19Ὁ δὲ Κύριος εἶπε πρὸς τὸν Μωϋσῆν ἐν Μαδιάμ, Ὕπαγε, ἐπίστρεψον εἰς Αἴγυπτον· διότι ἀπέθανον πάντες οἱ ἄνθρωποι οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχήν σου.20Τότε παραλαβὼν ὁ Μωϋσῆς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὑτοῦ καὶ καθίσας αὐτὰ ἐπὶ ὄνους ἐπέστρεψεν εἰς τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου· ἔλαβε δὲ ὁ Μωϋσῆς τὴν ῥάβδον τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ. 21Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Ὅταν ὑπάγῃς καὶ ἐπιστρέψῃς εἰς Αἴγυπτον, ἰδὲ νὰ κάμῃς ἔμπροσθεν τοῦ Φαραὼ πάντα τὰ θαυμάσια, τὰ ὁποῖα ἔδωκα εἰς τὴν χεῖρά σου· πλήν ἐγὼ θέλω σκληρύνει τὴν καρδίαν αὐτοῦ, καὶ δὲν θέλει ἐξαποστείλει τὸν λαόν·22καὶ θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν Φαραώ, Οὕτω λέγει Κύριος· Υἱὸς μου εἶναι, πρωτότοκός μου, ὁ Ἰσραήλ·23καὶ πρὸς σὲ λέγω, Ἐξαπόστειλον τὸν υἱὸν μου, διὰ νὰ μὲ λατρεύσῃ· καὶ ἐὰν δὲν θέλῃς νὰ ἐξαποστείλῃς αὐτόν, ἰδού, ἐγὼ θέλω θανατώσει τὸν υἱὸν σου, τὸν πρωτότοκόν σου. 24Ἐνῷ δὲ ὁ Μωϋσῆς ἦτο ἐν τῇ ὁδῷ, ἐν τῷ καταλύματι, συνήντησεν αὐτὸν ὁ Κύριος καὶ ἐζήτει νὰ θανατώσῃ αὐτόν.25Καὶ λαβοῦσα ἡ Σεπφώρα λιθάριον κοπτερόν, περιέτεμε τὴν ἀκροβυστίαν τοῦ υἱοῦ αὑτῆς, καὶ ἔρριψεν εἰς τοὺς πόδας αὑτοῦ, λέγουσα, Βεβαίως νυμφίος αἱμάτων εἶσαι εἰς ἐμέ.26Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ· ἡ δὲ εἶπε, Νυμφίος αἱμάτων εἶσαι ἕνεκα τῆς περιτομῆς. 27Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς τὸν Ἀαρών, Ὕπαγε πρὸς συνάντησιν τοῦ Μωϋσέως εἰς τὴν ἔρημον. Καὶ ὑπῆγε καὶ συνήντησεν αὐτὸν ἐν τῷ ὄρει τοῦ Θεοῦ καὶ ἠσπάσθη αὐτόν.28Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Ἀαρὼν πάντας τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους παρήγγειλεν εἰς αὐτόν, καὶ πάντα τὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα προσέταξεν εἰς αὐτόν. 29Ὑπῆγαν λοιπὸν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν καὶ συνήγαγον πάντας τοὺς πρεσβυτέρους τῶν υἱῶν Ἰσραήλ·30καὶ ἐλάλησεν ὁ Ἀαρὼν πάντας τοὺς λόγους, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐλάλησε πρὸς τὸν Μωϋσῆν, καὶ ἔκαμε τὰ σημεῖα ἐνώπιον τοῦ λαοῦ.31Καὶ ἐπίστευσεν ὁ λαός· καὶ ὅτε ἤκουσεν ὅτι ὁ Κύριος ἐπεσκέφθη τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταλαιπωρίαν αὐτῶν, κύψαντες προσεκύνησαν.

1Εὐφράνθητι, στεῖρα, ἡ μή τίκτουσα· ἀναβόησον ἐν ἀγαλλιάσει καὶ τέρπου, ἡ μή δίνουσα· διότι πλειότερα εἶναι τὰ τέκνα τῆς ἠρημωμένης παρὰ τὰ τέκνα τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα, λέγει Κύριος.2Πλάτυνον τὸν τόπον τῆς σκηνῆς σου καὶ ἄς ἐκτείνωσι τὰ παραπετάσματα τῶν κατοικιῶν σου· μή φεισθῇς· μάκρυνον τὰ σχοινία σου καὶ στερέωσον τοὺς πασσάλους σου.3Διότι θέλεις ἐκταθῆ εἰς τὰ δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερά· καὶ τὸ σπέρμα σου θέλει κληρονομήσει τὰ ἔθνη καὶ θέλει κάμει τὰς ἠρημωμένας πόλεις νὰ κατοικισθῶσι. 4Μή φοβοῦ· διότι δὲν θέλεις καταισχυνθῆ· μηδὲ ἐντρέπου· διότι δὲν θέλεις αἰσχυνθῆ· διότι θέλεις λησμονήσει τὴν αἰσχύνην τῆς νεότητός σου καὶ δὲν θέλεις ἐνθυμηθῆ πλέον τὸ ὄνειδος τῆς χηρείας σου.5Διότι ὁ ἀνήρ σου εἶναι ὁ Ποιητής σου· τὸ ὄνομα αὐτοῦ εἶναι, Ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· καὶ ὁ Λυτρωτής σου εἶναι ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ· αὐτὸς θέλει ὀνομασθῆ, Ὁ Θεὸς πάσης τῆς γῆς. 6Διότι ὁ Κύριος σὲ ἐκάλεσεν ὡς γυναῖκα ἐγκαταλελειμμένην καὶ τεθλιμμένην τὸ πνεῦμα καὶ γυναῖκα νεότητος ἀποβεβλημένην, λέγει ὁ Θεὸς σου. 7Σὲ ἐγκατέλιπον διὰ ὀλίγον καιρόν· πλήν μὲ ἔλεος μέγα θέλω σὲ περισυνάξει.8Ἐν θυμῷ μικρῷ ἔκρυψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ διὰ μίαν στιγμήν· μὲ ἔλεος ὅμως αἰώνιον θέλω σὲ ἐλεήσει, λέγει Κύριος ὁ Λυτρωτής σου. 9Διότι τοῦτο εἶναι εἰς ἐμὲ ὡς τὰ ὕδατα τοῦ Νῶε· ἐπειδή, καθὼς ὥμοσα ὅτι τὰ ὕδατα τοῦ Νῶε δὲν θέλουσιν ἐπέλθει πλέον ἐπὶ τὴν γῆν, οὕτως ὥμοσα ὅτι δὲν θέλω θυμωθῆ πλέον κατὰ σοῦ οὐδὲ σὲ ἐλέγξει.10Διότι τὰ ὄρη θέλουσι μετατοπισθῆ καὶ οἱ λόφοι μετακινηθῆ· πλήν τὸ ἔλεός μου δὲν θέλει ἐκλείψει ἀπὸ σοῦ οὐδὲ ἡ διαθήκη τῆς εἰρήνης μου μετακινηθῆ, λέγει Κύριος ὁ ἐλεῶν σε.

23Διότι ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον καὶ παρέδωκα εἰς ἐσᾶς, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ καθ᾿ ἥν παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτον,24καὶ εὐχαριστήσας ἔκοψε καὶ εἶπε Λάβετε, φάγετε τοῦτο εἶναι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον τοῦτο κάμνετε εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου.25Ὁμοίως καὶ τὸ ποτήριον, ἀφοῦ ἐδείπνησε, λέγων Τοῦτο τὸ ποτήριον εἶναι ἡ καινή διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου τοῦτο κάμνετε, ὁσάκις πίνητε, εἰς τὴν ἀνάμνησίν μου.26Διότι ὁσάκις ἄν τρώγητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ πίνητε τὸ ποτήριον τοῦτο, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι τῆς ἐλεύσεως αὐτοῦ. 27Ὥστε ὅστις τρώγῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἤ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος θέλει εἶσθαι τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου.28Ἄς δοκιμάζῃ δὲ ἑαυτὸν ὁ ἄνθρωπος, καὶ οὕτως ἄς τρώγῃ ἐκ τοῦ ἄρτου καὶ ἄς πίνῃ ἐκ τοῦ ποτηρίου29διότι ὁ τρώγων καὶ πίνων ἀναξίως τρώγει καὶ πίνει κατάκρισιν εἰς ἑαυτόν, μή διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.30Διὰ τοῦτο ὑπάρχουσι μεταξὺ σας πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι, καὶ ἀποθνήσκουσιν ἱκανοί. 31Διότι ἐὰν διεκρίνομεν ἑαυτούς, δὲν ἤθέλομεν κρίνεσθαι32ἀλλ᾿ ὅταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα ὑπὸ τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ μή κατακριθῶμεν μετὰ τοῦ κόσμου.

17Ἀλλ᾿ ἡμεῖς, ἀδελφοί, ὀρφανισθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν πρὸς ὀλίγον καιρόν, προσωπικῶς οὐχὶ κατὰ τὴν καρδίαν, ἐσπουδάσαμεν περισσότερον μετὰ πολλῆς ἐπιθυμίας νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σας.18Διὰ τοῦτο ἠθελήσαμεν νὰ ἔλθωμεν πρὸς ἐσᾶς, ἐγὼ μάλιστα ὁ Παῦλος, καὶ ἅπαξ καὶ δίς, καὶ ἠμπόδισεν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς. 19Διότι τίς ἡ ἐλπὶς ἡμῶν ἤ ἡ χαρὰ ἤ ὁ στέφανος τῆς καυχήσεως; ἤ οὐχὶ καὶ σεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ;20Διότι σεῖς εἶσθε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.

15Ἐὰν μὲ ἀγαπᾶτε, τὰς ἐντολὰς μου φυλάξατε.16Καὶ ἐγὼ θέλω παρακαλέσει τὸν Πατέρα, καὶ θέλει σᾶς δώσει ἄλλον Παράκλητον, διὰ νὰ μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,17τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τὸ ὁποῖον ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ, διότι δὲν βλέπει αὐτὸ οὐδὲ γνωρίζει αὐτό· σεῖς ὅμως γνωρίζετε αὐτό, διότι μένει μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐν ὑμῖν θέλει εἶσθαι.18Δὲν θέλω σᾶς ἀφήσει ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς.19Ἔτι ὀλίγον καὶ ὁ κόσμος πλέον δὲν μὲ βλέπει, σεῖς ὅμως μὲ βλέπετε, διότι ἐγὼ ζῶ καὶ σεῖς θέλετε ζῇ.20Ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ σεῖς θέλετε γνωρίσει, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν τῷ Πατρὶ μου καὶ σεῖς ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ ἐν ὑμῖν. 21Ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ φυλάττων αὐτάς, ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με θέλει ἀγαπηθῆ ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μου, καὶ ἐγὼ θέλω ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ θέλω φανερώσει ἐμαυτὸν εἰς αὐτόν. 22Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰούδας, οὐχὶ ὁ Ἰσκαριώτης· Κύριε, τί συμβαίνει ὅτι μέλλεις νὰ φανερώσῃς σεαυτὸν εἰς ἡμᾶς καὶ οὐχὶ εἰς τὸν κόσμον;23Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐὰν τις μὲ ἀγαπᾷ, τὸν λόγον μου θέλει φυλάξει, καὶ ὁ Πατήρ μου θέλει ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν θέλομεν ἐλθεῖ καὶ ἐν αὐτῷ θέλομεν κατοικήσει. 24Ὁ μή ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου δὲν φυλάττει· καὶ ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον ἀκούετε, δὲν εἶναι ἰδικὸς μου, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με Πατρός. 25Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς ἐνῷ εὑρίσκομαι μεθ᾿ ὑμῶν·26ὁ δὲ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, τὸ ὁποῖον θέλει πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος θέλει σᾶς διδάξει πάντα καὶ θέλει σᾶς ὑπενθυμίσει πάντα ὅσα εἶπον πρὸς ἐσᾶς. 27Εἰρήνην ἀφίνω εἰς ἐσᾶς, εἰρήνην τὴν ἐμήν δίδω εἰς ἐσᾶς· οὐχὶ καθὼς ὁ κόσμος δίδει, σᾶς δίδω ἐγώ. Ἄς μή ταράττηται ἡ καρδία σας μηδὲ ἄς δειλιᾷ. 28Ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ σᾶς εἶπον, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ἐσᾶς. Ἐὰν μὲ ἠγαπᾶτε, ἠθέλετε χαρῆ ὅτι εἶπον, Ὑπάγω πρὸς τὸν Πατέρα· διότι ὁ Πατήρ μου εἶναι μεγαλήτερός μου·29καὶ τώρα σᾶς εἶπον πρὶν γείνῃ, διὰ νὰ πιστεύσητε ὅταν γείνῃ.30Δὲν θέλω πλέον λαλήσει πολλὰ μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου· καὶ δὲν ἔχει οὐδὲν ἐν ἐμοί. 31Ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα, καὶ καθὼς μὲ προσέταξεν ὁ Πατήρ, οὕτω κάμνω. Ἐγέρθητε, ἄς ὑπάγωμεν ἐντεῦθεν.