1 Ἐπλησίαζε δὲ ἡ ἐορτή τῶν ἀζύμων, λεγομένη Πάσχα.2 Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς νὰ θανατώσωσιν αὐτὸν διότι ἐφοβοῦντο τὸν λαόν.3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ Σατανᾶς εἰς τὸν Ἰούδαν τὸν ἐπονομαζόμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα,4 καὶ ὑπῆγε καὶ συνελάλησε μετὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν στρατηγῶν τὸ πῶς νὰ παραδώσῃ αὐτὸν εἰς αὐτούς.5 Καὶ ἐχάρησαν καὶ συνεφώνησαν νὰ δώσωσιν εἰς αὐτὸν ἀργύριον·6 καὶ ἔδωκεν ὑπόσχεσιν καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν νὰ παραδώσῃ αὐτὸν εἰς αὐτοὺς χωρὶς θορύβου. 7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, καθ᾿ ἥν ἔπρεπε νὰ θυσιάσωσι τὸ πάσχα,8 καὶ ἀπέστειλε τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, εἰπών· Ὑπάγετε καὶ ἑτοιμάσατε εἰς ἡμᾶς τὸ πάσχα, διὰ νὰ φάγωμεν.9 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ποῦ θέλεις νὰ ἑτοιμάσωμεν;10 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἰδού, ὅταν εἰσέλθητε εἰς τὴν πόλιν, θέλει σᾶς συναπαντήσει ἄνθρωπος βαστάζων σταμνίον ὕδατος· ἀκολουθήσατε αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν ὅπου εἰσέρχεται.11 Καὶ θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν οἰκοδεσπότην τῆς οἰκίας· Ὁ Διδάσκαλος σοὶ λέγει, Ποῦ εἶναι τὸ κατάλυμα, ὅπου θέλω φάγει τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου;12 καὶ ἐκεῖνος θέλει σᾶς δείξει ἀνώγεον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε.13 Ἀφοῦ δὲ ὑπῆγον, εὗρον καθὼς εἶπε πρὸς αὐτούς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.

La giustizia di Dio, Seconda lettera di Pietro Cap 2, 4 9 Theodore Karaiskos ITALIAN

22 Καὶ εὐθὺς ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ νὰ ἐμβῶσιν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ ὑπάγωσι πρὸ αὐτοῦ εἰς τὸ πέραν, ἑωσοῦ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.23 Καὶ ἀφοῦ ἀπέλυσε τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν διὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἦτο μόνος ἐκεῖ.24 Τὸ δὲ πλοῖον ἦτο ἤδη ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· διότι ἦτο ἐναντίος ὁ ἄνεμος.25 Ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ὑπῆγε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.26 Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμα εἶναι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν.27 Εὐθὺς δὲ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγὼ εἶμαι· μή φοβεῖσθε.

1 Καὶ ἐξηγέρθη ὁ Ἰησοῦς πρωΐ· καὶ ἀνεχώρησαν ἐκ Σιττεὶμ καὶ ἦλθον ἕως τοῦ Ἰορδάνου, αὐτὸς καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, καὶ διενυκτέρευσαν ἐκεῖ πρὶν διαβῶσι.2 μετὰ δὲ τρεῖς ἡμέρας ἐπέρασαν διὰ μέσον τοῦ στρατοπέδου οἱ ἄρχοντες,3 καὶ προσέταξαν τὸν λαόν, λέγοντες, Ὅταν ἴδητε τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας καὶ τοὺς ἱερεῖς τοὺς Λευΐτας βαστάζοντας αὐτήν, τότε σεῖς θέλετε κινηθῆ ἀπὸ τῶν τόπων σας καὶ ὑπάγει ὀπίσω αὐτῆς·4 πλήν ἄς ἦναι διάστημα μεταξὺ ὑμῶν καὶ ἐκείνης, ἕως δύο χιλιάδων πηχῶν κατὰ τὸ μέτρον, μή πλησιάσητε εἰς αὐτήν, διὰ νὰ γνωρίζητε τὴν ὁδὸν τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ βαδίζητε· διότι δὲν ἐπεράσατε τὴν ὁδὸν ταύτην χθὲς καὶ προχθές.5 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν λαόν, Καθαρίσθητε, διότι αὔριον θέλει κάμει ὁ Κύριος ἐν μέσῳ ὑμῶν θαυμάσια. 6 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς ἱερεῖς λέγων, Σήκωσατε τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης καὶ προπορεύεσθε ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ. Καὶ ἐσήκωσαν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης καὶ ἐπορεύοντο ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ. 7 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἀρχίζω νὰ σὲ μεγαλύνω ἐνώπιον παντὸς τοῦ Ἰσραήλ· διὰ νὰ γνωρίσωσιν ὅτι, καθὼς ἤμην μετὰ τοῦ Μωϋσέως, θέλω εἶσθαι καὶ μετὰ σοῦ·8 σὺ λοιπὸν πρόσταξον τοὺς ἱερεῖς τοὺς βαστάζοντας τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης, λέγων, Ὅταν φθάσητε εἰς τὸ χεῖλος τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου, θέλετε σταθῆ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ. 9 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, Προσέλθετε ἐνταῦθα καὶ ἀκούσατε τοὺς λόγους Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας.10 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς, Ἐκ τούτου θέλετε γνωρίσει, ὅτι ὁ Θεὸς ὁ ζῶν εἶναι ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, καὶ ὅτι κατὰ κράτος θέλει ἐξολοθρεύσει ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σας τοὺς Χαναναίους καὶ τοὺς Χετταίους καὶ τοὺς Εὐαίους καὶ τοὺς Φερεζαίους καὶ τοὺς Γεργεσαίους καὶ τοὺς Ἀμορραίους καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους·11 ἰδού, ἡ κιβωτὸς τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου πάσης τῆς γῆς προβαίνει ἔμπροσθέν σας εἰς τὸν Ἰορδάνην·12 καὶ τώρα ἐκλέξατε εἰς ἑαυτοὺς δώδεκα ἄνδρας ἀπὸ τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, ἀνὰ ἕνα ἄνδρα κατὰ φυλήν·13 καὶ καθὼς τὰ ἴχνη τῶν ποδῶν τῶν ἱερέων, τῶν βασταζόντων τὴν κιβωτὸν τοῦ Κυρίου, τοῦ Κυρίου πάσης τῆς γῆς, πατήσωσιν ἐν τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου, τὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου θέλουσι διακοπῆ, τὰ ὕδατα τὰ καταβαίνοντα ἄνωθεν, καὶ θέλουσι σταθῆ εἰς σωρὸν ἕνα. 14 Καὶ καθὼς ἐσηκώθη ὁ λαὸς ἐκ τῶν σκηνῶν αὑτῶν, διὰ νὰ διαβῶσι τὸν Ἰορδάνην, καὶ οἱ ἱερεῖς οἱ βαστάζοντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ,15 καὶ καθὼς ἦλθον οἱ βαστάζοντες τὴν κιβωτὸν ἕως τοῦ Ἰορδάνου, καὶ οἱ πόδες τῶν ἱερέων τῶν βασταζόντων τὴν κιβωτὸν ἐβράχησαν κατὰ τὸ χεῖλος τοῦ ὕδατος, διότι ὁ Ἰορδάνης πλημμυρεῖ καθ᾿ ὅλας τὰς ὄχθας αὑτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας τοῦ θερισμοῦ,16 ἐστάθησαν τὰ ὕδατα τὰ καταβαίνοντα ἄνωθεν καὶ ὑψώθησαν εἰς ἕνα σωρὸν πολὺ μακράν, ἀπὸ τῆς πόλεως Ἀδάμ, ἥτις εἶναι εἰς τὰ πλάγια τῆς Ζαρετάν· τὰ δὲ καταβαίνοντα κάτω πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς πεδιάδος, τὴν ἁλμυρὰν θάλασσαν, ἀποκοπέντα ἐξέλιπον· καὶ ὁ λαὸς ἐπέρασε κατέναντι τῆς Ἱεριχώ.17 Καὶ οἱ ἱερεῖς, οἱ βαστάζοντες τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης τοῦ Κυρίου, ἵσταντο στερεοὶ ἐπὶ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τοῦ Ἰορδάνου· καὶ πάντες οἱ Ἰσραηλῖται διέβαινον διὰ ξηρᾶς, ἑωσοῦ ἐτελείωσε πᾶς ὁ λαὸς διαβαίνων τὸν Ἰορδάνην.

1 Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἐκ Ῥαμαθαΐμ-σοφίμ, ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐλκανά, υἱὸς τοῦ Ἰεροάμ, υἱοῦ Ἐλιού, υἱοῦ Θοού, υἱοῦ Σούφ, Ἐφραθαῖος.2 Καὶ εἶχεν οὗτος δύο γυναῖκας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ἄννα, καὶ τὸ ὄνομα τῆς δευτέρας Φενίννα· ἡ μὲν Φενίννα εἶχε τέκνα, ἡ δὲ Ἄννα δὲν εἶχε τέκνα. 3 Ἀνέβαινε δὲ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἐκ τῆς πόλεως αὑτοῦ κατ᾿ ἔτος, διὰ νὰ προσκυνήσῃ καὶ νὰ προσφέρῃ θυσίαν πρὸς τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων ἐν Σηλώ. Καὶ ἦσαν ἐκεῖ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἠλεί, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.4 Ἔφθασε δὲ ἡ ἡμέρα, καθ᾿ ἥν ἐθυσίασεν ὁ Ἐλκανὰ καὶ ἔδωκε μερίδας εἰς τὴν Φενίνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς αὐτῆς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῆς.5 εἰς δὲ τὴν Ἄνναν ἔδωκε διπλασίαν μερίδα· διότι ἠγάπα τὴν Ἄνναν· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.6 Καὶ ἡ ἀντίζηλος αὐτῆς παρώξυνεν αὐτήν σφόδρα, ὥστε νὰ κάμνῃ αὐτήν νὰ ἀδημονῇ, ὅτι ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.7 Καὶ οὕτως ἔκαμνε κατ᾿ ἔτος· ὁσάκις ἀνέβαινεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, οὕτω παρώξυνεν αὐτήν· καὶ ἐκείνη ἔκλαιε καὶ δὲν ἔτρωγεν.8 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Ἄννα, διὰ τί κλαίεις; καὶ διὰ τί δὲν τρώγεις; καὶ διὰ τί ἡ καρδία σου εἶναι τεθλιμμένη; δὲν εἶμαι ἐγὼ εἰς σὲ καλήτερος παρὰ δέκα υἱοὺς; 9 Καὶ ἐσηκώθη ἡ Ἄννα, ἀφοῦ ἔφαγον ἐν Σηλὼ καὶ ἀφοῦ ἔπιον· ὁ δὲ Ἠλεὶ ὁ ἱερεὺς ἐκάθητο ἐπὶ καθέδρας, πλησίον τοῦ παραστάτου τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου.10 Καὶ αὐτή ἦτο καταπικραμένη τὴν ψυχήν καὶ προσηύχετο εἰς τὸν Κύριον, κλαίουσα καθ᾿ ὑπερβολήν.11 Καὶ ηὐχήθη εὐχήν, λέγουσα, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐὰν ἐπιβλέψῃς τῳόντι εἰς τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης σου καὶ μὲ ἐνθυμηθῇς καὶ δὲν λησμονήσῃς τὴν δούλην σου, ἀλλὰ δώσῃς εἰς τὴν δούλην σου τέκνον ἀρσενικόν, τότε θέλω δώσει αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ξυράφιον δὲν θέλει ἀναβῆ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ. 12 Ἐνῷ δὲ αὐτή ἐξηκολούθει προσευχομένη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ἠλεὶ παρετήρει τὸ στόμα αὐτῆς.13 Πλήν ἡ Ἄννα αὐτή ἐλάλει ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς· μόνον τὰ χείλη αὐτῆς ἐκινοῦντο, ἀλλ᾿ ἡ φωνή αὐτῆς δὲν ἠκούετο· ὅθεν ὁ Ἠλεὶ ἐνόμισεν ὅτι ἦτο μεθυσμένη.14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἠλεί, Ἕως πότε θέλεις εἶσθαι μεθύουσα; ἀπόβαλε τὸν οἶνόν σου ἀπὸ σοῦ. 15 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Ἄννα καὶ εἶπεν, Οὐχί, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι γυνή κατατεθλιμμένη τὴν ψυχήν· οὔτε οἶνον οὔτε σίκερα δὲν ἔπιον, ἀλλ᾿ ἐξέχεα τὴν ψυχήν μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου·16 μή ὑπολάβῃς τὴν δούλην σου ὡς ἀχρείαν γυναῖκα· διότι ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ πόνου μου καὶ τῆς θλίψεώς μου ἐλάλησα ἕως τώρα. 17 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ὕπαγε εἰς εἰρήνην· καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ἄς σοὶ δώσῃ τὴν αἴτησίν σου, τὴν ὁποίαν •τησας παρ᾿ αὐτοῦ.18 Ἡ δὲ εἶπεν, Εἴθε ἡ δούλη σου νὰ εὕρῃ χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου. Τότε ἀπῆλθεν ἡ γυνή εἰς τὴν ὁδὸν αὑτῆς καὶ ἔφαγε, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς δὲν ἦτο πλέον σκυθρωπόν. 19 Καὶ τὸ πρωΐ ἐσηκώθησαν ἐνωρίς, καὶ προσκυνήσαντες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεψαν καὶ ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν αὑτῶν εἰς Ῥαμάθ. Καὶ ὁ Ἐλκανὰ ἐγνώρισεν Ἄνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ ὁ Κύριος ἐνεθυμήθη αὐτήν.20 Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἀφότου ἡ Ἄννα συνέλαβεν, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμουήλ, Διότι παρὰ Κυρίου •τησα αὐτόν, εἶπε. 21 Καὶ ἀνέβη ὁ ἄνθρωπος Ἐλκανὰ καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ, διὰ νὰ προσφέρῃ πρὸς τὸν Κύριον τὴν ἐτήσιον θυσίαν καὶ τὴν εὐχήν αὑτοῦ.22 Ἀλλ᾿ ἡ Ἄννα δὲν ἀνέβη· διότι εἶπε πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, Δὲν θέλω ἀναβῆ ἑωσοῦ τὸ παιδίον ἀπογαλακτισθῇ· καὶ τότε θέλω φέρει αὐτό, διὰ νὰ ἐμφανισθῇ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἐκεῖ νὰ κατοικῇ διαπαντός.23 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Κάμε ὅ, τι σοὶ φαίνεται καλόν· κάθου ἑωσοῦ ἀπογαλακτίσῃς αὐτό· μόνον ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ τὸν λόγον αὑτοῦ. Καὶ ἐκάθισεν ἡ γυνή καὶ ἐθήλαζε τὸν υἱὸν αὑτῆς, ἑωσοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν. 24 Καὶ ἀφοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν, ἀνεβίβασεν αὐτὸν μεθ᾿ ἑαυτῆς, μετὰ τριῶν μόσχων καὶ ἑνὸς ἐφὰ ἀλεύρου καὶ ἀσκοῦ οἴνου, καὶ ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου ἐν Σηλώ· τὸ δὲ παιδίον ἦτο μικρόν.25 Καὶ ἔσφαξαν τὸν μόσχον καὶ ἔφεραν τὸ παιδίον πρὸς τὸν Ἠλεί.26 Καὶ εἶπεν ἡ Ἄννα, Ὦ, κύριέ μου! ζῇ ἡ ψυχή σου, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι ἡ γυνή, ἥτις ἐστάθη ἐνταῦθα πλησίον σου, δεομένη τοῦ Κυρίου·27 περὶ τοῦ παιδίου τούτου ἐδεόμην· καὶ ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἐμὲ τὴν αἴτησίν μου, τὴν ὁποίαν •τησα παρ᾿ αὐτοῦ·28 ὅθεν καὶ ἐγὼ ἐδάνεισα αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον· πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτοῦ θέλει εἶσθαι δανεισμένον εἰς τὸν Κύριον. Καὶ προσεκύνησεν ἐκεῖ τὸν Κύριον.