1 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις δὲν περιεπάτησεν ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν δὲν ἐστάθη, καὶ ἐπὶ καθέδρας χλευαστῶν δὲν ἐκάθησεν· 2 ἀλλ᾿ ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετᾷ ἡμέραν καὶ νύκτα. 3 Καὶ θέλει εἶσθαι ὡς δένδρον πεφυτευμένον παρὰ τοὺς ῥύακας τῶν ὑδάτων, τὸ ὁποῖον δίδει τὸν καρπὸν αὑτοῦ ἐν τῷ καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ δὲν μαραίνεται· καὶ πάντα, ὅσα ἄν πράττῃ, θέλουσιν εὐοδωθῆ. 4 Δὲν θέλουσιν εἶσθαι οὕτως οἱ ἀσεβεῖς· ἀλλ᾿ ὡς τὸ λεπτὸν ἄχυρον, τὸ ὁποῖον ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος. 5 Διὰ τοῦτο δὲν θέλουσιν ἐγερθῆ οἱ ἀσεβεῖς ἐν τῇ κρίσει, οὐδὲ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐν τῇ συνάξει τῶν δικαίων. 6 Διότι γνωρίζει ὁ Κύριος τὴν ὁδὸν τῶν δικαίων· ἡ δὲ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν θέλει ἀπολεσθῆ.

1 Δευτέραν ἤδη ταύτην τὴν ἐπιστολήν σᾶς γράφω, ἀγαπητοί, μὲ τὰς ὁποίας διεγείρω δι᾿ ὑπενθυμίσεως τὴν εἰλικρινῆ σας διάνοιαν,2 διὰ νὰ ἐνθυμηθῆτε τοὺς λόγους τοὺς προλαληθέντας ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τὴν παραγγελίαν ἡμῶν τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος·3 τοῦτο πρῶτον γνωρίζοντες, ὅτι θέλουσιν ἐλθεῖ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμπαῖκται, περιπατοῦντες κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας4 καὶ λέγοντες· Ποῦ εἶναι ἡ ὑπόσχεσις τῆς παρουσίας αὐτοῦ; διότι ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, τὰ πάντα διαμένουσιν οὕτως ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς κτίσεως.5 Διότι ἐκουσίως ἀγνοοῦσι τοῦτο, ὅτι μὲ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ οἱ οὐρανοὶ ἔγειναν ἔκπαλαι καὶ ἡ γῆ συνεστῶσα ἐξ ὕδατος καὶ δι᾿ ὕδατος,6 διὰ τῶν ὁποίων ὁ τότε κόσμος ἀπωλέσθη κατακλυσθεὶς ὑπὸ τοῦ ὕδατος·7 οἱ δὲ σημερινοὶ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ διὰ τοῦ αὐτοῦ λόγου εἶναι ἀποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διὰ τὸ πῦρ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως καὶ τῆς ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων. 8 Ἕν δὲ τοῦτο ἄς μή σᾶς λανθάνῃ, ἀγαπητοί, ὅτι παρὰ Κυρίῳ μία ἡμέρα εἶναι ὡς χίλια ἔτη καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία.9 Δὲν βραδύνει ὁ Κύριος τὴν ὑπόσχεσιν αὑτοῦ, ὡς τινὲς λογίζονται τοῦτο βραδύτητα, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μή θέλων νὰ ἀπολεσθῶσι τινες, ἀλλὰ πάντες νὰ ἔλθωσιν εἰς μετάνοιαν. 10 Θέλει δὲ ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, καθ᾿ ἥν οἱ οὐρανοί θέλουσι παρέλθει μὲ συριγμόν, τὰ στοιχεῖα δὲ πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθῆ, καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα θέλουσι κατακαῆ.

1 Ἀνέβη δὲ ὁ Ἄβραμ ἐξ Αἰγύπτου, αὐτὸς καὶ ἡ γυνή αὐτοῦ, καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ὁ Λὼτ μετ᾿ αὐτοῦ, πρὸς μεσημβρίαν.2 Καὶ ὁ Ἄβραμ ἦτο πλούσιος σφόδρα εἰς κτήνη, εἰς ἀργύριον καὶ εἰς χρυσίον.3 Καὶ ὑπῆγεν ὁδεύων ἀπὸ μεσημβρίας ἕως Βαιθήλ ἕως τοῦ τόπου ὅπου ἦτο ἡ σκηνή αὐτοῦ τὸ πρότερον μεταξὺ Βαιθήλ καὶ Γαί·4 εἰς τὸν τόπον τοῦ θυσιαστηρίου, τὸ ὁποῖον εἶχε κάμει ἐκεῖ καταρχάς· καὶ ἐπεκαλέσθη ἐκεῖ ὁ Ἄβραμ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. 5 Καὶ ὁ Λὼτ ἀκόμη, ὁ συμπορευόμενος μετὰ τοῦ Ἄβραμ, εἶχε πρόβατα καὶ βόας καὶ σκηνάς.6 Καὶ δὲν ἐχώρει αὐτοὺς ἡ γῆ διὰ νὰ κατοικῶσιν ὁμοῦ· διότι ἦσαν τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν πολλά, καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ κατοικῶσιν ὁμοῦ.7 Καὶ συνέβη ἔρις μεταξὺ τῶν ποιμένων τῶν κτηνῶν τοῦ Ἄβραμ καὶ τῶν ποιμένων τῶν κτηνῶν τοῦ Λώτ· οἱ δὲ Χαναναῖοι καὶ οἱ Φερεζαῖοι κατῴκουν τότε τὴν γῆν. 8 Εἶπε δὲ ὁ Ἄβραμ πρὸς τὸν Λώτ, Ἄς μή ἦναι, παρακαλῶ, ἔρις μεταξὺ ἐμοῦ καὶ σοῦ καὶ μεταξὺ τῶν ποιμένων μου καὶ τῶν ποιμένων σου· διότι ἀδελφοὶ εἴμεθα ἡμεῖς·9 δὲν εἶναι πᾶσα ἡ γῆ ἔμπροσθέν σου; διαχωρίσθητι λοιπὸν ἀπ᾿ ἐμοῦ· ἐὰν σὺ ὑπάγῃς εἰς τὰ ἀριστερά, ἐγὼ ὑπάγω εἰς τὰ δεξιά· καὶ ἐὰν σὺ εἰς τὰ δεξιά, ἐγὼ εἰς τὰ ἀριστερά. 10 Καὶ ὑψώσας ὁ Λὼτ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι ἐποτίζετο ὅλη πρὸ τοῦ νὰ καταστρέψῃ ὁ Κύριος τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ὡς παράδεισος τοῦ Κυρίου, ὡς ἡ γῆ τῆς Αἰγύπτου, ἕως νὰ ὑπάγῃ τις εἰς Σηγώρ.11 Καὶ ἔκλεξεν εἰς ἑαυτὸν ὁ Λὼτ πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ Ἰορδάνου· καὶ μετεσκήνωσεν ὁ Λὼτ πρὸς ἀνατολάς, καὶ διεχωρίσθησαν ὁ εἷς ἀπὸ τοῦ ἄλλου.12 Ὁ μὲν Ἄβραμ κατῴκησεν ἐν τῇ γῇ Χαναάν· ὁ δὲ Λὼτ κατῴκησε μεταξὺ τῶν πόλεων τῆς περιχώρου, καὶ ἔστησε τὰς σκηνὰς αὑτοῦ ἕως Σοδόμων.13 Οἱ δὲ ἄνθρωποι τῶν Σοδόμων ἦσαν κακοὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ σφόδρα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 14 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἄβραμ, ἀφοῦ διεχωρίσθη ὁ Λὼτ ἀπ᾿ αὐτοῦ, Ὕψωσον τώρα τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, καὶ ἰδὲ ἀπὸ τοῦ τόπου ὅπου εἶσαι, πρὸς ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν καὶ ἀνατολήν καὶ δύσιν·15 διότι πᾶσαν τὴν γῆν τὴν ὁποίαν βλέπεις, εἰς σὲ θέλω δώσει αὐτήν καὶ εἰς τὸ σπέρμα σου ἕως αἰῶνος·16 καὶ θέλω καταστήσει τὸ σπέρμα σου ὡς τὴν ἄμμον τῆς γῆς· ὥστε ἐὰν δύναταί τις νὰ ἐξαριθμήσῃ τὴν ἄμμον τῆς γῆς, θέλει ἀριθμηθῆ καὶ τὸ σπέρμα σου.17 Σηκωθεὶς διόδευσον τὴν γῆν εἰς τε τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ εἰς τὸ πλάτος αὐτῆς· διότι εἰς σὲ θέλω δώσει αὐτήν.18 Καὶ ἐσήκωσε τὴν σκηνήν αὑτοῦ ὁ Ἄβραμ, καὶ ἐλθὼν κατῴκησε πλησίον τῶν δρυῶν Μαμβρῆ, αἵτινες εἶναι ἐν Χεβρών, καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ θυσιαστήριον εἰς τὸν Κύριον.

25 Καὶ ἰδού, νομικὸς τις ἐσηκώθη πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί πράξας θέλω κληρονομήσει ζωήν αἰώνιον;26 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί εἶναι γεγραμμένον; πῶς ἀναγινώσκεις;27 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· Θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 28 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτόν· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο κάμνε καὶ θέλεις ζήσει.29 Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος, θέλων νὰ δικαιώσῃ ἑαυτόν, εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς εἶναι ὁ πλησίον μου; 30 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλήμ εἰς Ἱεριχὼ καὶ περιέπεσεν εἰς ληστάς· οἵτινες καὶ γυμνώσαντες αὐτὸν καὶ καταπληγώσαντες, ἀνεχώρησαν ἀφήσαντες αὐτὸν ἡμιθανῆ.31 Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεὺς τις κατέβαινε δι᾿ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐπέρασεν ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος.32 Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, φθάσας εἰς τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἐπέρασεν ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος.33 Σαμαρείτης δὲ τις ὁδοιπορῶν ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦτο, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη,34 καὶ πλησιάσας ἔδεσε τὰς πληγὰς αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, καὶ ἐπιβιβάσας αὐτὸν ἐπὶ τὸ κτῆνος αὑτοῦ, ἔφερεν αὐτὸν εἰς ξενοδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ·35 καὶ τὴν ἐπαύριον, ὅτε ἐξήρχετο, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκεν εἰς τὸν ξενοδόχον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ, τι σὺ δαπανήσῃς περιπλέον, ἐγὼ ὅταν ἐπανέλθω θέλω σοι ἀποδώσει.36 Τίς λοιπὸν ἐκ τῶν τριῶν τούτων σοὶ φαίνεται ὅτι ἔγεινε πλησίον τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς ληστάς; 37 Ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος εἰς αὐτόν· Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε καὶ σύ, κάμνε ὁμοίως.

1 Εἶχε δὲ ἡ Ναομὶ συγγενῆ τινα τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς, ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν ἰσχύϊ, ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ· καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Βοόζ.2 Καὶ εἶπεν ἡ Ῥοὺθ ἡ Μωαβίτις πρὸς τὴν Ναομί, Ἄς ὑπάγω, παρακαλῶ, εἰς τὸν ἀγρὸν διὰ νὰ συνάξω ἀστάχυα κατόπιν οὗτινος εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμούς· καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ὕπαγε, θυγάτηρ μου.3 Καὶ ὑπῆγε καὶ ἐλθοῦσα ἐσταχυολόγει ἐν τῷ ἀγρῷ κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἔτυχεν ἐν μέρει τοῦ ἀγροῦ τοῦ Βοόζ, ὅστις ἦτο ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ Ἐλιμέλεχ. 4 Καὶ ἰδού, ὁ Βοὸζ ἦλθεν ἐκ Βηθλεὲμ καὶ εἶπε πρὸς τοὺς θεριστάς, Κύριος μεθ᾿ ὑμῶν. Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτόν, Κύριος νὰ σὲ εὐλογήσῃ.5 Τότε εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ, τὸν ἐπιστάτην τῶν θεριστῶν, Τίνος εἶναι ἡ νέα αὕτη; 6 Καὶ ὁ ὑπηρέτης ὁ ἐπιστάτης τῶν θεριστῶν ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν, εἶναι ἡ νέα ἡ Μωαβίτις, ἡ ἐπιστρέψασα μετὰ τῆς Ναομὶ ἐκ γῆς Μωάβ·7 καὶ εἶπεν, Ἄς σταχυολογήσω, παρακαλῶ, καὶ ἄς συνάξω τι μεταξὺ τῶν δεματίων κατόπιν τῶν θεριστῶν· καὶ ἦλθε καὶ ἐστάθη ἀπὸ πρωΐας ἕως ταύτης τῆς ὥρας· ὀλίγον μόνον ἀνεπαύθη ἐν τῇ οἰκίᾳ. 8 Καὶ εἶπεν ὁ Βοὸζ πρὸς τὴν Ῥούθ, Δὲν ἀκούεις, θυγάτηρ μου; μή ὑπάγῃς νὰ σταχυολογήσῃς ἐν ἄλλῳ ἀγρῷ, μηδὲ νὰ ἀναχωρήσῃς ἐντεῦθεν, ἀλλὰ μένε ἐνταῦθα μετὰ τῶν κορασίων μου·9 ἄς ἦναι οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἐπὶ τὸν ἀγρὸν ὅπου θερίζουσι, καὶ ὕπαγε κατόπιν αὐτῶν· δὲν προσέταξα ἐγὼ εἰς τοὺς νέους νὰ μή σὲ ἐγγίσωσι; καὶ ὅταν διψήσῃς ὕπαγε εἰς τὰ ἀγγεῖα καὶ πίνε ἀπὸ ὅ, τι ἀντλήσωσιν οἱ νέοι. 10 Ἡ δὲ ἔπεσε κατὰ πρόσωπον καὶ προσεκύνησεν ἕως ἐδάφους καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Πῶς ἐγὼ εὕρηκα χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, ὥστε νὰ λάβῃς πρόνοιαν περὶ ἐμοῦ, ἐνῷ εἶμαι ξένη; 11 Καὶ ὁ Βοὸζ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, Ἀνηγγέλθησαν πρὸς ἐμὲ ἀκριβῶς πάντα ὅσα ἔκαμες εἰς τὴν πενθερὰν σου μετὰ τὸν θάνατον τοῦ ἀνδρὸς σου· καὶ ὅτι ἀφῆκας τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ τὴν γῆν τῆς γεννήσεώς σου, καὶ ἦλθες πρὸς λαόν, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώριζες πρότερον·12 ὁ Κύριος νὰ ἀνταμείψῃ τὸ ἔργον σου, καὶ ὁ μισθὸς σου νὰ ἦναι πλήρης παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ὑπὸ τὰς πτέρυγας τοῦ ὁποίου ἦλθες νὰ σκεπασθῇς.