Ψαλμοί 142:1-7 από Καραΐσκος Θεόδωρος
1[Μασχὶλ τοῦ Δαβίδ· προσευχή ὅτε ἦτο ἐν τῷ σπηλαίῳ.] Μὲ τὴν φωνήν μου ἔκραξα πρὸς τὸν Κύριον· μὲ τὴν φωνήν μου πρὸς τὸν Κύριον ἐδεήθην. 2Θέλω ἐκχέει ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου· τὴν θλῖψιν μου ἐνώπιον αὐτοῦ θέλω ἀπαγγείλει. 3Ὅτε τὸ πνεῦμά μου ἦτο κατατεθλιμμένον ἐν ἐμοί, τότε σὺ ἐγνώρισας τὴν ὁδὸν μου. Παγίδα ἔκρυψαν δι᾿ ἐμὲ ἐν τῇ ὁδῷ τὴν ὁποίαν περιεπάτουν. 4Ἔβλεπον εἰς τὰ δεξιὰ καὶ παρετήρουν, καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ γνωρίζων με· καταφύγιον ἐχάθη ἀπ᾿ ἐμοῦ, δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου. 5Πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα, καὶ εἶπα, σὺ εἶσαι ἡ καταφυγή μου, ἡ μερὶς μου ἐν γῇ ζώντων. 6Πρόσεξον εἰς τὴν φωνήν μου, διότι ταλαιπωροῦμαι σφόδρα· ἐλευθέρωσόν με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, διότι εἶναι δυνατώτεροί μου. 7Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ δοξολογῶ τὸ ὄνομά σου. Οἱ δίκαιοι θέλουσι μὲ περικυκλώσει, ὅταν μὲ ἀνταμείψῃς.
Διάρκεια:48 Λεπτά 2 Δευτερόλεπτα