21Καὶ ἐδέετο ὁ Ἰσαὰκ πρὸς τὸν Κύριον περὶ τῆς γυναικὸς αὑτοῦ, διότι ἦτο στεῖρα· καὶ ἐπήκουσεν ὁ Κύριος αὐτοῦ, καὶ συνέλαβεν ἡ Ῥεβέκκα ἡ γυνή αὐτοῦ.22Καὶ τὰ παιδία συνεκρούοντο ἐντὸς αὐτῆς· καὶ εἶπεν, Ἄν μέλλῃ οὕτω νὰ γείνῃ, διὰ τί ἐγὼ νὰ συλλάβω; καὶ ὑπῆγε νὰ ἐρωτήσῃ τὸν Κύριον. 23Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτήν, Δύο ἔθνη εἶναι ἐν τῇ κοιλίᾳ σου· καὶ δύο λαοὶ θέλουσι διαχωρισθῆ ἀπὸ τῶν ἐντοσθίων σου· καὶ ὁ εἷς λαὸς θέλει εἶσθαι δυνατώτερος τοῦ ἄλλου λαοῦ· καὶ ὁ μεγαλήτερος θέλει δουλεύσει εἰς τὸν μικρότερον. 24Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι αὐτῆς διὰ νὰ γεννήσῃ, ἰδού, ἦσαν δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς.25Ἐξῆλθε δὲ ὁ πρῶτος ἐρυθρὸς καὶ ὅλος ὡς δέρμα δασύτριχος· καὶ ἐκάλεσαν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἡσαῦ.26Καὶ ἔπειτα ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ· καὶ ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐκράτει τὴν πτέρναν τοῦ Ἡσαῦ· διὰ τοῦτο νομάσθη Ἰακώβ· ὁ δὲ Ἰσαὰκ ἦτο ἐτῶν ἑξήκοντα, ὅτε ἐγέννησεν αὐτούς. 27Ηὔξησαν δὲ τὰ παιδία· καὶ ἔγεινεν ὁ μὲν Ἡσαῦ ἄνθρωπος ἔμπειρος εἰς τὸ κυνήγιον, ἄνθρωπος τοῦ ἀγροῦ· ὁ δὲ Ἰακώβ, ἄνθρωπος ἁπλοῦς, κατοικῶν ἐν σκηναῖς.28Καὶ ὁ μὲν Ἰσαὰκ ἠγάπα τὸν Ἡσαῦ, διότι τὸ κυνήγιον ἦτο τροφή εἰς αὐτόν· ἡ δὲ Ῥεβέκκα ἠγάπα τὸν Ἰακώβ. 29Ἐμαγείρευε δὲ ὁ Ἰακὼβ μαγείρευμα· καὶ ἦλθεν ὁ Ἡσαῦ ἐκ τοῦ ἀγροῦ καὶ ἦτο ἀποκαμωμένος·30καὶ εἶπεν ὁ Ἡσαῦ πρὸς τὸν Ἰακώβ, Δὸς μοι, παρακαλῶ, νὰ φάγω ἀπὸ τὸ κόκκινον, τὸ κόκκινον τοῦτο, διότι εἶμαι ἀποκαμωμένος· διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Ἐδώμ. 31Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Πώλησόν μοι σήμερον τὰ πρωτοτόκιά σου. 32Καὶ ὁ Ἡσαῦ εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ ὑπάγω νὰ ἀποθάνω, καὶ τί μὲ φελοῦσι ταῦτα τὰ πρωτοτόκια; 33Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Ὅμοσόν μοι σήμερον· καὶ ὥμοσεν εἰς αὐτόν· καὶ ἐπώλησε τὰ πρωτοτόκια αὑτοῦ εἰς τὸν Ἰακώβ.34Τότε ὁ Ἰακὼβ ἔδωκεν εἰς τὸν Ἡσαῦ ἄρτον καὶ μαγείρευμα τῆς φακῆς· καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ σηκωθεὶς ἀνεχώρησεν· οὕτως ὁ Ἡσαῦ κατεφρόνησε τὰ πρωτοτόκια.

1Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐφέρθη ὑπὸ τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν ἔρημον διὰ νὰ πειρασθῇ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, 2καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα, ὕστερον ἐπείνασε.3Καὶ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν ὁ πειράζων εἶπεν· Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ νὰ γείνωσιν ἄρτοι οἱ λίθοι οὗτοι.4Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Εἶναι γεγραμμένον, Μὲ ἄρτον μόνον δὲν θέλει ζήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ μὲ πάντα λόγον ἐξερχόμενον διὰ στόματος Θεοῦ. 5Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ στήνει αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ 6καὶ λέγει πρὸς αὐτόν, Ἐὰν ἦσαι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ῥίψον σεαυτὸν κάτω· διότι εἶναι γεγραμμένον, Ὅτι θέλει προστάξει εἰς τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ περὶ σοῦ, καὶ θέλουσι σὲ σηκώνει ἐπὶ τῶν χειρῶν αὑτῶν, διὰ νὰ μή προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου. 7Εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Πάλιν εἶναι γεγραμμένον, δὲν θέλεις πειράσει Κύριον τὸν Θεὸν σου. 8Πάλιν παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολος εἰς ὄρος πολὺ ὑψηλόν, καὶ δεικνύει εἰς αὐτὸν πάντα τὰ βασίλεια τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν,9καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ταῦτα πάντα θέλω σοὶ δώσει, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς με.10Τότε ὁ Ἰησοῦς λέγει πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, Σατανᾶ· διότι εἶναι γεγραμμένον, Κύριον τὸν Θεὸν σου θέλεις προσκυνήσει καὶ αὐτὸν μόνον θέλεις λατρεύσει.

11Καὶ ὅτε αὐτὸς ἐπορεύετο εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, διέβαινε διὰ μέσου τῆς Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας.12Καὶ ἐνῶ εἰσήρχετο εἴς τινα κώμην, ἀπήντησαν αὐτὸν δέκα ἄνθρωποι λεπροί, οἵτινες ἐστάθησαν μακρόθεν,13καὶ αὐτοὶ ὕψωσαν φωνήν, λέγοντες· Ἰησοῦ, Ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.14Καὶ ἰδὼν εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε καὶ δείξατε ἑαυτοὺς εἰς τοὺς ἱερεῖς. Καὶ ἐνῷ, ἐπορεύοντο, ἐκαθαρίσθησαν.15Εἶς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰατρεύθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,16καὶ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ, εὐχαριστῶν αὐτόν· καὶ αὐτὸς ἦτο Σαμαρείτης.17Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Δὲν ἐκαθαρίσθησαν οἱ δέκα; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ εἶναι;18Δὲν εὑρέθησαν ἄλλοι νὰ ὑποστρέψωσι διὰ νὰ δοξάσωσι τὸν Θεὸν εἰμή ὁ ἀλλογενής οὗτος;19Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Σηκωθεὶς ὕπαγε· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσεν.