1[Εἰ ς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ὠιδή ψαλμοῦ.] Ἀλαλάξατε εἰς τὸν Θεόν, πᾶσα ἡ γῆ. 2 Ψάλατε τὴν δόξαν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ· κάμετε ἔνδοξον τὸν ὕμνον αὐτοῦ. 3 Εἴπατε πρὸς τὸν Θεόν, Πόσον εἶναι φοβερὰ τὰ ἔργα σου! διὰ τὸ μέγεθος τῆς δυνάμεώς σου, ὑποκρίνονται ὑποταγήν εἰς σὲ οἱ ἐχθροὶ σου. 4 Πᾶσα ἡ γῆ θέλει σὲ προσκυνεῖ καὶ ψαλμωδεῖ εἰς σέ· θέλουσι ψαλμωδεῖ τὸ ὄνομά σου. Διάψαλμα. 5 Ἔλθετε καὶ ἰδέτε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ· εἶναι φοβερὸς εἰς τὰς πράξεις πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. 6 Μετέβαλε τὴν θάλασσαν εἰς ξηράν· πεζοὶ διέβησαν διὰ τοῦ ποταμοῦ· ἐκεῖ εὐφράνθημεν εἰς αὐτόν. 7 Διὰ τῆς δυνάμεως αὑτοῦ δεσπόζει εἰς τὸν αἰῶνα· οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπιβλέπουσιν ἐπὶ τὰ ἔθνη· οἱ ἀποστάται ἄς μή ὑψόνωσιν ἑαυτούς. Διάψαλμα. 8 Εὐλογεῖτε, λαοί, τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ κάμετε νὰ ἀκουσθῆ ἡ φωνή τῆς αἰνέσεως αὐτοῦ· 9 ὅστις διαφυλάττει ἐν ζωῇ τὴν ψυχήν ἡμῶν καὶ δὲν ἀφίνει νὰ κλονίζωνται οἱ πόδες ἡμῶν. 10 Διότι σὺ ἠρεύνησας ἡμᾶς, Θεέ· ἐδοκίμασας ἡμᾶς, ὡς δοκιμάζεται τὸ ἀργύριον. 11 Ἐνέβαλες ἡμᾶς εἰς τὸ δίκτυον· ἔθεσας βαρὺ φορτίον ἐπὶ τὰ νῶτα ἡμῶν.

12 Ἄρα λοιπόν, ἀδελφοί, εἴμεθα χρεῶσται οὐχὶ εἰς τὴν σάρκα, ὥστε νὰ ζῶμεν κατὰ σάρκα·13 διότι ἐὰν ζῆτε κατὰ τὴν σάρκα, μέλλετε νὰ ἀποθάνητε· ἀλλ᾿ ἐὰν διὰ τοῦ Πνεύματος θανατόνητε τὰς πράξεις τοῦ σώματος, θέλετε ζήσει. 14 Ἐπειδή ὅσοι διοικοῦνται ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, οὗτοι εἶναι υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. 15 Διότι δὲν ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας, διὰ νὰ φοβῆσθε πάλιν, ἀλλ᾿ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας, διὰ τοῦ ὁποίου κράζομεν· Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ.16 Αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ μὲ τὸ πνεῦμα ἡμῶν ὅτι εἴμεθα τέκνα Θεοῦ.17 Ἐὰν δὲ τέκνα καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, ἐὰν συμπάσχωμεν, διὰ νὰ γείνωμεν καὶ συμμέτοχοι τῆς δόξης αὐτοῦ.

26 Ἰδού, ἐγὼ βάλλω σήμερον ἔμπροσθέν σας εὐλογίαν καὶ κατάραν·27 τὴν εὐλογίαν, ἐὰν ὑπακούητε εἰς τὰς ἐντολὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας, τὰς ὁποίας ἐγὼ προστάζω εἰς ἐσᾶς σήμερον,28 καὶ τὴν κατάραν, ἐὰν δὲν ὑπακούητε εἰς τὰς ἐντολὰς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας, ἀλλὰ ἐκκλίνητε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν ἐγὼ προστάζω εἰς ἐσᾶς σήμερον, ὥστε νὰ ἀκολουθήσητε ἄλλους θεούς, τοὺς ὁποίους δὲν ἐγνωρίσατε. 29 Καὶ ὅταν Κύριος ὁ Θεὸς σου σὲ εἰσαγάγῃ εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπάγεις διὰ νὰ κληρονομήσῃς αὐτήν, θέλεις θέσει τὴν εὐλογίαν ἐπὶ τὸ ὄρος Γαριζὶν καὶ τὴν κατάραν ἐπὶ τὸ ὄρος Ἐβάλ.30 Δὲν εἶναι ταῦτα πέραν τοῦ Ἰορδάνου, κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς δυσμὰς ἡλίου, ἐν τῇ γῇ τῶν Χαναναίων, τῶν κατοικούντων ἐν τῇ πεδιάδι, κατέναντι Γαλγάλων, πλησίον τῆς δρυὸς Μορέχ;31 Διότι σεῖς διαβαίνετε τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ εἰσέλθητε νὰ κληρονομήσητε τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν Κύριος ὁ Θεὸς σας δίδει εἰς ἐσᾶς, καὶ θέλετε κληρονομήσει αὐτήν καὶ κατοικήσει ἐν αὐτῇ.32 Καὶ θέλετε προσέχει νὰ ἐκτελῆτε πάντα τὰ διατάγματα καὶ τὰς κρίσεις, τὰς ὁποίας ἐγὼ βάλλω ἐνώπιόν σας σήμερον.

16 Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, ὅπου ἦτο ἀνατεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὴν συνήθειαν αὑτοῦ εἰς τὴν συναγωγήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου καὶ ἐσηκώθη νὰ ἀναγνώσῃ.17 Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ βιβλίον Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, καὶ ἀνοίξας τὸ βιβλίον εὗρε τὸν τόπον, ὅπου ἦτο γεγραμμένον· 18 Πνεῦμα Κυρίου εἶναι ἐπ᾿ ἐμέ, διὰ τοῦτο μὲ ἔχρισε· μὲ ἀπέστειλε διὰ νὰ εὐαγγελίζωμαι πρὸς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ ἰατρεύσω τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, νὰ κηρύξω πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ἐλευθερίαν καὶ πρὸς τοὺς τυφλοὺς ἀνάβλεψιν, νὰ ἀποστείλω τοὺς συντεθλασμένους ἐν ἐλευθερίᾳ,19διὰ νὰ κηρύξω εὐπρόσδεκτον Κυρίου ἐνιαυτόν. 20 Καὶ κλείσας τὸ βιβλίον, ἀπέδωκεν εἰς τὸν ὑπηρέτην καὶ ἐκάθησε· πάντων δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες εἰς αὐτόν.21 Καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς ὅτι σήμερον ἐπληρώθη ἡ γραφή αὕτη εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν. 22 Καὶ πάντες ἐμαρτύρουν εἰς αὐτὸν καὶ ἐθαύμαζον διὰ τοὺς λόγους τῆς χάριτος τοὺς ἐξερχομένους ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Δὲν εἶναι οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ;23 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Βεβαίως θέλετε μὲ εἰπεῖ τὴν παραβολήν ταύτην· Ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν ὅτι ἔγειναν ἐν τῇ Καπερναούμ, κάμε καὶ ἐδὼ ἐν τῇ πατρίδι σου.24 Εἶπε δέ· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι οὐδεὶς προφήτης εἶναι δεκτὸς ἐν τῇ πατρίδι αὑτοῦ.25 Καὶ ἐπ᾿ ἀληθείας σᾶς λέγω, Πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν τῷ Ἰσραήλ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Ἠλίου, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, καθ᾿ ὅν καιρὸν ἔγεινε πεῖνα μεγάλη ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν,26 καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη ὁ Ἠλίας, εἰμή εἰς Σαρεπτὰ τῆς Σιδῶνος πρὸς γυναῖκα χήραν.27 Καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη, εἰμή Νεεμὰν ὁ Σύρος.28 Καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ, ἀκούοντες ταῦτα,29 καὶ σηκωθέντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἔφεραν αὐτὸν ἕως τῆς ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἡ πόλις αὐτῶν ἦτο ᾠκοδομημένη, διὰ νὰ κατακρημνίσωσιν αὐτόν·30 αὐτὸς ὅμως περάσας διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο. 31 Καὶ κατέβη εἰς Καπερναούμ, πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασι·32 καὶ ἐξεπλήττοντο διὰ τὴν διδαχήν αὐτοῦ, διότι ὁ λόγος αὐτοῦ ἦτο μετὰ ἐξουσίας.

13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς προσέταξε νὰ φέρωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ. Καὶ ἔφεραν τοὺς ἀνθρώπους τούτους ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.14 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τῳόντι, Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, τοὺς θεοὺς μου δὲν λατρεύετε καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησα, δὲν προσκυνεῖτε;15 τώρα λοιπὸν ἐὰν ἦσθε ἕτοιμοι, ὁπόταν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσητε καὶ νὰ προσκυνήσητε τὴν εἰκόνα τὴν ὁποίαν ἔκαμα, καλῶς· ἐὰν ὅμως δὲν προσκυνήσητε, θέλετε ῥιφθῆ τὴν αὐτήν ὥραν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ τίς εἶναι ἐκεῖνος ὁ Θεός, ὅστις θέλει σᾶς ἐλευθερώσει ἐκ τῶν χειρῶν μου; 16 Ἀπεκρίθησαν ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγὼ καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ναβουχοδονόσορ, ἡμεῖς δὲν ἔχομεν χρείαν νὰ σοὶ ἀποκριθῶμεν περὶ τοῦ πράγματος τούτου.17 Ἐὰν ἦναι οὕτως, ὁ Θεὸς ἡμῶν, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ ἐκ τῆς χειρὸς σου, βασιλεῦ, θέλει μᾶς ἐλευθερώσει.18 Ἀλλὰ καὶ ἄν οὐχί, ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς σέ, βασιλεῦ, ὅτι τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύομεν καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦμεν. 19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη κατὰ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδὲ-νεγώ· καὶ λαλήσας προσέταξε νὰ ἐκκαύσωσι τὴν κάμινον ἑπταπλασίως μᾶλλον παρ᾿ ὅσον ἐφαίνετο καιομένη.20 Καὶ προσέταξε τοὺς δυνατωτέρους ἄνδρας τοῦ στρατεύματος αὑτοῦ νὰ δέσωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, καὶ νὰ ῥίψωσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐδέθησαν μετὰ τῶν σαλβαρίων αὑτῶν, τῶν τιαρῶν αὑτῶν καὶ τῶν περικνημίδων αὑτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐνδυμάτων αὑτῶν καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.22 Ἐπειδή δὲ ἡ προσταγή τοῦ βασιλέως ἦτο κατεπείγουσα καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη εἰς ὑπερβολήν, ἡ φλὸξ τοῦ πυρὸς ἐθανάτωσε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους, οἵτινες ἐσήκωσαν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ.23 Οὗτοι δὲ οἱ τρεῖς ἄνδρες, ὁ Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ἔπεσον δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης. 24 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐξεπλάγη· καὶ σηκωθεὶς μετὰ σπουδῆς ἐλάλησε καὶ εἶπε πρὸς τοὺς μεγιστᾶνας αὑτοῦ, Δὲν ἐρρίψαμεν τρεῖς ἄνδρας δεδεμένους εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός; οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ἀληθῶς, βασιλεῦ.25 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λελυμένους, περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ βλάβη δὲν εἶναι εἰς αὐτούς, καὶ ἡ ὄψις τοῦ τετάρτου εἶναι ὁμοία μὲ Υἱὸν Θεοῦ. 26 Τότε πλησιάσας ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὸ στόμα τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐλάλησε καὶ εἶπε, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ ἔλθετε. Τότε ὁ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ ἐξῆλθον ἐκ μέσου τοῦ πυρός.27 Καὶ συναχθέντες οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ μεγιστᾶνες τοῦ βασιλέως εἶδον τοὺς ἄνδρας τούτους, ὅτι ἐπὶ τῶν σωμάτων αὐτῶν τὸ πῦρ δὲν ἴσχυσε καὶ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν δὲν ἐκάη καὶ τὰ σαλβάρια αὐτῶν δὲν παρήλλαξαν οὐδὲ ὀσμή πυρὸς ἐπέρασεν ἐπ᾿ αὐτούς. 28 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν, Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ὅστις ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὑτοῦ καὶ ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους αὑτοῦ, οἵτινες ἤλπισαν ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ παρήκουσαν τὸν λόγον τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὑτῶν, διὰ νὰ μή λατρεύσωσι μηδὲ νὰ προσκυνήσωσιν ἄλλον θεὸν ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ αὑτῶν.29 Διὰ τοῦτο ἐκδίδω πρόσταγμα, ὅτι πᾶς λαός, ἔθνος καὶ γλῶσσα, ἥτις λαλήσῃ κακὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, θέλει καταμελισθῆ, καὶ αἱ οἰκίαι αὐτῶν θέλουσι γείνει κοπρῶνες· διότι ἄλλος Θεὸς δὲν εἶναι δυνάμενος νὰ ἐλευθερώσῃ οὕτω.30 Τότε ὁ βασιλεὺς προεβίβασε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Βαβυλῶνος.