Μαθήματα

1Καὶ ἐν τῷ τετάρτῳ ἔτει τοῦ βασιλέως Δαρείου ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ζαχαρίαν τῇ τετάρτῃ τοῦ ἐννάτου μηνός, τοῦ Χισλεῦ·2καὶ ἐξαπέστειλαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ τὸν Σαρεσὲρ καὶ τὸν Ῥεγὲμ-μέλεχ καὶ τοὺς ἀνθρώπους αὐτῶν, διὰ νὰ ἐξιλεώσωσι τὸ πρόσωπον τοῦ Κυρίου,3νὰ λαλήσωσι πρὸς τοὺς ἱερεῖς τοὺς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων καὶ πρὸς τοὺς προφήτας, λέγοντες, Νὰ κλαύσω ἐν τῷ μηνὶ τῷ πέμπτῳ ἀποχωρισθείς, καθὼς ἤδη ἔκαμον τοσαῦτα ἔτη; 4Καὶ ἔγεινε λόγος τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων πρὸς ἐμέ, λέγων,5Λάλησον πρὸς πάντα τὸν λαὸν τῆς γῆς καὶ πρὸς τοὺς ἱερεῖς, λέγων, Ὅτε ἐνηστεύετε καὶ ἐπενθεῖτε ἐν τῷ πέμπτῳ καὶ ἐν τῷ ἑβδόμῳ μηνὶ τὰ ἑβδομήκοντα ἐκεῖνα ἔτη, ἐνηστεύετε τῳόντι δι᾿ ἐμέ; δι᾿ ἐμέ;6Καὶ ὅτε ἐτρώγετε καὶ ὅτε ἐπίνετε, δὲν ἐτρώγετε καὶ ἐπίνετε δι᾿ ἑαυτούς;7δὲν εἶναι οὗτοι οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ἐλάλησε διὰ τῶν προτέρων προφητῶν, ὅτε ἡ Ἱερουσαλήμ ἦτο κατῳκημένη καὶ ἐν εὐημερίᾳ καὶ αἱ πόλεις αὐτῆς κύκλῳ ἐν αὐτῇ, ὅτε κατῳκεῖτο τὸ μεσημβρινὸν καὶ ἡ πεδινή;8Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ζαχαρίαν, λέγων,9Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, λέγων, Κρίνετε κρίσιν ἀληθείας καὶ κάμνετε ἔλεος καὶ οἰκτιρμόν, ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ,10καὶ μή καταδυναστεύετε τὴν χήραν καὶ τὸν ὀρφανόν, τὸν ξένον καὶ τὸν πένητα, καὶ μηδεὶς ἀπὸ σᾶς ἄς μή βουλεύηται κακὸν κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ.

21Τότε ἐκήρυξα ἐκεῖ νηστείαν παρὰ τὸν ποταμὸν Ἀαβά, ὅπως ταπεινωθέντες ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ζητήσωμεν παρ᾿ αὐτοῦ εὐθεῖαν ὁδὸν διὰ ἡμᾶς καὶ διὰ τὰ τέκνα ἡμῶν καὶ διὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῶν.22Διότι σχύνθην νὰ ζητήσω παρὰ τοῦ βασιλέως δύναμιν καὶ ἱππεῖς διὰ νὰ βοηθήσωσιν ἡμᾶς ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ καθ᾿ ὁδόν· ἐπειδή εἴχομεν εἰπεῖ πρὸς τὸν βασιλέα, λέγοντες, Ἡ χεὶρ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν εἶναι πρὸς ἀγαθὸν ἐπὶ πάντας τοὺς ζητοῦντας αὐτόν· τὸ δὲ κράτος αὐτοῦ καὶ ἡ ὀργή αὐτοῦ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐγκαταλείποντας αὐτόν.23Ἐνηστεύσαμεν λοιπὸν καὶ ἱκετεύσαμεν τὸν Θεὸν ἡμῶν περὶ τούτου· καὶ ἔγεινεν ἵλεως πρὸς ἡμᾶς.

39Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτόν, λέγων· Ἐὰν σὺ ἦσαι ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς.40Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄλλος, ἐπέπληττεν αὐτόν, λέγων· Οὐδὲ τὸν Θεὸν δὲν φοβεῖσαι σύ, ὅστις εἶσαι ἐν τῇ αὐτῇ καταδίκῃ; 41καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· διότι ἄξια τῶν ὅσα ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος ὅμως οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. 42Καὶ ἔλεγε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. 43Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς σοὶ λέγω, σήμερον θέλεις εἶσθαι μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ.

10Καὶ ἤκουσεν ὁ Μωϋσῆς τὸν λαὸν κλαίοντα κατὰ τὰς συγγενείας αὑτῶν, ἕκαστον εἰς τὴν θύραν τῆς σκηνῆς αὐτοῦ· καὶ ἐξήφθη ἡ ὀργή τοῦ Κυρίου σφόδρα· ἐφάνη δὲ τοῦτο κακὸν καὶ εἰς τὸν Μωϋσῆν.11Καὶ εἶπεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τὸν Κύριον, Διὰ τί ἐταλαιπώρησας τὸν δοῦλόν σου; καὶ διὰ τί δὲν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, ὥστε ἔβαλες ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ φορτίον ὅλον τοῦ λαοῦ τούτου;12μήπως ἐγὼ συνέλαβον ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; ἤ ἐγὼ ἐγέννησα αὐτούς, διὰ νὰ μοὶ λέγῃς, Λάβε αὐτὸν εἰς τὸν κόλπον σου, καθὼς βαστάζει ἡ τροφὸς τὸ θηλάζον βρέφος, εἰς τὴν γῆν τὴν ὁποίαν ὥμοσας πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν;13πόθεν εἰς ἐμὲ κρέατα νὰ δώσω εἰς ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον; διότι κλαίουσι πρὸς ἐμέ, λέγοντες, Δὸς εἰς ἡμᾶς κρέας νὰ φάγωμεν·14δὲν δύναμαι ἐγὼ μόνος νὰ βαστάσω ὅλον τὸν λαὸν τοῦτον, διότι εἶναι πολὺ βαρὺ εἰς ἐμέ·15καὶ ἄν κάμνῃς οὕτως εἰς ἐμέ, θανάτωσόν με εὐθύς, δέομαι, ἐὰν εὕρηκα χάριν ἐνώπιόν σου, διὰ νὰ μή βλέπω τὴν δυστυχίαν μου. 16Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν, Σύναξον εἰς ἐμὲ ἑβδομήκοντα ἄνδρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους γνωρίζεις ὅτι εἶναι πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ καὶ ἄρχοντες αὐτῶν· καὶ φέρε αὐτοὺς εἰς τὴν σκηνήν τοῦ μαρτυρίου, ὅπου θέλουσι σταθῆ μετὰ σοῦ.17Καὶ θέλω καταβῆ καὶ λαλήσει ἐκεῖ μετὰ σοῦ· καὶ θέλω λάβει ἀπὸ τοῦ πνεύματος τοῦ ἐπὶ σὲ καὶ θέλω ἐπιθέσει ἐπ᾿ αὐτούς· καὶ θέλουσι βαστάζει τὸ φορτίον τοῦ λαοῦ μετὰ σοῦ, διὰ νὰ μή βαστάζῃς αὐτὸ σὺ μόνος.

12Καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες πρὸς τὸν Λώτ, Ἔχεις ἐδὼ ἄλλον τινά; γαμβρὸν υἱοὺς ἤ θυγατέρας ἤ ὅντινα ἄλλον ἔχεις ἐν τῇ πόλει, ἐξάγαγε αὐτοὺς ἐκ τοῦ τόπου·13διότι ἡμεῖς καταστρέφομεν τὸν τόπον τοῦτον, ἐπειδή ἡ κραυγή αὐτῶν ἐμεγάλυνεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ ἀπέστειλεν ἡμᾶς ὁ Κύριος διὰ νὰ καταστρέψωμεν αὐτόν.14Ἐξῆλθε λοιπὸν ὁ Λὼτ καὶ ἐλάλησε πρὸς τοὺς γαμβροὺς αὑτοῦ, τοὺς μέλλοντας νὰ λάβωσι τὰς θυγατέρας αὐτοῦ, καὶ εἶπε, Σηκώθητε, ἐξέλθετε ἐκ τοῦ τόπου τούτου· διότι καταστρέφει ὁ Κύριος τὴν πόλιν. Ἀλλ᾿ ἐφάνη εἰς τοὺς γαμβροὺς αὑτοῦ ὡς ἀστεϊζόμενος. 15Καὶ ὅτε ἔγεινεν αὐγή, ἐβίαζον οἱ ἄγγελοι τὸν Λώτ, λέγοντες· Σηκώθητι, λάβε τὴν γυναῖκά σου καὶ τὰς δύο σου θυγατέρας, τὰς εὑρισκομένας ἐδώ, διὰ νὰ μή συναπολεσθῇς καὶ σὺ ἐν τῇ ἀνομίᾳ τῆς πόλεως.16Ἐπειδή δὲ ἐβράδυνεν, οἱ ἄνδρες πιάσαντες τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ τὰς χεῖρας τῶν δύο θυγατέρων αὐτοῦ, ἐξήγαγον αὐτὸν καὶ ἔθεσαν αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως. 17Καὶ ὅτε ἐξήγαγον αὐτοὺς ἔξω, εἶπεν ὁ Κύριος, Διάσωσον τὴν ζωήν σου· μή περιβλέψῃς ὀπίσω σου, καὶ μή σταθῇς καθ᾿ ὅλην τὴν περίχωρον· διασώθητι εἰς τὸ ὄρος, διὰ νὰ μή ἀπολεσθῇς.