1Ἐν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις ἔρχεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστής, κηρύττων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας2καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· διότι ἐπλησίασεν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 3Διότι οὗτος εἶναι ὁ ῥηθεὶς ὑπὸ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, εὐθείας κάμετε τὰς τρίβους αὐτοῦ. 4Αὐτὸς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶχε τὸ ἔνδυμα αὑτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὑτοῦ, ἡ δὲ τροφή αὐτοῦ ἦτο ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.5Τότε ἐξήρχετο πρὸς αὐτὸν ἡ Ἱεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ Ἰουδαία καὶ πάντα τὰ περίχωρα τοῦ Ἰορδάνου,6καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὑτῶν. 7Ἰδὼν δὲ πολλοὺς ἐκ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένους εἰς τὸ βάπτισμα αὑτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτούς· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ἔδειξεν εἰς ἐσᾶς νὰ φύγητε ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8Κάμετε λοιπὸν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας,9καὶ μή φαντασθῆτε νὰ λέγητε καθ᾿ ἑαυτούς, Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ· διότι σᾶς λέγω ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων νὰ ἀναστήσῃ τέκνα εἰς τὸν Ἀβραάμ.10Ἤδη δὲ καὶ ἡ ἀξίνη κεῖται πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων· πᾶν λοιπὸν δένδρον μή κάμνον καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. 11Ἐγὼ μὲν σᾶς βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος εἶναι ἰσχυρότερός μου, τοῦ ὁποίου δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ βαστάσω τὰ ὑποδήματα· αὐτὸς θέλει σᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ πυρί. 12Ὅστις κρατεῖ τὸ πτυάριον ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ καὶ θέλει διακαθαρίσει τὸ ἁλώνιον αὑτοῦ καὶ θέλει συνάξει τὸν σῖτον αὑτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον θέλει κατακαύσει ἐν πυρὶ ἀσβέστῳ.

1Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἐκ Ῥαμαθαΐμ-σοφίμ, ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐλκανά, υἱὸς τοῦ Ἰεροάμ, υἱοῦ Ἐλιού, υἱοῦ Θοού, υἱοῦ Σούφ, Ἐφραθαῖος.2Καὶ εἶχεν οὗτος δύο γυναῖκας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ἄννα, καὶ τὸ ὄνομα τῆς δευτέρας Φενίννα· ἡ μὲν Φενίννα εἶχε τέκνα, ἡ δὲ Ἄννα δὲν εἶχε τέκνα. 3Ἀνέβαινε δὲ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἐκ τῆς πόλεως αὑτοῦ κατ᾿ ἔτος, διὰ νὰ προσκυνήσῃ καὶ νὰ προσφέρῃ θυσίαν πρὸς τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων ἐν Σηλώ. Καὶ ἦσαν ἐκεῖ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἠλεί, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.4Ἔφθασε δὲ ἡ ἡμέρα, καθ᾿ ἥν ἐθυσίασεν ὁ Ἐλκανὰ καὶ ἔδωκε μερίδας εἰς τὴν Φενίνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς αὐτῆς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῆς.5εἰς δὲ τὴν Ἄνναν ἔδωκε διπλασίαν μερίδα· διότι ἠγάπα τὴν Ἄνναν· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.6Καὶ ἡ ἀντίζηλος αὐτῆς παρώξυνεν αὐτήν σφόδρα, ὥστε νὰ κάμνῃ αὐτήν νὰ ἀδημονῇ, ὅτι ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.7Καὶ οὕτως ἔκαμνε κατ᾿ ἔτος· ὁσάκις ἀνέβαινεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, οὕτω παρώξυνεν αὐτήν· καὶ ἐκείνη ἔκλαιε καὶ δὲν ἔτρωγεν.8Εἶπε δὲ πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Ἄννα, διὰ τί κλαίεις; καὶ διὰ τί δὲν τρώγεις; καὶ διὰ τί ἡ καρδία σου εἶναι τεθλιμμένη; δὲν εἶμαι ἐγὼ εἰς σὲ καλήτερος παρὰ δέκα υἱοὺς; 9Καὶ ἐσηκώθη ἡ Ἄννα, ἀφοῦ ἔφαγον ἐν Σηλὼ καὶ ἀφοῦ ἔπιον· ὁ δὲ Ἠλεὶ ὁ ἱερεὺς ἐκάθητο ἐπὶ καθέδρας, πλησίον τοῦ παραστάτου τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου.10Καὶ αὐτή ἦτο καταπικραμένη τὴν ψυχήν καὶ προσηύχετο εἰς τὸν Κύριον, κλαίουσα καθ᾿ ὑπερβολήν.11Καὶ ηὐχήθη εὐχήν, λέγουσα, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐὰν ἐπιβλέψῃς τῳόντι εἰς τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης σου καὶ μὲ ἐνθυμηθῇς καὶ δὲν λησμονήσῃς τὴν δούλην σου, ἀλλὰ δώσῃς εἰς τὴν δούλην σου τέκνον ἀρσενικόν, τότε θέλω δώσει αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ξυράφιον δὲν θέλει ἀναβῆ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ. 12Ἐνῷ δὲ αὐτή ἐξηκολούθει προσευχομένη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ἠλεὶ παρετήρει τὸ στόμα αὐτῆς.13Πλήν ἡ Ἄννα αὐτή ἐλάλει ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς· μόνον τὰ χείλη αὐτῆς ἐκινοῦντο, ἀλλ᾿ ἡ φωνή αὐτῆς δὲν ἠκούετο· ὅθεν ὁ Ἠλεὶ ἐνόμισεν ὅτι ἦτο μεθυσμένη.14Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἠλεί, Ἕως πότε θέλεις εἶσθαι μεθύουσα; ἀπόβαλε τὸν οἶνόν σου ἀπὸ σοῦ. 15Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Ἄννα καὶ εἶπεν, Οὐχί, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι γυνή κατατεθλιμμένη τὴν ψυχήν· οὔτε οἶνον οὔτε σίκερα δὲν ἔπιον, ἀλλ᾿ ἐξέχεα τὴν ψυχήν μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου·16μή ὑπολάβῃς τὴν δούλην σου ὡς ἀχρείαν γυναῖκα· διότι ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ πόνου μου καὶ τῆς θλίψεώς μου ἐλάλησα ἕως τώρα. 17Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ὕπαγε εἰς εἰρήνην· καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ἄς σοὶ δώσῃ τὴν αἴτησίν σου, τὴν ὁποίαν •τησας παρ᾿ αὐτοῦ.18Ἡ δὲ εἶπεν, Εἴθε ἡ δούλη σου νὰ εὕρῃ χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου. Τότε ἀπῆλθεν ἡ γυνή εἰς τὴν ὁδὸν αὑτῆς καὶ ἔφαγε, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς δὲν ἦτο πλέον σκυθρωπόν. 19Καὶ τὸ πρωΐ ἐσηκώθησαν ἐνωρίς, καὶ προσκυνήσαντες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεψαν καὶ ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν αὑτῶν εἰς Ῥαμάθ. Καὶ ὁ Ἐλκανὰ ἐγνώρισεν Ἄνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ ὁ Κύριος ἐνεθυμήθη αὐτήν.20Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἀφότου ἡ Ἄννα συνέλαβεν, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμουήλ, Διότι παρὰ Κυρίου •τησα αὐτόν, εἶπε. 21Καὶ ἀνέβη ὁ ἄνθρωπος Ἐλκανὰ καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ, διὰ νὰ προσφέρῃ πρὸς τὸν Κύριον τὴν ἐτήσιον θυσίαν καὶ τὴν εὐχήν αὑτοῦ.22Ἀλλ᾿ ἡ Ἄννα δὲν ἀνέβη· διότι εἶπε πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, Δὲν θέλω ἀναβῆ ἑωσοῦ τὸ παιδίον ἀπογαλακτισθῇ· καὶ τότε θέλω φέρει αὐτό, διὰ νὰ ἐμφανισθῇ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἐκεῖ νὰ κατοικῇ διαπαντός.23Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Κάμε ὅ, τι σοὶ φαίνεται καλόν· κάθου ἑωσοῦ ἀπογαλακτίσῃς αὐτό· μόνον ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ τὸν λόγον αὑτοῦ. Καὶ ἐκάθισεν ἡ γυνή καὶ ἐθήλαζε τὸν υἱὸν αὑτῆς, ἑωσοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν. 24Καὶ ἀφοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν, ἀνεβίβασεν αὐτὸν μεθ᾿ ἑαυτῆς, μετὰ τριῶν μόσχων καὶ ἑνὸς ἐφὰ ἀλεύρου καὶ ἀσκοῦ οἴνου, καὶ ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου ἐν Σηλώ· τὸ δὲ παιδίον ἦτο μικρόν.25Καὶ ἔσφαξαν τὸν μόσχον καὶ ἔφεραν τὸ παιδίον πρὸς τὸν Ἠλεί.26Καὶ εἶπεν ἡ Ἄννα, Ὦ, κύριέ μου! ζῇ ἡ ψυχή σου, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι ἡ γυνή, ἥτις ἐστάθη ἐνταῦθα πλησίον σου, δεομένη τοῦ Κυρίου·27περὶ τοῦ παιδίου τούτου ἐδεόμην· καὶ ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἐμὲ τὴν αἴτησίν μου, τὴν ὁποίαν •τησα παρ᾿ αὐτοῦ·28ὅθεν καὶ ἐγὼ ἐδάνεισα αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον· πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτοῦ θέλει εἶσθαι δανεισμένον εἰς τὸν Κύριον. Καὶ προσεκύνησεν ἐκεῖ τὸν Κύριον.

1Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὴν Ἰεζάβελ πάντα ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἠλίας, καὶ τίνι τρόπῳ ἐθανάτωσεν ἐν ῥομφαίᾳ πάντας τοὺς προφήτας.2Καὶ ἀπέστειλε μηνυτήν ἡ Ἰεζάβελ πρὸς τὸν Ἠλίαν, λέγουσα, Οὕτω νὰ κάμωσιν οἱ θεοὶ καὶ οὕτω νὰ προσθέσωσιν, ἐὰν αὔριον περὶ τὴν ὥραν ταύτην δὲν καταστήσω τὴν ζωήν σου ὡς τὴν ζωήν ἑνὸς ἐξ ἐκείνων. 3Καὶ φοβηθείς, ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν ζωήν αὑτοῦ, καὶ ἦλθεν εἰς Βήρ-σαβεὲ τὴν τοῦ Ἰούδα καὶ ἀφῆκεν ἐκεῖ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ.4Αὐτὸς δὲ ὑπῆγεν εἰς τὴν ἔρημον μιᾶς ἡμέρας ὁδόν, καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθησεν ὑπὸ τινα ἄρκευθον· καὶ ἐπεθύμησε καθ᾿ ἑαυτὸν νὰ ἀποθάνῃ καὶ εἶπεν, Ἀρκεῖ· τώρα, Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου· διότι δὲν εἶμαι ἐγὼ καλήτερος τῶν πατέρων μου. 5Καὶ πλαγιάσας ἀπεκοιμήθη ὑποκάτω μιᾶς ἀρκεύθου, καὶ ἰδού, ἄγγελος ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Σηκώθητι, φάγε.6Καὶ ἀνέβλεψε, καὶ ἰδού, πλησίον τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἄρτος ἐγκρυφίας καὶ ἀγγείου ὕδατος. Καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε καὶ πάλιν ἐπλαγίασε.7Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐκ δευτέρου καὶ ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε, Σηκώθητι, φάγε· διότι πολλή εἶναι ἡ ὁδὸς ἀπὸ σοῦ. 8Καὶ σηκωθείς, ἔφαγε καὶ ἔπιε, καὶ μὲ τὴν δύναμιν τῆς τροφῆς ἐκείνης ὡδοιπόρησε τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, ἔως Χωρήβ τοῦ ὄρους τοῦ Θεοῦ.9Καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ εἰς σπήλαιον καὶ ἔκαμεν ἐκεῖ κατάλυμα· καὶ ἰδού, ἦλθε λόγος Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί κάμνεις ἐνταῦθα, Ἠλία;10Ὁ δὲ εἶπεν, Ἐστάθην εἰς ἄκρον ζηλωτής ὑπὲρ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν δυνάμεων· διότι οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου, τὰ θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἐθανάτωσαν ἐν ῥομφαίᾳ· καὶ ἐναπελείφθην ἐγὼ μόνος· καὶ ζητοῦσι τὴν ζωήν μου, διὰ νὰ ἀφαιρέσωσιν αὐτήν. 11Καὶ εἶπεν, Ἔξελθε καὶ στάθητι ἐπὶ τὸ ὄρος ἐνώπιον Κυρίου. Καὶ ἰδού, ὁ Κύριος διέβαινε, καὶ ἄνεμος μέγας καὶ δυνατὸς ἔσχιζε τὰ ὄρη καὶ συνέτριβε τοὺς βράχους ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ ἀνέμῳ· καὶ μετὰ τὸν ἄνεμον σεισμός· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ σεισμῷ·12καὶ μετὰ τὸν σεισμόν, πῦρ· ὁ Κύριος δὲν ἦτο ἐν τῷ πυρί· καὶ μετὰ τὸ πῦρ, ἦχος λεπτοῦ ἀέρος. 13Καὶ ὡς ἤκουσεν ὁ Ἠλίας, ἐσκέπασε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ μὲ τὴν μηλωτήν αὑτοῦ καὶ ἐξῆλθε καὶ ἐστάθη εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ σπηλαίου. Καὶ ἰδού, φωνή πρὸς αὐτόν, λέγουσα, Τί κάμνεις ἐνταῦθα, Ἠλία;14Καὶ εἶπεν, Ἐστάθην εἰς ἄκρον ζηλωτής ὑπὲρ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τῶν δυνάμεων· διότι οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραήλ ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην σου, τὰ θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν καὶ τοὺς προφήτας σου ἐθανάτωσαν ἐν ῥομφαίᾳ· καὶ ἐναπελείφθην ἐγὼ μόνος· καὶ ζητοῦσι τὴν ζωήν μου, διὰ νὰ ἀφαιρέσωσιν αὐτήν. 15Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς αὐτόν, Ὕπαγε, ἐπίστρεψον εἰς τὴν ὁδὸν σου πρὸς τὴν ἔρημον τῆς Δαμασκοῦ· καὶ ὅταν ἔλθῃς, χρίσον τὸν Ἀζαήλ βασιλέα ἐπὶ τὴν Συρίαν·16τὸν δὲ Ἰηοῦ τὸν υἱὸν τοῦ Νιμσὶ θέλεις χρίσει βασιλέα ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ τὸν Ἐλισσαιὲ τὸν υἱὸν τοῦ Σαφάτ, ἀπὸ Ἀβὲλ-μεολά, θέλεις χρίσει προφήτην ἀντὶ σοῦ·17καὶ θέλει συμβῆ, ὥστε τὸν διασωθέντα ἐκ τῆς ῥομφαίας τοῦ Ἀζαήλ, θέλει θανατώσει ὁ Ἰηοῦ· καὶ τὸν διασωθέντα ἐκ τῆς ῥομφαίας τοῦ Ἰηοῦ, θέλει θανατώσει ὁ Ἐλισσαιέ·18ἀφῆκα ὅμως εἰς τὸν Ἰσραήλ ἑπτὰ χιλιάδας, πάντα τὰ γόνατα, ὅσα δὲν ἔκλιναν εἰς τὸν Βάαλ, καὶ πᾶν στόμα τὸ ὁποῖον δὲν ἠσπάσθη αὐτόν.

1Προσευχή Ἀββακοὺμ τοῦ προφήτου ἐπὶ Σιγιωνώθ. 2Κύριε, ἤκουσα τὴν ἀκοήν σου καὶ ἐφοβήθην· Κύριε, ζωοποίει τὸ ἔργον σου ἐν μέσῳ τῶν ἐτῶν· Ἐν μέσῳ τῶν ἐτῶν γνωστοποίει, αὐτό· ἐν τῇ ὀργῇ σου μνήσθητι ἐλέους. 3Ὁ Θεὸς ἦλθεν ἀπὸ Θαιμὰν καὶ ὁ Ἃγιος ἀπὸ τοῦ ὄρους Φαράν· [Διάψαλμα.] ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ, καὶ τῆς αἰνέσεως αὐτοῦ ἦτο πλήρης ἡ γῆ·4Καὶ ἡ λάμψις αὐτοῦ ἦτο ὡς τὸ φῶς· ἀκτῖνες ἐξήρχοντο ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἦτο ὁ κρυψὼν τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. 5Ἔμπροσθεν αὐτοῦ προεπορεύετο ὁ θάνατος, καὶ ἀστραπαὶ ἐξήρχοντο ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. 6Ἐστάθη καὶ διεμέτρησε τὴν γῆν· ἐπέβλεψε καὶ διέλυσε τὰ ἔθνη· καὶ τὰ ὄρη τὰ αἰώνια συνετρίβησαν, οἱ αἰώνιοι βουνοὶ ἐταπεινώθησαν· αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ εἶναι αἰώνιοι. 7Εἶδον τὰς σκηνὰς τῆς Αἰθιοπίας ἐν θλίψει· ἐτρόμαξαν τὰ παραπετάσματα τῆς γῆς Μαδιάμ.8Μήπως ὠργίσθη ὁ Κύριος κατὰ τῶν ποταμῶν; μήπως ἦτο ὁ θυμὸς σου κατὰ τῶν ποταμῶν; ἤ ἡ ὀργή σου κατὰ τῆς θαλάσσης, ὥστε ἐπέβης ἐπὶ τοὺς ἵππους σου καὶ ἐπὶ τὰς ἁμάξας σου πρὸς σωτηρίαν; 9Ἐσύρθη ἔξω τὸ τόξον σου, καθὼς μεθ᾿ ὅρκου ἀνήγγειλας εἰς τὰς φυλάς. [Διάψαλμα.] Σὺ διέσχισας τὴν γῆν εἰς ποταμούς.10Σὲ εἶδον τὰ ὄρη καὶ ἐτρόμαξαν. Κατακλυσμὸς ὑδάτων ἐπῆλθεν· ἡ ἄβυσσος ἀνέπεμψε τὴν φωνήν αὑτῆς, ἀνύψωσε τὰς χεῖρας αὑτῆς. 11Ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ἐστάθησαν ἐν τῷ κατοικητηρίῳ αὑτῶν· ἐν τῷ φωτὶ τῶν βελῶν σου περιεπάτουν, ἐν τῇ λάμψει τῆς ἀστραπτούσης λόγχης σου.12Ἐν ἀγανακτήσει διῆλθες τὴν γῆν, ἐν θυμῷ κατεπάτησας τὰ ἔθνη. 13Ἐξῆλθες εἰς σωτηρίαν τοῦ λαοῦ σου, εἰς σωτηρίαν τοῦ χριστοῦ σου· ἐπάταξας τὸν ἀρχηγὸν τοῦ οἴκου τῶν ἀσεβῶν, ἀπεκάλυψας τὰ θεμέλια ἕως βάθους. [Διάψαλμα.]14Διεπέρασας μὲ τὰς λόγχας αὐτοῦ τὴν κεφαλήν τῶν στραταρχῶν αὐτοῦ· ἐφώρμησαν ὡς ἀνεμοστρόβιλος διὰ νὰ μή διασκορπίσωσιν· ἡ ἀγαλλίασις αὐτῶν ἦτο ὡς ἐὰν ἔμελλον κρυφίως νὰ καταφάγωσι τὸν πτωχόν. 15Διέβης διὰ τῆς θαλάσσης μετὰ τῶν ἵππων σου, διὰ σωρῶν ὑδάτων πολλῶν.16Ἤκουσα, καὶ τὰ ἐντόσθιά μου συνεταράχθησαν· τὰ χείλη μου ἔτρεμον εἰς τὴν φωνήν· ἡ σαθρότης εἰσῆλθεν εἰς τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ὑποκάτω μου ἔλαβον τρόμον· πλήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς θλίψεως θέλω ἀναπαυθῆ, ὅταν ἀναβῇ κατὰ τοῦ λαοῦ ὁ μέλλων νὰ ἐκπορθήσῃ αὐτόν.

1Ἀφοῦ δὲ ἐγεννήθη ὁ Ἰησοῦς ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδού, μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν ἦλθον εἰς Ἱεροσόλυμα, λέγοντες·2Ποῦ εἶναι ὁ γεννηθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; διότι εἴδομεν τὸν ἀστέρα αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν διὰ νὰ προσκυνήσωμεν αὐτόν.3Ἀκούσας δὲ Ἡρώδης ὁ βασιλεύς, ἐταράχθη καὶ πᾶσα ἡ Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ,4καὶ συνάξας πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, ἠρώτα νὰ μάθῃ παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται.5Ἐκεῖνοι δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· διότι οὕτως εἶναι γεγραμμένον διὰ τοῦ προφήτου· 6Καὶ σύ, Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, δὲν εἶσαι οὐδόλως ἐλαχίστη μεταξὺ τῶν ἡγεμόνων τοῦ Ἰούδα· διότι ἐκ σοῦ θέλει ἐξέλθει ἡγούμενος, ὅστις θέλει ποιμάνει τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ. 7Τότε ὁ Ἡρώδης καλέσας κρυφίως τοὺς μάγους ἐξηκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν καιρὸν τοῦ φαινομένου ἀστέρος,8καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεέμ, εἶπε· Πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἀφοῦ δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, διὰ νὰ ἔλθω καὶ ἐγὼ νὰ προσκυνήσω αὐτό. 9Ἐκεῖνοι δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἀνεχώρησαν· καὶ ἰδού, ὁ ἀστήρ τὸν ὁποῖον εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προεπορεύετο αὐτῶν, ἑωσοῦ ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω ὅπου ἦτο τὸ παιδίον.10Ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα,11καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εὗρον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτό, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὑτῶν προσέφεραν εἰς αὐτὸ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν·12καὶ ἀποκαλυφθέντες θεόθεν κατ᾿ ὄναρ νὰ μή ἐπιστρέψωσι πρὸς τὸν Ἡρώδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὑτῶν.