1Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐφέρθη ὑπὸ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ πειρασθῇ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, 2καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, ὕστερον ἐπείνασε.3Καὶ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν ὁ πειράζων εἶπεν· Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ νὰ γείνωσιν ἄρτοι οἱ λίθοι οὗτοι.4Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Εἶναι γεγραμμένον, Μὲ ἄρτον μόνον δὲν θέλει ζήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ μὲ πάντα λόγον ἐξερχόμενον διὰ στόματος Θεοῦ. 5Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ στήνει αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ 6καὶ λέγει πρὸς αὐτόν, Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ῥίψον σεαυτὸν κάτω· διότι εἶναι γεγραμμένον, Ὅτι θέλει προστάξει εἰς τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ περὶ σοῦ, καὶ θέλουσι σὲ σηκώνει ἐπὶ τῶν χειρῶν αὑτῶν, διὰ νὰ μή προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. 7Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Πάλιν εἶναι γεγραμμένον, δὲν θέλεις πειράσει Κύριον τὸν Θεὸν σου. 8Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος πολὺ ὑψηλόν, καὶ δεικνύει εἰς αὐτὸν πάντα τὰ βασίλεια τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν,9καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ταῦτα πάντα θέλω σοὶ δώσει, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς με.10Τότε ὁ Ἰησοῦς λέγει πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, Σατανᾶ· διότι εἶναι γεγραμμένον, Κύριον τὸν Θεὸν σου θέλεις προσκυνήσει καὶ αὐτὸν μόνον θέλεις λατρεύσει.

11Καὶ ὅτε αὐτὸς ἐπορεύετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διέβαινε διὰ μέσου τῆς Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας.12Καὶ ἐνῶ εἰσήρχετο εἴς τινα κώμην, ἀπήντησαν αὐτὸν δέκα ἄνθρωποι λεπροί, οἵτινες ἐστάθησαν μακρόθεν,13καὶ αὐτοὶ ὕψωσαν φωνήν, λέγοντες· Ἰησοῦ, Ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.14Καὶ ἰδὼν εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε καὶ δείξατε ἑαυτοὺς εἰς τοὺς ἱερεῖς. Καὶ ἐνῷ, ἐπορεύοντο, ἐκαθαρίσθησαν.15Εἶς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰατρεύθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,16καὶ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, εὐχαριστῶν αὐτόν· καὶ αὐτὸς ἦτο Σαμαρείτης.17Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Δὲν ἐκαθαρίσθησαν οἱ δέκα; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ εἶναι;18Δὲν εὑρέθησαν ἄλλοι νὰ ὑποστρέψωσι διὰ νὰ δοξάσωσι τὸν Θεὸν εἰμή ὁ ἀλλογενής οὗτος;19Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Σηκωθεὶς ὕπαγε· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσεν.

1Μή κρίνετε, διὰ νὰ μή κριθῆτε·2διότι μὲ ὁποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθῆ, καὶ μὲ ὁποῖον μέτρον μετρεῖτε θέλει ἀντιμετρηθῆ εἰς ἐσᾶς.3Καὶ διὰ τί βλέπεις τὸ ξυλάριον τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου δὲν παρατηρεῖς;4Ἤ πῶς θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν ἀδελφὸν σου, Ἄφες νὰ ἐκβάλω τὸ ξυλάριον ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, ἐνῷ ἡ δοκὸς εἶναι ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου;5Ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε θέλεις ἰδεῖ καθαρῶς διὰ νὰ ἐκβάλῃς τὸ ξυλάριον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. 6Μή δώσητε τὸ ἅγιον εἰς τοὺς κύνας μηδὲ ῥίψητε τοὺς μαργαρίτας σας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς μὲ τοὺς πόδας αὑτῶν καὶ στραφέντες σᾶς διασχίσωσιν. 7Αἰτεῖτε, καὶ θέλει σᾶς δοθῆ· ζητεῖτε, καὶ θέλετε εὑρεῖ, κρούετε, καὶ θέλει σᾶς ἀνοιχθῆ.8Διότι πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ εἰς τὸν κρούοντα θέλει ἀνοιχθῆ. 9Ἤ τίς ἄνθρωπος εἶναι ἀπὸ σᾶς, ὅστις ἐὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ζητήσῃ ἄρτον, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν λίθον;10καὶ ἐὰν ζητήσῃ ὀψάριον, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν ὄφιν;11ἐὰν λοιπὸν σεῖς, πονηροὶ ὄντες, ἐξεύρητε νὰ δίδητε καλὰς δόσεις εἰς τὰ τέκνα σας, πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατήρ σας ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς θέλει δώσει ἀγαθὰ εἰς τοὺς ζητοῦντας παρ᾿ αὐτοῦ; 12Λοιπὸν πάντα ὅσα ἄν θέλητε νὰ κάμνωσιν εἰς ἐσᾶς οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ σεῖς κάμνετε εἰς αὐτούς· διότι οὗτος εἶναι ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται. 13Εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· διότι πλατεῖα εἶναι ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ εἶναι οἱ εἰσερχόμενοι δι᾿ αὐτῆς.14Ἐπειδή στενή εἶναι ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἶναι οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν.

1Κατ᾿ ἐκείνας ἡμέρας ἠρρώστησεν ὁ Ἐζεκίας εἰς θάνατον· καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν Ἡσαΐας ὁ προφήτης ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμὼς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει Κύριος· Διάταξον περὶ τοῦ οἴκου σου· ἐπειδή ἀποθνήσκεις καὶ δὲν θέλεις ζήσει. 2Τότε ἔστρεψεν ὁ Ἐζεκίας τὸ πρόσωπον αὑτοῦ πρὸς τὸν τοῖχον καὶ προσηυχήθη εἰς τὸν Κύριον,3καὶ εἶπε, Δέομαι, Κύριε, ἐνθυμήθητι τώρα πῶς περιεπάτησα ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν καρδίᾳ τελείᾳ καὶ ἔπραξα τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιόν σου. Καὶ ἔκλαυσεν ὁ Ἐζεκίας κλαυθμὸν μέγαν. 4Τότε ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἡσαΐαν λέγων,5Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Δαβὶδ τοῦ πατρὸς σου· Ἤκουσα τὴν προσευχήν σου, εἶδον τὰ δάκρυά σου· ἰδού, θέλω προσθέσει εἰς τὰς ἡμέρας σου δεκαπέντε ἔτη·6καὶ θέλω ἐλευθερώσει σὲ καὶ τὴν πόλιν ταύτην ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας καὶ θέλω ὑπερασπισθῆ τὴν πόλιν ταύτην·7καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι εἰς σὲ τὸ σημεῖον παρὰ Κυρίου ὅτι θέλει κάμει ὁ Κύριος τὸ πρᾶγμα τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἐλάλησεν·8ἰδού, θέλω στρέψει ὀπίσω δέκα βαθμοὺς τὴν σκιὰν τῶν βαθμῶν, τοὺς ὁποίους κατέβη εἰς τὸ ἡλιακὸν ὡρολόγιον τοῦ Ἄχαζ. Καὶ ἐστράφη ὁ ἥλιος δέκα βαθμούς, διὰ τῶν ὁποίων εἶχε καταβῆ. 9Ταῦτα εἶναι τὰ γραφέντα ὑπὸ Ἐζεκίου βασιλέως τοῦ Ἰούδα, ὅτε ἠρρώστησε καὶ ἀνέλαβεν ἐκ τῆς ἀρρωστίας αὑτοῦ· 10Ἐγὼ εἶπα, Ἐν τῇ μεσημβρίᾳ τῶν ἡμερῶν μου θέλω ὑπάγει εἰς τὰς πύλας τοῦ τάφου· ἐστερήθην τὸ ὑπόλοιπον τῶν ἐτῶν μου.11Εἶπα, δὲν θέλω ἰδεῖ πλέον τὸν Κύριον, τὸν Κύριον, ἐν γῇ ζώντων· δὲν θέλω ἰδεῖ πλέον ἄνθρωπον μετὰ τῶν κατοίκων τοῦ κόσμου.12Ἡ ζωή μου ἔφυγε καὶ μετετοπίσθη ἀπ᾿ ἐμοῦ ὡς ποιμένος σκηνή· ἐκόπη ἡ ζωή μου ὡς ὑπὸ ὑφαντοῦ· ἀπὸ τοῦ στημονίου θέλει μὲ κόψει· ἀπὸ πρωΐας ἕως ἑσπέρας θέλεις μὲ τελειώσει.13Ἐστοχαζόμην ἕως πρωΐας, ὡς λέων θέλει συντρίψει πάντα τὰ ὀστᾶ μου· ἀπὸ πρωΐας ἕως ἑσπέρας θέλεις μὲ τελειώσει.14Ὡς γερανός, ὡς χελιδών, οὕτω ἐψέλλιζον· δυρόμην ὡς τρυγών· οἱ ὀφθαλμοὶ μου ἀπέκαμον ἀτενίζοντες εἰς τὰ ἄνω. Καταθλίβομαι, Κύριε· ἀνακούφισόν με.15Τί νὰ εἴπω; αὐτὸς καὶ εἶπε πρὸς ἐμὲ καὶ ἐξετέλεσε· θέλω διάγει πάντα τὰ ἔτη μου ἐν τῇ πικρίᾳ τῆς ψυχῆς μου. 16Ἐν τούτοις, Κύριε, ζῶσιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἐν πᾶσι τούτοις ὑπάρχει ζωή τοῦ πνεύματός μου· σὺ βεβαίως μὲ θεραπεύεις καὶ μὲ ἀναζωοποιεῖς.17Ἰδού, ἀντὶ εἰρήνης ἐπῆλθεν ἐπ᾿ ἐμὲ μεγάλη πικρία· ἀλλὰ σύ, δι᾿ ἀγάπην τῆς ψυχῆς μου, ἐλύτρωσας αὐτήν ἀπὸ τοῦ λάκκου τῆς φθορᾶς· διότι ἔρριψας ὀπίσω τῶν νώτων σου πάσας τὰς ἁμαρτίας μου.18Διότι ὁ τάφος δὲν θέλει σὲ ὑμνήσει· ὁ θάνατος δὲν θέλει σὲ δοξολογήσει· οἱ καταβαίνοντες εἰς τὸν λάκκον δὲν θέλουσιν ἐλπίζει ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου.19Ὁ ζῶν, ὁ ζῶν, αὐτὸς θέλει σὲ ὑμνεῖ, καθὼς ἐγὼ ταύτην τὴν ἡμέραν· ὁ πατήρ θέλει εἰς τὰ τέκνα γνωστοποιήσει τὴν ἀλήθειάν σου.20Ὁ Κύριος ἦλθε νὰ μὲ σώσῃ· διὰ τοῦτο θέλομεν ψάλλει τὸ σμά μου ἐπὶ ἐντεταμένων ὀργάνων πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου. 21Διότι ὁ Ἡσαΐας εἶχεν εἰπεῖ, Ἄς λάβωσι παλάθην σύκων καὶ ἄς βάλωσιν αὐτήν ὡς ἔμπλαστρον ἐπὶ τὸ ἕλκος καὶ θέλει ἰατρευθῆ.22Καὶ ὁ Ἐζεκίας εἶχεν εἰπεῖ, Τί εἶναι τὸ σημεῖον ὅτι ἐγὼ θέλω ἀναβῆ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου;