1Λόγοι Νεεμία υἱοῦ τοῦ Ἀχαλία. Καὶ ἐν τῷ μηνὶ Χισλεῦ, ἐν τῷ εἰκοστῷ ἔτει, ὅτε ἤμην ἐν Σούσοις τῇ βασιλευούσῃ,2ὁ Ἀνανί, εἷς ἐκ τῶν ἀδελφῶν μου, ἦλθεν, αὐτὸς καὶ τινὲς ἐκ τοῦ Ἰούδα, καὶ ἠρώτησα αὐτοὺς περὶ τῶν διασωθέντων Ἰουδαίων, οἵτινες ἐναπελείφθησαν ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ.3Καὶ εἶπον πρὸς ἐμέ, Οἱ ὑπόλοιποι, οἱ ἐναπολειφθέντες ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκεῖ ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ, εἶναι ἐν θλίψει μεγάλῃ, καὶ ὀνειδισμῷ· καὶ τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ καθῃρέθη, καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς κατεκαύθησαν ἐν πυρί.4 Καὶ ὅτε ἤκουσα τοὺς λόγους τούτους, ἐκάθησα καὶ ἔκλαυσα καὶ ἐπένθησα ἡμέρας καὶ ἐνήστευον, καὶ προσηυχόμην ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ, 5καὶ εἶπα, Δέομαι, Κύριε, Θεὲ τοῦ οὐρανοῦ, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς Θεός, ὁ φυλάττων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ τηροῦντας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ,6ἄς ἦναι τώρα τὸ οὖς σου προσεκτικὸν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἀνεῳγμένοι, διὰ νὰ ἀκούσῃς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου, τὴν ὁποίαν ἤδη προσεύχομαι ἐνώπιόν σου ἡμέραν καὶ νύκτα ὑπὲρ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ τῶν δούλων σου, καὶ ἐξομολογοῦμαι τὰ ἁμαρτήματα τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, τὰ ὁποῖα ἡμαρτήσαμεν εἰς σέ· καὶ ἐγὼ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς μου ἡμαρτήσαμεν.7Ὅλως διεφθάρημεν ἐνώπιόν σου, καὶ δὲν ἐφυλάξαμεν τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ διατάγματα καὶ τὰς κρίσεις, τὰς ὁποίας προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν.8Ἐνθυμήθητι, δέομαι, τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον προσέταξας εἰς τὸν δοῦλόν σου τὸν Μωϋσῆν, λέγων, Ἐὰν γείνητε παραβάται, ἐγὼ θέλω σᾶς διασκορπίσει μεταξὺ τῶν ἐθνῶν·9ἀλλ᾿ ἐὰν ἐπιστρέψητε πρὸς ἐμὲ καὶ φυλάξητε τὰς ἐντολὰς μου καὶ ἐκτελῆτε αὐτάς, καὶ ἄν ἦναι ἀπὸ σᾶς ἀπερριμμένοι ἕως τῶν ἐσχάτων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐκεῖθεν θέλω συνάξει αὐτοὺς καὶ θέλω φέρει αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξα διὰ νὰ κατοικίσω τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ.10Οὗτοι δὲ εἶναι δοῦλοί σου καὶ λαὸς σου, τοὺς ὁποίους ἐλύτρωσας διὰ τῆς δυνάμεώς σου τῆς μεγάλης καὶ διὰ τῆς χειρὸς σου τῆς κραταιᾶς. 11Δέομαι, Κύριε, ἄς ἦναι ἤδη τὸ οὖς σου προσεκτικὸν εἰς τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν προσευχήν τῶν δούλων σου, τῶν θελόντων νὰ φοβῶνται τὸ ὄνομά σου· καὶ εὐόδωσον, δέομαι, τὸν δοῦλόν σου τὴν ἡμέραν ταύτην, καὶ χάρισον εἰς αὐτὸν ἔλεος ἐνώπιον τοῦ ἀνδρὸς τούτου. Διότι ἐγὼ ἤμην οἰνοχόος τοῦ βασιλέως.

15Καὶ εἶπεν Ἠλίας, Ζῇ ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου παρίσταμαι, ὅτι σήμερον θέλω ἐμφανισθῆ εἰς αὐτόν. 16Ὑπῆγε λοιπὸν ὁ Ὀβαδία εἰς συνάντησιν τοῦ Ἀχαὰβ καὶ ἀπήγγειλε πρὸς αὐτόν. Καὶ ὁ Ἀχαὰβ ὑπῆγεν εἰς συνάντησιν τοῦ Ἠλία.17Καὶ ὡς εἶδεν ὁ Ἀχαὰβ τὸν Ἠλίαν, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀχαάβ, Σὺ εἶσαι ὁ διαταράττων τὸν Ἰσραήλ;18Ὁ δὲ εἶπε, Δὲν διαταράττω ἐγὼ τὸν Ἰσραήλ, ἀλλὰ σὺ καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς σου· διότι σεῖς ἐγκατελίπετε τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου καὶ ὑπῆγες κατόπιν τῶν Βααλείμ·19τώρα λοιπὸν ἀπόστειλον, συνάθροισον πρὸς ἐμὲ πάντα τὸν Ἰσραήλ εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον, καὶ τοὺς προφήτας τοῦ Βάαλ τοὺς τετρακοσίους πεντήκοντα, καὶ τοὺς τετρακοσίους προφήτας τῶν ἀλσῶν, οἵτινες τρώγουσιν εἰς τὴν τράπεζαν τῆς Ἰεζάβελ. 20Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς πάντας τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ καὶ συνήθροισε τοὺς προφήτας εἰς τὸ ὄρος τὸν Κάρμηλον.21Καὶ προσῆλθεν ὁ Ἠλίας πρὸς πάντα τὸν λαὸν καὶ εἶπεν, Ἕως πότε χωλαίνετε μεταξὺ δύο φρονημάτων; ἐὰν ὁ Κύριος ἦναι Θεός, ἀκολουθεῖτε αὐτόν· ἀλλ᾿ ἐὰν ὁ Βάαλ, ἀκολουθεῖτε τοῦτον. Καὶ ὁ λαὸς δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν λόγον.

19Μή ἐκδικῆτε ἑαυτούς, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· διότι εἶναι γεγραμμένον· εἰς ἐμὲ ἀνήκει ἡ ἐκδίκησις, ἐγὼ θέλω κάμει ἀνταπόδοσιν, λέγει Κύριος.20Ἐὰν λοιπὸν πεινᾷ ὁ ἐχθρὸς σου, τρέφε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· διότι πράττων τοῦτο θέλεις σωρεύσει ἄνθρακας πυρὸς ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ.21Μή νικᾶσαι ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα διὰ τοῦ ἀγαθοῦ τὸ κακόν.

36Παρεκάλει δὲ αὐτὸν εἷς ἐκ τῶν Φαρισαίων νὰ φάγῃ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου, ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν.37Καὶ ἰδού, γυνή τις ἐν τῇ πόλει, ἥτις ἦτο ἁμαρτωλή, μαθοῦσα ὅτι κάθηται εἰς τὴν τράπεζαν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, ἔφερεν ἀλάβαστρον μύρου38καὶ σταθεῖσα πλησίον τῶν ποδῶν αὐτοῦ ὀπίσω κλαίουσα, ἤρχισε νὰ βρέχῃ τοὺς πόδας αὐτοῦ μὲ τὰ δάκρυα καὶ ἐσπόγγιζε μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς αὑτῆς καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε μὲ τὸ μῦρον. 39Ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτόν, εἶπε καθ᾿ ἑαυτὸν λέγων· Οὗτος, ἐὰν ἦτο προφήτης, ἤθελε γνωρίζει τίς καὶ ὁποία εἶναι ἡ γυνή, ἥτις ἐγγίζει αὐτόν, ὅτι εἶναι ἁμαρτωλή.40Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω νὰ σοὶ εἴπω τι. Ὁ δὲ λέγει· Διδάσκαλε, εἰπέ.41Εἶχέ τις δανειστής δύο χρεωφειλέτας· ὁ εἷς ἐχρεώστει δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἄλλος πεντήκοντα.42Καὶ ἐπειδή δὲν εἶχον νὰ ἀποδώσωσιν, ἐχάρισεν αὐτὰ εἰς ἀμφοτέρους. Τίς λοιπὸν ἐξ αὐτῶν, εἰπέ, θέλει ἀγαπήσει αὐτὸν περισσότερον;43Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων, εἶπε· Νομίζω ὅτι ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον ἐχάρισε τὸ περισσότερον. Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ὀρθῶς ἔκρινας.44Καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; Εἰσῆλθον εἰς τὴν οἰκίαν σου, ὕδωρ διὰ τοὺς πόδας μου δὲν ἔδωκας· αὕτη δὲ μὲ τὰ δάκρυα ἔβρεξε τοὺς πόδας μου καὶ μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐσπόγγισε.45Φίλημα δὲν μοι ἔδωκας· αὕτη δέ, ἀφ᾿ ἧς εἰσῆλθον, δὲν ἔπαυσε καταφιλοῦσα τοὺς πόδας μου.46Μὲ ἔλαιον τὴν κεφαλήν μου δὲν ἤλειψας· αὕτη δὲ μὲ μύρον ἤλειψε τοὺς πόδας μου.47Διὰ τοῦτο σοὶ λέγω, συγκεχωρημέναι εἶναι αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, διότι ἠγάπησε πολύ· εἰς ὅντινα δὲ συγχωρεῖται ὀλίγον, ὀλίγον ἀγαπᾷ.48Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Συγκεχωρημέναι εἶναι αἱ ἁμαρτίαι σου.49Καὶ ἤρχισαν οἱ συγκαθήμενοι εἰς τὴν τράπεζαν νὰ λέγωσι καθ᾿ ἑαυτούς· Τίς εἶναι οὗτος, ὅστις καὶ ἁμαρτίας συγχωρεῖ; 50Εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· Ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσεν· ὕπαγε εἰς εἰρήνην.

10Καὶ ἤκουσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν λαὸν κλαίοντα κατὰ τὰς συγγενείας αὑτῶν, ἕκαστον εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς αὐτοῦ· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου σφόδρα· ἐφάνη δὲ τοῦτο κακὸν καὶ εἰς τὸν Μωϋσῆν.11Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον, Διὰ τί ἐταλαιπώρησας τὸν δοῦλόν σου; καὶ διὰ τί δὲν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, ὥστε ἔβαλες ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ φορτίον ὅλον τοῦ λαοῦ τούτου;12μήπως ἐγὼ συνέλαβον ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; ἤ ἐγὼ ἐγέννησα αὐτούς, διὰ νὰ μοὶ λέγῃς, Λάβε αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου, καθὼς βαστάζει ἡ τροφὸς τὸ θηλάζον βρέφος, εἰς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ὥμοσας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν;13πόθεν εἰς ἐμὲ κρέατα νὰ δώσω εἰς ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; διότι κλαίουσι πρὸς ἐμέ, λέγοντες, Δὸς εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν·14δὲν δύναμαι ἐγὼ μόνος νὰ βαστάσω ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι πολὺ βαρὺ εἰς ἐμέ·15καὶ ἄν κάμνῃς οὕτως εἰς ἐμέ, θανάτωσόν με εὐθύς, δέομαι, ἐὰν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, διὰ νὰ μή βλέπω τὴν δυστυχίαν μου. 16Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σύναξον εἰς ἐμὲ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους γνωρίζεις ὅτι εἶναι πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ ἄρχοντες αὐτῶν· καὶ φέρε αὐτοὺς εἰς τὴν σκηνήν τοῦ μαρτυρίου, ὅπου θέλουσι σταθῆ μετὰ σοῦ.17Καὶ θέλω καταβῆ καὶ λαλήσει ἐκεῖ μετὰ σοῦ· καὶ θέλω λάβει ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σὲ καὶ θέλω ἐπιθέσει ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ θέλουσι βαστάζει τὸ φορτίον τοῦ λαοῦ μετὰ σοῦ, διὰ νὰ μή βαστάζῃς αὐτὸ σὺ μόνος.