Η παραβολή του σπορέως

1Καὶ πάλιν ἤρχισε νὰ διδάσκῃ πλησίον τῆς θαλάσσης· καὶ συνήχθη πρὸς αὐτὸν ὄχλος πολύς, ὥστε εἰσελθὼν εἰς τὸ πλοῖον ἐκάθητο εἰς τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἦτο ἐπὶ τῆς γῆς πλησίον τῆς θαλάσσης.2Καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς διὰ παραβολῶν πολλά, καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτοὺς ἐν τῇ διδαχῇ αὑτοῦ· 3Ἀκούετε· ἰδού, ἐξῆλθεν ὁ σπείρων διὰ νὰ σπείρῃ.4Καὶ ἐνῷ ἔσπειρεν, ἄλλο μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγον αὐτό.5Ἄλλο δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες, ὅπου δὲν εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἀνεφύη, διότι δὲν εἶχε βάθος γῆς,6καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθη, καὶ ἐπειδή δὲν εἶχε ῥίζαν ἐξηράνθη.7Καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν δὲν ἔδωκε·8καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἔδιδε καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξάνοντα, καὶ ἔδωκεν ἕν τριάκοντα καὶ ἕν ἑξήκοντα καὶ ἕν ἑκατόν.9Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ. 10Ὅτε δὲ ἔμεινε καταμόνας, ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν μετὰ τῶν δώδεκα περὶ τῆς παραβολῆς.11Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Εἰς ἐσᾶς ἐδόθη νὰ γνωρίσητε τὸ μυστήριον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· εἰς ἐκείνους δὲ τοὺς ἔξω διὰ παραβολῶν τὰ πάντα γίνονται, 12διὰ νὰ βλέπωσι βλέποντες καὶ νὰ μή ἴδωσι, καὶ νὰ ἀκούωσιν ἀκούοντες καὶ νὰ μή νοήσωσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι καὶ συγχωρηθῶσιν εἰς αὐτοὺς τὰ ἁμαρτήματα. 13Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Δὲν ἐξεύρετε τὴν παραβολήν ταύτην, καὶ πῶς θέλετε γνωρίσει πάσας τὰς παραβολάς;14Ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.15Οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδὸν εἶναι οὗτοι, εἰς τοὺς ὁποίους σπείρεται ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν, εὐθὺς ἔρχεται ὁ Σατανᾶς, καὶ ἀφαιρεῖ τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν.16Καὶ ὁμοίως οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι εἶναι οὗτοι, οἵτινες ὅταν ἀκούσωσι τὸν λόγον, εὐθὺς μετὰ χαρᾶς δέχονται αὐτόν,17δὲν ἔχουσιν ὅμως ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ εἶναι πρόσκαιροι· ἔπειτα ὅταν γείνῃ θλῖψις ἤ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζονται.18Καὶ οἱ εἰς τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι εἶναι οὗτοι, οἵτινες ἀκούουσι τὸν λόγον,19καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ ἐπιθυμίαι τῶν ἄλλων πραγμάτων εἰσερχόμεναι συμπνίγουσι τὸν λόγον, καὶ γίνεται ἄκαρπος.20Καὶ οἱ εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν σπαρέντες εἶναι οὗτοι, οἵτινες ἀκούουσι τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν ἕν τριάκοντα καὶ ἕν ἑξήκοντα καὶ ἕν ἑκατόν.