Κυριακάτικα Κηρύγματα

1 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις δὲν περιεπάτησεν ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν δὲν ἐστάθη, καὶ ἐπὶ καθέδρας χλευαστῶν δὲν ἐκάθησεν· 2 ἀλλ᾿ ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετᾷ ἡμέραν καὶ νύκτα. 3 Καὶ θέλει εἶσθαι ὡς δένδρον πεφυτευμένον παρὰ τοὺς ῥύακας τῶν ὑδάτων, τὸ ὁποῖον δίδει τὸν καρπὸν αὑτοῦ ἐν τῷ καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ δὲν μαραίνεται· καὶ πάντα, ὅσα ἄν πράττῃ, θέλουσιν εὐοδωθῆ. 4 Δὲν θέλουσιν εἶσθαι οὕτως οἱ ἀσεβεῖς· ἀλλ᾿ ὡς τὸ λεπτὸν ἄχυρον, τὸ ὁποῖον ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος. 5 Διὰ τοῦτο δὲν θέλουσιν ἐγερθῆ οἱ ἀσεβεῖς ἐν τῇ κρίσει, οὐδὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν τῇ συνάξει τῶν δικαίων. 6 Διότι γνωρίζει ὁ Κύριος τὴν ὁδὸν τῶν δικαίων· ἡ δὲ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν θέλει ἀπολεσθῆ.

1 Εἶχε δὲ ἡ Ναομὶ συγγενῆ τινα τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς, ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ· καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Βοόζ.2 Καὶ εἶπεν ἡ Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις πρὸς τὴν Ναομί, Ἄς ὑπάγω, παρακαλῶ, εἰς τὸν ἀγρὸν διὰ νὰ συνάξω ἀστάχυα κατόπιν οὗτινος εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ὕπαγε, θυγάτηρ μου.3 Καὶ ὑπῆγε καὶ ἐλθοῦσα ἐσταχυολόγει ἐν τῷ ἀγρῷ κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἔτυχεν ἐν μέρει τοῦ ἀγροῦ τοῦ Βοόζ, ὅστις ἦτο ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ. 4 Καὶ ἰδού, ὁ Βοὸζ ἦλθεν ἐκ Βηθλεὲμ καὶ εἶπε πρὸς τοὺς θεριστάς, Κύριος μεθ᾿ ὑμῶν. Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν, Κύριος νὰ σὲ εὐλογήσῃ.5 Τότε εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, τὸν ἐπιστάτην τῶν θεριστῶν, Τίνος εἶναι ἡ νέα αὕτη; 6 Καὶ ὁ ὑπηρέτης ὁ ἐπιστάτης τῶν θεριστῶν ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν, εἶναι ἡ νέα ἡ Μωαβίτις, ἡ ἐπιστρέψασα μετὰ τῆς Ναομὶ ἐκ γῆς Μωάβ·7 καὶ εἶπεν, Ἄς σταχυολογήσω, παρακαλῶ, καὶ ἄς συνάξω τι μεταξὺ τῶν δεματίων κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἀπὸ πρωΐας ἕως ταύτης τῆς ὥρας· ὀλίγον μόνον ἀνεπαύθη ἐν τῇ οἰκίᾳ. 8 Καὶ εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὴν Ῥούθ, Δὲν ἀκούεις, θυγάτηρ μου; μή ὑπάγῃς νὰ σταχυολογήσῃς ἐν ἄλλῳ ἀγρῷ, μηδὲ νὰ ἀναχωρήσῃς ἐντεῦθεν, ἀλλὰ μένε ἐνταῦθα μετὰ τῶν κορασίων μου·9 ἄς ἦναι οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἐπὶ τὸν ἀγρὸν ὅπου θερίζουσι, καὶ ὕπαγε κατόπιν αὐτῶν· δὲν προσέταξα ἐγὼ εἰς τοὺς νέους νὰ μή σὲ ἐγγίσωσι; καὶ ὅταν διψήσῃς ὕπαγε εἰς τὰ ἀγγεῖα καὶ πίνε ἀπὸ ὅ, τι ἀντλήσωσιν οἱ νέοι. 10 Ἡ δὲ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον καὶ προσεκύνησεν ἕως ἐδάφους καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Πῶς ἐγὼ εὕρηκα χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, ὥστε νὰ λάβῃς πρόνοιαν περὶ ἐμοῦ, ἐνῷ εἶμαι ξένη; 11 Καὶ ὁ Βοὸζ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἀνηγγέλθησαν πρὸς ἐμὲ ἀκριβῶς πάντα ὅσα ἔκαμες εἰς τὴν πενθερὰν σου μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς σου· καὶ ὅτι ἀφῆκας τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ τὴν γῆν τῆς γεννήσεώς σου, καὶ ἦλθες πρὸς λαόν, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώριζες πρότερον·12 ὁ Κύριος νὰ ἀνταμείψῃ τὸ ἔργον σου, καὶ ὁ μισθὸς σου νὰ ἦναι πλήρης παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὑπὸ τὰς πτέρυγας τοῦ ὁποίου ἦλθες νὰ σκεπασθῇς.

9 Καὶ ὁ Νεεμίας, οὗτος εἶναι ὁ Θιρσαθά, καὶ Ἔσδρας ὁ ἱερεὺς ὁ γραμματεύς, καὶ οἱ Λευΐται οἱ ἐξηγοῦντες εἰς τὸν λαόν, εἶπον πρὸς πάντα τὸν λαόν, Ἡ ἡμέρα αὕτη εἶναι ἁγία εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας· μή πενθεῖτε μηδὲ κλαίετε. Διότι πᾶς ὁ λαὸς ἔκλαιεν, ὡς ἤκουσαν τοὺς λόγους τοῦ νόμου.10 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ὑπάγετε, φάγετε παχέα καὶ πίετε γλυκάσματα, καὶ ἀποστείλατε μερίδας πρὸς τοὺς μή ἔχοντας μηδὲν ἡτοιμασμένον· διότι ἡ ἡμέρα εἶναι ἁγία εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν· καὶ μή λυπεῖσθε· διότι ἡ χαρὰ τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἰσχὺς σας.

38 Καὶ ὥπλισεν ὁ Σαοὺλ τὸν Δαβὶδ μὲ τὴν πανοπλίαν αὑτοῦ καὶ ἔβαλε χαλκίνην περικεφαλαίαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἐνέδυσεν αὐτὸν θώρακα.39 Καὶ ἐζώσθη ὁ Δαβὶδ τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ ἐπάνωθεν τῆς πανοπλίας αὐτοῦ καὶ ἠθέλησε νὰ περιπατήσῃ· διότι δὲν εἶχε δοκιμάσει. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Σαούλ, Δὲν δύναμαι νὰ περιπατήσω μὲ ταῦτα· διότι δὲν ἐδοκίμασα ποτέ. Καὶ ἐξεδύθη ὁ Δαβὶδ αὐτὰ ἐπάνωθεν αὑτοῦ.

1 Παρῆλθον δὲ τρία ἔτη ἄνευ πολέμου ἀναμέσον τῆς Συρίας καὶ τοῦ Ἰσραήλ.2 Κατὰ δὲ τὸ τρίτον ἔτος κατέβη Ἰωσαφὰτ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ.3 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἐξεύρετε ὅτι ἡ Ῥαμὼθ-γαλαὰδ εἶναι ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς σιωπῶμεν εἰς τὸ νὰ λάβωμεν αὐτήν ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως τῆς Συρίας;4 Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, Ἔρχεσαι μετ᾿ ἐμοῦ διὰ νὰ πολεμήσωμεν τὴν Ῥαμὼθ-γαλαάδ; Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, Ἐγὼ εἶμαι καθὼς σύ, ὁ λαὸς μου καθὼς ὁ λαὸς σου, οἱ ἵπποι μου καθὼς οἱ ἵπποι σου.5 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσαφὰτ πρὸς τὸν βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, Ἐρώτησον, παρακαλῶ, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου σήμερον. 6 Καὶ συνήθροισεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ τοὺς προφήτας, περίπου τετρακοσίους ἄνδρας, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Νὰ ὑπάγω ἐναντίον τῆς Ῥαμὼθ-γαλαὰδ νὰ πολεμήσω, ἤ νὰ ἀπέχω; οἱ δὲ εἶπον, Ἀνάβα, καὶ ὁ Κύριος θέλει παραδώσει αὐτήν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως. 7 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσαφάτ, Δὲν εἶναι ἐνταῦθα ἔτι προφήτης τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ ἐρωτήσωμεν δι᾿ αὐτοῦ;8 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ πρὸς τὸν Ἰωσαφάτ, Εἶναι ἔτι ἄνθρωπός τις, Μιχαίας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰεμλά, διὰ τοῦ ὁποίου δυνάμεθα νὰ ἐρωτήσωμεν τὸν Κύριον· πλήν μισῶ αὐτόν· διότι δὲν προφητεύει καλὸν περὶ ἐμοῦ, ἀλλὰ κακόν. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωσαφάτ, Ἄς μή λαλῇ ὁ βασιλεὺς οὕτως.9 Καὶ ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ ἕνα εὐνοῦχον καὶ εἶπε, Σπεῦσον νὰ φέρῃς Μιχαίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεμλά.