1[Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος νὰ σοῦ ὑπακούσῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως! τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰακὼβ νὰ σὲ ὑπερασπίσῃ. 2Νὰ σοὶ ἐξαποστείλῃ βοήθειαν ἐκ τοῦ ἁγιαστηρίου καὶ ἐκ τῆς Σιὼν νὰ σὲ ὑποστηρίξῃ. 3Νὰ ἐνθυμηθῇ πάσας τὰς προσφορὰς σου καὶ νὰ προσδεχθῇ τὸ ὁλοκαύτωμά σου. Διάψαλμα. 4Νὰ σοὶ δώσῃ κατὰ τὴν καρδίαν σου καὶ νὰ ἐκπληρώσῃ πᾶσαν βουλήν σου. 5Εἰς τὴν σωτηρίαν σου θέλομεν χαρῆ· καὶ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν ὑψώσει τὰς σημαίας· ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ πάντα τὰ αἰτήματά σου. 6Τώρα ἐγνώρισα ὅτι ἔσωσεν ὁ Κύριος τὸν χριστὸν αὑτοῦ· θέλει εἰσακούσει αὐτοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς ἁγιότητος αὑτοῦ· ἡ σωτηρία τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ γίνεται ἐν δυνάμει. 7Οἱ μὲν εἰς ἁμάξας, οἱ δὲ εἰς ἵππους, ἀλλ᾿ ἡμεῖς εἰς τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν θέλομεν καυχᾶσθαι· 8 οὗτοι συνεκάμφθησαν καὶ ἔπεσον· ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν. 9 Κύριε, σῶσον τὸν βασιλέα· καὶ εἰσάκουσον ἡμῶν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν σὲ ἐπικαλεσθῶμεν.

1 Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ὅτι ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν ἀστήρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ κλειδίον τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου.2 Καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου μεγάλης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀήρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος.3 Καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὰς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς·4 καὶ ἐρρέθη πρὸς αὐτὰς νὰ μή βλάψωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς μηδὲ κανὲν χλωρὸν μηδὲ κανὲν δένδρον, εἰμή τοὺς ἀνθρώπους μόνους, οἵτινες δὲν ἔχουσι τὴν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὑτῶν.5 Καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὰς νὰ μή θανατώσωσιν αὐτούς, ἀλλὰ νὰ βασανισθῶσι πέντε μῆνας· καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ἦτο ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν κτυπήσῃ ἄνθρωπον.6 Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλουσι ζητήσει οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ δὲν θέλουσιν εὑρεῖ αὐτόν, καὶ θέλουσιν ἐπιθυμήσει νὰ ἀποθάνωσι, καὶ ὁ θάνατος θέλει φύγει ἀπ᾿ αὐτῶν. 7 Καὶ αἱ μορφαὶ τῶν ἀκρίδων ἦσαν ὅμοιαι μὲ ἵππους ἡτοιμασμένους εἰς πόλεμον, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ἦσαν ὡς στέφανοι ὅμοιοι μὲ χρυσόν, καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων.8 Καὶ εἶχον τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ἦσαν ὡς λεόντων,9 καὶ εἶχον θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς, καὶ ἡ φωνή τῶν πτερύγων αὐτῶν ἦτο ὡς φωνή ἁμαξῶν ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον.10 Καὶ εἶχον οὐρὰς ὁμοίας μὲ σκορπίους καὶ ἦσαν κέντρα εἰς τὰς οὐρὰς αὐτῶν, καὶ ἡ ἐξουσία αὐτῶν ἦτο νὰ βλάψωσι τοὺς ἀνθρώπους πέντε μῆνας.11 Καὶ εἶχον ἐφ᾿ ἑαυτῶν βασιλέα τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου, ὅστις Ἑβραϊστὶ ὀνομάζεται Ἀβαδδών, καὶ εἰς τὴν Ἑλληνικήν ἔχει ὄνομα Ἀπολλύων. 12 Ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν· ἰδού, ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ ταῦτα. 13 Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα μίαν φωνήν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,14 λέγουσαν πρὸς τὸν ἕκτον ἄγγελον, ὅστις εἶχε τὴν σάλπιγγα· Λύσον τοὺς τέσσαρας ἀγγέλους τοὺς δεδεμένους εἰς τὸν μέγαν ποταμὸν Εὐφράτην.15 Καὶ ἐλύθησαν οἱ τέσσαρες ἄγγελοι, οἱ ἡτοιμασμένοι εἰς τὴν ὥραν καὶ ἡμέραν καὶ μῆνα καὶ ἐνιαυτόν, διὰ νὰ θανατώσωσι τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων.16 Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατευμάτων τοῦ ἱππικοῦ ἦτο δύο μυριάδες μυριάδων· καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν.17 Καὶ οὕτως εἶδον τοὺς ἵππους ἐν τῇ ὀράσει καὶ τοὺς καθημένους ἐπ᾿ αὐτῶν, ὅτι εἶχον θώρακας πυρίνους καὶ ὑακινθίνους καὶ θειώδεις· καὶ αἱ κεφαλαὶ τῶν ἵππων ἦσαν ὡς κεφαλαὶ λεόντων, καὶ ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν ἐξήρχετο πῦρ καὶ καπνὸς καὶ θεῖον.18 Ὑπὸ τῶν τριῶν τούτων ἐθανατώθησαν τὸ τρίτον τῶν ἀνθρώπων· ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ καὶ ἐκ τοῦ θείου τοῦ ἐξερχομένου ἐκ τῶν στομάτων αὐτῶν.19 Διότι αἱ ἐξουσίαι αὐτῶν εἶναι ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, ἐπειδή αἱ οὐραὶ αὐτῶν εἶναι ὅμοιαι μὲ ὄφεις, ἔχουσαι κεφαλάς, καὶ μὲ αὐτὰς βλάπτουσι. 20 Καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἵτινες δὲν ἐθανατώθησαν μὲ τὰς πληγὰς ταύτας, οὔτε μετενόησαν ἀπὸ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὑτῶν, ὥστε νὰ μή προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσὰ καὶ τὰ ἀργυρὰ καὶ τὰ χάλκινα καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, τὰ ὁποῖα οὔτε νὰ βλέπωσι δύνανται οὔτε νὰ ἀκούωσιν οὔτε νὰ περιπατῶσι,21 καὶ δὲν μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὑτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὑτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὑτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλοπῶν αὑτῶν.

1 Καὶ ὑπῆγεν ὁ Ῥοβοὰμ εἰς Συχέμ· διότι εἰς Συχὲμ ἤρχετο πᾶς ὁ Ἰσραήλ διὰ νὰ κάμῃ αὐτὸν βασιλέα.2 Καὶ ὡς ἤκουσε τοῦτο Ἱεροβοὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Ναβάτ, ὅστις ἦτο ἔτι ἐν Αἰγύπτῳ, ὅπου εἶχε φύγει ἀπὸ προσώπου τοῦ βασιλέως Σολομῶντος, ἔμεινεν ἔτι ὁ Ἱεροβοὰμ ἐν Αἰγύπτῳ·3 ἀπέστειλαν ὅμως καὶ ἐκάλεσαν αὐτόν. Τότε ἦλθον ὁ Ἱεροβοὰμ καὶ πᾶσα ἡ συναγωγή τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐλάλησαν πρὸς τὸν Ῥοβοάμ, λέγοντες,4 Ὁ πατήρ σου ἐσκλήρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν· τώρα λοιπὸν τὴν δουλείαν τὴν σκληρὰν τοῦ πατρὸς σου καὶ τὸν ζυγὸν αὐτοῦ τὸν βαρύν, τὸν ὁποῖον ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐλάφρωσον σύ, καὶ θέλομεν σὲ δουλεύει. 5 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἀναχωρήσατε ἕως τρεῖς ἡμέρας· ἔπειτα ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμέ. Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ λαός.6 Καὶ συνεβουλεύθη ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ τοὺς πρεσβυτέρους, οἵτινες παρίσταντο ἐνώπιον Σολομῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἔτι ζῶντος, λέγων, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶ πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;7 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν, λέγοντες, Ἐὰν σήμερον γείνῃς δοῦλος εἰς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ δουλεύσῃς αὐτοὺς καὶ ἀποκριθῇς πρὸς αὐτοὺς καὶ λαλήσῃς ἀγαθοὺς λόγους πρὸς αὐτούς, τότε θέλουσιν εἶσθαι δοῦλοί σου διὰ παντός. 8 Ἀπέρριψεν ὅμως τὴν συμβουλήν τῶν πρεσβυτέρων, τὴν ὁποίαν ἔδωκαν εἰς αὐτόν, καὶ συνεβουλεύθη τοὺς νέους, τοὺς συνανατραφέντας μετ᾿ αὐτοῦ τούς παρισταμένους ἐνώπιον αὐτοῦ.9 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶμεν πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον, ὅστις ἐλάλησε πρὸς ἐμέ, λέγων, Ἐλάφρωσον τὸν ζυγόν, τὸν ὁποῖον ὁ πατήρ σου ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς;10 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν οἱ νέοι, οἱ συνανατραφέντες μετ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες, οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον, ὅστις ἐλάλησε πρὸς σέ, λέγων, Ὁ πατήρ σου ἐβάρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν, ἀλλὰ σὺ ἐλάφρωσον αὐτὸν εἰς ἡμᾶς· οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτούς· Ὁ μικρὸς μου δάκτυλος θέλει εἶσθαι παχύτερος τῆς ὀσφύος τοῦ πατρὸς μου·11 τώρα λοιπόν, ὁ μὲν πατήρ μου ἐπεφόρτισεν εἰς ἐσᾶς ζυγὸν βαρύν, ἐγὼ δὲ θέλω κάμει βαρύτερον τὸν ζυγὸν σας· ὁ πατήρ μου σᾶς ἐπαίδευσε μὲ μάστιγας, ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω σᾶς παιδεύσει μὲ σκορπίους.

1 Και ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγίδα τὴν ἑβδόμην, ἔγεινε σιωπή ἐν τῷ οὐρανῷ, ἕως ἡμίσειαν ὥραν.2 Καὶ εἶδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους, οἵτινες ἵσταντο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐδόθησαν εἰς αὐτοὺς ἑπτὰ σάλπιγγες. 3 Καὶ ἦλθεν ἄλλος ἄγγελος καὶ ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, κρατῶν θυμιατήριον χρυσοῦν, καὶ ἐδόθησαν εἰς αὐτὸν θυμιάματα πολλά, διὰ νὰ προσφέρῃ μὲ τὰς προσευχὰς πάντων τῶν ἁγίων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου.4 Καὶ ἀνέβη ὁ καπνὸς τῶν θυμιαμάτων μὲ τὰς προσευχὰς πάντων τῶν ἁγίων ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.5 Καὶ ἔλαβεν ὁ ἄγγελος τὸ θυμιατήριον καὶ ἐγέμισεν αὐτὸ ἐκ τοῦ πυρὸς τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἔγειναν φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ ἀστραπαὶ καὶ σεισμός. 6 Καὶ οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι, οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ σάλπιγγας, ἡτοίμασαν ἑαυτοὺς διὰ νὰ σαλπίσωσι. 7 Καὶ ὁ πρῶτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔγεινε χάλαζα καὶ πῦρ μεμιγμένα μὲ αἷμα, καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὴν γῆν· καὶ τὸ τρίτον τῶν δένδρων κατεκάη καὶ πᾶς χλωρὸς χόρτος κατεκάη. 8 Καὶ ὁ δεύτερος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ὡς ὄρος μέγα καιόμενον μὲ πῦρ ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ τὸ τρίτον τῆς θαλάσσης ἔγεινεν αἷμα,9 καὶ ἀπέθανε τὸ τρίτον τῶν ἐμψύχων κτισμάτων τῶν ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ τὸ τρίτον τῶν πλοίων διεφθάρη. 10 Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστήρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν, καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων·11 καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται Ἄψινθος· καὶ ἔγεινε τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων ἄψινθος, καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, διότι ἐπικράνθησαν. 12 Καὶ ὁ τέταρτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἐκτυπήθη τὸ τρίτον τοῦ ἡλίου καὶ τὸ τρίτον τῆς σελήνης καὶ τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων, διὰ νὰ σκοτισθῇ τὸ τρίτον αὐτῶν, καὶ ἡ ἡμέρα νὰ χάσῃ τὸ τρίτον τοῦ φωτισμοῦ αὑτῆς, καὶ ἡ νὺξ ὁμοίως. 13 Καὶ εἶδον καὶ ἤκουσα ἕνα ἄγγελον πετώμενον εἰς τὸ μεσουράνημα, ὅστις ἔλεγε μετὰ φωνῆς μεγάλης· Οὐαί, οὐαί, οὐαὶ εἰς τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰς λοιπὰς φωνὰς τῆς σάλπιγγος τῶν τριῶν ἀγγέλων τῶν μελλόντων νὰ σαλπίσωσι.

1 Ἦλθον δὲ οἱ Ζιφαῖοι πρὸς τὸν Σαοὺλ εἰς Γαβαά, λέγοντες, Δὲν κρύπτεται ὁ Δαβὶδ ἐν τῷ βουνῷ Ἐχελὰ ἀπέναντι Γεσιμών;2 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Σαοὺλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ἔρημον Ζίφ, ἔχων μεθ᾿ ἑαυτοῦ τρεῖς χιλιάδας ἀνδρῶν ἐκλεκτῶν ἐκ τοῦ Ἰσραήλ, διὰ νὰ ζητῇ τὸν Δαβὶδ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ζίφ.3 Καὶ ἐστρατοπέδευσεν ὁ Σαοὺλ ἐπὶ τοῦ βουνοῦ Ἐχελά, τοῦ ἀπέναντι Γεσιμών, πλησίον τῆς ὁδοῦ. Ὁ δὲ Δαβὶδ ἐκάθητο ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ εἶδεν ὅτι ὁ Σαοὺλ ἤρχετο κατόπιν αὐτοῦ εἰς τὴν ἔρημον.4 Ὅθεν ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ κατασκόπους καὶ ἔμαθεν ὅτι ὁ Σαοὺλ ἦλθε τῳόντι.5 Καὶ σηκωθεὶς ὁ Δαβὶδ ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ὁ Σαοὺλ εἶχε στρατοπεδεύσει· καὶ παρετήρησεν ὁ Δαβὶδ τὸν τόπον ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Σαούλ, καὶ Ἀβενήρ ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, ὁ ἀρχιστράτηγος αὐτοῦ· ἐκοιμᾶτο δὲ ὁ Σαοὺλ ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καὶ ὁ λαὸς ἦτο ἐστρατοπεδευμένος κύκλῳ αὐτοῦ. 6 Τότε ἐλάλησεν ὁ Δαβὶδ καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἀχιμέλεχ τὸν Χετταῖον καὶ πρὸς τὸν Ἀβισαὶ τὸν υἱὸν τῆς Σερουΐας, ἀδελφὸν τοῦ Ἰωάβ, λέγων, Τίς θέλει καταβῆ μετ᾿ ἐμοῦ πρὸς τὸν Σαοὺλ εἰς τὸ στρατόπεδον; Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβισαί, Ἐγὼ θέλω καταβῆ μετὰ σοῦ.7 Ἦλθον λοιπὸν ὁ Δαβὶδ καὶ ὁ Ἀβισαὶ διὰ νυκτὸς πρὸς τὸν λαόν· καὶ ἰδού, ὁ Σαούλ ἔκειτο κοιμώμενος ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καὶ τὸ δόρυ αὐτοῦ ἐμπεπηγμένον εἰς τὴν γῆν πρὸς τὴν κεφαλήν αὐτοῦ· ὁ δὲ Ἀβενήρ καὶ ὁ λαὸς ἐκοιμῶντο κύκλῳ αὐτοῦ.8 Τότε εἶπεν ὁ Ἀβισαὶ πρὸς τὸν Δαβίδ, Ὁ Θεὸς ἀπέκλεισε σήμερον εἰς τὴν χεῖρά σου τὸν ἐχθρὸν σου· τώρα λοιπὸν ἄς πατάξω αὐτὸν διὰ τοῦ δόρατος ἕως τῆς γῆς διὰ μιᾶς· καὶ δὲν θέλω δευτερώσει ἐπ᾿ αὐτόν. 9 Ἀλλ᾿ ὁ Δαβὶδ εἶπε πρὸς τὸν Ἀβισαί, Μή θανατώσῃς αὐτόν· διότι τίς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ τὸν κεχρισμένον τοῦ Κυρίου θέλει εἶσθαι ἀθῷος;10 Εἶπε μάλιστα ὁ Δαβίδ, Ζῇ Κύριος, ὁ Κύριος θέλει πατάξει αὐτόν· ἤ ἡ ἡμέρα αὐτοῦ θέλει ἐλθεῖ, καὶ θέλει ἀποθάνει· θέλει καταβῆ εἰς πόλεμον καὶ θανατωθῆ·11 μή γένοιτο εἰς ἐμὲ παρὰ Κυρίου, νὰ ἐπιβάλω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ τὸν κεχρισμένον τοῦ Κυρίου· λάβε ὅμως τώρα, παρακαλῶ, τὸ δόρυ τὸ πρὸς τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ τὸ ἀγγεῖον τοῦ ὕδατος, καὶ ἄς ἀναχωρήσωμεν.12 Ἔλαβε λοιπὸν ὁ Δαβὶδ τὸ δόρυ καὶ τὸ ἀγγεῖον τοῦ ὕδατος ἀπὸ πλησίον τῆς κεφαλῆς τοῦ Σαούλ· καὶ ἀνεχώρησαν, καὶ οὐδεὶς εἶδε καὶ οὐδεὶς ἐνόησε καὶ οὐδεὶς ἐξύπνησε· διότι πάντες ἐκοιμῶντο, ἐπειδή βαθὺς ὕπνος παρὰ Κυρίου ἔπεσεν ἐπ᾿ αὐτούς.