1Σηκώθητι, φωτίζου· διότι τὸ φῶς σου ἦλθε, καὶ ἡ δόξα τοῦ Κυρίου ἀνέτειλεν ἐπὶ σέ.2Διότι ἰδού, σκότος θέλει σκεπάσει τὴν γῆν καὶ ζόφος τὰ ἔθνη· ἐπὶ σὲ ὅμως θέλει ἀνατείλει ὁ Κύριος καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ θέλει φανερωθῆ ἐπὶ σέ.3Καὶ τὰ ἔθνη θέλουσιν ἐλθεῖ εἰς τὸ φῶς σου καὶ οἱ βασιλεῖς εἰς τὴν λάμψιν τῆς ἀνατολῆς σου. 4Ὕψωσον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· πάντες οὗτοι συναθροίζονται, ἔρχονται πρὸς σέ· οἱ υἱοὶ σου θέλουσιν ἐλθεῖ μακρόθεν καὶ αἱ θυγατέρες σου θέλουσι τραφῆ εἰς τὰ πλευρὰ σου.5Τότε θέλεις ἰδεῖ καὶ χαρῆ, καὶ ἡ καρδία σου θέλει ἐκπλαγῆ καὶ πλατυνθῆ· διότι ἡ ἀφθονία τῆς θαλάσσης θέλει στραφῆ πρὸς σέ· αἱ δυνάμεις τῶν ἐθνῶν θέλουσιν ἐλθεῖ πρὸς σέ. 6Πλῆθος καμήλων θέλει σὲ σκεπάσει, αἱ δρομάδες τοῦ Μαδιὰμ καὶ τοῦ Γεφά· πάντες οἱ ἀπὸ Σεβὰ βέλουσιν ἐλθεῖ· χρυσίον καὶ λίβανον θέλουσι φέρει· καὶ θέλουσιν εὐαγγελίζεσθαι τοὺς ἐπαίνους τοῦ Κυρίου.7Πάντα τὰ πρόβατα τοῦ Κηδὰρ θέλουσι συναχθῆ πρὸς σέ· οἱ κριοὶ τοῦ Νεβαϊὼθ θέλουσιν εἶσθαι εἰς χρῆσίν σου· θέλουσι προσφερθῆ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν μου εὐπρόσδεκτοι, καὶ ἐγὼ θέλω δοξάσει τὸν οἶκον τῆς δόξης μου. 8Τίνες εἶναι οἱ πετώμενοι ὡς νέφη καὶ ὡς περιστεραὶ εἰς τὰς θυρίδας αὑτῶν;9Αἱ νῆσοι βεβαίως θέλουσι προσμείνει ἐμὲ καὶ ἐν πρώτοις τὰ πλοῖα τῆς Θαρσείς, διὰ νὰ φέρωσι μακρόθεν τοὺς υἱοὺς σου, τὸ ἀργύριον αὐτῶν καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν μετ᾿ αὐτῶν, διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ διὰ τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ, διότι σὲ ἐδόξασε. 10Καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀλλογενῶν θέλουσιν ἀνοικοδομήσει τὰ τείχη σου, καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν θέλουσι σὲ ὑπηρετήσει· διότι ἐν τῇ ὀργῇ μου σὲ ἐπάταξα, πλήν διὰ τὴν εὔνοιάν μου σὲ ἠλέησα.11Καὶ αἱ πύλαι σου θέλουσιν εἶσθαι πάντοτε ἀνοικταί· δὲν θέλουσι κλεισθῆ ἡμέραν καὶ νύκτα, διὰ νὰ εἰσάγωσιν εἰς σὲ τὰς δυνάμεις τῶν ἐθνῶν καὶ νὰ εἰσφέρωνται οἱ βασιλεῖς αὐτῶν.12Διότι τὸ ἔθνος καὶ ἡ βασιλεία, τὰ ὁποῖα δὲν ἤθελον σὲ δουλεύσει, θέλουσιν ἀφανισθῆ· ναί, τὰ ἔθνη ἐκεῖνα θέλουσιν ὁλοκλήρως ἐρημωθῆ. 13Ἡ δόξα τοῦ Λιβάνου θέλει ἡ ἐλθεῖ εἰς σέ, ἡ ἔλατος, ἡ πεύκη καὶ ὁ πύξος ὁμοῦ, διὰ νὰ στολίσωσι τὸν τόπον τοῦ ἁγιαστηρίου μου· καὶ θέλω δοξάσει τὸν τόπον τῶν ποδῶν μου.14Καὶ τὰ τέκνα τῶν λυπησάντων σε θέλουσιν ἐλθεῖ ὑποκλίνοντα πρὸς σέ· καὶ πάντες οἱ καταφρονήσαντές σε θέλουσι προσκυνήσει τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν σου· καὶ θέλουσι σὲ ὀνομάζει, Ἡ πόλις τοῦ Κυρίου, Ἡ Σιὼν τοῦ Ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ. 15Ἀντὶ τοῦ ὅτι ἐγκατελείφθης καὶ ἐμισήθης, ὥστε οὐδεὶς διέβαινε διὰ μέσου σου, θέλω σὲ καταστήσει αἰώνιον ἀγαλλίαμα, εὐφροσύνην εἰς γενεὰς γενεῶν.16Καὶ θέλεις θηλάσει τὸ γάλα τῶν ἐθνῶν καὶ θέλεις θηλάσει τοὺς μαστοὺς τῶν βασιλέων· καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος εἶμαι ὁ Σωτήρ σου καὶ ὁ Λυτρωτής σου, ὁ Ἰσχυρὸς τοῦ Ἰακώβ. 17Ἀντὶ χαλκοῦ θέλω φέρει χρυσίον καὶ ἀντὶ σιδήρου θέλω φέρει ἀργύριον καὶ ἀντὶ ξύλου χαλκὸν καὶ ἀντὶ λίθων σίδηρον· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ἀρχηγοὺς σου εἰρήνην καὶ τοὺς ἐπιστάτας σου δικαιοσύνην.18Δὲν θέλει πλέον ἀκούεσθαι βία ἐν τῇ γῆ σου, ἐρήμωσις καὶ καταστροφή ἐν τοῖς ὁρίοις σου· ἀλλὰ θέλεις ὀνομάζει τὰ τείχη σου Σωτηρίαν καὶ τὰς πύλας σου Αἴνεσιν. 19Δὲν θέλει εἶσθαι πλέον ἐν σοὶ ὁ ἥλιος φῶς τῆς ἡμέρας, οὐδὲ ἡ σελήνη διὰ τῆς λάμψεως αὑτῆς θέλει σὲ φωτίζει· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι εἰς σὲ φῶς αἰώνιον καὶ ὁ Θεὸς σου ἡ δόξα σου.20Ὁ ἥλιός σου δὲν θέλει δύει πλέον οὐδὲ θέλει λείψει ἡ σελήνη σου· διότι ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι τὸ αἰώνιόν σου φῶς, καὶ αἱ ἡμέραι τοῦ πένθους σου θέλουσι τελειωθῆ. 21Καὶ ὁ λαὸς σου θέλουσιν εἶσθαι πάντες δίκαιοι· θέλουσι κληρονομήσει τὴν γῆν διαπαντός, ὁ κλάδος τοῦ φυτεύματός μου, τὸ ἔργον τῶν χειρῶν μου, διὰ νὰ δοξάζωμαι.22Τὸ ἐλάχιστον θέλει γείνει χίλια· καὶ τὸ ὀλιγοστὸν ἰσχυρὸν ἔθνος· ἐγὼ ὁ Κύριος θέλω ἐπιταχύνει τοῦτο κατὰ τὸν καιρὸν αὐτοῦ.

6Καὶ προσῆλθον οἱ υἱοὶ Ἰούδα πρὸς τὸν Ἰησοῦν εἰς Γάλγαλα, καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν Χάλεβ ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεφοννή ὁ Κενεζαῖος, Σὺ ἐξεύρεις τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν ἄνθρωπον τοῦ Θεοῦ, περὶ ἐμοῦ καὶ σοῦ ἐν Κάδης-βαρνή·7ἤμην τεσσαράκοντα ἐτῶν ἡλικίας, ὅτε μὲ ἀπέστειλεν ὁ Μωϋσῆς ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου ἀπὸ Κάδης-βαρνή διὰ νὰ κατασκοπεύσω τὴν γῆν· καὶ ἀπήγγειλα πρὸς αὐτὸν λόγον, ὅστις ἦτο ἐν τῇ καρδίᾳ μου·8οἱ ἀδελφοὶ μου ὅμως, οἱ συναναβάντες μετ᾿ ἐμοῦ, ἐνέκρωσαν τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ· ἀλλ᾿ ἐγὼ ἠκολούθησα ἐντελῶς Κύριον τὸν Θεὸν μου·9καὶ ὥμοσεν ὁ Μωϋσῆς τὴν ἡμέραν ἐκείνην λέγων, Ἐξάπαντος ἡ γῆ, τὴν ὁποίαν ἐπάτησαν οἱ πόδες σου, θέλει εἶσθαι κληρονομία ἰδική σου καὶ τῶν υἱῶν σου διαπαντός· διότι ἐντελῶς ἠκολούθησας Κύριον τὸν Θεὸν μου·10καὶ τώρα, ἰδού, ὁ Κύριος μὲ ἐφύλαξε ζῶντα, καθὼς εἶπε, τὰ τεσσαράκοντα πέντε ταῦτα ἔτη, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐλάλησεν ὁ Κύριος τὸν λόγον τοῦτον πρὸς τὸν Μωϋσῆν, ὅτε ὁ Ἰσραήλ ἐπορεύετο ἐν τῇ ἐρήμῳ· καὶ τώρα, ἰδού, ἐγὼ εἶμαι σήμερον ὀγδοήκοντα πέντε ἐτῶν ἡλικίας·11ἔτι καὶ τὴν σήμερον εἶμαι δυνατός, καθὼς τὴν ἡμέραν ὅτε μὲ ἀπέστειλεν ὁ Μωϋσῆς· ὡς ἦτο τότε ἡ δύναμίς μου διὰ πόλεμον καὶ διὰ νὰ ἐξέρχωμαι καὶ διὰ νὰ εἰσέρχωμαι·12τώρα λοιπὸν δὸς μοι τὸ ὄρος τοῦτο, περὶ τοῦ ὁποίου ἐλάλησεν ὁ Κύριος τὴν ἡμέραν ἐκείνην· διότι σὺ ἤκουσας τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ὅτι εἶναι ἐκεῖ Ἀνακεὶμ καὶ πόλεις μεγάλαι χυρωμέναι· ἐὰν ὁ Κύριος ἦναι μετ᾿ ἐμοῦ, ἐγὼ θέλω δυνηθῆ νὰ ἐκδιώξω αὐτούς, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος. 13Καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔδωκεν εἰς τὸν Χάλεβ τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεφοννή τὴν Χεβρὼν εἰς κληρονομίαν.14Διὰ τοῦτο ἡ Χεβρὼν ἀποκατέστη κληρονομία τοῦ Χάλεβ υἱοῦ τοῦ Ἰεφοννή τοῦ Κενεζαίου ἕως τῆς σήμερον, διότι ἐντελῶς ἠκολούθησε Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ. 15τὸ δὲ ὄνομα τῆς Χεβρὼν πρότερον ἦτο Κιριὰθ-ἀρβά· ἦτο δὲ ὁ Ἀρβὰ ἄνθρωπος μέγας μεταξὺ τῶν Ἀνακείμ. Καὶ ἡ γῆ ἡσύχασεν ἀπὸ τοῦ πολέμου.

1Λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, περικυκλωμένοι ὄντες ὑπὸ τοσούτου νέφους μαρτύρων, ἄς ἀπορρίψωμεν πᾶν βάρος καὶ τὴν εὐκόλως ἐμπεριπλέκουσαν ἡμᾶς ἁμαρτίαν, καὶ ἄς τρέχωμεν μεθ᾿ ὑπομονῆς τὸν προκείμενον εἰς ἡμᾶς ἀγῶνα,2ἀποβλέποντες εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτήν τῆς πίστεως, ὅστις ὑπὲρ τῆς χαρᾶς τῆς προκειμένης εἰς αὐτὸν ὑπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας τὴν αἰσχύνην, καὶ ἐκάθησεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.

11Ἰδού, μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· ἠκούσατε τὴν ὑπομονήν τοῦ Ἰὼβ καὶ εἴδετε τὸ τέλος τοῦ Κυρίου, ὅτι εἶναι πολυεύσπλαγχνος ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων.

5Διότι δὲν ὑπέταξεν εἰς ἀγγέλους τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ τῆς ὁποίας λαλοῦμεν. 6Ἐμαρτύρησε δὲ τις ἔν τινι μέρει, λέγων· Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὥστε νὰ ἐνθυμῆσαι αὐτόν, Ἤ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ ἐπισκέπτησαι αὐτόν;7Ἔκαμες αὐτὸν ὀλίγον τι κατώτερον τῶν ἀγγέλων, μὲ δόξαν καὶ τιμήν ἐστεφάνωσας αὐτὸν καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου· 8Πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ. Διότι ὑποτάξας εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, δὲν ἀφῆκεν οὐδὲν ἀνυπότακτον εἰς αὐτόν. Τώρα ὅμως δὲν βλέπομεν ἔτι τὰ πάντα ὑποτεταγμένα εἰς αὐτόν· 9τὸν δὲ ὀλίγον τι παρὰ τοὺς ἀγγέλους ἠλαττωμένον Ἰησοῦν βλέπομεν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου μὲ δόξαν καὶ τιμήν ἐστεφανωμένον, διὰ νὰ γευθῇ θάνατον ὑπὲρ παντὸς ἀνθρώπου διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. 10Διότι ἔπρεπεν εἰς αὐτόν, διὰ τὸν ὁποῖον εἶναι τὰ πάντα καὶ διὰ τοῦ ὁποίου ἔγειναν τὰ πάντα, φέρων εἰς τὴν δόξαν πολλοὺς υἱούς, νὰ κάμῃ τέλειον τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ τῶν παθημάτων.11Ἐπειδή καὶ ὁ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς εἶναι πάντες· δι᾿ ἥν αἰτίαν δὲν ἐπαισχύνεται νὰ ὀνομάζῃ αὐτοὺς ἀδελφούς, 12λέγων· Θέλω ἀπαγγείλει τὸ ὄνομά σου πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας θέλω σὲ ὑμνήσει· 13καὶ πάλιν· Ἐγὼ θέλω ἔχει τὴν πεποίθησίν μου ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ πάλιν· Ἰδού, ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, τὰ ὁποῖα μοι ἔδωκεν ὁ Θεός. 14Ἐπειδή λοιπὸν τὰ παιδία ἐμέθεξαν ἀπὸ σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παρομοίως μετέλαβεν ἀπὸ τῶν αὐτῶν, διὰ νὰ καταργήσῃ διὰ τοῦ θανάτου τὸν ἔχοντα τὸ κράτος τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον, 15καὶ ἐλευθερώσῃ ἐκείνους, ὅσοι διὰ τὸν φόβον τοῦ θανάτου ἦσαν διὰ παντὸς τοῦ βίου ὑποκείμενοι εἰς τὴν δουλείαν.16Διότι βεβαίως δὲν ἀνέλαβεν ἀγγέλων φύσιν, ἀλλὰ σπέρματος Ἀβραὰμ ἀνέλαβεν.17Ὅθεν ἔπρεπε νὰ ὁμοιωθῇ κατὰ πάντα μὲ τοὺς ἀδελφούς, διὰ νὰ γείνῃ ἐλεήμων καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς εἰς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, διὰ νὰ κάμνῃ ἐξιλέωσιν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.18Ἐπειδή καθ᾿ ὅτι αὐτὸς ἔπαθε πειρασθείς, δύναται νὰ βοηθήσῃ τοὺς πειραζομένους.