1 Ὁ δὲ Ἰωσήφ κατεβιβάσθη εἰς τὴν Αἴγυπτον· καὶ ὁ Πετεφρῆς ὁ αὐλικὸς τοῦ Φαραώ, ὁ ἄρχων τῶν σωματοφυλάκων, ἄνθρωπος Αἰγύπτιος, ἠγόρασεν αὐτὸν ἐκ τῶν χειρῶν τῶν Ἰσμαηλιτῶν, οἵτινες κατεβίβασαν αὐτὸν ἐκεῖ.2 Καὶ ἦτο ὁ Κύριος μετὰ τοῦ Ἰωσήφ, καὶ ἦτο ἄνθρωπος εὐοδούμενος· καὶ εὑρίσκετο ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ κυρίου αὑτοῦ Αἰγυπτίου.3 Καὶ εἶδεν ὁ κύριος αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εὐώδωνεν ὁ Κύριος εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ πάντα ὅσα ἔκαμνε.4 Καὶ εὕρηκεν ὁ Ἰωσήφ χάριν ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ὑπηρέτει αὐτόν· καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπιστάτην ἐπὶ τοῦ οἴκου αὑτοῦ· καὶ πάντα ὅσα εἶχε, παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ.5 Καὶ ἐξ ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ἀφοῦ κατέστησεν αὐτὸν ἐπιστάτην ἐπὶ τοῦ οἴκου αὑτοῦ καὶ ἐπὶ πάντων ὅσα εἶχεν, εὐλόγησεν ὁ Κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου ἐξ αἰτίας τοῦ Ἰωσήφ· καὶ ἦτο ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου ἐπὶ πάντα ὅσα εἶχεν, ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς. 6 Καὶ παρέδωκε πάντα ὅσα εἶχεν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Ἰωσήφ· καὶ δὲν ἤξευρεν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὑτοῦ οὐδέν, πλήν τοῦ ἄρτου τὸν ὁποῖον ἔτρωγεν. Ἦτο δὲ ὁ Ἰωσήφ εὐειδής καὶ ὡραῖος τὴν ὄψιν.7 Καὶ μετὰ τὰ πράγματα ταῦτα, ἡ γυνή τοῦ κυρίου αὐτοῦ ἔρριψε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῆς ἐπὶ τὸν Ἰωσήφ· καὶ εἶπε, Κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ.8 Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος δὲν ἤθελε, καὶ εἶπε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ κυρίου αὑτοῦ, Ἰδού· ὁ κύριός μου δὲν γνωρίζει οὐδὲν ἐκ τῶν ὅσα εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ οἴκῳ· καὶ πάντα ὅσα ἔχει, παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου·9 δὲν εἶναι ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ οὐδεὶς μεγαλήτερός μου, οὔτε εἶναι ἀπηγορευμένον εἰς ἐμὲ ἄλλο τι πλήν σοῦ, διότι εἶσαι ἡ γυνή αὐτοῦ· καὶ πῶς νὰ πράξω τοῦτο τὸ μέγα κακόν, καὶ νὰ ἁμαρτήσω ἐναντίον τοῦ Θεοῦ; 10 Ἄν καὶ ἐλάλει πρὸς τὸν Ἰωσήφ καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν, οὗτος ὅμως δὲν ὑπήκουσεν εἰς αὐτήν νὰ κοιμηθῇ μετ᾿ αὐτῆς, διὰ νὰ συνευρεθῇ μετ᾿ αὐτῆς.

1 Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ πράγματα Ναβουθαὶ ὁ Ἰεζραηλίτης εἶχεν ἀμπελῶνα ἐν Ἰεζραέλ, πλησίον τοῦ παλατίου τοῦ Ἀχαὰβ βασιλέως τῆς Σαμαρείας.2 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ναβουθαί, λέγων, Δὸς μοι τὸν ἀμπελῶνά σου, διὰ νὰ ἔχω αὐτὸν κῆπον λαχάνων, ἐπειδή εἶναι πλησίον τοῦ οἴκου μου· καὶ θέλω σοὶ δώσει ἀντ᾿ αὐτοῦ ἀμπελῶνα καλήτερον παρ᾿ αὐτοῦ· ἤ, ἄν ἦναι ἀρεστὸν εἰς σέ, θέλω σοὶ δώσει τὸ ἀντίτιμον αὐτοῦ εἰς ἀργύριον. 3 Ὁ δὲ Ναβουθαὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχαάβ, Μή γένοιτο εἰς ἐμὲ παρὰ Θεοῦ, νὰ δώσω τὴν κληρονομίαν τῶν πατέρων μου εἰς σέ. 4 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἀχαὰβ εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ σκυθρωπὸς καὶ δυσηρεστημένος διὰ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν Ναβουβαὶ ὁ Ἰεζραηλίτης, εἰπών, Δὲν θέλω σοὶ δώσει τὴν κληρονομίαν τῶν πατέρων μου. Καὶ ἐπλαγίασεν ἐπὶ τῆς κλίνης αὑτοῦ καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ καὶ δὲν ἔφαγεν ἄρτον.5 Καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί τὸ πνεῦμά σου εἶναι περίλυπον, ὥστε δὲν τρώγεις ἄρτον;6 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἐπειδή ἐλάλησα πρὸς Ναβουθαὶ τὸν Ἰεζραηλίτην, καὶ εἶπα πρὸς αὐτόν, Δὸς μοι τὸν ἀμπελῶνά σου δι᾿ ἀργυρίου· ἤ, ἄν ἀγαπᾷς, θέλω σοὶ δώσει ἄλλον ἀμπελῶνα ἀντ᾿ αὐτοῦ. καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη, Δὲν θέλω σοὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνά μου. 7 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ, Σὺ τώρα βασιλεύεις ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ; σηκώθητι, φάγε ἄρτον, καὶ ἄς ἦναι εὔθυμος ἡ καρδία σου· ἐγὼ θέλω σοὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου.8 Τότε ἔγραψεν ἐπιστολὰς ἐν ὀνόματι τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἐσφράγισε διὰ τῆς σφραγίδος αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλε τὰς ἐπιστολὰς πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας, τοὺς ὄντας ἐν τῇ πόλει αὐτοῦ, τοὺς κατοικοῦντας μετὰ τοῦ Ναβουβαί. 9 Καὶ ἔγραφεν ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς, λέγουσα, Κηρύξατε νηστείαν καὶ καθίσατε τὸν Ναβουθαὶ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ λαοῦ·10 καὶ παρακαθίσατε δύο ἄνδρας κακοὺς ἀντικρὺ αὐτοῦ, καὶ ἄς μαρτυρήσωσι κατ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες, Σὺ ἐβλασφήμησας τὸν Θεὸν καὶ τὸν βασιλέα· καὶ ἐκβάλετε αὐτὸν καὶ λιθοβολήσατε αὐτόν, καὶ ἄς ἀποθάνῃ. 11 Καὶ ἔκαμον οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως αὐτοῦ, οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ ἄρχοντες οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ πόλει αὐτοῦ, καθὼς ἐμήνυσε πρὸς αὐτοὺς ἡ Ἰεζάβελ, κατὰ τὸ γεγραμμένον ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς τὰς ὁποίας ἔστειλε πρὸς αὐτούς.12 Ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐκάθησαν τὸν Ναβουθαὶ ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ λαοῦ·13 καὶ εἰσῆλθον δύο ἄνδρες κακοὶ καὶ ἐκάθισαν ἀντικρὺ αὐτοῦ· καὶ ἐμαρτύρησαν οἱ ἄνδρες οἱ κακοὶ κατ᾿ αὐτοῦ, κατὰ τοῦ Ναβουθαί, ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, λέγοντες, Ὁ Ναβουθαὶ ἐβλασφήμησε τὸν Θεὸν καὶ τὸν βασιλέα. Τότε ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν μὲ λίθους, καὶ ἀπέθανε.14 Καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὴν Ἰεζάβελ, λέγοντες, Ὁ Ναβουβαὶ ἐλιθοβολήθη καὶ ἀπέθανε. 15 Καὶ ὡς ἤκουσεν ἡ Ἰεζάβελ ὅτι ὁ Ναβουβαὶ ἐλιθοβολήθη καὶ ἀπέθανεν, εἶπεν ἡ Ἰεζάβελ πρὸς τὸν Ἀχαάβ, Σηκώθητι, κληρονόμησον τὸν ἀμπελῶνα Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου, τὸν ὁποῖον δὲν ἤθελε νὰ σοὶ δώσῃ δι᾿ ἀργυρίου· διότι ὁ Ναβουθαὶ δὲν ζῇ ἀλλ᾿ ἀπέθανε.16 Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Ἀχαὰβ ὅτι ὁ Ναβουθαὶ ἀπέθανεν, ἐσηκώθη ὁ Ἀχαὰβ νὰ καταβῇ εἰς τὸν ἀμπελῶνα τοῦ Ναβουθαὶ τοῦ Ἰεζραηλίτου, διὰ νὰ κληρονομήσῃ αὐτόν. 17 Καὶ ἦλθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, λέγων,18 Σηκώθητι, κατάβα εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαάβ, βασιλέως τοῦ Ἰσραήλ, ὅστις κατοικεῖ ἐν Σαμαρείᾳ· ἰδού, ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Ναβουθαὶ εἶναι, ὅπου κατέβη διὰ νὰ κληρονομήσῃ αὐτόν·19 καὶ θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτόν, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος· Ἐφόνευσας καὶ ἔτι ἐκληρονόμησας; Καὶ θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτόν, λέγων, οὕτω λέγει Κύριος· Ἐν τῷ τόπῳ, ὅπου οἱ κύνες ἔγλειψαν τὸ αἷμα τοῦ Ναβουθαί, θέλουσι γλείψει οἱ κύνες τὸ αἷμά σου, ναί, σοῦ. 20 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὸν Ἠλίαν, Μὲ εὕρηκας, ἐχθρὲ μου; Καὶ ἀπεκρίθη, Σὲ εὕρηκα· διότι ἐπώλησας σεαυτὸν εἰς τὸ νὰ πράττῃς τὸ πονηρὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.21 Ἰδού, λέγει Κύριος, Ἐγὼ θέλω φέρει κακὸν ἐπὶ σέ, καὶ θέλω σαρώσει κατόπιν σου καὶ ἐξολοθρεύσει τοῦ Ἀχαὰβ τὸν οὐροῦντα πρὸς τὸν τοῖχον καὶ τὸν πεφυλαγμένον καὶ τὸν ἀφειμένον μεταξὺ τοῦ Ἰσραήλ·22 καὶ θέλω καταστήσει τὸν οἶκόν σου ὡς τὸν οἶκον τοῦ Ἱεροβοὰμ υἱοῦ τοῦ Ναβάτ, καὶ ὡς τὸν οἶκον τοῦ Βαασὰ υἱοῦ τοῦ Ἀχιά, διὰ τὸν παροργισμὸν τὸν ὁποῖον μὲ παρώργιαας, καὶ ἔκαμες τὸν Ἰσραήλ νὰ ἁμαρτήσῃ.23 Καὶ περὶ τῆς Ἰεζάβελ ἔτι ἐλάλησεν ὁ Κύριος, λέγων, Οἱ κύνες θέλουσι καταφάγει τὴν Ἰεζάβελ πλησίον τοῦ προτειχίσματος τῆς Ἰεζραέλ·24 ὅστις ἐκ τοῦ Ἀχαὰβ ἀποθάνῃ ἐν τῇ πόλει, οἱ κύνες θέλουσι καταφάγει αὐτόν· καὶ ὅστις ἀποθάνῃ ἐν τῷ ἀγρῷ, τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ θέλουσι καταφάγει αὐτόν. 25 Οὐδεὶς τῳόντι δὲν ἐστάθη ὅμοιος τοῦ Ἀχαάβ, ὅστις ἐπώλησεν ἑαυτὸν εἰς τὸ νὰ πράττῃ πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὅπως ἐκίνει αὐτὸν Ἰεζάβελ ἡ γυνή αὐτοῦ.26 Καὶ ἔπραξε βδελυρὰ σφόδρα ἀκολουθῶν τὰ εἴδωλα, κατὰ πάντα ὅσα ἔπραττον οἱ Ἀμορραῖοι, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐξεδίωξεν ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. 27 Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ Ἀχαὰβ τοὺς λόγους τούτους, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἔβαλε σάκκον ἐπὶ τὴν σάρκα αὑτοῦ καὶ ἐνήστευσε, καὶ ἐκοίτετο περιτετυλιγμένος σάκκον καὶ ἐβάδιζε κεκυφώς.28 Ἦλθε δὲ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην, λέγων,29 Εἶδες πῶς ἐταπεινώθη ὁ Ἀχαὰβ ἐνώπιόν μου; ἐπειδή ἐταπεινώθη ἐνώπιόν μου, δὲν θέλω φέρει τὸ κακὸν ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ· ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ θέλω φέρει τὸ κακὸν ἐπὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

1 Ἀνέβαινον δὲ ὁμοῦ ὁ Πέτρος καὶ Ἰωάννης εἰς τὸ ἱερὸν κατὰ τὴν ὥραν τῆς προσευχῆς τὴν ἐννάτην.2 Καὶ ἄνθρωπός τις χωλὸς ὑπάρχων ἐκ κοιλίας μητρὸς αὑτοῦ ἐβαστάζετο, τὸν ὁποῖον ἔθετον καθ᾿ ἡμέραν πρὸς τὴν θύραν τοῦ ἱεροῦ τὴν λεγομένην Ὡραίαν, διὰ νὰ ζητῇ ἐλεημοσύνην παρὰ τῶν εἰσερχομένων εἰς τὸ ἱερόν·3 οὗτος ἰδὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην μέλλοντας νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὸ ἱερόν, ἐζήτει νὰ λάβῃ ἐλεημοσύνην.4 Ἀτενίσας δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Πέτρος μετὰ τοῦ Ἰώαννου, εἶπε· Βλέψον εἰς ἡμᾶς.5 Καὶ ἐκεῖνος ἔβλεπεν αὐτοὺς μετὰ προσοχῆς, προσμένων νὰ λάβῃ τι παρ᾿ αὐτῶν.6 Ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· Ἀργύριον καὶ χρυσίον ἐγὼ δὲν ἔχω· ἀλλ᾿ ὅ, τι ἔχω, τοῦτο σοὶ δίδω· ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου σηκώθητι καὶ περιπάτει. 7 Καὶ πιάσας αὐτὸν ἀπὸ τῆς δεξιᾶς χειρὸς ἐσήκωσε· καὶ παρευθὺς ἐστερεώθησαν αἱ βάσεις καὶ τὰ σφυρὰ τῶν ποδῶν αὐτοῦ,8 καὶ ἀναπηδήσας ἐστάθη ὄρθιος καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθε μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ πηδῶν καὶ δοξάζων τὸν Θεόν.9 Καὶ εἶδεν αὐτὸν πᾶς ὁ λαὸς περιπατοῦντα καὶ δοξάζοντα τὸν Θεόν·10 καὶ ἐγνώριζον αὐτὸν ὅτι οὗτος ἦτο ὁ καθήμενος διὰ ἐλεημοσύνην εἰς τὴν Ὡραίαν πύλην τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐπλήσθησαν ἀπὸ θάμβους καὶ ἐκστάσεως διὰ τὸ γεγονὸς εἰς αὐτόν. 11 Καὶ ἐνῷ ὁ ἰατρευθεὶς χωλὸς ἐκράτει τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς εἰς τὴν στοὰν τὴν λεγομένην Σολομῶντος ἔκθαμβοι.12 Ἰδὼν δὲ ὁ Πέτρος, ἀπεκρίθη πρὸς τὸν λαόν· Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τί θαυμάζετε διὰ τοῦτο, ἤ τί ἀτενίζετε εἰς ἡμᾶς, ὡς ἐὰν ἐκάμομεν ἀπὸ ἰδίας ἡμῶν δυνάμεως ἤ εὐσεβείας νὰ περιπατῇ αὐτός; 13 Ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐδόξασε τὸν Υἱὸν αὑτοῦ Ἰησοῦν, τὸν ὁποῖον σεῖς παρεδώκατε καὶ ἠρνήθητε αὐτὸν ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου, ἐνῷ ἐκεῖνος ἔκρινε νὰ ἀπολύσῃ αὐτόν.14 Σεῖς ὅμως τὸν ἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήθητε, καὶ ἐζητήσατε ἄνδρα φονέα νὰ χαρισθῇ εἰς ἐσᾶς,15 τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἐθανατώσατε, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν, τοῦ ὁποίου ἡμεῖς εἴμεθα μάρτυρες. 16 Καὶ διὰ τῆς εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ πίστεως τοῦτον, τὸν ὁποῖον θεωρεῖτε καὶ γνωρίζετε, τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐστερέωσε, καὶ ἡ πίστις ἡ δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν τελείαν ταύτην ὑγείαν ἐνώπιον πάντων ὑμῶν. 17 Καὶ τώρα, ἀδελφοί, ἐξεύρω ὅτι ἐπράξατε κατὰ ἄγνοιαν, καθὼς καὶ οἱ ἄρχοντές σας·18 ὁ δὲ Θεὸς ὅσα προεῖπε διὰ στόματος πάντων τῶν προφητῶν αὐτοῦ ὅτι ὁ Χριστὸς ἔμελλε νὰ πάθῃ, ἐξεπλήρωσεν οὕτω.19 Μετανοήσατε λοιπὸν καὶ ἐπιστρέψατε, διὰ νὰ ἐξαλειφθῶσιν αἱ ἁμαρτίαι σας, διὰ νὰ ἔλθωσι καιροὶ ἀναψυχῆς ἀπὸ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου,20 καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεκηρυγμένον εἰς ἐσᾶς Ἰησοῦν Χριστόν,21 τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ δεχθῇ ὁ οὐρανὸς μέχρι τῶν καιρῶν τῆς ἀποκαταστάσεως πάντων, ὅσα ἐλάλησεν ὁ Θεὸς ἀπ᾿ αἰῶνος διὰ στόματος πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν.22 Διότι ὁ Μωϋσῆς εἶπε πρὸς τοὺς πατέρας Ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς σας θέλει ἀναστήσει εἰς ἐσᾶς προφήτην ἐκ τῶν ἀδελφῶν σας ὡς ἐμέ· αὐτοῦ θέλετε ἀκούει κατὰ πάντα ὅσα ἄν λαλήσῃ πρὸς ἐσᾶς.23 Καὶ πᾶσα ψυχή, ἥτις δὲν ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου, θέλει ἐξολοθρευθῆ ἐκ τοῦ λαοῦ.24 Καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουήλ καὶ τῶν καθεξῆς, ὅσοι ἐλάλησαν, προανήγγειλαν καὶ τὰς ἡμέρας ταύτας.25 Σεῖς εἶσθε υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, λέγων πρὸς τὸν Ἀβραάμ· Καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου θέλουσιν εὐλογηθῆ πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς.26 Πρὸς ἐσᾶς πρῶτον ὁ Θεὸς ἀναστήσας τὸν Υἱὸν αὑτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν αὐτὸν διὰ νὰ σᾶς εὐλογῇ ὅταν ἐπιστρέφητε ἕκαστος ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.

1 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Λάβε εἰς σεαυτὸν τόμον μέγαν, καὶ γράψον ἐν αὐτῷ διὰ γραφίδος ἀνθρώπου περὶ τοῦ Μαχὲρ-σαλὰλ-χὰς-βάζ·2 Καὶ παρέλαβον εἰς ἐμαυτὸν πιστοὺς μάρτυρας, Οὐρίαν τὸν ἱερέα καὶ Ζαχαρίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεβερεχίου.3 Καὶ προσῆλθον πρὸς τὴν προφήτισσαν, ἥτις συνέλαβε καὶ ἐγέννησεν υἱόν. Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Κάλεσον τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μαχὲρ-σαλὰλ-χὰς-βάζ·4 διότι πρὶν μάθῃ τὸ παιδίον νὰ προφέρῃ, Πάτερ μου καὶ μῆτέρ μου, τὰ πλούτη τῆς Δαμασκοῦ καὶ τὰ λάφυρα τῆς Σαμαρείας θέλουσι διαρπαχθῆ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας. 5 Καὶ ἐλάλησεν ἔτι Κύριος πρὸς ἐμέ, λέγων,6 Ἐπειδή ὁ λαὸς οὗτος ἀπέβαλε τὰ ὕδατα τοῦ Σιλωὰμ τὰ ῥέοντα ἡσύχως, καὶ χαίρει εἰς τὸν Ῥεσὶν καὶ εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Ῥεμαλία,7 διὰ τοῦτο, ἰδού, ὁ Κύριος ἀναβιβάζει ἐπ᾿ αὐτοὺς τὰ ὕδατα τοῦ ποταμοῦ, τὰ δυνατὰ καὶ τὰ πολλά, τὸν βασιλέα τῆς Ἀσσυρίας καὶ πᾶσαν τὴν δόξαν αὐτοῦ· καὶ θέλει ὑπερβῆ πάντα τὰ αὐλάκια αὐτοῦ καὶ πλημμυρήσει πάσας τὰς ὄχθας αὐτοῦ· 8 καὶ θέλει περάσει διὰ τοῦ Ἰούδα, θέλει πλημμυρήσει καὶ ὑπεραναβῆ, θέλει φθάσει μέχρι λαιμοῦ· καὶ τὸ ἐξάπλωμα τῶν πτερύγων αὐτοῦ θέλει γεμίσει τὸ πλάτος τῆς γῆς σου, Ἐμμανουήλ.9 Ἑνώθητε, λαοί, καὶ θέλετε κατακοπῆ· καὶ ἀκροάσθητε, πάντες οἱ ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῆς γῆς· ζώσθητε, καὶ θέλετε κατακοπῆ· ζώσθητε, καὶ θέλετε κατακοπῆ.10 Βουλεύθητε βουλήν, καὶ θέλει ματαιωθῆ· λαλήσατε λόγον, καὶ δὲν θέλει σταθῆ· διότι μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. 11 Διότι οὕτως ἐλάλησε Κύριος πρὸς ἐμὲ ἐν χειρὶ κραταιᾷ, καὶ μὲ ἐδίδαξε νὰ μή περιπατῶ ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ λαοῦ τούτου, λέγων,12 Μή εἴπητε, Συνωμοσία, περὶ παντὸς ἐκείνου, περὶ τοῦ ὁποίου ὁ λαὸς οὗτος θέλει εἰπεῖ, Συνωμοσία· καὶ τὸν φόβον αὐτοῦ μή φοβηθῆτε μηδὲ τρομάξητε.13 Τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων, αὐτὸν ἁγιάσατε· καὶ αὐτὸς ἄς ἦναι ὁ φόβος σας καὶ αὐτὸς ἄς ἦναι ὁ τρόμος σας.14 Καὶ θέλει εἶσθαι διὰ ἁγιαστήριον· θέλει εἶσθαι ὅμως διὰ πέτραν προσκόμματος καὶ διὰ βράχον πτώσεως εἰς τοὺς δύο οἴκους τοῦ Ἰσραήλ· διὰ παγίδα καὶ διὰ βρόχον εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ.15 Καὶ πολλοὶ θέλουσι προσκόψει ἐπ᾿ αὐτὰ καὶ πέσει καὶ συντριφθῆ καὶ παγιδευθῆ καὶ πιασθῆ. 16 Δέσον τὴν μαρτυρίαν, σφράγισον τὸν νόμον μεταξὺ τῶν μαθητῶν μου.17 Ἐγὼ δὲ θέλω περιμείνει τὸν Κύριον, ὅστις κρύπτει τὸ πρόσωπον αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ οἴκου Ἰακώβ, καὶ ἐπ᾿ αὐτὸν θέλω εἶσθαι πεποιθώς.18 Ἰδού, ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, τὰ ὁποῖα μοὶ ἔδωκεν ὁ Κύριος, διὰ σημεῖα καὶ τεράστια εἰς τὸν Ἰσραήλ παρὰ τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, τοῦ κατοικοῦντος ἐν τῷ ὄρει Σιών. 19 Καὶ ὅταν σᾶς εἴπωσιν, Ἐρωτήσατε τοὺς ἔχοντας πνεῦμα μαντείας καὶ τοὺς νεκρομάντεις, τοὺς μορμυρίζοντας καὶ ψιθυρίζοντας, ἀποκρίθητε, Ὁ λαὸς δὲν θέλει ἐρωτήσει τὸν Θεὸν αὑτοῦ; θέλει προστρέξει εἰς τοὺς νεκροὺς περὶ τῶν ζώντων;20 Εἰς τὸν νόμον καὶ εἰς τὴν μαρτυρίαν· ἐὰν δὲν λαλῶσι κατὰ τὸν λόγον τοῦτον, βεβαίως δὲν εἶναι φῶς ἐν αὐτοῖς. 21 Καὶ θέλουσι περάσει δι᾿ αὐτῆς τῆς γῆς σκληρῶς βεβαρημένοι καὶ λιμώττοντες· καὶ ὅταν πεινάσωσι θέλουσιν ἀγανακτεῖ, καὶ θέλουσι κακολογεῖ τὸν βασιλέα αὑτῶν καὶ τὸν Θεὸν αὑτῶν, καὶ θέλουσιν ἀναβλέψει εἰς τὰ ἄνω.22 Ἔπειτα θέλουσιν ἐμβλέψει εἰς τὴν γῆν καὶ ἰδού, ταραχή καὶ σκότος, θάμβωμα ἀγωνίας· καὶ θέλουσιν ἐξωσθῆ εἰς τὸ σκότος.

1 Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα ἐξεύρων ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτοῦ διὰ νὰ μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν Πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδικοὺς του τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, μέχρι τέλους ἠγάπησεν αὐτούς.2 Καὶ ἀφοῦ ἔγεινε δεῖπνος, ὁ δὲ διάβολος εἶχεν ἤδη βάλει εἰς τὴν καρδίαν τοῦ Ἰούδα Σίμωνος τοῦ Ἰσκαριώτου νὰ παραδώσῃ αὐτόν,3 ἐξεύρων ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντα ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ὁ Πατήρ εἰς τὰς χεῖρας, καὶ ὅτι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθε καὶ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπάγει,4 ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ ἐκδύεται τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ λαβὼν προσόψιον διεζώσθη·5 ἔπειτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρχισε νὰ νίπτῃ τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ νὰ σπογγίζῃ μὲ τὸ προσόψιον, μὲ τὸ ὁποῖον ἦτο διεζωσμένος.6 Ἔρχεται λοιπὸν πρὸς τὸν Σίμωνα Πέτρον, καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνος· Κύριε, σὺ μοῦ νίπτεις τοὺς πόδας;7 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐγὼ κάμνω, σὺ δὲν ἐξεύρεις τώρα, θέλεις ὅμως γνωρίσει μετὰ ταῦτα. 8 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Δὲν θέλεις νίψει τοὺς πόδας μου εἰς τὸν αἰῶνα. Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν δὲν σὲ νίψω, δὲν ἔχεις μέρος μετ᾿ ἐμοῦ. 9 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Σίμων Πέτρος· Κύριε, μή τοὺς πόδας μου μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν.10 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ὁ λελουμένος δὲν ἔχει χρείαν εἰμή τοὺς πόδας νὰ νιφθῇ, ἀλλ᾿ εἶναι ὅλος καθαρός· καὶ σεῖς εἶσθε καθαροί, ἀλλ᾿ οὐχὶ πάντες.11 Διότι ἤξευρεν ἐκεῖνον, ὅστις ἔμελλε νὰ παραδώσῃ αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπε· Δὲν εἶσθε πάντες καθαροί. 12 Ἀφοῦ λοιπὸν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καθήσας πάλιν εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐξεύρετε τί ἔκαμον εἰς ἐσᾶς;13 Σεῖς μὲ φωνάζετε, Ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε, διότι εἶμαι.14 Ἐὰν λοιπὸν ἐγώ, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, σᾶς ἔνιψα τοὺς πόδας, καὶ σεῖς χρεωστεῖτε νὰ νίπτητε τοὺς πόδας ἀλλήλων. 15 Διότι παράδειγμα ἔδωκα εἰς ἐσᾶς, διὰ νὰ κάμνητε καὶ σεῖς, καθὼς ἐγὼ ἔκαμον εἰς ἐσᾶς.16 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν εἶναι δοῦλος ἀνώτερος τοῦ κυρίου αὑτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος ἀνώτερος τοῦ πέμψαντος αὐτόν.17 Ἐὰν ἐξεύρητε ταῦτα, μακάριοι εἶσθε ἐὰν κάμνητε αὐτά.