Κυρ, Ιουν 30, 2024
Χωρίο: Νεεμίας 4:1-23
Διάρκεια: 57 Λεπτά 18 Δευτερόλεπτα
1Ὅτε δὲ ἤκουσεν ὁ Σαναβαλλὰτ ὅτι ἡμεῖς οἰκοδομοῦμεν τὸ τεῖχος, ὠργίσθη καὶ ἠγανάκτησε πολὺ καὶ περιεγέλασε τοὺς Ἰουδαίους.2Καὶ ἐλάλησεν ἐνώπιον τῶν ἀδελφῶν αὑτοῦ καὶ τοῦ στρατεύματος τῆς Σαμαρείας καὶ εἶπε, Τί κάμνουσιν οἱ ἄθλιοι οὗτοι Ἰουδαῖοι; θέλουσιν ἀφήσει αὐτούς; θέλουσι θυσιάσει; θέλουσι τελειώσει ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ; θέλουσιν ἀναζωοποιήσει ἐκ τῶν σωρῶν τοῦ χώματος τοὺς λίθους, καὶ τούτους κεκαυμένους;3Πλησίον δὲ αὐτοῦ ἦτο Τωβίας ὁ Ἀμμωνίτης· καὶ εἶπε, Καὶ ἄν κτίσωσιν, ἀλώπηξ ἀναβαίνουσα θέλει καθαιρέσει τὸ λίθινον αὐτῶν τεῖχος.
4Ἄκουσον, Θεὲ ἡμῶν· διότι μυκτηριζόμεθα· καὶ στρέψον τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν κατὰ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν καὶ κάμε αὐτοὺς νὰ γείνωσι λάφυρον ἐν γῇ αἰχμαλωσίας·
5καὶ μή καλύψῃς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, καὶ ἡ ἁμαρτία αὐτῶν ἄς μή ἐξαλειφθῇ ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου· διότι προέφεραν ὀνειδισμοὺς κατὰ τῶν οἰκοδομούντων.
6Οὕτως ἀνῳκοδομήσαμεν τὸ τεῖχος· καὶ ἅπαν τὸ τεῖχος συνεδέθη, ἕως τοῦ ἡμίσεος αὑτοῦ· διότι ὁ λαὸς εἶχε καρδίαν εἰς τὸ ἐργάζεσθαι.7Ἀλλ᾿ ὅτε Σαναβαλλὰτ καὶ Τωβίας καὶ οἱ Ἄραβες καὶ οἱ Ἀμμωνῖται καὶ οἱ Ἀζώτιοι ἤκουσαν ὅτι τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπισκευάζονται, καὶ ὅτι τὰ χαλάσματα ἤρχισαν νὰ φράττωνται, ὠργίσθησαν σφόδρα·8καὶ συνώμοσαν πάντες ὁμοῦ νὰ ἔλθωσι νὰ πολεμήσωσιν ἐναντίον τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ νὰ κάμωσιν εἰς αὐτήν βλάβην.
9Καὶ ἡμεῖς προσηυχήθημεν εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ ἐστήσαμεν φυλακὰς ἐναντίον αὐτῶν ἡμέραν καὶ νύκτα, φοβούμενοι ἀπ᾿ αὐτῶν.10Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας, Ἡ δύναμις τῶν ἐργατῶν ἠτόνησε, καὶ τὸ χῶμα εἶναι πολύ, καὶ ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ οἰκοδομῶμεν τὸ τεῖχος.11Οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν εἶπον, Δὲν θέλουσι μάθει οὐδὲ θέλουσιν ἰδεῖ, ἑωσοῦ ἔλθωμεν εἰς τὸ μέσον αὐτῶν καὶ φονεύσωμεν αὐτούς, καὶ καταπαύσωμεν τὸ ἔργον.12Καὶ ἐλθόντες οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ κατοικοῦντες πλησίον αὐτῶν, εἶπον πρὸς ἡμᾶς δεκάκις, Προσέχετε ἀπὸ πάντων τῶν τόπων, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιστρέφετε πρὸς ἡμᾶς.13Ὅθεν ἔστησα εἰς τοὺς χαμηλοτέρους τόπους ὄπισθεν τοῦ τείχους καὶ εἰς τοὺς ὑψηλοτέρους τόπους, ἔστησα τὸν λαὸν κατὰ συγγενείας, μὲ τὰς ῥομφαίας αὐτῶν, μὲ τὰς λόγχας αὐτῶν καὶ μὲ τὰ τόξα αὐτῶν.14Καὶ εἶδον καὶ ἐσηκώθην καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, Μή φοβηθῆτε ἀπ᾿ αὐτῶν· ἐνθυμεῖσθε τὸν Κύριον, τὸν μέγαν καὶ φοβερόν, καὶ πολεμήσατε ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν σας, τῶν υἱῶν σας καὶ τῶν θυγατέρων σας, τῶν γυναικῶν σας καὶ τῶν οἴκων σας.
15Καὶ ὅτε οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἤκουσαν ὅτι τὸ πρᾶγμα ἐγνώσθη εἰς ἡμᾶς, καὶ διεσκέδασεν ὁ Θεὸς τὴν βουλήν αὐτῶν, ἐπεστρέψαμεν πάντες ἡμεῖς εἰς τὸ τεῖχος, ἕκαστος εἰς τὸ ἔργον αὑτοῦ.16Καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας τὸ ἥμισυ τῶν δούλων μου εἰργάζοντο τὸ ἔργον, καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτουν τὰς λόγχας, τοὺς θυρεοὺς καὶ τὰ τόξα, τεθωρακισμένοι καὶ οἱ ἄρχοντες ἦσαν ὀπίσω παντὸς τοῦ οἴκου Ἰούδα.17Οἱ οἰκοδομοῦντες τὸ τεῖχος καὶ οἱ ἀχθοφοροῦντες καὶ οἱ φορτίζοντες, ἕκαστος διὰ τῆς μιᾶς χειρὸς αὑτοῦ ἐδούλευεν εἰς τὸ ἔργον καὶ διὰ τῆς ἄλλης ἐκράτει τὸ ὅπλον.18Οἱ δὲ οἰκοδόμοι, ἕκαστος εἶχε τὴν ῥομφαίαν αὑτοῦ περιεζωσμένην εἰς τὴν ὀσφὺν αὑτοῦ καὶ ᾠκοδόμει ὁ δὲ σαλπίζων ἐν τῇ σάλπιγγι ἦτο πλησίον μου.19Καὶ εἶπα πρὸς τοὺς προκρίτους καὶ πρὸς τοὺς προεστῶτας καὶ πρὸς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ λαοῦ, τὸ ἔργον εἶναι μέγα καὶ πλατύ· ἡμεῖς δὲ εἴμεθα διακεχωρισμένοι ἐπὶ τὸ τεῖχος, ὁ εἷς μακρὰν τοῦ ἄλλου·20εἰς ὅντινα λοιπὸν τόπον ἀκούσητε τὴν φωνήν τῆς σάλπιγγος, ἐκεῖ δράμετε πρὸς ἡμᾶς· ὁ Θεὸς ἡμῶν θέλει πολεμήσει ὑπὲρ ἡμῶν.21Οὕτως εἰργαζόμεθα τὸ ἔργον· καὶ τὸ ἥμισυ αὐτῶν ἐκράτει τὰς λόγχας, ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς αὐγῆς ἕως τῆς ἀνατολῆς τῶν ἄστρων.22Καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν καιρὸν εἶπα πρὸς τὸν λαόν, Ἕκαστος μετὰ τοῦ δούλου αὑτοῦ ἄς διανυκτερεύῃ ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἄς ἦναι τὴν νύκτα φύλακες εἰς ἡμᾶς, καὶ ἄς ἐργάζωνται τὴν ἡμέραν.23Καὶ οὔτε ἐγώ, οὔτε οἱ ἀδελφοὶ μου, οὔτε οἱ δοῦλοί μου, οὔτε οἱ ἄνδρες τῆς προφυλάξεως οἱ ἀκολουθοῦντές με, οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν ἐξεδύετο τὰ ἱμάτια αὑτοῦ· μόνον διὰ νὰ λούηται ἐξεδύετο ἕκαστος.
Πεμ, Ιουν 27, 2024
Χωρίο: Προς Τίτον 2:11-15
Διάρκεια: 46 Λεπτά 7 Δευτερόλεπτα
11Διότι ἐφανερώθη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος εἰς πάντας ἀνθρώπους,12διδάσκουσα ἡμᾶς νὰ ἀρνηθῶμεν τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ζήσωμεν σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι,13προσμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,14ὅστις ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, διὰ νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ εἰς ἑαυτὸν λαὸν ἐκλεκτόν, ζηλωτήν καλῶν ἔργων.15Ταῦτα λάλει καὶ πρότρεπε καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐξουσίας· ἄς μή σὲ περιφρονῇ μηδείς.
Τετ, Ιουν 26, 2024
Χωρίο: Ρούθ 1:1-22
Διάρκεια: 45 Λεπτά 41 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις καθ᾿ ἅς οἱ κριταὶ ἔκρινον, ἔγεινε πεῖνα ἐν τῇ γῇ. Καὶ ὑπῆγεν ἄνθρωπός τις ἀπὸ Βηθλεὲμ Ἰούδα νὰ παροικήσῃ ἐν γῇ Μωάβ, αὐτὸς καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτοῦ.2Τὸ δὲ ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου ἦτο Ἐλιμέλεχ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ναομί, καὶ τὸ ὄνομα τῶν δύο υἱῶν αὐτοῦ Μααλὼν καὶ Χελαιών, Ἐφραθαῖοι ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα. Καὶ ἦλθον εἰς γῆν Μωὰβ καὶ ἦσαν ἐκεῖ.3Καὶ ἀπέθανεν Ἐλιμέλεχ ὁ ἀνήρ τῆς Ναομί· καὶ ἔμεινεν αὐτή καὶ οἱ δύο υἱοὶ αὐτῆς.4Καὶ οὗτοι ἔλαβον εἰς ἑαυτοὺς γυναῖκας Μωαβίτιδας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ὀρφὰ καὶ τὸ ὄνομα τῆς ἄλλης Ῥούθ· καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ ἕως δέκα ἔτη.5Ἀπέθανον δὲ ἀμφότεροι, ὁ Μααλὼν καὶ ὁ Χελαιών· καὶ ἐστερήθη ἡ γυνή τῶν δύο υἱῶν αὑτῆς καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς.
6Τότε ἐσηκώθη αὐτή καὶ αἱ νύμφαι αὐτῆς καὶ ἐπέστρεψαν ἐκ τῆς γῆς Μωάβ· διότι ἤκουσεν ἐν γῇ Μωάβ, ὅτι ἐπεσκέφθη ὁ Κύριος τὸν λαὸν αὑτοῦ δίδων εἰς αὐτοὺς ἄρτον.7Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου ὅπου ἦτο, καὶ αἱ δύο νύμφαι αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς καὶ ἐπορεύοντο τὴν ὁδὸν διὰ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς γῆν Ἰούδα.
8Εἶπε δὲ ἡ Ναομὶ πρὸς τὰς δύο νύμφας αὑτῆς, Ὑπάγετε, ἐπιστρέψατε ἑκάστη εἰς τὸν οἶκον τῆς μητρὸς αὑτῆς. Ὁ Κύριος νὰ κάμῃ ἔλεος εἰς ἐσᾶς, καθὼς σεῖς ἐκάμετε εἰς τοὺς ἀποθανόντας καὶ εἰς ἐμέ·
9ὁ Κύριος νὰ σᾶς δώσῃ νὰ εὕρητε ἀνάπαυσιν, ἑκάστη ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς. Καὶ ἐφίλησεν αὐτάς· καὶ αὐταὶ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν.10Καὶ εἶπον πρὸς αὐτήν, Οὐχί· ἀλλὰ μετὰ σοῦ θέλομεν ἐπιστρέψει εἰς τὸν λαὸν σου.
11Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου· διὰ τί νὰ ἔλθητε μετ᾿ ἐμοῦ; μήπως ἔχω ἔτι υἱοὺς ἐν τῇ κοιλίᾳ μου, διὰ νὰ γείνωσιν ἄνδρες σας;12ἐπιστρέψατε, θυγατέρες μου, ὑπάγετε· διότι ἐγήρασα καὶ δὲν εἶμαι διὰ ἄνδρα· ἐὰν ἔλεγον, Ἔχω ἐλπίδα, ἐὰν μάλιστα ὑπανδρευόμην ταύτην τὴν νύκτα καὶ ἐγέννων ἔτι υἱούς,13σεῖς ἠθέλετε προσμένει αὐτοὺς ἑωσοῦ μεγαλώσωσιν; ἠθέλετε δι᾿ αὐτοὺς ἀναβάλει τὸ νὰ ὑπανδρευθῆτε; μή, θυγατέρες μου· ἐπειδή ἐπικράνθην πολὺ πλέον παρὰ σεῖς, ὅτι ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἐξῆλθε κατ᾿ ἐμοῦ.
14Ἐκεῖναι δὲ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν πάλιν· καὶ κατεφίλησεν ἡ Ὀρφὰ τὴν πενθερὰν αὑτῆς· ἡ δὲ Ῥοὺθ ἐπροσκολλήθη εἰς αὐτήν.15Καὶ εἶπεν ἡ Ναομί, Ἰδού, ἡ σύννυμφός σου ἐπέστρεψε πρὸς τὸν λαὸν αὑτῆς καὶ πρὸς τοὺς θεοὺς αὑτῆς· ἐπίστρεψον καὶ σὺ κατόπιν τῆς συννύμφου σου.
16Ἀλλ᾿ ἡ Ῥοὺθ εἶπε, Μή μὲ ἀνάγκαζε νὰ σὲ ἀφήσω, διὰ νὰ ἀναχωρήσω ἀπ᾿ ὄπισθέν σου· διότι ὅπου ἄν σὺ ὑπάγῃς, καὶ ἐγὼ θέλω ὑπάγει· καὶ ὅπου ἄν σὺ παραμείνῃς, καὶ ἐγὼ θέλω παραμείνει· ὁ λαὸς σου, λαὸς μου, καὶ ὁ Θεὸς σου, Θεὸς μου·17ὅπου ἄν ἀποθάνῃς, θέλω ἀποθάνει καὶ ἐκεῖ θέλω ταφῆ· οὕτω νὰ κάμῃ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ καὶ οὕτω νὰ προσθέσῃ, ἐὰν ἄλλο τι παρὰ τὸν θάνατον χωρίσῃ ἐμὲ ἀπὸ σοῦ.
18Ἰδοῦσα δὲ ἡ Ναομὶ ὅτι αὐτή διϊσχυρίζετο νὰ ὑπάγῃ μετ᾿ αὐτῆς, ἔπαυσε νὰ λαλῇ πρὸς αὐτήν.19Περιεπάτησαν δὲ ἀμφότεραι, ἑωσοῦ ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ. Καὶ ὅτε ἔφθασαν εἰς Βηθλεέμ, πᾶσα ἡ πόλις συνεκινήθη δι᾿ αὐτάς, καὶ αἱ γυναῖκες ἔλεγον, Αὕτη εἶναι ἡ Ναομί;
20Καὶ αὐτή εἶπε πρὸς αὐτάς, Μή με ὀνομάζετε Ναομί· ὀνομάζετέ με Μαρά· διότι ὁ Παντοδύναμος μὲ ἐπίκρανε σφόδρα·21ἐγὼ πλήρης ἀνεχώρησα, καὶ κενήν ἐπανήγαγέ με ὁ Κύριος· διὰ τί μὲ ὀνομάζετε Ναομί, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἐμαρτύρησε κατ᾿ ἐμοῦ καὶ ὁ Παντοδύναμος μὲ κατέθλιψεν;
22Ἐπέστρεψε λοιπὸν ἡ Ναομί, καὶ μετ᾿ αὐτῆς Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις ἡ νύμφη αὐτῆς ἐλθοῦσα ἐκ γῆς Μωάβ· καὶ αὗται ἔφθασαν εἰς Βηθλεὲμ ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ θερισμοῦ τῶν κριθῶν.
Δευ, Ιουν 24, 2024
Διάρκεια: 41 Λεπτά 40 Δευτερόλεπτα
Πεμ, Ιουν 20, 2024
Τετ, Ιουν 19, 2024
Χωρίο: Γένεσις 39:1-23
Διάρκεια: 39 Λεπτά 56 Δευτερόλεπτα
1Ὁ δὲ Ἰωσήφ κατεβιβάσθη εἰς τὴν Αἴγυπτον· καὶ ὁ Πετεφρῆς ὁ αὐλικὸς τοῦ Φαραώ, ὁ ἄρχων τῶν σωματοφυλάκων, ἄνθρωπος Αἰγύπτιος, ἠγόρασεν αὐτὸν ἐκ τῶν χειρῶν τῶν Ἰσμαηλιτῶν, οἵτινες κατεβίβασαν αὐτὸν ἐκεῖ.2Καὶ ἦτο ὁ Κύριος μετὰ τοῦ Ἰωσήφ, καὶ ἦτο ἄνθρωπος εὐοδούμενος· καὶ εὑρίσκετο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ κυρίου αὑτοῦ Αἰγυπτίου.3Καὶ εἶδεν ὁ κύριος αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εὐώδωνεν ὁ Κύριος εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ πάντα ὅσα ἔκαμνε.4Καὶ εὕρηκεν ὁ Ἰωσήφ χάριν ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ὑπηρέτει αὐτόν· καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπιστάτην ἐπὶ τοῦ οἴκου αὑτοῦ· καὶ πάντα ὅσα εἶχε, παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ.5Καὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ἀφοῦ κατέστησεν αὐτὸν ἐπιστάτην ἐπὶ τοῦ οἴκου αὑτοῦ καὶ ἐπὶ πάντων ὅσα εἶχεν, εὐλόγησεν ὁ Κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου ἐξ αἰτίας τοῦ Ἰωσήφ· καὶ ἦτο ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου ἐπὶ πάντα ὅσα εἶχεν, ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς.
6Καὶ παρέδωκε πάντα ὅσα εἶχεν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Ἰωσήφ· καὶ δὲν ἤξευρεν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὑτοῦ οὐδέν, πλήν τοῦ ἄρτου τὸν ὁποῖον ἔτρωγεν. Ἦτο δὲ ὁ Ἰωσήφ εὐειδής καὶ ὡραῖος τὴν ὄψιν.7Καὶ μετὰ τὰ πράγματα ταῦτα, ἡ γυνή τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἔρριψε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῆς ἐπὶ τὸν Ἰωσήφ· καὶ εἶπε, Κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ.8Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος δὲν ἤθελε, καὶ εἶπε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ κυρίου αὑτοῦ, Ἰδού· ὁ κύριός μου δὲν γνωρίζει οὐδὲν ἐκ τῶν ὅσα εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ οἴκῳ· καὶ πάντα ὅσα ἔχει, παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου·9δὲν εἶναι ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ οὐδεὶς μεγαλήτερός μου, οὔτε εἶναι ἀπηγορευμένον εἰς ἐμὲ ἄλλο τι πλήν σοῦ, διότι εἶσαι ἡ γυνή αὐτοῦ· καὶ πῶς νὰ πράξω τοῦτο τὸ μέγα κακόν, καὶ νὰ ἁμαρτήσω ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;
10Ἄν καὶ ἐλάλει πρὸς τὸν Ἰωσήφ καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, οὗτος ὅμως δὲν ὑπήκουσεν εἰς αὐτήν νὰ κοιμηθῇ μετ᾿ αὐτῆς, διὰ νὰ συνευρεθῇ μετ᾿ αὐτῆς.11Καὶ ἡμέραν τινὰ εἰσῆλθεν ὁ Ἰωσήφ εἰς τὴν οἰκίαν διὰ νὰ κάμῃ τὰ ἔργα αὑτοῦ, καὶ οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῦ οἴκου ἦτο ἐκεῖ ἐν τῷ οἴκῳ.12Καὶ ἐκείνη ἥρπασεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, λέγουσα, Κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ· ἀλλ᾿ ἐκεῖνος ἀφήσας τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς, ἔφυγε, καὶ ἐξῆλθεν ἔξω.13Καὶ ὡς εἶδεν ὅτι ἀφῆκε τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ ἔφυγεν ἔξω,14ἐβόησε πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τῆς οἰκίας αὑτῆς καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτούς, λέγουσα, Ἴδετε, ἔφερεν εἰς ἡμᾶς ἄνθρωπον Ἑβραῖον διὰ νὰ μᾶς ἐμπαίξῃ· εἰσῆλθε πρὸς ἐμὲ διὰ νὰ κοιμηθῇ μετ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐγὼ ἐβόησα μετὰ φωνῆς μεγάλης·15καὶ ὡς ἤκουσεν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, ἀφήσας τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ ἔφυγε καὶ ἐξῆλθεν ἔξω.
16Καὶ ἀπέθεσε τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ παρ᾿ αὐτῇ, ἑωσοῦ ἦλθεν ὁ κύριος αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ.17Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν κατὰ τοὺς λόγους τούτους, λέγουσα, Ὁ δοῦλος ὁ Ἑβραῖος, τὸν ὁποῖον ἔφερες εἰς ἡμᾶς, εἰσῆλθε πρὸς ἐμὲ διὰ νὰ μὲ ἐμπαίξῃ,18καὶ ὡς ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, ἀφήσας τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ παρ᾿ ἐμοὶ, ἔφυγεν ἔξω.19Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ κύριος αὐτοῦ τοὺς λόγους τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, τοὺς ὁποίους ἐλάλησε πρὸς αὐτόν, λέγουσα, Οὕτω μοὶ ἔκαμεν ὁ δοῦλός σου, ἐξήφθη ἡ ὀργή αὐτοῦ.20Καὶ λαβὼν ὁ κύριος τοῦ Ἰωσήφ αὐτόν, ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν ὀχυρὰν φυλακήν, εἰς τὸν τόπον ὅπου οἱ δέσμιοι τοῦ βασιλέως ἦσαν πεφυλακισμένοι καὶ ἔμενεν ἐκεῖ ἐν τῇ ὀχυρᾷ φυλακῇ.
21Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος ἦτο μετὰ τοῦ Ἰωσήφ καὶ ἐπέχεεν εἰς αὐτὸν ἔλεος, καὶ ἔδωκε χάριν εἰς αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ ἀρχιδεσμοφύλακος.22Καὶ παρέδωκεν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Ἰωσήφ πάντας τοὺς δεσμίους, τοὺς ἐν τῇ ὀχυρᾷ φυλακῇ· καὶ πάντα ὅσα ἐπράττοντο ἐκεῖ, αὐτὸς ἔκαμνεν αὐτά.23Ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ δὲν ἐθεώρει οὐδὲν ἐκ τῶν ὅσα ἦσαν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ· διότι ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ὁ Κύριος εὐώδονεν ὅσα αὐτὸς ἔκαμνε.
Δευ, Ιουν 17, 2024
Χωρίο: Προς Ρωμαίους 8:28-30
Διάρκεια: 36 Λεπτά 35 Δευτερόλεπτα
28Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι πάντα συνεργοῦσι πρὸς τὸ ἀγαθὸν εἰς τοὺς ἀγαπῶντας τὸν Θεόν, εἰς τοὺς κεκλημένους κατὰ τὸν προορισμὸν αὐτοῦ· 29διότι ὅσους προεγνώρισε, τούτους καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ αὑτοῦ, διὰ νὰ ἦναι αὐτὸς πρωτότοκος μεταξὺ πολλῶν ἀδελφῶν· 30ὅσους δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ ὅσους ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσε, καὶ ὅσους ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε.
Κυρ, Ιουν 16, 2024
Χωρίο: Κατά Μάρκον 10:17-31
Διάρκεια: 51 Λεπτά 50 Δευτερόλεπτα
17Ἐνῷ δὲ ἐξήρχετο εἰς τὴν ὁδόν, ἔδραμέ τις καὶ γονυπετήσας ἔμπροσθεν αὐτοῦ, ἠρώτα αὐτόν· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάμω διὰ νὰ κληρονομήσω ζωήν αἰώνιον;18Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμή εἷς, ὁ Θεός.19Τὰς ἐντολὰς ἐξεύρεις· Μή μοιχεύσῃς, Μή φονεύσῃς, Μή κλέψῃς, Μή ψευδομαρτυρήσῃς, Μή ἀποστερήσῃς, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.20Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ταῦτα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου.21Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐμβλέψας εἰς αὐτόν, ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἕν σοι λείπει· ὕπαγε, πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ δὸς εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ θέλεις ἔχει θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐλθέ, ἀκολούθει μοι, σηκώσας τὸν σταυρόν.22Ἐκεῖνος ὅμως σκυθρωπάσας διὰ τὸν λόγον, ἀνεχώρησε λυπούμενος· διότι εἶχε κτήματα πολλά.
23Καὶ περιβλέψας ὁ Ἰησοῦς, λέγει πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Πόσον δυσκόλως θέλουσιν εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὰ χρήματα.24Οἱ δὲ μαθηταὶ ἐξεπλήττοντο διὰ τοὺς λόγους αὐτοῦ. Καὶ ὁ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει πρὸς αὐτούς· Τέκνα, πόσον δύσκολον εἶναι νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὸ θάρρος αὑτῶν εἰς τὰ χρήματα.25Εὐκολώτερον εἶναι κάμηλος νὰ περάσῃ διὰ τῆς τρύπης τῆς βελόνης παρὰ πλούσιος νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.26Ἐκεῖνοι δὲ σφόδρα ἐξεπλήττοντο, λέγοντες πρὸς ἑαυτούς· Καὶ τίς δύναται νὰ σωθῇ;27Ἐμβλέψας δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις εἶναι ἀδύνατον, ἀλλ᾿ οὐχὶ παρὰ τῷ Θεῷ· διότι τὰ πάντα εἶναι δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ.
28Καὶ ἤρχισεν ὁ Πέτρος νὰ λέγῃ πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ σὲ ἠκολουθήσαμεν.29Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν εἶναι οὐδεὶς ὅστις, ἀφήσας οἰκίαν ἤ ἀδελφοὺς ἤ ἀδελφὰς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου,30δὲν θέλει λάβει ἑκατονταπλασίονα τώρα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρας καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ ἐρχομένῳ αἰῶνι ζωήν αἰώνιον.31Πολλοὶ ὅμως πρῶτοι θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι.
Πεμ, Ιουν 13, 2024
Χωρίο: Κατά Λουκάν 18:35-43
Διάρκεια: 44 Λεπτά 16 Δευτερόλεπτα
35Ὅτε δὲ ἐπλησίαζεν εἰς τὴν Ἱεριχώ, τυφλὸς τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ζητῶν·36ἀκούσας δὲ ὄχλον διαβαίνοντα, ἠρώτα τί εἶναι τοῦτο.37Ἀπήγγειλαν δὲ πρὸς αὐτὸν ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος διαβαίνει.38Καὶ ἐφώναξε λέγων· Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.39Καὶ οἱ προπορευόμενοι ἐπέπληττον αὐτὸν διὰ νὰ σιωπήσῃ· ἀλλ᾿ αὐτὸς πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.40Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, προσέταξε νὰ φερθῇ πρὸς αὐτόν. Καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασεν, ἠρώτησεν αὐτὸν41λέγων· Τί θέλεις νὰ σοὶ κάμω; Ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, νὰ ἀναβλέψω.42Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε.43Καὶ παρευθὺς ἀνέβλεψε καὶ ἠκολούθει αὐτὸν δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἤνεσε τὸν Θεόν.
Τετ, Ιουν 12, 2024
Χωρίο: Κατά Ιωάννην 11:1-46
Διάρκεια: 51 Λεπτά 37 Δευτερόλεπτα
1Ἦτο δὲ τις ἀσθενής Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης τῆς Μαρίας καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς.2Ἡ δὲ Μαρία ἦτο ἡ ἁλείψασα τὸν Κύριον μὲ μύρον καὶ σπογγίσασα τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰς τρίχας αὐτῆς, τῆς ὁποίας ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει.3Ἀπέστειλαν λοιπὸν αἱ ἀδελφαὶ πρὸς αὐτόν, λέγουσαι· Κύριε, ἰδού, ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷς, ἀσθενεῖ.4Καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Αὕτη ἡ ἀσθένεια δὲν εἶναι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς. 5Ἠγάπα δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν Μάρθαν καὶ τὴν ἀδελφήν αὐτῆς καὶ τὸν Λάζαρον.6Καθὼς λοιπὸν ἤκουσεν ὅτι ἀσθενεῖ, τότε μὲν ἔμεινε δύο ἡμέρας ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἦτο·7ἔπειτα μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς τοὺς μαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν εἰς τὴν Ἰουδαίαν πάλιν.8Λέγουσι πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταί· Ῥαββί, τώρα ἐζήτουν νὰ σὲ λιθοβολήσωσιν οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ πάλιν ὑπάγεις ἐκεῖ;9Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Δὲν εἶναι δώδεκα αἱ ὥραι τῆς ἡμέρας; ἐὰν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, δὲν προσκόπτει, διότι βλέπει τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου·10ἐὰν τις ὅμως περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, διότι τὸ φῶς δὲν εἶναι ἐν αὐτῷ.11Ταῦτα εἶπε, καὶ μετὰ τοῦτο λέγει πρὸς αὐτούς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν ἐκοιμήθη· ἀλλὰ ὑπάγω διὰ νὰ ἐξυπνήσω αὐτόν.12Εἶπον λοιπὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, ἄν ἐκοιμήθη, θέλει σωθῆ.13Ἀλλ᾿ ὁ Ἰησοῦς εἶχεν εἰπεῖ περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι ὅμως ἐνόμισαν ὅτι λέγει περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου.14Τότε λοιπὸν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ· Ὁ Λάζαρος ἀπέθανε.15Καὶ χαίρω διὰ σᾶς, διὰ νὰ πιστεύσητε, διότι δὲν ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ᾿ ἄς ὑπάγωμεν πρὸς αὐτόν.16Εἶπε δὲ ὁ Θωμᾶς, ὁ λεγόμενος Δίδυμος πρὸς τοὺς συμμαθητάς· Ἄς ὑπάγωμεν καὶ ἡμεῖς, διὰ νὰ ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ.
17Ἐλθὼν λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς εὗρεν αὐτὸν τέσσαρας ἡμέρας ἔχοντα ἤδη ἐν τῷ μνημείῳ.18Ἦτο δὲ ἡ Βηθανία πλησίον τῶν Ἱεροσολύμων, ἀπέχουσα ὡς δεκαπέντε στάδια.19Καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἰουδαίων εἶχον ἐλθεῖ πρὸς τὴν Μάρθαν καὶ Μαρίαν, διὰ νὰ παρηγορήσωσιν αὐτὰς περὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῶν.20Ἡ Μάρθα λοιπόν, καθὼς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτόν· ἡ δὲ Μαρία ἐκάθητο ἐν τῷ οἴκῳ.21Εἶπε λοιπὸν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.22Πλήν καὶ τώρα ἐξεύρω ὅτι ὅσα ζητήσῃς παρὰ τοῦ Θεοῦ, θέλει σοὶ δώσει ὁ Θεός.23Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ὁ ἀδελφὸς σου θέλει ἀναστηθῆ.24Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ Μάρθα· Ἐξεύρω ὅτι θέλει ἀναστηθῆ ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ.25Εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή· ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καὶ ἄν ἀποθάνῃ, θέλει ζήσει·26καὶ πᾶς ὅστις ζῇ καὶ πιστεύει εἰς ἐμὲ δὲν θέλει ἀποθάνει εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;27Λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε, ἐγὼ ἐπίστευσα ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον.
28Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ὑπῆγε καὶ ἐφώναξε Μαρίαν τὴν ἀδελφήν αὑτῆς κρυφίως καὶ εἶπεν· Ὁ Διδάσκαλος ἦλθε καὶ σὲ κράζει.29Ἐκείνη, καθὼς ἤκουσε, σηκόνεται ταχέως καὶ ἔρχεται πρὸς αὐτόν.30Δὲν εἶχε δὲ ἐλθεῖ ὁ Ἰησοῦς ἔτι εἰς τὴν κώμην, ἀλλ᾿ ἦτο ἐν τῷ τόπῳ, ὅπου ὑπήντησεν αὐτὸν ἡ Μάρθα.31Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπόν, οἱ ὄντες μετ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ παρηγοροῦντες αὐτήν, ἰδόντες τὴν Μαρίαν ὅτι ἐσηκώθη ταχέως καὶ ἐξῆλθεν, ἠκολούθησαν αὐτήν, λέγοντες ὅτι ὑπάγει εἰς τὸ μνημεῖον, διὰ νὰ κλαύσῃ ἐκεῖ.32Ἡ Μαρία λοιπὸν καθὼς ἦλθεν ὅπου ἦτο ὁ Ἰησοῦς, ἰδοῦσα αὐτὸν ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, λέγουσα πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν ἦσο ἐδώ, ὁ ἀδελφὸς μου δὲν ἤθελεν ἀποθάνει.33Ὁ δὲ Ἰησοῦς, καθὼς εἶδεν αὐτήν κλαίουσαν καὶ τοὺς ἐλθόντας μετ᾿ αὐτῆς Ἰουδαίους κλαίοντας, ἐστέναξεν ἐν τῇ ψυχῇ αὑτοῦ καὶ ἐταράχθη,34καὶ εἶπε· Ποῦ ἐβάλετε αὐτόν; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐλθὲ καὶ ἴδε.35Ἐδάκρυσεν ὁ Ἰησοῦς.36Ἔλεγον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι· Ἴδε πόσον ἠγάπα αὐτόν.37Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· Δὲν ἠδύνατο οὗτος, ὅστις ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ, νὰ κάμῃ ὥστε καὶ οὗτος νὰ μή ἀποθάνῃ;
38Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, πάλιν στενάζων ἐν ἑαυτῷ, ἔρχεται εἰς τὸ μνημεῖον· ἦτο δὲ σπήλαιον, καὶ ἔκειτο λίθος ἐπ᾿ αὐτοῦ.39Λέγει ὁ Ἰησοῦς· Σηκώσατε τὸν λίθον. Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ ἀδελφή τοῦ ἀποθανόντος ἡ Μάρθα· Κύριε, ὄζει ἤδη· διότι εἶναι τεσσάρων ἡμερῶν.40Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Δὲν σοὶ εἶπον ὅτι ἐὰν πιστεύσῃς, θέλεις ἰδεῖ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ; 41Ἐσήκωσαν λοιπὸν τὸν λίθον, ὅπου ἔκειτο ὁ ἀποθανών. Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὑψώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἄνω, εἶπε· Πάτερ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι μοῦ ἤκουσας.42Καὶ ἐγὼ ἐγνώριζον ὅτι πάντοτε μοῦ ἀκούεις· ἀλλὰ διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον τοῦτο, διὰ νὰ πιστεύσωσιν ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας.43Καὶ ταῦτα εἰπών, μετὰ φωνῆς μεγάλης ἐκραύγασε· Λάζαρε, ἐλθὲ ἔξω.44Καὶ ἐξῆλθεν ὁ τεθνηκώς, δεδεμένος τοὺς πόδας καὶ τὰς χεῖρας μὲ τὰ σάβανα, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦτο περιδεδεμένον μὲ σουδάριον. Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Λύσατε αὐτὸν καὶ ἀφήσατε νὰ ὑπάγῃ.
45Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τῶν Ἰουδαίων, οἵτινες εἶχον ἐλθεῖ εἰς τὴν Μαρίαν καὶ εἶδον ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.