1 Χείρ Κυρίου εστάθη επ' εμέ· και με εξήγαγεν ο Κύριος διά πνεύματος και με έθεσεν εν μέσω πεδιάδος και αυτή ήτο πλήρης οστέων. 2 Και με έκαμε να διέλθω πλησίον αυτών κύκλω· και ιδού, ήσαν πολλά σφόδρα επί το πρόσωπον της πεδιάδος· και ιδού, ήσαν κατάξηρα. 3 Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, δύνανται τα οστά ταύτα να αναζήσωσι; Και είπα, Κύριε Θεέ, συ εξεύρεις. 4 Και είπε προς εμέ, Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ειπέ προς αυτά, Τα οστά τα ξηρά, ακούσατε τον λόγον του Κυρίου· 5 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τα οστά ταύτα· Ιδού, εγώ θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει· 6 και θέλω βάλει εφ' υμάς νεύρα και αναγάγει σάρκα εφ' υμάς και περισκεπάσει υμάς με δέρμα, και θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. 7 Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και καθώς προεφήτευσα, έγεινεν ήχος, και ιδού, σεισμός, και τα οστά συνήλθον ομού, οστούν μετά του οστού αυτού. 8 Και είδον και ιδού, νεύρα και σάρκες ανεφύησαν επ' αυτά και δέρμα περιεσκέπασεν αυτά επάνω· πνεύμα όμως δεν ήτο εν αυτοίς. 9 Και είπε προς εμέ, προφήτευσον επί το πνεύμα, προφήτευσον, υιέ ανθρώπου, και ειπέ προς το πνεύμα, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ελθέ, πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων και εμφύσησον επί τους πεφονευμένους τούτους και ας αναζήσωσι. 10 Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και το πνεύμα εισήλθεν εις αυτούς και ανέζησαν και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, στράτευμα μέγα σφόδρα. 11 Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, τα οστά ταύτα είναι πας ο οίκος Ισραήλ· ιδού, ούτοι λέγουσι, τα οστά ημών εξηράνθησαν και η ελπίς ημών εχάθη· ημείς ηφανίσθημεν. 12 Διά τούτο προφήτευσον και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, λαέ μου, εγώ ανοίγω τους τάφους σας και θέλω σας αναβιβάσει εκ των τάφων σας, θέλω σας φέρει εις την γην του Ισραήλ. 13 Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν, λαέ μου, ανοίξω τους τάφους σας και σας αναβιβάσω εκ των τάφων σας. 14 Και θέλω δώσει το πνεύμά μου εις εσάς και θέλετε αναζήσει και θέλω σας θέσει εν τη γη υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος ελάλησα και εξετέλεσα, λέγει Κύριος.

1 Κατὰ τὸ ἔτος ἐν  ἀπέθανεν Ὀζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου, καὶ τὸ κράσπεδον αὐτοῦ ἐγέμισε τὸν ναόν.2 Ἄνωθεν αὐτοῦ ἵσταντο Σεραφεὶμ ἀνὰ ἕξ πτέρυγας ἔχοντα ἕκαστον· μὲ τὰς δύο ἐκάλυπτε τὸ πρόσωπον αὑτοῦ καὶ μὲ τὰς δύο ἐκάλυπτε τοὺς πόδας αὑτοῦ καὶ μὲ τὰς δύο ἐπέτα. 3 Καὶ ἔκραζε τὸ ἕν πρὸς τὸ ἄλλο καὶ ἔλεγεν, Ἃγιος, ἅγιος, ἅγιος ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· πᾶσα ἡ γῆ εἶναι πλήρης τῆς δόξης αὐτοῦ. 4 Καὶ οἱ παραστάται τῆς θύρας ἐσείσθησαν ἐκ τῆς φωνῆς τοῦ κράζοντος, καὶ ὁ οἶκος ἐπλήσθη καπνοῦ.5 Τότε εἶπα, Ὦ τάλας ἐγώ· διότι ἐχάθην· ἐπειδή εἶμαι ἄνθρωπος ἀκαθάρτων χειλέων καὶ κατοικῶ ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκαθάρτων χειλέων· ἐπειδή οἱ ὀφθαλμοὶ μου εἶδον τὸν Βασιλέα, τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων. 6 Τότε ἐπέτασε πρὸς ἐμὲ ἕν ἐκ τῶν Σεραφείμ ἔχον ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ ἄνθρακα πυρός, τὸν ὁποῖον ἔλαβε διὰ τῆς λαβίδος ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου.7 Καὶ ἤγγισεν αὐτὸν εἰς τὸ στόμα μου καὶ εἶπεν, Ἰδού, τοῦτο ἤγγισε τὰ χείλη σου· καὶ ἡ ἀνομία σου ἐξηλείφθη καὶ ἡ ἀμαρτία σου ἐκαθαρίσθη. 8 Καὶ ἤκουσα τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου, λέγοντος, Τίνα θέλω ἀποστείλει, καὶ τίς θέλει ὑπάγει διὰ ἡμᾶς; Τότε εἶπα, Ἰδού, ἐγώ, ἀπόστειλόν με.9 Καὶ εἶπεν, Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τοῦτον τὸν λαόν, μὲ τὴν ἀκοήν θέλετε ἀκούσει καὶ δὲν θέλετε ἐννοήσει· καὶ βλέποντες θέλετε ἰδεῖ καὶ δὲν θέλετε καταλάβει·10 ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ ἔγειναν βαρέα τὰ ὦτα αὑτῶν, καὶ ἔκλεισαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν, διὰ νὰ μή βλέπωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν καὶ ἀκούωσι μὲ τὰ ὦτα αὑτῶν καὶ νοήσωσι μὲ τὴν καρδίαν αὑτῶν καὶ ἐπιστρέψωσι καὶ θεραπευθῶσι. 11 Τότε εἶπα, Κύριε, ἕως πότε; Καὶ ἀπεκρίθη, Ἑωσοῦ ἐρημωθῶσιν αἱ πόλεις, ὥστε νὰ μή ὑπάρχῃ κάτοικος, καὶ αἱ οἰκίαι, ὥστε νὰ μή ὑπάρχῃ ἄνθρωπος, καὶ ἡ γῆ νὰ ἐρημωθῇ παντάπασιν·12 καὶ ἀπομακρύνῃ ὁ Κύριος τοὺς ἀνθρώπους, καὶ γείνῃ μεγάλη ἐγκατάλειψις ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς.13 Ἔτι ὅμως θέλει μείνει ἐν αὐτῇ ἕν δέκατον, καὶ αὐτὸ πάλιν θέλει καταφαγωθῆ· καθὼς ἡ τερέβινθος καὶ ἡ δρῦς, τῶν ὁποίων ὁ κορμὸς μένει ἐν αὐταῖς ὅταν κόπτωνται, οὕτω τὸ ἅγιον σπέρμα θέλει εἶσθαι ὁ κορμὸς αὐτῆς.

1 Μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἰδού, θύρα ἀνεῳγμένη ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἡ φωνή ἡ πρώτη, τὴν ὁποίαν ἤκουσα ὡς σάλπιγγος λαλούσης μετ᾿ ἐμοῦ, ἔλεγεν· Ἀνάβα ἐδὼ καὶ θέλω σοι δείξει ὅσα πρέπει νὰ γείνωσι μετὰ ταῦτα. 2 Καὶ εὐθὺς ἦλθον εἰς πνευματικήν ἔκστασιν· καὶ ἰδού, θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τοῦ θρόνου ἦτό τις καθήμενος.3 καὶ ὁ καθήμενος ἦτο ὅμοιος κατὰ τὴν θέαν μὲ λίθον ἴασπιν καὶ σάρδινον· καὶ ἦτο ἴρις κύκλῳ τοῦ θρόνου ὁμοία κατὰ τὴν θέαν μὲ σμάραγδον.4 Καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου ἦσαν θρόνοι εἰκοσιτέσσαρες· καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους εἶδον καθημένους τοὺς εἰκοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους, ἐνδεδυμένους ἱμάτια λευκά, καὶ εἶχον ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν στεφάνους χρυσούς.5 Καὶ ἐκ τοῦ θρόνου ἐξήρχοντο ἀστραπαὶ καὶ βρονταὶ καὶ φωναί· καὶ ἦσαν ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου, αἵτινες εἶναι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ· 6 καὶ ἔμπροσθεν τοῦ θρόνου ἦτο θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοία μὲ κρύσταλλον· καὶ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῶα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.7 Καὶ τὸ ζῶον τὸ πρῶτον ἦτο ὅμοιον μὲ λέοντα, καὶ τὸ δεύτερον ζῶον ὅμοιον μὲ μοσχάριον, καὶ τὸ τρίτον ζῶον εἶχε τὸ πρόσωπον ὡς ἄνθρωπος, καὶ τὸ τέταρτον ζῶον ἦτο ὅμοιον μὲ ἀετὸν πετώμενον. 8 Καὶ τὰ τέσσαρα ζῶα εἶχον ἕκαστον χωριστὰ ἀνὰ ἕξ πτέρυγας κυκλόθεν καὶ ἔσωθεν ἦσαν γέμοντα ὀφθαλμῶν, καὶ δὲν παύουσιν ἡμέραν καὶ νύκτα λέγοντα· Ἃγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ὁ ἦν καὶ ὁ ὤν καὶ ὁ ἐρχόμενος. 9 Καὶ ὅταν προσφέρωσι τὰ ζῶα δόξαν καὶ τιμήν καὶ εὐχαριστίαν εἰς τὸν καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου, εἰς τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων,10 οἱ εἰκοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι θέλουσι πέσει ἐνώπιον τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου, καὶ θέλουσι προσκυνήσει τὸν ζῶντα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ θέλουσι βάλει τοὺς στεφάνους αὑτῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου, λέγοντες· 11 Ἄξιος εἶσαι, Κύριε, νὰ λάβῃς τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δύναμιν, διότι σὺ ἔκτισας τὰ πάντα, καὶ διὰ τὸ θέλημά σου ὑπάρχουσι καὶ ἐκτίσθησαν.

1 Οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραήλ ἔκαμον παράβασιν εἰς τὸ ἀνάθεμα· διότι Ἀχάν, ὁ υἱὸς τοῦ Χαρμί, υἱοῦ τοῦ Ζαβδί, υἱοῦ τοῦ Ζερά, ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου κατὰ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. 2 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς ἀνθρώπους ἐκ τῆς Ἰεριχώ εἰς Γαί, τὴν πλησίον τῆς Βαὶθ-αὐέν, πρὸς τὸ ἀνατολικὸν μέρος τῆς Βαιθήλ· καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς λέγων, Ἀνάβητε καὶ κατασκοπεύσατε τὴν γῆν. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβησαν καὶ κατεσκόπευσαν τὴν Γαί.3 Καὶ ἐπιστρέψαντες πρὸς τὸν Ἰησοῦν εἶπαν πρὸς αὐτόν, Ἄς μή ἀναβῇ πᾶς ὁ λαός, ἀλλ᾿ ὡς δύο ἤ τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες ἄς ἀναβῶσι καὶ ἄς πατάξωσι τὴν Γαί· μή βάλῃς πάντα τὸν λαὸν εἰς κόπον φέρων αὐτὸν ἕως ἐκεῖ· διότι εἶναι ὀλίγοι.4 Καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖ ἐκ τοῦ λαοῦ ὡς τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες· καὶ ἔφυγον ἀπὸ προσώπου τῶν ἀνδρῶν τῆς Γαί. 5 Καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Γαὶ ἐπάταξαν ἐξ αὐτῶν ἕως τριάκοντα ἕξ ἄνδρας· καὶ κατεδίωξαν αὐτοὺς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῆς πύλης ἕως Σιβαρείμ, καὶ ἐπάταξαν αὐτοὺς εἰς τὸ κατωφερές· διὰ τὸ ὁποῖον αἱ καρδίαι τοῦ λαοῦ διελύθησαν, καὶ ἔγειναν ὡς ὕδωρ.6 Καὶ διέρρηξεν ὁ Ἰησοῦς τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ ἔπεσε κατὰ γῆς ἐπὶ πρόσωπον αὑτοῦ, ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ τοῦ Κυρίου ἕως ἑσπέρας, αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἐπέθεσαν χῶμα ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν. 7 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Ἄ! Δέσποτα Κύριε, διὰ τί διεβίβασας τὸν λαὸν τοῦτον διὰ τοῦ Ἰορδάνου, διὰ νὰ μᾶς παραδώσῃς εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ἀμορραίων, ὥστε νὰ ἀφανίσωσιν ἡμᾶς; εἴθε νὰ εὐχαριστούμεθα καθήμενοι πέραν τοῦ Ἰορδάνου!8 Ὦ Κύριε, τί νὰ εἴπω, ἀφοῦ ὁ Ἰσραήλ ἔστρεψε τὰ νῶτα ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτοῦ;9 καὶ ἀκούσαντες οἱ Χαναναῖοι καὶ πάντες οἱ κάτοικοι τῆς γῆς, θέλουσι περικυκλώσει ἡμᾶς καὶ ἐξαλείψει τὸ ὄνομα ἡμῶν ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ τί θέλεις κάμει περὶ τοῦ ὀνόματός σου τοῦ μεγάλου; 10 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Σηκώθητι· διὰ τί ἔπεσες οὕτως ἐπὶ τὸ πρόσωπόν σου;11 ἡμάρτησεν ὁ Ἰσραήλ, καὶ μάλιστα παρέβησαν τὴν διαθήκην μου, τὴν ὁποίαν προσέταξα αὐτούς· καὶ ἔτι ἔλαβον ἀπὸ τοῦ ἀναθέματος καὶ ἔτι ἔκλεψαν καὶ ἔτι ἐψεύσθησαν καὶ ἔτι ἔβαλον αὐτὸ εἰς τὰ σκεύη αὑτῶν·12 διὰ τοῦτο δέν θέλουσι δυνηθῆ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ νὰ σταθῶσιν ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτῶν, ἀλλὰ θέλουσι στρέψει τὰ νῶτα ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν αὑτῶν, διότι ἔγειναν ἀνάθεμα· οὐδὲ θέλω εἶσθαι πλέον μὲ σᾶς, ἐὰν δέν ἐξαλείψητε τὸ ἀνάθεμα ἐκ μέσου σας·13 σηκωθεὶς ἁγίασον τὸν λαὸν καὶ εἰπέ, Ἁγιάσθητε διὰ τὴν αὔριον· διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἀνάθεμα εἶναι ἐν τῷ μέσῳ σου, Ἰσραήλ· δέν δύνασαι νὰ σταθῇς ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου, ἑωσοῦ ἀφαιρέσητε τὸ ἀνάθεμα ἐκ μέσου σας·14 προσέλθετε λοιπὸν τὸ πρωΐ κατὰ τὰς φυλὰς σας· καὶ ἡ φυλή, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατὰ συγγενείας· καὶ ἡ συγγένεια, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατ᾿ οἰκογενείας· καὶ ἡ οἰκογένεια, τὴν ὁποίαν πιάσῃ ὁ Κύριος, θέλει προσέλθει κατὰ ἄνδρας·15 καὶ ὅστις πιασθῇ ἔχων τὸ ἀνάθεμα, θέλει κατακαυθῆ ἐν πυρί, αὐτὸς καὶ πάντα ὅσα ἔχει· διότι παρέβη τὴν διαθήκην τοῦ Κυρίου καὶ διότι ἔπραξεν ἀνομίαν ἐν τῷ Ἰσραήλ.