Μαθήματα

3939. Και εξελθών υπήγε κατά την συνήθειαν εις το όρος των Ελαιών• ηκολούθησαν δε αυτόν και οι μαθηταί αυτού.40Ἀφοῦ δὲ ἦλθεν εἰς τὸν τόπον, εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.41Καὶ αὐτὸς ἐχωρίσθη ἀπ᾿ αὐτῶν ὡς λίθου βολήν, καὶ γονατίσας προσηύχετο,42λέγων· Πάτερ, ἐὰν θέλῃς νὰ ἀπομακρύνῃς τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ᾿ ἐμοῦ· πλήν οὐχὶ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν ἄς γείνῃ.43Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν. 44Καὶ ἐλθὼν εἰς ἀγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, ἔγεινε δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡς θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες εἰς τὴν γῆν.45Καὶ σηκωθεὶς ἀπὸ τῆς προσευχῆς, ἦλθε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ καὶ εὗρεν αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς λύπης,46καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί κοιμᾶσθε; σηκώθητε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν. 47Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, ἤρχετο πρὸ αὐτῶν καὶ ἐπλησίασεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ φιλήσῃ αὐτόν.48Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰούδα, μὲ φίλημα παραδίδεις τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;49Ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τί ἔμελλε νὰ γείνῃ, εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, νὰ κτυπήσωμεν μὲ τὴν μάχαιραν;50Καὶ ἐκτύπησεν εἷς ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ τίον τὸ δεξιόν.51Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν· Ἀφήσατε ἕως τούτου· καὶ πιάσας τὸ τίον αὐτοῦ ἰάτρευσεν αὐτόν.

9Ἄνθρωπος δὲ τις Σίμων ὀνομαζόμενος προϋπῆρχεν ἐν τῇ πόλει, κάμνων μαγείας καὶ ἐκπλήττων τὸν λαὸν τῆς Σαμαρείας, λέγων ἑαυτὸν ὅτι εἶναι μέγας τις·10εἰς τὸν ὁποῖον ἔδιδον προσοχήν πάντες ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, λέγοντες· Οὗτος εἶναι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἡ μεγάλη.11Ἔδιδον δὲ προσοχήν εἰς αὐτόν, διότι εἶχεν ἐκπλήξει αὐτοὺς πολὺν καιρὸν μὲ τὰς μαγείας.12Ὅτε ὅμως ἐπίστευσαν εἰς τὸν Φίλιππον εὐαγγελιζόμενον τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐβαπτίζοντο ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες.13Ὁ δὲ Σίμων καὶ αὐτὸς ἐπίστευσε, καὶ βαπτισθεὶς ἔμενε πάντοτε μετὰ τοῦ Φιλίππου, καὶ θεωρῶν σημεῖα καὶ θαύματα μεγάλα γινόμενα ἐξεπλήττετο. 14Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀπόστολοι οἱ ἐν Ἱεροσολύμοις ὅτι ἡ Σαμάρεια ἐδέχθη τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτοὺς τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην·15Οἵτινες καταβάντες προσηυχήθησαν περὶ αὐτῶν διὰ νὰ λάβωσι Πνεῦμα Ἃγιον·16διότι δὲν εἶχεν ἔτι ἐπιπέσει ἐπ᾿ οὐδένα ἐξ αὐτῶν, ἀλλὰ μόνον ἦσαν βεβαπτισμένοι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.17Τότε ἐπέθετον τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ ἐλάμβανον Πνεῦμα Ἃγιον.18Ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδεται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, προσέφερεν εἰς αὐτοὺς χρήματα,19λέγων· Δότε καὶ εἰς ἐμὲ τὴν ἐξουσίαν ταύτην, ὥστε εἰς ὅντινα ἐπιθέσω τὰς χεῖρας νὰ λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἃγιον.20Καὶ ὁ Πέτρος εἶπε πρὸς αὐτόν· τὸ ἀργύριόν σου ἄς ἦναι μετὰ σοῦ εἰς ἀπώλειαν, διότι ἐνόμισας ὅτι ἡ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ ἀποκτᾶται διὰ χρημάτων.21Σὺ δὲν ἔχεις μερίδα οὐδὲ κλῆρον ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ· διότι ἡ καρδία σου δὲν εἶναι εὐθεῖα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.22Μετανόησον λοιπὸν ἀπὸ τῆς κακίας σου ταύτης καὶ δεήθητι τοῦ Θεοῦ, ἴσως συγχωρηθῇ εἰς σὲ ἡ ἐπίνοια τῆς καρδίας σου·23ἐπειδή σὲ βλέπω ὅτι εἶσαι εἰς χολήν πικρίας καὶ δεσμὸν ἀδικίας.24Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων, εἶπε· Δεήθητε σεῖς ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον, διὰ νὰ μή ἔλθῃ ἐπ᾿ ἐμὲ μηδὲν ἐξ ὅσων εἴπετε.

15Τότε εἶπε πρὸς αὐτόν, Πῶς λέγεις, σὲ ἀγαπῶ, ἐνῷ ἡ καρδία σου δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ; σὺ μὲ ἐγέλασας τρίτην ταύτην τὴν φοράν, καὶ δὲν μὲ ἐφανέρωσας εἰς τί ἵσταται ἡ δύναμίς σου ἡ μεγάλη.16Καὶ ἐπειδή ἐστενοχώρει αὐτὸν καθ᾿ ἡμέραν μὲ τοὺς λόγους αὑτῆς καὶ ἐβίαζεν αὐτόν, ὥστε ἡ ψυχή αὑτοῦ ἀπέκαμε μέχρι θανάτου,17ἐφανέρωσε πρὸς αὐτήν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, ξυράφιον δὲν ἀνέβη ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου· διότι ἐγὼ εἶμαι Ναζηραῖος εἰς τὸν Θεὸν ἐκ κοιλίας μητρὸς μου. Ἐὰν ξυρισθῶ, τότε ἡ δύναμίς μου θέλει φύγει ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ θέλω ἀδυνατίσει καὶ κατασταθῆ ὡς πάντες οἱ ἄνθρωποι. 18Καὶ ἰδοῦσα ἡ Δαλιδά, ὅτι ἐφανέρωσε πρὸς αὐτήν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ, ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε τοὺς ἄρχοντας τῶν Φιλισταίων, λέγουσα, Ἀνάβητε ταύτην τὴν φοράν· διότι μοὶ ἐφανέρωσεν ὅλην τὴν καρδίαν αὑτοῦ. Τότε ἀνέβησαν πρὸς αὐτήν οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων, φέροντες καὶ τὸ ἀργύριον εἰς τὰς χεῖρας αὑτῶν.19Καὶ ἀπεκοίμησεν αὐτὸν ἐπὶ τῶν γονάτων αὑτῆς· καὶ ἐκάλεσεν ἄνθρωπον καὶ ἐξύρισε τοὺς ἑπτὰ πλοκάμους τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ· καὶ ἤρχισε νὰ δαμάζῃ αὐτόν, καὶ ἡ δύναμις αὐτοῦ ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ. 20Καὶ αὐτή εἶπεν, Οἱ Φιλισταῖοι ἐπὶ σέ, Σαμψών. Καὶ αὐτὸς ἐξύπνησεν ἐκ τοῦ ὕπνου αὑτοῦ καὶ εἶπε, Θέλω ἐξέλθει καθὼς ἄλλοτε καὶ θέλω ἐκτιναχθῆ. Ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐγνώρισεν ὅτι ὁ Κύριος εἶχεν ἀπομακρυνθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.21Καὶ ἐπίασαν αὐτὸν οἱ Φιλισταῖοι καὶ ἐξώρυξαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ κατεβίβασαν αὐτὸν εἰς Γάζαν καὶ ἔδεσαν αὐτὸν μὲ δύο χαλκίνας ἁλύσεις· καὶ ἤλεθεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ δεσμωτηρίου. 22Αἱ δὲ τρίχες τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἤρχισαν νὰ ἐκφύωνται πάλιν, ἀφοῦ ἐξυρίσθη. 23Συνήχθησαν δὲ οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων, διὰ νὰ προσφέρωσι θυσίαν μεγάλην εἰς Δαγὼν τὸν θεὸν αὑτῶν καὶ νὰ εὐφρανθῶσι διότι εἶπον, Ὁ Θεὸς ἡμῶν παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν τὸν Σαμψὼν τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν. 24Καὶ ὅτε εἶδεν αὐτὸν ὁ λαός, ἐδόξασαν τὸν θεὸν αὑτῶν, λέγοντες, Ὁ θεὸς ἡμῶν παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν καὶ τὸν ὁλοθρευτήν τῆς γῆς ἡμῶν καὶ τὸν φονεύσαντα πλῆθος ἐξ ἡμῶν. 25Καὶ ὅτε εὐθύμησεν ἡ καρδία αὐτῶν, εἶπαν, Καλέσατε τὸν Σαμψών, διὰ νὰ παίξῃ εἰς ἡμᾶς. Καὶ ἐκάλεσαν τὸν Σαμψὼν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ δεσμωτηρίου, καὶ ἔπαιξεν ἔμπροσθεν αὐτῶν· καὶ ἔστησαν αὐτὸν ἀναμέσον τῶν στύλων. 26Καὶ εἶπεν ὁ Σαμψὼν πρὸς τὸ παιδίον, τὸ ὁποῖον ἐκράτει αὐτὸν ἐκ τῆς χειρός, Ἄφες με νὰ ψηλαφήσω τοὺς στύλους, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἵσταται ὁ οἶκος, διὰ νὰ στηριχθῶ ἐπ᾿ αὐτούς.27Ὁ δὲ οἶκος ἦτο πλήρης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν· καὶ ἦσαν ἐκεῖ πάντες οἱ ἄρχοντες τῶν Φιλισταίων· καὶ ἐπὶ τοῦ δώματος περίπου τρεῖς χιλιάδες ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἵτινες ἐθεώρουν τὸν Σαμψὼν παίζοντα. 28Καὶ ἐβόησεν ὁ Σαμψὼν πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπε, Δέσποτα Κύριε, ἐνθυμήθητί με, δέομαι καὶ ἐνίσχυσόν με, παρακαλῶ, μόνον ταύτην τὴν φοράν, Θεέ, διὰ νὰ ἐκδικηθῶ κατὰ τῶν Φιλισταίων διὰ μιᾶς ὑπὲρ τῶν δύο ὀφθαλμῶν μου.29Καὶ ἐνηγκαλίσθη ὁ Σαμψὼν τοὺς δύο μέσους στύλους, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἵστατο ὁ οἶκος, καὶ ἐπεστηρίχθη ἐπ᾿ αὐτούς, τὸν ἕνα μὲ τὴν δεξιὰν αὑτοῦ καὶ τὸν ἄλλον μὲ τὴν ἀριστεράν αὑτοῦ.30Καὶ εἶπεν ὁ Σαμψών, Ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν Φιλισταίων. Καὶ ἐκάμφθη μὲ δύναμιν· καὶ ὁ οἶκος ἔπεσεν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῷ. Οἱ δὲ ἀποθανόντες, τοὺς ὁποίους ἐθανάτωσεν ἐν τῷ θανάτῳ αὑτοῦ, ἦσαν περισσότεροι παρὰ ὅσους ἐθανάτωσεν ἐν τῇ ζωῇ αὑτοῦ.

7Ἐγὼ δὲ θέλω ἐπιβλέψει ἐπὶ Κύριον· θέλω προσμείνει τὸν Θεὸν τῆς σωτηρίας μου· ὁ Θεὸς μου θέλει μοῦ εἰσακούσει. 8Μή εὐφραίνου εἰς ἐμέ, ἡ ἐχθρὰ μου· ἄν καὶ ἔπεσα, θέλω σηκωθῆ· ἄν καὶ ἐκάθησα ἐν σκότει, ὁ Κύριος θέλει εἶσθαι φῶς εἰς ἐμέ.9Θέλω ὑποφέρει τὴν ὀργήν τοῦ Κυρίου, διότι ἡμάρτησα εἰς αὐτόν, ἑωσοῦ διαδικάσῃ τὴν δίκην μου καὶ κάμῃ τὴν κρίσιν μου· θέλει μὲ ἐξάξει εἰς τὸ φῶς, θέλω ἰδεῖ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. 10Καὶ θέλει ἰδεῖ ἡ ἐχθρά μου, καὶ αἰσχύνη θέλει περικαλύψει αὐτήν, ἥτις λέγει πρὸς ἐμέ, Ποῦ εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς σου; οἱ ὀφθαλμοὶ μου θέλουσιν ἰδεῖ αὐτήν· τώρα θέλει εἶσθαι εἰς καταπάτημα ὡς ὁ πηλὸς τῶν ὁδῶν.

1Ἦτο δὲ τὶς ἄνθρωπος ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατόνταρχος ἐκ τοῦ τάγματος τοῦ λεγομένου Ἰταλικοῦ,2εὐσεβής καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν μετὰ παντὸς τοῦ οἴκου αὑτοῦ, ὅστις καὶ ἔκαμνεν ἐλεημοσύνας εἰς τὸν λαὸν πολλὰς καὶ ἐδέετο τοῦ Θεοῦ διαπαντός·3οὗτος εἶδε φανερὰ δι᾿ ὀράματος περὶ τὴν ἐννάτην ὥραν τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἰσῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κορνήλιε.4Ὁ δὲ ἀτενίσας εἰς αὐτὸν καὶ ἔμφοβος γενόμενος, εἶπε· Τί εἶναι, Κύριε; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Αἱ προσευχαὶ σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνόν σου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.5Καὶ τώρα πέμψον εἰς Ἰόππην ἀνθρώπους καὶ προσκάλεσον τὸν Σίμωνα, ὅστις ἐπονομάζεται Πέτρος·6οὗτος ξενίζεται παρὰ τινι Σίμωνι βυρσοδέψῃ, ἔχοντι οἰκίαν πλησίον τῆς θαλάσσης. Οὗτος θέλει σοὶ λαλήσει τί πρέπει νὰ κάμνῃς.7Καθὼς δὲ ἀνεχώρησεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν πρὸς τὸν Κορνήλιον, ἐφώναξε δύο ἐκ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ καὶ ἕνα στρατιώτην εὐσεβῆ ἐκ τῶν διαμενόντων πάντοτε πλησίον αὐτοῦ,8καὶ διηγηθεὶς πρὸς αὐτοὺς τὰ πάντα, ἀπέστειλεν αὐτοὺς εἰς τὴν Ἰόππην.