14Διὰ τοῦτο, ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐφελκύσει αὐτήν καὶ θέλω φέρει αὐτήν εἰς τὴν ἔρημον καὶ θέλω λαλήσει πρὸς τὴν καρδίαν αὐτῆς.15Καὶ ἐκεῖθεν θέλω δώσει εἰς αὐτήν τοὺς ἀμπελῶνας αὐτῆς καὶ τὴν κοιλάδα τοῦ Ἀχὼρ διὰ θύραν ἐλπίδος· καὶ θέλει ψάλλει ἐκεῖ ὡς ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς νεότητος αὑτῆς καὶ ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἀναβάσεως αὑτῆς ἀπὸ γῆς Αἰγύπτου. 16Καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος, θέλεις μὲ καλέσει, Ὁ ἀνήρ μου· καὶ δὲν θέλεις μὲ καλέσει πλέον, Ὁ Βάαλ μου·17διότι θέλω ἀφαιρέσει τὰ ὀνόματα τῶν Βααλεὶμ ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτῆς καὶ δὲν θέλουσιν ἀναφέρεσθαι πλέον τὰ ὀνόματα αὐτῶν.

1Ὁ δὲ Νεεμάν, ὁ στρατηγὸς τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας, ἦτο ἀνήρ μέγας ἐνώπιον τοῦ κυρίου αὑτοῦ καὶ τιμώμενος, ἐπειδή ὁ Κύριος δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκε σωτηρίαν εἰς τὴν Συρίαν· καὶ ὁ ἄνθρωπος ἦτο δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, λεπρὸς ὅμως.2Ἐξῆλθον δὲ οἱ Σύριοι κατὰ τάγματα καὶ ἔφερον αἰχμάλωτον ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ μικρὰν τινα κόρην· καὶ ὑπηρέτει τὴν γυναῖκα τοῦ Νεεμάν.3Καὶ εἶπε πρὸς τὴν κυρίαν αὑτῆς, Εἴθε νὰ ἦτο ὁ κύριός μου ἔμπροσθεν τοῦ προφήτου τοῦ ἐν Σαμαρείᾳ, διότι ἤθελεν ἰατρεύσει αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ. 4Καὶ εἰσελθὼν ὁ Νεεμὰν ἀπήγγειλε πρὸς τὸν κύριον αὑτοῦ, λέγων, Οὕτω καὶ οὕτως ἐλάλησεν ἡ κόρη ἡ ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ.5Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῆς Συρίας, Ἐλθέ, ὕπαγε, καὶ θέλω στείλει ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἀνεχώρησε καὶ ἔλαβεν ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ δέκα τάλαντα ἀργυρίου καὶ ἕξ χιλιάδας χρυσοῦς καὶ δέκα ἀλλαγὰς ἐνδυμάτων·6Καὶ ἔφερε τὴν ἐπιστολήν πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, λέγουσαν, Καὶ τώρα καθὼς ἔλθῃ ἐπιστολή αὕτη πρὸς σέ, ἰδού, ἔστειλα πρὸς σὲ Νεεμὰν τὸν δοῦλόν μου, διὰ νὰ ἰατρεύσῃς αὐτὸν ἀπὸ τῆς λέπρας αὐτοῦ.

1Μετὰ ταῦτα ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς τοὺς μαθητὰς ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος· ἐφανέρωσε δὲ οὕτως.2Ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος καὶ Ναθαναήλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ἄλλοι δύο ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ.3Λέγει πρὸς αὐτοὺς Σίμων Πέτρος· Ὑπάγω νὰ ἁλιεύσω. Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς μετὰ σοῦ. Ἐξῆλθον καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθύς, καὶ κατ᾿ ἐκείνην τὴν νύκτα δὲν ἐπίασαν οὐδέν.4Ἀφοῦ δὲ ἔγεινεν ἤδη πρωΐ, ἐστάθη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν· δὲν ἐγνώριζον ὅμως οἱ μαθηταὶ ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς.5Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Παιδία, μήπως ἔχετέ τι προσφάγιον; Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν· Οὐχί.6Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ῥίψατε τὸ δίκτυον εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου καὶ θέλετε εὑρεῖ. Ἔρριψαν λοιπὸν καὶ δὲν ἠδυνήθησαν πλέον νὰ σύρωσιν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων.

1Σὺ ὅμως λάλει ὅσα πρέπουσιν εἰς τὴν ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν. 2Οἱ γέροντες νὰ ἦναι ἄγρυπνοι, σεμνοί, σώφρονες, ὑγιαίνοντες ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ.3Αἱ γραῖαι ὡσαύτως νὰ ἔχωσι τρόπον ἱεροπρεπῆ, μή κατάλαλοι, μή δεδουλωμέναι εἰς πολλήν οἰνοποσίαν, νὰ ἦναι διδάσκαλοι τῶν καλῶν,4διὰ νὰ νουθετῶσι τὰς νέας νὰ ἦναι φίλανδροι, φιλότεκνοι,5σώφρονες, καθαραί, οἰκοφύλακες, ἀγαθαί, εὐπειθεῖς εἰς τοὺς ἰδίους αὑτῶν ἄνδρας, διὰ νὰ μή βλασφημῆται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.6Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως νουθέτει νὰ σωφρονῶσι,7δεικνύων κατὰ πάντα σεαυτὸν τύπον τῶν καλῶν ἔργων, φυλάττων ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν, σεμνότητα,8λόγον ὑγιῆ καὶ ἀκατάκριτον, διὰ νὰ ἐντραπῇ ὁ ἐναντίος, μή ἔχων νὰ λέγῃ διὰ σᾶς μηδὲν κακόν. 9Τοὺς δούλους νὰ ὑποτάσσωνται εἰς τοὺς ἑαυτῶν δεσπότας, νὰ εὐαρεστῶσιν εἰς αὐτοὺς κατὰ πάντα, νὰ μή ἀντιλέγωσι,10νὰ μή σφετερίζωνται τὰ ἀλλότρια, ἀλλὰ νὰ δεικνύωσι πᾶσαν πίστιν ἀγαθήν, διὰ νὰ στολίζωσι κατὰ πάντα τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ. 11Διότι ἐφανερώθη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος εἰς πάντας ἀνθρώπους,12διδάσκουσα ἡμᾶς νὰ ἀρνηθῶμεν τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ζήσωμεν σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι,13προσμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,14ὅστις ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, διὰ νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ εἰς ἑαυτὸν λαὸν ἐκλεκτόν, ζηλωτήν καλῶν ἔργων.15Ταῦτα λάλει καὶ πρότρεπε καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐξουσίας· ἄς μή σὲ περιφρονῇ μηδείς.

1Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν δικαιοσύνην, οἱ ζητοῦντες τὸν Κύριον· ἐμβλέψατε εἰς τὸν βράχον, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐλατομήθητε, καὶ εἰς τὸ στόμιον τοῦ λάκκου, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀνωρύχθητε.2Ἐμβλέψατε εἰς τὸν Ἀβραὰμ τὸν πατέρα σας καὶ εἰς τὴν Σάρραν, ἥτις σᾶς ἐγέννησε· διότι ἐκάλεσα αὐτὸν ὄντα ἕνα καὶ εὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν. 3Ὁ Κύριος λοιπὸν θέλει παρηγορήσει τὴν Σιών· αὐτὸς θέλει παρηγορήσει πάντας τοὺς ἠρημωμένους τόπους αὐτῆς· καὶ θέλει κάμει τὴν ἔρημον αὐτῆς ὡς τὴν Ἐδὲμ καὶ τὴν ἐρημίαν αὐτῆς ὡς παράδεισον τοῦ Κυρίου· εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίασις θέλει εὑρίσκεσθαι ἐν αὐτῇ, δοξολογία καὶ φωνή αἰνέσεως. 4Ἄκουσόν μου, λαὲ μου· καὶ δὸς ἀκρόασιν εἰς ἐμέ, ἔθνος μου· διότι νόμος θέλει ἐξέλθει παρ᾿ ἐμοῦ καὶ θέλω στήσει τὴν κρίσιν μου διὰ φῶς τῶν λαῶν.5Ἡ δικαιοσύνη μου πλησιάζει· ἡ σωτηρία μου ἐξῆλθε καὶ οἱ βραχίονές μου θέλουσι κρίνει τοὺς λαούς· αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει ἐμὲ καὶ θέλουσιν ἐλπίζει ἐπὶ τὸν βραχίονά μου.6Ὑψώσατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ βλέψατε εἰς τὴν γῆν κάτω· διότι οἱ οὐρανοὶ θέλουσι διαλυθῆ ὡς καπνὸς καὶ ἡ γῆ θέλει παλαιωθῆ ὡς ἱμάτιον καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ θέλουσιν ἀποθάνει ἐξίσου· ἀλλ᾿ ἡ σωτηρία μου θέλει εἶσθαι εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ δικαιοσύνη μου δὲν θέλει ἐκλείψει. 7Ἀκούσατέ μου, σεῖς οἱ γνωρίζοντες δικαιοσύνην· λαέ, ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ὁποίου εἶναι ὁ νόμος μου· μή φοβεῖσθε τὸν ὀνειδισμὸν τῶν ἀνθρώπων μηδὲ ταράττεσθε εἰς τὰς ὕβρεις αὐτῶν.8Διότι ὡς ἱμάτιον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκώληξ καὶ ὡς μαλλίον θέλει καταφάγει αὐτοὺς ὁ σκῶρος· ἀλλ᾿ ἡ δικαιοσύνη μου θέλει μένει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ἡ σωτηρία μου εἰς γενεὰς γενεῶν. 9Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἐνδύθητι δύναμιν, βραχίων Κυρίου· ἐξεγέρθητι ὡς ἐν ταῖς ἀρχαίαις ἡμέραις, ἐν ταῖς παλαιαῖς γενεαῖς. Δὲν εἶσαι σύ, ὁ πατάξας τὴν Ῥαὰβ καὶ τραυματίσας τὸν δράκοντα;10Δὲν εἶσαι σύ, ὁ ξηράνας τὴν θάλασσαν, τὰ ὕδατα τῆς μεγάλης ἀβύσσου; ὁ ποιήσας τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως τῶν λελυτρωμένων; 11Καὶ οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ ἐλθεῖ ἐν ἀλαλαγμῷ εἰς Σιών· καὶ εὐφροσύνη αἰώνιος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν· ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην θέλουσιν ἀπολαύσει· ἡ λύπη καὶ ὁ στεναγμὸς θέλουσι φύγει.12Ἐγώ, ἐγὼ εἶμαι ὁ παρηγορῶν ὑμᾶς. Σὺ τίς εἶσαι καὶ φοβεῖσαι ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, ὅστις θέλει γείνει ὡς χόρτος·13καὶ ἐλησμόνησας Κύριον τὸν Ποιητήν σου, τὸν ἐκτείναντα τοὺς οὐρανοὺς καὶ θεμελιώσαντα τὴν γῆν· καὶ ἐφοβεῖσο πάντοτε καθ᾿ ἡμέραν τὴν ὀργήν τοῦ καταθλίβοντός σε, ὡς ἐὰν ἦτο ἕτοιμος νὰ καταστρέψῃ; καὶ ποῦ εἶναι τώρα ἡ ὀργή τοῦ καταθλίβοντος;14Ὁ ἠχμαλωτισμένος σπεύδει νὰ λυθῇ καὶ νὰ μή ἀποθάνῃ ἐν τῷ λάκκῳ μηδὲ νὰ στερηθῇ τὸν ἄρτον αὑτοῦ·15διότι ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σου, ὁ ταράττων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχοῦσι τὰ κύματα αὐτῆς· Κύριος τῶν δυνάμεων τὸ ὄνομα αὐτοῦ.16Καὶ ἔθεσα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου καὶ σὲ ἐσκέπασα μὲ τὴν σκιὰν τῆς χειρὸς μου, διὰ νὰ στερεώσω τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ θεμελιώσω τὴν γῆν· καὶ διὰ νὰ εἴπω πρὸς τὴν Σιών, Λαὸς μου εἶσαι. 17Ἐξεγέρθητι, ἐξεγέρθητι, ἀνάστηθι, Ἱερουσαλήμ, ἥτις ἔπιες ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· ἔπιες, ἐξεκένωσας καὶ αὐτήν τὴν τρυγίαν τοῦ ποτηρίου τῆς ζάλης.18Ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐγέννησε, δὲν ὑπάρχει ὁ ὁδηγῶν αὐτήν· οὐδὲ εἶναι ἐκ πάντων τῶν υἱῶν, τοὺς ὁποίους ἐξέθρεψεν, ὁ πιάνων αὐτήν ἐκ τῆς χειρός.19Τὰ δύο ταῦτα ἦλθον ἐπὶ σέ· τίς θέλει σὲ συλλυπηθῆ; ἐρήμωσις καὶ καταστροφή καὶ πεῖνα καὶ μάχαιρα· διὰ τίνος νὰ σὲ παρηγορήσω;20Οἱ υἱοὶ σου ἀπενεκρώθησαν· κοίτονται ἀπ᾿ ἄκρου πασῶν τῶν ὁδῶν, ὡς ἄγριος ταῦρος ἐν δικτύοις· εἶναι πλήρεις τοῦ θυμοῦ τοῦ Κυρίου, τῆς ἐπιτιμήσεως τοῦ Θεοῦ σου.