1 Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἔκαμεν εἰκόνα χρυσήν, τὸ ὕψος αὐτῆς ἑξήκοντα πηχῶν καὶ τὸ πλάτος αὐτῆς ἕξ πηχῶν· καὶ ἔστησεν αὐτήν ἐν τῇ πεδιάδι Δουρά, ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ τῆς Βαβυλῶνος.2 Καὶ ἀπέστειλε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς νὰ συνάξῃ τοὺς σατράπας, τοὺς διοικητὰς καὶ τοὺς τοπάρχας, τοὺς κριτάς, τοὺς θησαυροφύλακας, τοὺς συμβούλους, τοὺς νομοδιδασκάλους καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν ἐπαρχιῶν, διὰ νὰ ἔλθωσιν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς.3 Καὶ οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι, οἱ κριταί, οἱ θησαυροφύλακες, οἱ σύμβουλοι, οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν συνήχθησαν εἰς τὰ ἐγκαίνια τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς· καὶ ἐστάθησαν ἔμπροσθεν τῆς εἰκόνος, τὴν ὁποίαν ἔστησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ.4 Καὶ κήρυξ ἐβόα μεγαλοφώνως, Εἰς ἐσᾶς προστάττεται, λαοί, ἔθνη καὶ γλῶσσαι,5 καθ᾿ ἥν ὥραν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου, τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, πεσόντες προσκυνήσατε τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς·6 καὶ ὅστις δὲν πέσῃ καὶ προσκυνήσῃ, τὴν αὐτήν ὥραν θέλει ῥιφθῆ εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.7 Διὰ τοῦτο ὅτε ἤκουσαν πάντες οἱ λαοὶ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, πίπτοντες πάντες οἱ λαοί, τὰ ἔθνη καὶ αἱ γλῶσσαι προσεκύνουν τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησε Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεύς. 8 Χαλδαῖοι δὲ τινες προσῆλθον τότε καὶ διέβαλον τοὺς Ἰουδαίους·9 καὶ εἶπον λέγοντες πρὸς τὸν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, Βασιλεῦ, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα.10 Σύ, βασιλεῦ, ἐξέδωκας πρόσταγμα, πᾶς ἄνθρωπος, ὅστις ἀκούσῃ τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσῃ καὶ νὰ προσκυνήσῃ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν·11 καὶ ὅστις δὲν πέσῃ καὶ προσκυνήσῃ, νὰ ῥιφθῇ εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.12 Εἶναι ἄνδρες τινὲς Ἰουδαῖοι, τοὺς ὁποίους κατέστησας ἐπὶ τὰς ὑποθέσεις τῆς ἐπαρχίας τῆς Βαβυλῶνος, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγώ· οὗτοι οἱ ἄνθρωποι, βασιλεῦ, δὲν σὲ ἐσεβάσθησαν· τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύουσι καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦσι. 13 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ μετὰ θυμοῦ καὶ ὀργῆς προσέταξε νὰ φέρωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ. Καὶ ἔφεραν τοὺς ἀνθρώπους τούτους ἐνώπιον τοῦ βασιλέως.14 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ναβουχοδονόσορ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τῳόντι, Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, τοὺς θεοὺς μου δὲν λατρεύετε καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησα, δὲν προσκυνεῖτε;15 τώρα λοιπὸν ἐὰν ἦσθε ἕτοιμοι, ὁπόταν ἀκούσητε τὸν ἦχον τῆς σάλπιγγος, τῆς σύριγγος, τῆς κιθάρας, τῆς σαμβύκης, τοῦ ψαλτηρίου καὶ τῆς συμφωνίας καὶ παντὸς εἴδους μουσικῆς, νὰ πέσητε καὶ νὰ προσκυνήσητε τὴν εἰκόνα τὴν ὁποίαν ἔκαμα, καλῶς· ἐὰν ὅμως δὲν προσκυνήσητε, θέλετε ῥιφθῆ τὴν αὐτήν ὥραν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ τίς εἶναι ἐκεῖνος ὁ Θεός, ὅστις θέλει σᾶς ἐλευθερώσει ἐκ τῶν χειρῶν μου; 16 Ἀπεκρίθησαν ὁ Σεδράχ, ὁ Μισὰχ καὶ ὁ Ἀβδὲ-νεγὼ καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ναβουχοδονόσορ, ἡμεῖς δὲν ἔχομεν χρείαν νὰ σοὶ ἀποκριθῶμεν περὶ τοῦ πράγματος τούτου.17 Ἐὰν ἦναι οὕτως, ὁ Θεὸς ἡμῶν, τὸν ὁποῖον ἡμεῖς λατρεύομεν, εἶναι δυνατὸς νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης· καὶ ἐκ τῆς χειρὸς σου, βασιλεῦ, θέλει μᾶς ἐλευθερώσει.18 Ἀλλὰ καὶ ἄν οὐχί, ἄς ἦναι γνωστὸν εἰς σέ, βασιλεῦ, ὅτι τοὺς θεοὺς σου δὲν λατρεύομεν καὶ τὴν εἰκόνα τὴν χρυσήν, τὴν ὁποίαν ἔστησας, δὲν προσκυνοῦμεν. 19 Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορ ἐπλήσθη θυμοῦ καὶ ἡ ὄψις τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἠλλοιώθη κατὰ τοῦ Σεδράχ, τοῦ Μισὰχ καὶ τοῦ Ἀβδὲ-νεγώ· καὶ λαλήσας προσέταξε νὰ ἐκκαύσωσι τὴν κάμινον ἑπταπλασίως μᾶλλον παρ᾿ ὅσον ἐφαίνετο καιομένη.20 Καὶ προσέταξε τοὺς δυνατωτέρους ἄνδρας τοῦ στρατεύματος αὑτοῦ νὰ δέσωσι τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, καὶ νὰ ῥίψωσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην.21 Τότε οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἐδέθησαν μετὰ τῶν σαλβαρίων αὑτῶν, τῶν τιαρῶν αὑτῶν καὶ τῶν περικνημίδων αὑτῶν καὶ τῶν ἄλλων ἐνδυμάτων αὑτῶν καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης.22 Ἐπειδή δὲ ἡ προσταγή τοῦ βασιλέως ἦτο κατεπείγουσα καὶ ἡ κάμινος ἐξεκαύθη εἰς ὑπερβολήν, ἡ φλὸξ τοῦ πυρὸς ἐθανάτωσε τοὺς ἄνδρας ἐκείνους, οἵτινες ἐσήκωσαν τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ.23 Οὗτοι δὲ οἱ τρεῖς ἄνδρες, ὁ Σεδρὰχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ἔπεσον δεμένοι εἰς τὸ μέσον τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης. 24 Ὁ δὲ Ναβουχοδονόσορ ὁ βασιλεὺς ἐξεπλάγη· καὶ σηκωθεὶς μετὰ σπουδῆς ἐλάλησε καὶ εἶπε πρὸς τοὺς μεγιστᾶνας αὑτοῦ, Δὲν ἐρρίψαμεν τρεῖς ἄνδρας δεδεμένους εἰς τὸ μέσον τοῦ πυρός; οἱ δὲ ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα, Ἀληθῶς, βασιλεῦ.25 Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἰδού, ἐγὼ βλέπω τέσσαρας ἄνδρας λελυμένους, περιπατοῦντας ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, καὶ βλάβη δὲν εἶναι εἰς αὐτούς, καὶ ἡ ὄψις τοῦ τετάρτου εἶναι ὁμοία μὲ Υἱὸν Θεοῦ. 26 Τότε πλησιάσας ὁ Ναβουχοδονόσορ εἰς τὸ στόμα τῆς καμίνου τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐλάλησε καὶ εἶπε, Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ἐξέλθετε καὶ ἔλθετε. Τότε ὁ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ ἐξῆλθον ἐκ μέσου τοῦ πυρός.27 Καὶ συναχθέντες οἱ σατράπαι, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ τοπάρχαι καὶ οἱ μεγιστᾶνες τοῦ βασιλέως εἶδον τοὺς ἄνδρας τούτους, ὅτι ἐπὶ τῶν σωμάτων αὐτῶν τὸ πῦρ δὲν ἴσχυσε καὶ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν δὲν ἐκάη καὶ τὰ σαλβάρια αὐτῶν δὲν παρήλλαξαν οὐδὲ ὀσμή πυρὸς ἐπέρασεν ἐπ᾿ αὐτούς. 28 Τότε ἐλάλησεν ὁ Ναβουχοδονόσορ καὶ εἶπεν, Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, ὅστις ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὑτοῦ καὶ ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους αὑτοῦ, οἵτινες ἤλπισαν ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ παρήκουσαν τὸν λόγον τοῦ βασιλέως καὶ παρέδωκαν τὰ σώματα αὑτῶν, διὰ νὰ μή λατρεύσωσι μηδὲ νὰ προσκυνήσωσιν ἄλλον θεὸν ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ αὑτῶν.29 Διὰ τοῦτο ἐκδίδω πρόσταγμα, ὅτι πᾶς λαός, ἔθνος καὶ γλῶσσα, ἥτις λαλήσῃ κακὸν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τοῦ Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγώ, θέλει καταμελισθῆ, καὶ αἱ οἰκίαι αὐτῶν θέλουσι γείνει κοπρῶνες· διότι ἄλλος Θεὸς δὲν εἶναι δυνάμενος νὰ ἐλευθερώσῃ οὕτω.30 Τότε ὁ βασιλεὺς προεβίβασε τὸν Σεδράχ, Μισὰχ καὶ Ἀβδὲ-νεγὼ εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Βαβυλῶνος.

1 Ὁ δὲ ὄφις ἦτο τὸ φρονιμώτερον πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμε Κύριος ὁ Θεός· καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Τῷ ὄντι εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπὸ παντὸς δένδρου τοῦ παραδείσου;2 Καὶ εἶπεν ἡ γυνή πρὸς τὸν ὄφιν, Ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου δυνάμεθα νὰ φάγωμεν·3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ δένδρου, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, Μή φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, μηδὲ ἐγγίσητε αὐτόν, διὰ νὰ μή ἀποθάνητε.4 Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις πρὸς τὴν γυναῖκα, Δὲν θέλετε βεβαίως ἀποθάνει 5 ἀλλ᾿ ἐξεύρει ὁ Θεός, ὅτι καθ᾿ ἥν ἡμέραν φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θέλουσιν ἀνοιχθῆ οἱ ὀφθαλμοὶ σας, καὶ θέλετε εἶσθαι ὡς θεοί, γνωρίζοντες τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν. 6 Καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι τὸ δένδρον ἦτο καλὸν εἰς βρῶσιν, καὶ ὅτι ἦτο ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐπιθυμητὸν τὸ δένδρον ὡς δίδον γνῶσιν· καὶ λαβοῦσα ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ, ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ εἰς τὸν ἄνδρα αὑτῆς μεθ᾿ ἑαυτῆς, καὶ αὐτὸς ἔφαγε.7 Καὶ ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἀμφοτέρων, καὶ ἐγνώρισαν ὅτι ἦσαν γυμνοί· καὶ ῥάψαντες φύλλα συκῆς, ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ πρὸς τὸ δειλινόν· καὶ ἐκρύφθησαν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ, μεταξὺ τῶν δένδρων τοῦ παραδείσου.9 Ἐκάλεσε δὲ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν Ἀδάμ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ποῦ εἶσαι; 10 Ὁ δὲ εἶπε, τὴν φωνήν σου ἤκουσα ἐν τῷ παραδείσῳ, καὶ ἐφοβήθην, διότι εἶμαι γυμνός· καὶ ἐκρύφθην. 11 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός, Τίς ἐφανέρωσεν εἰς σὲ ὅτι εἶσαι γυμνὸς; Μήπως ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ νὰ μή φάγῃς; 12 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀδάμ, Ἡ γυνή τὴν ὁποίαν ἔδωκας νὰ ἦναι μετ᾿ ἐμοῦ, αὐτή μοὶ ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ δένδρου, καὶ ἔφαγον. 13 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὴν γυναῖκα, Τί εἶναι τοῦτο τὸ ὁποῖον ἔκαμες; Καὶ ἡ γυνή εἶπεν, Ὁ ὄφις μὲ ἠπάτησε, καὶ ἔφαγον. 14 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τὸν ὄφιν, Ἐπειδή ἔκαμες τοῦτο, ἐπικατάρατος νὰ ἦσαι μεταξὺ πάντων τῶν κτηνῶν, καὶ πάντων τῶν ζώων τοῦ ἀγροῦ· ἐπὶ τῆς κοιλίας σου θέλεις περιπατεῖ, καὶ χῶμα θέλεις τρώγει, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·15 καὶ ἔχθραν θέλω στήσει ἀναμέσον σοῦ καὶ τῆς γυναικός, καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτὸ θέλει σοῦ συντρίψει τὴν κεφαλήν, καὶ σὺ θέλεις κεντήσει τὴν πτέρναν αὐτοῦ. 16 Πρὸς δὲ τὴν γυναῖκα εἶπε, Θέλω ὑπερπληθύνει τὰς λύπας σου καὶ τοὺς πόνους τῆς κυοφορίας σου· μὲ λύπας θέλεις γεννᾶ τέκνα· καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου θέλει εἶσθαι ἡ ἐπιθυμία σου, καὶ αὐτὸς θέλει σὲ ἐξουσιάζει.17 Πρὸς δὲ τὸν Ἀδὰμ εἶπεν, Ἐπειδή ὑπήκουσας εἰς τὸν λόγον τῆς γυναικὸς σου, καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ δένδρου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου προσέταξα εἰς σὲ λέγων, Μή φάγῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ, κατηραμένη νὰ ἦναι ἡ γῆ ἐξ αἰτίας σου· μὲ λύπας θέλεις τρώγει τοὺς καρποὺς αὐτῆς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου·18 καὶ ἀκάνθας καὶ τριβόλους θέλει βλαστάνει εἰς σέ· καὶ θέλεις τρώγει τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ· 19 ἐν τῷ ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου θέλεις τρώγει τὸν ἄρτον σου, ἑωσοῦ ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν γῆν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐλήφθης· ἐπειδή γῆ εἶσαι, καὶ εἰς γῆν θέλεις ἐπιστρέψει.

33 [Ἑ.] Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν διαταγμάτων σου, καὶ θέλω φυλάττει αὐτήν μέχρι τέλους. 34 Συνέτισόν με, καὶ θέλω φυλάττει τὸν νόμον σου· ναί, θέλω φυλάττει αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ. 35Ὁδήγησόν με εἰς τὴν ὁδὸν τῶν προσταγμάτων σου· διότι εὐφραίνομαι εἰς αὐτήν. 36 Κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μή εἰς πλεονεξίαν. 37Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμοὺς μου ἀπὸ τοῦ νὰ βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με ἐν τῇ ὁδῷ σου. 38Ἐκτέλεσον τὸν λόγον σου πρὸς τὸν δοῦλον σου, ὅστις εἶναι δεδομένος εἰς τὸν φόβον σου. 39Ἀφαίρεσον τὸ ὄνειδός μου, τὸ ὁποῖον φοβοῦμαι· διότι αἱ κρίσεις σου εἶναι ἀγαθαί. 40Ἰδού, ἐπεθύμησα τὰς ἐντολὰς σου· ζωοποίησόν με διὰ τῆς δικαιοσύνης σου.

31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ ύἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε θέλει καθήσει ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς δόξης αὐτοῦ,32 καὶ θέλουσι συναχθῆ ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ θέλει χωρίσει αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων, καθὼς ὁ ποιμήν χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐριφίων,33 καὶ θέλει στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ ἀριστερῶν.34 Τότε ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς τοὺς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· Ἔλθετε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρὸς μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην εἰς ἐσᾶς βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.35 Διότι ἐπείνασα, καὶ μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ μὲ ἐποτίσατε, ξένος ἤμην, καὶ μὲ ἐφιλοξενήσατε,36 γυμνός, καὶ μὲ ἐνεδύσατε, ἠσθένησα, καὶ μὲ ἐπεσκέφθητε, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς ἐμέ.37 Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν οἱ δίκαιοι, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἤ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;38 πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ ἐφιλοξενήσαμεν, ἤ γυμνὸν καὶ ἐνεδύσαμεν;39 πότε δὲ σὲ εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρὸς σέ;40 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Βασιλεὺς θέλει εἰπεῖ πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, εἰς ἐμὲ ἐκάμετε. 41 Τότε θέλει εἰπεῖ καὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἀριστερῶν· Ὑπάγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον διὰ τὸν διάβολον καὶ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ.42 Διότι ἐπείνασα, καὶ δὲν μοὶ ἐδώκατε νὰ φάγω, ἐδίψησα, καὶ δὲν μὲ ἐποτίσατε,43 ξένος ἤμην, καὶ δὲν μὲ ἐφιλοξενήσατε, γυμνός, καὶ δὲν μὲ ἐνεδύσατε, ἀσθενής καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν μὲ ἐπεσκέφθητε.44 Τότε θέλουσιν ἀποκριθῆ πρὸς αὐτὸν καὶ αὐτοί, λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμεν;45 Τότε θέλει ἀποκριθῆ πρὸς αὐτούς, λέγων· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, καθ᾿ ὅσον δὲν ἐκάμετε εἰς ἕνα τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ εἰς ἐμὲ ἐκάμετε.46 Καὶ θέλουσιν ἀπέλθει οὗτοι μὲν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον.