἶναι διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῶν·2διότι μαρτυρῶ περὶ αὐτῶν ὅτι ἔχουσι ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ᾿ οὐχὶ κατ᾿ ἐπίγνωσιν.3Ἐπειδή μή γνωρίζοντες τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ, καὶ ζητοῦντες νὰ συστήσωσι τὴν ἰδίαν αὑτῶν δικαιοσύνην, δὲν ὑπετάχθησαν εἰς τὴν δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ.4Ἐπειδή τὸ τέλος τοῦ νόμου εἶναι ὁ Χριστὸς πρὸς δικαιοσύνην εἰς πάντα τὸν πιστεύοντα. 5Διότι ὁ Μωϋσῆς γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, λέγων ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ κάμνων ταῦτα θέλει ζήσει δι᾿ αὐτῶν·6ἡ ἐκ πίστεως ὅμως δικαιοσύνη λέγει οὕτω· Μή εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, Τίς θέλει ἀναβῆ εἰς τὸν οὐρανόν; τουτέστι διὰ νὰ καταβιβάσῃ τὸν Χριστόν.7ἤ, Τίς θέλει καταβῆ εἰς τὴν ἄβυσσον; τουτέστι διὰ νὰ ἀναβιβάσῃ τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν.8Ἀλλὰ τί λέγει; Πλησίον σου εἶναι ὁ λόγος, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τουτέστιν ὁ λόγος τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖον κηρύττομεν.9Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς διὰ τοῦ στόματός σου τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, θέλεις σωθῆ· 10διότι μὲ τὴν καρδίαν πιστεύει τις πρὸς δικαιοσύνην, καὶ μὲ τὸ στόμα γίνεται ὁμολογία πρὸς σωτηρίαν.11Διότι λέγει ἡ γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτὸν δὲν θέλει καταισχυνθῆ. 12Ἐπειδή δὲν εἶναι διαφορὰ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· διότι ὁ αὐτὸς Κύριος εἶναι πάντων, πλούσιος πρὸς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν·13διότι Πᾶς ὅστις ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θέλει σωθῆ. 14Πῶς λοιπὸν θέλουσιν ἐπικαλεσθῆ ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον δὲν ἐπίστευσαν; καὶ πῶς θέλουσι πιστεύσει εἰς ἐκεῖνον, περὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἤκουσαν; καὶ πῶς θέλουσιν ἀκούσει χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ὁ κηρύττων;15Καὶ πῶς θέλουσι κηρύξει, ἐὰν δὲν ἀποσταλῶσι; Καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Πόσον ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά.16Ἀλλὰ δὲν ὑπήκουσαν πάντες εἰς τὸ εὐαγγέλιον. Διότι ὁ Ἡσαΐας λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσεν εἰς τὸ κήρυγμα ἡμῶν;17Ἄρα ἡ πίστις εἶναι ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοή διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

1Τότε θέλει ὁμοιωθῆ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ δέκα παρθένους, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὑτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2Πέντε δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν φρόνιμοι καὶ πέντε μωραί.3Αἵτινες μωραί, λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὑτῶν, δὲν ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον·4αἱ φρόνιμοι ὅμως ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὑτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὑτῶν.5Καὶ ἐπειδή ὁ νυμφίος ἐβράδυνεν, ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκοιμῶντο.6Ἐν τῷ μέσῳ δὲ τῆς νυκτὸς ἔγεινε κραυγή· Ἰδού, ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέλθετε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. 7Τότε ἐσηκώθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἡτοίμασαν τὰς λαμπάδας αὑτῶν.8Καὶ αἱ μωραὶ εἶπον πρὸς τὰς φρονίμους· Δότε εἰς ἡμᾶς ἐκ τοῦ ἐλαίου σας, διότι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβύνονται.9Ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε δὲν ἀρκέσῃ εἰς ἡμᾶς καὶ εἰς ἐσᾶς· ὅθεν ὑπάγετε κάλλιον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε εἰς ἑαυτάς.10Ἐνῷ δὲ ἀπήρχοντο διὰ νὰ ἀγοράσωσιν, ἦλθεν ὁ νυμφίος καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα.11Ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον εἰς ἡμᾶς.12Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν σᾶς γνωρίζω.13Ἀγρυπνεῖτε λοιπόν, διότι δὲν ἐξεύρετε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν, καθ᾿ ἥν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. 14Διότι θέλει ἐλθεῖ ὡς ἄνθρωπος, ὅστις ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς δούλους αὑτοῦ καὶ παρέδωκεν εἰς αὐτοὺς τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ,15καὶ εἰς ἄλλον μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, εἰς ἄλλον δὲ δύο, εἰς ἄλλον δὲ ἕν, εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἱκανότητα, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθύς.16Ὑπῆγε δὲ ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα καὶ ἐργαζόμενος δι᾿ αὐτῶν ἔκαμεν ἄλλα πέντε τάλαντα.17Ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο.18Ὁ δὲ λαβὼν τὸ ἕν ὑπῆγε καὶ ἔσκαψεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἔκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὑτοῦ. 19Μετὰ δὲ καιρὸν πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ θεωρεῖ λογαριασμὸν μετ᾿ αὐτῶν.20Καὶ ἐλθὼν ὁ λαβὼν τὰ πέντε τάλαντα, προσέφερεν ἄλλα πέντε τάλαντα, λέγων· Κύριε, πέντε τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.21Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.22Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὰ δύο τάλαντα εἶπε· Κύριε, δύο τάλαντα μοὶ παρέδωκας· ἰδού, ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ᾿ αὐτοῖς.23Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ· Εὖγε, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ· εἰς τὰ ὀλίγα ἐστάθης πιστός, ἐπὶ πολλῶν θέλω σε καταστήσει· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου.24Προσελθὼν δὲ καὶ ὁ λαβὼν τὸ ἕν τάλαντον, εἶπε· Κύριε, σὲ ἐγνώρισα ὅτι εἶσαι σκληρὸς ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου δὲν ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν δὲν διεσκόρπισας·25καὶ φοβηθεὶς ὑπῆγα καὶ ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἰδού, ἔχεις τὸ σόν.26Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτόν· Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ· ἤξευρες ὅτι θερίζω ὅπου δὲν ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν δὲν διεσκόρπισα·27ἔπρεπε λοιπὸν νὰ βάλῃς τὸ ἀργύριόν μου εἰς τοὺς τραπεζίτας, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἤθελον λάβει τὸ ἐμὸν μετὰ τόκου. 28Λάβετε λοιπὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ τάλαντον, καὶ δότε εἰς τὸν ἔχοντα τὰ δέκα τάλαντα.29Διότι εἰς πάντα τὸν ἔχοντα θέλει δοθῆ καὶ περισσευθῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ μή ἔχοντος καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.30Καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ῥίψατε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων. 31Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ ύἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε θέλει καθήσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς δόξης αὐτοῦ,32καὶ θέλουσι συναχθῆ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ θέλει χωρίσει αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων, καθὼς ὁ ποιμήν χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐριφίων,33καὶ θέλει στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ ἀριστερῶν.34Τότε ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς τοὺς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Ἔλθετε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρὸς μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην εἰς ἐσᾶς βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.35Διότι ἐπείνασα, καὶ μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ μὲ ἐποτίσατε, ξένος ἤμην, καὶ μὲ ἐφιλοξενήσατε,36γυμνός, καὶ μὲ ἐνεδύσατε, ἠσθένησα, καὶ μὲ ἐπεσκέφθητε, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς ἐμέ.37Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἤ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;38πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ ἐφιλοξενήσαμεν, ἤ γυμνὸν καὶ ἐνεδύσαμεν;39πότε δὲ σὲ εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;40Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, εἰς ἐμὲ ἐκάμετε. 41Τότε θέλει εἰπεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἀριστερῶν· Ὑπάγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ.42Διότι ἐπείνασα, καὶ δὲν μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ δὲν μὲ ἐποτίσατε,43ξένος ἤμην, καὶ δὲν μὲ ἐφιλοξενήσατε, γυμνός, καὶ δὲν μὲ ἐνεδύσατε, ἀσθενής καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν μὲ ἐπεσκέφθητε.44Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν καὶ αὐτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμεν;45Τότε θέλει ἀποκριθῆ πρὸς αὐτούς, λέγων· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον δὲν ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ εἰς ἐμὲ ἐκάμετε.46Καὶ θέλουσιν ἀπέλθει οὗτοι μὲν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον.