1 Καὶ πρὸς τὸν ἄγγελον τῆς ἐν Σάρδεσιν ἐκκλησίας γράψον· Ταῦτα λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας. Ἐξεύρω τὰ ἔργα σου, ὅτι τὸ ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ εἶσαι νεκρός.2 Γίνου ἄγρυπνος καὶ στήριξον τὰ λοιπά, τὰ ὁποῖα μέλλουσι νὰ ἀποθάνωσι· διότι δὲν εὕρηκα τὰ ἔργα σου τέλεια ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.3 Ἐνθυμοῦ λοιπὸν πῶς ἔλαβες καὶ ἤκουσας, καὶ φύλαττε αὐτὰ καὶ μετανόησον. Ἐὰν λοιπὸν δὲν ἀγρυπνήσῃς, θέλω ἐλθεῖ ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτης, καὶ δὲν θέλεις γνωρίσει ποίαν ὥραν θέλω ἐλθεῖ ἐπὶ σέ.4 Ἔχεις ὀλίγα ὀνόματα καὶ ἐν Σάρδεσι, τὰ ὁποῖα δὲν ἐμόλυναν τὰ ἱμάτια αὑτῶν, καὶ θέλουσι περιπατήσει μετ᾿ ἐμοῦ μὲ λευκά, διότι εἶναι ἄξιοι. 5 Ὁ νικῶν, οὗτος θέλει ἐνδυθῆ ἱμάτια λευκά, καὶ δὲν θέλω ἐξαλείψει τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τοῦ βιβλίου τῆς ζωῆς, καὶ θέλω ὁμολογήσει τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ Πατρὸς μου καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ.6 Ὅστις ἔχει τίον, ἄς ἀκούσῃ τί λέγει τὸ Πνεῦμα πρὸς τὰς ἐκκλησίας.

1 Καὶ τώρα οὕτω λέγει Κύριος, ὁ δημιουργὸς σου, Ἰακώβ, καὶ ὁ πλάστης σου, Ἰσραήλ· Μή φοβοῦ· διότι ἐγὼ σὲ ἐλύτρωσα, σὲ ἐκάλεσα μὲ τὸ ὄνομά σου· ἐμοῦ εἶσαι.2 Ὅταν διαβαίνῃς διὰ τῶν ὑδάτων, μετὰ σοῦ θέλω εἶσθαι· καὶ ὅταν διὰ τῶν ποταμῶν, δὲν θέλουσι πλημμυρήσει ἐπὶ σέ· ὅταν περιπατῇς διὰ τοῦ πυρός, δὲν θέλεις καῆ οὐδὲ θέλει ἐξαφθῆ ἡ φλὸξ ἐπὶ σέ.3 Διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ, ὁ Σωτήρ σου· διὰ ἀντίλυτρόν σου ἔδωκα τὴν Αἴγυπτον· ὑπὲρ σοῦ τὴν Αἰθιοπίαν καὶ Σεβά.4 Ἀφότου ἐστάθης πολύτιμος εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, ἐδοξάσθης καὶ ἐγὼ σὲ ἠγάπησα· καὶ θέλω δώσει ἀνθρώπους πολλοὺς ὑπὲρ σοῦ καὶ λαοὺς ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς σου. 5 Μή φοβοῦ· διότι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ· ἀπὸ ἀνατολῶν θέλω φέρει τὸ σπέρμα σου καὶ ἀπὸ δυσμῶν θέλω σὲ συνάξει·6 Θέλω εἰπεῖ πρὸς τὸν βορρᾶν, Δός· καὶ πρὸς τὸν νότον, Μή ἐμποδίσῃς· φέρε τοὺς υἱοὺς μου ἀπὸ μακρὰν καὶ τὰς θυγατέρας μου ἀπὸ τῶν ἄκρων τῆς γῆς,7 πάντας ὅσοι καλοῦνται μὲ τὸ ὄνομά μου· διότι ἐδημιούργησα αὐτοὺς διὰ τὴν δόξαν μου, ἔπλασα αὐτοὺς καὶ ἔκαμα αὐτούς.

1 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2 λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3 Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4 Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5 τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7 ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8 σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; 9 Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τινας, τοὺς θαρροῦντας εἰς ἑαυτοὺς ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ καταφρονοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολήν ταύτην·10 Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ὁ εἶς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς προσηύχετο καθ᾿ ἑαυτὸν ταῦτα· Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ τελώνης·12 νηστεύω δὶς τῆς ἑβδομάδος, ἀποδεκατίζω πάντα ὅσα ἔχω.13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἱστάμενος, δὲν ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑψώσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὑτοῦ, λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14 Σᾶς λέγω, Κατέβη οὗτος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ δεδικαιωμένος μᾶλλον παρὰ ἐκεῖνος· διότι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν θέλει ταπεινωθῆ, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν θέλει ὑψωθῆ. 15 Ἔφερον δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ τὰ βρέφη, διὰ νὰ ἐγγίζῃ αὐτά· ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταί, ἐπέπληξαν αὐτούς.16 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως προσκαλέσας αὐτά, εἶπεν· Ἀφήσατε τὰ παιδία νὰ ἔρχωνται πρὸς ἐμέ, καὶ μή ἐμποδίζετε αὐτά· διότι τῶν τοιούτων εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.17 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, Ὅστις δὲν δεχθῇ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν.

1 Μετὰ δὲ τὰ πράγματα ταῦτα ὁ Θεὸς ἐδοκίμασε τὸν Ἀβραάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἀβραάμ· ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ.2 Καὶ εἶπε, Λάβε τώρα τὸν υἱὸν σου τὸν μονογενῆ, τὸν ὁποῖον ἠγάπησας, τὸν Ἰσαάκ, καὶ ὕπαγε εἰς τὸν τόπον Μοριά, καὶ πρόσφερε αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκαύτωμα, ἐπὶ ἑνὸς τῶν ὀρέων, τὸ ὁποῖον θέλω σοὶ εἰπεῖ. 3 Σηκωθεὶς δὲ Ἀβραὰμ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ, ἐσαμάρωσε τὴν ὄνον αὑτοῦ καὶ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτοῦ δύο ἐκ τῶν δούλων αὑτοῦ καὶ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ· καὶ σχίσας ξύλα διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν, ἐσηκώθη καὶ ὑπῆγεν εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός.4 τὴν δὲ τρίτην ἡμέραν ὑψώσας ὁ Ἀβραὰμ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε τὸν τόπον μακρόθεν.5 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραὰμ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Σεῖς καθίσατε αὐτοῦ μετὰ τῆς ὄνου· ἐγὼ δὲ καὶ τὸ παιδάριον θέλομεν ὑπάγει ἕως ἐκεῖ· καὶ ἀφοῦ προσκυνήσωμεν, θέλομεν ἐπιστρέψει πρὸς ἐσᾶς. 6 Καὶ λαβὼν ὁ Ἀβραὰμ τὰ ξύλα τῆς ὁλοκαυτώσεως, ἐπέθεσεν ἐπὶ τὸν Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ· καὶ ἔλαβεν εἰς τὴν χεῖρα αὑτοῦ τὸ πῦρ, καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ὑπῆγον οἱ δύο ὁμοῦ.7 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ἰσαὰκ πρὸς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ εἶπε, Πάτερ μου. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ, τέκνον μου. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰσαάκ, Ἰδού, τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα· ἀλλὰ ποῦ τὸ πρόβατον διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν;8 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβραάμ, Ὁ Θεός, τέκνον μου, θέλει προβλέψει εἰς ἑαυτὸν τὸ πρόβατον διὰ τὴν ὁλοκαύτωσιν. Καὶ ἐπορεύοντο οἱ δύο ὁμοῦ. 9 Ἀφοῦ δὲ ἔφθασαν εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός, ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ ὁ Ἀβραὰμ τὸ θυσιαστήριον καὶ διέθεσε τὰ ξύλα, καὶ δέσας τὸν Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὑτοῦ ἔβαλεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπάνω τῶν ξύλων·10 καὶ ἐκτείνας ὁ Ἀβραὰμ τὴν χεῖρα αὑτοῦ, ἔλαβε τὴν μάχαιραν διὰ νὰ σφάξῃ τὸν υἱὸν αὑτοῦ.11Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐφώνησε πρὸς αὐτὸν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ εἶπεν, Ἀβραάμ, Ἀβραάμ. Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰδού, ἐγώ.12 Καὶ εἶπε, Μή ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον, καὶ μή πράξῃς εἰς αὐτὸ μηδέν· διότι τώρα ἐγνώρισα ὅτι σὺ φοβεῖσαι τὸν Θεόν, ἐπειδή δὲν ἐλυπήθης τὸν υἱὸν σου τὸν μονογενῆ δι᾿ ἐμέ. 13 Καὶ ὑψώσας ὁ Ἀβραὰμ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ εἶδε· καὶ ἰδού, κριὸς ὄπισθεν αὐτοῦ, κρατούμενος ἀπὸ τῶν κεράτων αὑτοῦ εἰς φυτὸν πυκνόκλαδον· καὶ ἐλθὼν ὁ Ἀβραάμ, ἔλαβε τὸν κριὸν καὶ προσέφερεν αὐτὸν εἰς ὁλοκαύτωμα ἀντὶ τοῦ υἱοῦ αὑτοῦ.14 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἀβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Ἰεοβὰ-ἰρέ· ὡς λέγεται καὶ τὴν σήμερον, Ἐν τῷ ὄρει ὁ Κύριος θέλει ἐμφανισθῆ. 15 Καὶ ἐφώνησε δεύτερον ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,16 καὶ εἶπεν, Ὥμοσα εἰς ἐμαυτόν, λέγει Κύριος, ὅτι, ἐπειδή ἔπραξας τὸ πρᾶγμα τοῦτο καὶ δὲν ἐλυπήθης τὸν υἱὸν σου, τὸν μονογενῆ σου,17 ὅτι εὐλογῶν θέλω σὲ εὐλογήσει, καὶ πληθύνων θέλω πληθύνει τὸ σπέρμα σου ὡς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὡς τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης· καὶ τὸ σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τὰς πύλας τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ·18 καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου θέλουσιν εὐλογηθῆ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς· διότι ὑπήκουσας εἰς τὴν φωνήν μου.

34 Προσέχετε δὲ εἰς ἑαυτοὺς μήποτε βαρυνθῶσιν αἱ καρδίαι σας ἀπὸ κραιπάλης καὶ μέθης καὶ μεριμνῶν βιωτικῶν, καὶ ἐπέλθῃ αἰφνίδιος ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ ἡμέρα ἐκείνη·35 διότι ὡς παγὶς θέλει ἐπέλθει ἐπὶ πάντας τοὺς καθημένους ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.36 Ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν δεόμενοι ἐν παντί καιρῷ, διὰ νὰ καταξιωθῆτε νὰ ἐκφύγητε πάντα ταῦτα τὰ μέλλοντα νὰ γείνωσι καὶ νὰ σταθῆτε ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.