1Ἐν δὲ τῷ δεκάτῳ πέμπτῳ ἔτει τῆς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος, ὅτε ὁ Πόντιος Πιλάτος ἡγεμόνευε τῆς Ἰουδαίας, καὶ τετράρχης τῆς Γαλιλαίας ἦτο ὁ Ἡρώδης, Φίλιππος δὲ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τετράρχης τῆς Ἰτουραίας καὶ τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, καὶ ὁ Λυσανίας τετράρχης τῆς Ἀβιληνῆς,2ἐπὶ ἀρχιερέων Ἄννα καὶ Καϊάφα, ἔγεινε λόγος Θεοῦ πρὸς Ἰωάννην, τὸν υἱὸν τοῦ Ζαχαρίου, ἐν τῇ ἐρήμῳ,3καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, κηρύττων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν, 4ὡς εἶναι γεγραμμένον ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν λόγων Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, εὐθείας κάμετε τὰς τρίβους αὐτοῦ.5πᾶσα φάραγξ θέλει γεμισθῆ καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς θέλει ταπεινωθῆ, καὶ τὰ σκολιὰ θέλουσι γείνει εὐθέα καὶ αἱ τραχεῖαι ὁδοὶ ὁμαλαί,6καὶ πᾶσα σὰρξ θέλει ἰδεῖ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ. 7Ἔλεγε δὲ πρὸς τοὺς ὄχλους τοὺς ἐξερχομένους διὰ νὰ βαπτισθῶσιν ὑπ᾿ αὐτοῦ· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ἔδειξεν εἰς ἐσᾶς νὰ φύγητε ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;8Κάμετε λοιπὸν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μή ἀρχίσητε νὰ λέγητε καθ᾿ ἑαυτούς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· διότι σᾶς λέγω ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων νὰ ἀναστήσῃ τέκνα εἰς τὸν Ἀβραάμ.9Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη κεῖται πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων· πᾶν λοιπὸν δένδρον μή κάμνον καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 10Καὶ ἤρώτων αὐτὸν οἱ ὄχλοι, λέγοντες· Τί λοιπὸν θέλομεν κάμει;11Ἀποκριθεὶς δὲ λέγει πρὸς αὐτούς. Ὁ ἔχων δύο χιτῶνας ἄς μεταδώσῃ εἰς τὸν μή ἔχοντα, καὶ ὁ ἔχων τροφὰς ἄς κάμῃ ὁμοίως. 12Ἦλθον δὲ καὶ τελῶναι διὰ νὰ βαπτισθῶσι, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, τί θέλομεν κάμει;13Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Μή εἰσπράττετε μηδὲν περισσότερον παρὰ τὸ διατεταγμένον εἰς ἐσᾶς. 14Ἠρώτων δὲ αὐτὸν καὶ στρατιωτικοί, λέγοντες· Καὶ ἡμεῖς τί θέλομεν κάμει; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Μή βιάσητε μηδένα μηδὲ συκοφαντήσητε, καὶ ἀρκεῖσθε εἰς τὰ σιτηρέσιά σας. 15Ἐνῷ δὲ ἐπρόσμενεν ὁ λαός, καὶ διελογίζοντο πάντες ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν περὶ τοῦ Ἰωάννου, μήποτε αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός,16ἀπεκρίθη ὁ Ἰωάννης πρὸς πάντας, λέγων· Ἐγὼ μὲν σᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι· ἔρχεται ὅμως ὁ ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ λύσω τὸ λωρίον τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ· αὐτὸς θέλει σᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί.17Τοῦ ὁποίου τὸ πτυάριον εἶναι ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ θέλει διακαθαρίσει τὸ ἁλώνιον αὑτοῦ, καὶ θέλει συνάξει τὸν σῖτον εἰς τὴν ἀποθήκην αὑτοῦ, τὸ δὲ ἄχυρον θέλει κατακαύσει ἐν πυρὶ ἀσβέστῳ.18Καὶ ἄλλα πολλὰ προτρέπων εὐηγγελίζετο τὸν λαόν.

23 Καὶ ἀφοῦ ἐχειροτόνησαν εἰς αὐτοὺς πρεσβυτέρους κατὰ πᾶσαν ἐκκλησίαν, προσευχηθέντες μὲ νηστείας, ἀφιέρωσαν αὐτοὺς εἰς τὸν Κύριον, εἰς τὸν ὁποῖον εἶχον πιστεύσει.

1Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπεχείρησεν Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς νὰ κακοποιήσῃ τινὰς ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.2Ἐφόνευσε δὲ διὰ μαχαίρας Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάννου.3Καὶ ἰδὼν ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, προσέθεσε νὰ συλλάβῃ καὶ τὸν Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων·4τὸν ὁποῖον καὶ πιάσας ἔβαλεν εἰς φυλακήν, παραδώσας αὐτὸν εἰς τέσσαρας τετράδας στρατιωτῶν διὰ νὰ φυλάττωσιν αὐτόν, θέλων μετὰ τὸ πάσχα νὰ παραστήσῃ αὐτὸν εἰς τὸν λαόν.5Ὁ μὲν λοιπὸν Πέτρος ἐφυλάττετο ἐν τῇ φυλακῇ· ἐγίνετο δὲ ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας ἀκατάπαυστος προσευχή πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. 6Ὅτε δὲ ἔμελλεν ὁ Ἡρώδης νὰ παραστήσῃ αὐτόν, τὴν νύκτα ἐκείνην ὁ Πέτρος ἐκοιμᾶτο μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος μὲ δύο ἁλύσεις, καὶ φύλακες ἔμπροσθεν τῆς θύρας ἐφύλαττον τὸ δεσμωτήριον.7Καὶ ἰδού, ἄγγελος Κυρίου ἦλθεν ἐξαίφνης καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· κτυπήσας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἐξύπνησεν αὐτόν, λέγων· Σηκώθητι ταχέως. Καὶ ἔπεσον αἱ ἁλύσεις αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν.8Καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτόν· Περιζώσθητι καὶ ὑπόδησον τὰ σανδάλιά σου. Καὶ ἔκαμεν οὕτω. Καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Φόρεσον τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. 9Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτόν, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου ἦτο ἀληθινόν, ἀλλ᾿ ἐνόμιζεν ὅτι βλέπει ὄραμα.10Ἀφοῦ δὲ ἐπέρασαν πρώτην καὶ δευτέραν φρουράν, ἦλθον εἰς τὴν πύλην τὴν σιδηρὰν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις ἀφ᾿ ἑαυτῆς ἠνοίχθη εἰς αὐτούς, καὶ ἐξελθόντες διεπέρασαν ὁδὸν μίαν, καὶ εὐθὺς ὁ ἄγγελος ἀνεχώρησεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.11Καὶ ὁ Πέτρος συνελθὼν εἰς ἑαυτόν, εἶπε· Τώρα γνωρίζω ἀληθῶς ὅτι Κύριος ἐξαπέστειλε τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ μὲ ἠλευθέρωσεν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἡρώδου καὶ ὅλης τῆς ἐλπίδος τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων. 12Καὶ ἀφοῦ ἐσκέφθη, ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς τοῦ Ἰωάννου τοῦ ἐπονομαζομένου Μάρκου, ὅπου ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.13Ὅτε δὲ ὁ Πέτρος ἔκρουσε τὴν θύραν τοῦ προαυλίου, προσῆλθε θεράπαινα ὀνομαζομένη Ῥόδη, διὰ νὰ ἀκούσῃ,14καὶ γνωρίσασα τὴν φωνήν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆς χαρᾶς δὲν ἤνοιξε τὴν πύλην, ἀλλ᾿ ἔτρεξε καὶ ἀπήγγειλεν ὅτι ὁ Πέτρος ἵσταται ἔμπροσθεν τῆς πύλης.15Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτήν· Παραφρονεῖς. Ἐκείνη ὅμως διϊσχυρίζετο ὅτι οὕτως ἔχει. Οἱ δὲ ἔλεγον· Ὁ ἄγγελος αὐτοῦ εἶναι. 16Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Καὶ ἀνοίξαντες εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξεπλάγησαν.17Καὶ σείσας εἰς αὐτοὺς τὴν χεῖρα διὰ νὰ σιωπήσωσι, διηγήθη πρὸς αὐτοὺς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς, καὶ εἶπεν· Ἀπαγγείλατε ταῦτα πρὸς τὸν Ἰάκωβον καὶ τοὺς ἀδελφούς. Καὶ ἐξελθὼν ὑπῆγεν εἰς ἄλλον τόπον. 18Ἀφοῦ δὲ ἐξημέρωσεν, ἦτο ταραχή οὐκ ὀλίγη μεταξὺ τῶν στρατιωτῶν τί ἄρα ἔγεινεν ὁ Πέτρος.19Ὁ δὲ Ἡρώδης, ἀφοῦ ἐζήτησεν αὐτὸν καὶ δὲν εὗρεν, ἀνακρίνας τοὺς φύλακας προσέταξε νὰ θανατωθῶσι, καὶ καταβὰς ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Καισάρειαν, διέτριβεν ἐκεῖ.

21Τότε ἐκήρυξα ἐκεῖ νηστείαν παρὰ τὸν ποταμὸν Ἀαβά, ὅπως ταπεινωθέντες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ζητήσωμεν παρ᾿ αὐτοῦ εὐθεῖαν ὁδὸν διὰ ἡμᾶς καὶ διὰ τὰ τέκνα ἡμῶν καὶ διὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῶν.22Διότι σχύνθην νὰ ζητήσω παρὰ τοῦ βασιλέως δύναμιν καὶ ἱππεῖς διὰ νὰ βοηθήσωσιν ἡμᾶς ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ καθ᾿ ὁδόν· ἐπειδή εἴχομεν εἰπεῖ πρὸς τὸν βασιλέα, λέγοντες, Ἡ χεὶρ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν εἶναι πρὸς ἀγαθὸν ἐπὶ πάντας τοὺς ζητοῦντας αὐτόν· τὸ δὲ κράτος αὐτοῦ καὶ ἡ ὀργή αὐτοῦ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐγκαταλείποντας αὐτόν.23Ἐνηστεύσαμεν λοιπὸν καὶ ἱκετεύσαμεν τὸν Θεὸν ἡμῶν περὶ τούτου· καὶ ἔγεινεν ἵλεως πρὸς ἡμᾶς.

10Καὶ κατέβη ὁ πατήρ αὐτοῦ πρὸς τὴν γυναῖκα· καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ ὁ Σαμψὼν συμπόσιον· διότι οὕτως ἐσυνείθιζον οἱ νέοι.11Καί ὅτε εἶδον αὐτόν, ἔλαβον τριάκοντα συντρόφους διὰ νὰ ἦναι μετ᾿ αὐτοῦ.12Καὶ εἶπεν ὁ Σαμψὼν πρὸς αὐτούς, Τώρα θέλω σᾶς προβάλει αἴνιγμα· ἐὰν δυνηθῆτε νὰ λύσητε αὐτὸ εἰς ἐμὲ ἐν ταῖς ἑπτὰ ἡμέραις τοῦ συμποσίου καὶ νὰ εὕρητε αὐτό, τότε ἐγὼ θέλω δώσει εἰς ἐσᾶς τριάκοντα χιτῶνας λινοῦς καὶ τριάκοντα στολὰς φορεμάτων·13ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν δυνηθῆτε νὰ λύσητε αὐτὸ εἰς ἐμέ, τότε σεῖς θέλετε δώσει εἰς ἐμὲ τριάκοντα χιτῶνας λινοῦς καὶ τριάκοντα στολὰς φορεμάτων. Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Πρόβαλε τὸ αἴνιγμά σου, διὰ νὰ ἀκούσωμεν αὐτό.14Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἐκ τοῦ τρώγοντος ἐξῆλθε τροφή, καὶ ἐκ τοῦ ἰσχυροῦ ἐξῆλθε γλυκύτης. Καὶ αὐτοὶ δὲν ἠδύναντο νὰ λύσωσι τὸ αἴνιγμα διὰ τρεῖς ἡμέρας.15Καὶ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν εἶπαν πρὸς τὴν γυναίκα τοῦ Σαμψών, Κολάκευσον τὸν ἄνδρα σου, καὶ ἄς μᾶς φανερώση τὸ αἴνιγμα, διὰ νὰ μή κατακαύσωμεν σὲ καὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς σου ἐν πυρί· διὰ νὰ γυμνώσητε ἡμᾶς προσεκαλέσατε ἡμᾶς; δὲν εἶναι οὕτω; 16Καὶ ἔκλαυσεν γυνή τοῦ Σαμψὼν ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ εἶπε, Βεβαίως μὲ μισεῖς καὶ δὲν μὲ ἀγαπᾷς· ἐπρόβαλες αἴνιγμα πρὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ μου, καὶ εἰς ἐμὲ δὲν ἐφανέρωσας αὐτό. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἰδού, πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πρὸς τὴν μητέρα μου δὲν ἐφανέρωσα αὐτό· καὶ εἰς σὲ θέλω φανερώσει;17Ἀλλ᾿ αὐτή ἔκλαιεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ τὰς ἑπτὰ ἡμέρας, καθ᾿ ἄς ἦτο τὸ συμπόσιον αὐτῶν· τὴν δὲ ἑβδόμην ἡμέραν ἐφανέρωσεν αὐτὸ πρὸς αὐτήν, διότι παρηνόχλησεν αὐτόν· ἡ δὲ ἐφανέρωσε τὸ αἴνιγμα πρὸς τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ αὑτῆς. 18Τότε εἶπον πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως τὴν ἑβδόμην ἡμέραν, πρὶν δύσῃ ὁ ἥλιος, Τί γλυκύτερον τοῦ μέλιτος; καὶ τί ἰσχυρότερον τοῦ λέοντος; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἐὰν δὲν ἠθέλετε ἀροτριάσει μὲ τὴν δάμαλίν μου, δὲν ἠθέλετε εὑρεῖ τὸ αἴνιγμά μου. 19Καὶ ἐπῆλθεν ἐπ᾿ αὐτὸν πνεῦμα Κυρίου· καὶ κατέβη εἰς Ἀσκάλωνα καὶ ἐφόνευσε τριάκοντα ἄνδρας ἐξ αὐτῶν, καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτῶν, καὶ ἔδωκε τὰς στολὰς εἰς τοὺς ἐξηγήσαντας τὸ αἴνιγμα. Καὶ ἐξήφθη ὁ θυμὸς αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρὸς αὑτοῦ.20Ἡ δὲ γυνή τοῦ Σαμψὼν ἐδόθη εἰς τὸν σύντροφον αὐτοῦ, τὸν ὁποῖον εἶχε φίλον αὑτοῦ.