Κυριακάτικα Κηρύγματα

1 Τότε προεφήτευσαν ὁ προφήτης Ἀγγαῖος καὶ Ζαχαρίας ὁ υἱὸς τοῦ Ἰδδώ, πρὸς τοὺς Ἰουδαίους τοὺς ἐν Ἰουδαίᾳ καὶ Ἱερουσαλήμ, προφητεύοντες πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ.2 Καὶ ἐσηκώθησαν Ζοροβάβελ ὁ υἱὸς τοῦ Σαλαθιήλ καὶ Ἰησοῦς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσεδὲκ καὶ ἤρχισαν νὰ οἰκοδομῶσι τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ μετ᾿ αὐτῶν οἱ προφῆται τοῦ Θεοῦ βοηθοῦντες αὐτούς. 3 Ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ ἐλθόντες πρὸς αὐτοὺς Ταθναΐ, ὁ ἔπαρχος τῶν ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὁ Σεθὰρ-βοσναΐ καὶ οἱ συνέταιροι αὐτῶν, εἶπον πρὸς αὐτοὺς οὕτω· Τίς προσέταξεν εἰς ἐσᾶς νὰ οἰκοδομῆτε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ νὰ ἐγείρητε τοῦτον τὸν τοῖχον;4 Καὶ τότε εἴπομεν πρὸς αὐτοὺς ποῖα εἶναι τὰ ὀνόματα τῶν ἀνδρῶν, οἵτινες οἰκοδομοῦσι τὴν οἰκοδομήν ταύτην. 5 Ἀλλ᾿ ἐπὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων ἦτο ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ Θεοῦ αὐτῶν, καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ παύσωσιν αὐτούς, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ ὑπόθεσις πρὸς τὸν Δαρεῖον· καὶ τότε ἔδωκαν ἀπόκρισιν δι᾿ ἐπιστολῆς περὶ τούτου. 6 Ἀντίγραφον τῆς ἐπιστολῆς, τὴν ὁποίαν Ταθναΐ, ὁ ἔπαρχος τῶν ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὁ Σεθὰρ-βοσναΐ καὶ οἱ συνέταιροι αὐτοῦ οἱ Ἀφαρσαχαῖοι οἱ ἐντεῦθεν τοῦ ποταμοῦ, ἀπέστειλαν πρὸς Δαρεῖον τὸν βασιλέα.7 Ἀπέστειλαν ἐπιστολήν πρὸς αὐτόν, ἐν ᾗ ἦτο γεγραμμένον οὕτως· Εἰς τὸν Δαρεῖον τὸν βασιλέα, πᾶσα εἰρήνη. 8 Γνωστὸν ἔστω εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι ὑπήγαμεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Ἰουδαίας πρὸς τὸν οἶκον τοῦ μεγάλου Θεοῦ, καὶ αὐτὸς οἰκοδομεῖται μὲ λίθους μεγάλους καὶ ἐντίθενται ξύλα εἰς τοὺς τοίχους, καὶ τὸ ἔργον τοῦτο προχωρεῖ ταχέως καὶ εὐοδοῦται εἰς τὰς χεῖρας αὐτῶν.9 Καὶ ἐρωτήσαντες ἐκείνους τοὺς πρεσβυτέρους, ἐλαλήσαμεν πρὸς αὐτοὺς οὕτω· Τίς προσέταξεν εἰς ἐσᾶς νὰ οἰκοδομῆτε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ νὰ ἐγείρητε τοῦτον τὸν τοῖχον;10 Ἔτι καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἠρωτήσαμεν, διὰ νὰ σοὶ φανερώσωμεν καὶ γράψωμεν πρὸς σὲ τὰ ὀνόματα τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐπὶ κεφαλῆς αὐτῶν. 11 Καὶ ἀπεκρίθησαν πρὸς ἡμᾶς οὕτω, λέγοντες, Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, καὶ οἰκοδομοῦμεν τὸν οἶκον τὸν πρὸ πολλῶν ἤδη ἐτῶν οἰκοδομηθέντα, τὸν ὁποῖον βασιλεὺς μέγας τοῦ Ἰσραήλ ᾠκοδόμησε καὶ ἀνήγειρεν·12 ἀφοῦ ὅμως οἱ πατέρες ἡμῶν παρώργισαν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ, παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τοῦ Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, τοῦ Χαλδαίου, καὶ κατέστρεψε τὸν οἶκον τοῦτον καὶ μετῴκισε τὸν λαὸν εἰς τὴν Βαβυλῶνα.13 Πλήν ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει Κύρου τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, ὁ βασιλεὺς Κῦρος ἔδωκε προσταγήν νὰ οἰκοδομηθῇ οὗτος ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ.14 Καὶ τὰ σκεύη ἔτι τὰ χρυσὰ καὶ ἀργυρὰ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τὰ ὁποῖα ὁ Ναβουχοδονόσορ ἔλαβεν ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ ἔφερεν αὐτὰ εἰς τὸν ναὸν τῆς Βαβυλῶνος, ταῦτα ὁ Κῦρος ὁ βασιλεὺς ἐσήκωσεν ἐκ τοῦ ναοῦ τῆς Βαβυλῶνος, καὶ παρεδόθησαν εἰς τὸν ὀνομαζόμενον Σασαβασσάρ, τὸν ὁποῖον εἶχε κάμει ἔπαρχον·15 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Λάβε τὰ σκεύη ταῦτα, ὕπαγε, φέρε αὐτὰ εἰς τὸν ναὸν τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ ἄς οἰκοδομηθῇ ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ.16 Τότε ἐλθὼν οὗτος ὁ Σασαβασσάρ ἔθεσε τὰ θεμέλια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ ἀπ᾿ ἐκείνου τοῦ χρόνου ἕως τῆς σήμερον οἰκοδομεῖται καὶ δὲν ἐτελείωσε. 17 Τώρα λοιπόν, ἐὰν φαίνηται ἀρεστὸν εἰς τὸν βασιλέα, ἄς γείνῃ ἔρευνα ἐν τῷ θησαυροφυλακίῳ τοῦ βασιλέως τῷ ἐν Βαβυλῶνι, ἐὰν ἦναι ἀληθινὸν ὅτι ἐξεδόθη διαταγή παρὰ Κύρου τοῦ βασιλέως νὰ οἰκοδομηθῇ ὁ οἶκος οὗτος τοῦ Θεοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ ἄς ἀποστείλῃ ὁ βασιλεὺς πρὸς ἡμᾶς τὴν θέλησιν αὑτοῦ περὶ τούτου.

1 Ἀφοῦ δὲ ἐκάθησεν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὑτοῦ καὶ ἀνέπαυσεν αὐτὸν ὁ Κύριος πανταχόθεν ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ·2 εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Νάθαν τὸν προφήτην, Ἰδέ τώρα, ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ· ἡ δὲ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ κάθηται ἐν μέσῳ παραπετασμάτων. 3 Καὶ εἶπεν ὁ Νάθαν πρὸς τὸν βασιλέα, Ὕπαγε, κάμε πᾶν τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· διότι ὁ Κύριος εἶναι μετὰ σοῦ. 4 Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἔγεινε λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Νάθαν, λέγων,5 Ὕπαγε καὶ εἰπὲ πρὸς τὸν δοῦλόν μου τὸν Δαβίδ, Οὕτω λέγει Κύριος· σὺ θέλεις οἰκοδομήσει εἰς ἐμὲ οἶκον, διὰ νὰ κατοικῶ; 6 Διότι δὲν κατῴκησα ἐν οἴκῳ, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνεβίβασα τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐξ Αἰγύπτου μέχρι τῆς ἡμέρας ταύτης, ἀλλὰ περιηρχόμην ἐντὸς σκηνῆς καὶ παραπετασμάτων.7 Πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησα μετὰ πάντων τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἐλάλησα ποτὲ πρὸς τινα ἐκ τῶν φυλῶν τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τὸν ὁποῖον προσέταξα νὰ ποιμαίνῃ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ, λέγων, Διὰ τί δὲν ᾠκοδομήσατε εἰς ἐμὲ οἶκον κέδρινον; 8 Τώρα λοιπόν, οὕτω θέλεις εἰπεῖ πρὸς τὸν δοῦλόν μου τὸν Δαβίδ· Οὕτω λέγει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων· Ἐγὼ σὲ ἔλαβον ἐκ τῆς μάνδρας, ἀπὸ ὄπισθεν τῶν προβάτων, διὰ νὰ ἦσαι ἡγεμὼν ἐπὶ τὸν λαὸν μου, ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ·9καὶ ἤμην μετὰ σοῦ πανταχοῦ ὅπου περιεπάτησας, καὶ ἐξωλόθρευσα πάντας τοὺς ἐχθροὺς σου ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου, καὶ σὲ ἔκαμον ὀνομαστόν, κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς·10 καὶ θέλω διορίσει τόπον διὰ τὸν λαὸν μου τὸν Ἰσραήλ καὶ θέλω φυτεύσει αὐτούς, καὶ θέλουσι κατοικεῖ ἐν τόπῳ ἰδίῳ ἑαυτῶν καὶ δὲν θέλουσι μεταφέρεσθαι πλέον· καὶ οἱ υἱοὶ τῆς ἀδικίας δὲν θέλουσι καταθλίβει αὐτοὺς πλέον ὡς τὸ πρότερον,11 καὶ ὡς ἀπὸ τῶν ἡμερῶν καθ᾿ ἄς κατέστησα κριτὰς ἐπὶ τὸν λαὸν μου Ἰσραήλ· καὶ θέλω σὲ ἀναπαύσει ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου. Ὁ Κύριος προσέτι ἀναγγέλλει πρὸς σὲ ὅτι ὁ Κύριος θέλει οἰκοδομήσει οἶκον εἰς σέ.12 Ἀφοῦ πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι σου καὶ κοιμηθῇς μετὰ τῶν πατέρων σου, θέλω ἀναστήσει μετὰ σὲ τὸ σπέρμα σου, τὸ ὁποῖον θέλει ἐξέλθει ἐκ τῶν σπλάγχνων σου, καὶ θέλω στερεώσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.13 αὐτὸς θέλει οἰκοδομήσει οἶκον εἰς τὸ ὄνομά μου· καὶ θέλω στερεώσει τὸν θρόνον τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἕως αἰῶνος·14 ἐγὼ θέλω εἶσθαι εἰς αὐτὸν πατήρ καὶ αὐτὸς θέλει εἶσθαι εἰς ἐμὲ υἱός· ἐὰν πράξῃ ἀνομίαν, θέλω σωφρονίσει αὐτὸν ἐν ῥάβδῳ ἀνδρῶν καὶ διὰ μαστιγώσεων υἱῶν ἀνθρώπων·15 τὸ ἔλεός μου ὅμως δὲν θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὡς ἀφῄρεσα αὐτὸ ἀπὸ τοῦ Σαούλ, τὸν ὁποῖον ἐξέβαλον ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου·16 καὶ θέλει στερεωθῆ ὁ οἶκός σου καὶ ἡ βασιλεία σου ἔμπροσθέν σου ἕως αἰῶνος· ὁ θρόνος σου θέλει εἶσθαι ἐστερεωμένος εἰς τὸν αἰῶνα.

14 Καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς τοὺς μαθητάς, εἶδε περὶ αὐτοὺς ὄχλον πολὺν καὶ γραμματεῖς κάμνοντας συζητήσεις μετ᾿ αὐτῶν.15 Καὶ εὐθὺς πᾶς ὁ ὄχλος ἰδὼν αὐτὸν ἔγεινεν ἔκθαμβος καὶ προστρέχοντες ἠσπάζοντο αὐτόν.16 Καὶ ἠρώτησε τοὺς γραμματεῖς· Τί συζητεῖτε μετ᾿ αὐτῶν;17 Καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου, εἶπε· Διδάσκαλε, ἔφερα πρὸς σὲ τὸν υἱὸν μου, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.18 Καὶ ὅπου πιάσῃ αὐτὸν σπαράττει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὑτοῦ καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον πρὸς τοὺς μαθητὰς σου νὰ ἐκβάλωσιν αὐτό, ἀλλὰ δὲν ἠδυνήθησαν.19 Ἐκεῖνος δὲ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτόν, λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε θέλω εἶσθαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε θέλω ὑπομένει ὑμᾶς; φέρετε αὐτὸν πρὸς ἐμέ.20 Καὶ ἔφεραν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ὡς εἶδεν αὐτόν, εὐθὺς τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.21 Καὶ ἠρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος καιρὸς εἶναι ἀφοῦ τοῦτο ἔγεινεν εἰς αὐτόν; Ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν.22 Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔρριψε καὶ εἰς ὕδατα, διὰ νὰ ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ ἐὰν δύνασαί τι, βοήθησον ἡμᾶς, σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς.23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Τὸ ἐὰν δύνασαι νὰ πιστεύσῃς, πάντα εἶναι δυνατὰ εἰς τὸν πιστεύοντα.24 Καὶ εὐθὺς κράξας ὁ πατήρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων, ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει εἰς τὴν ἀπιστίαν μου.25 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον, λέγων πρὸς αὐτό· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγὼ σὲ προστάζω, Ἔξελθε ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ μή εἰσέλθῃς πλέον εἰς αὐτόν.26 Καὶ τὸ πνεῦμα κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν, ἐξῆλθε, καὶ ἔγεινεν ὡς νεκρός, ὥστε πολλοὶ ἔλεγον ὅτι ἀπέθανεν.27 Ὁ δὲ Ἰησοῦς πιάσας αὐτὸν ἀπὸ τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἐσηκώθη. 28 Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς οἶκον, οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν κατἰδίαν, Διὰ τί ἡμεῖς δὲν ἠδυνήθημεν νὰ ἐκβάλωμεν αὐτό;29 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τοῦτο τὸ γένος δὲν δύναται νὰ ἐξέλθῃ δι᾿ οὐδενὸς ἄλλου τρόπου εἰμή διὰ προσευχῆς καὶ νηστείας.

8 διότι ἐὰν καὶ σᾶς ἐλύπησα διὰ τῆς ἐπιστολῆς, δὲν μετανοῶ, ἄν καὶ μετενόουν· ἐπειδή βλέπω ὅτι ἡ ἐπιστολή ἐκείνη, ἄν καὶ πρὸς ὥραν, σᾶς ἐλύπησε.9 Τώρα χαίρω, οὐχὶ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε πρὸς μετάνοιαν· διότι ἐλυπήθητε κατὰ Θεόν, διὰ νὰ μή ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν εἰς οὐδέν.10 Διότι ἡ κατὰ Θεὸν λύπη γεννᾷ μετάνοιαν πρὸς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον· ἡ λύπη ὅμως τοῦ κόσμου γεννᾷ θάνατον.11 Διότι ἰδού, αὐτὸ τοῦτο, τὸ ὅτι ἐλυπήθητε κατὰ Θεόν, πόσην σπουδήν ἐγέννησεν εἰς ἐσᾶς, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ πόθον, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλ᾿ ἐκδίκησιν. Κατὰ πάντα ἀπεδείξατε ἑαυτοὺς ὅτι εἶσθε καθαροὶ εἰς τοῦτο τὸ πρᾶγμα. 1 2Λοιπόν, ἄν καὶ σᾶς ἔγραψα, δὲν ἔκαμον τοῦτο διὰ τὸν ἀδικήσαντα, οὐδὲ διὰ τὸν ἀδικηθέντα, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθῇ πρὸς ἐσᾶς ἡ σπουδή ἡμῶν, τὴν ὁποίαν ἔχομεν διὰ σᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

1 [Ὠιδή τῶν Ἀναβαθμῶν.] Ὑψόνω τοὺς ὀφθαλμοὺς μου πρὸς τὰ ὄρη· πόθεν θέλει ἐλθεῖ ἡ βοήθειά μου; 2 Ἡ βοήθειά μου ἔρχεται ἀπὸ τοῦ Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. 3 Δὲν θέλει ἀφήσει νὰ κλονισθῆ ὁ ποῦς σου· οὐδὲ θέλει νυστάξει ὁ φυλάττων σε. 4 Ἰδού, δὲν θέλει νυστάξει οὐδὲ θέλει ἀποκοιμηθῆ, ὁ φυλάττων τὸν Ἰσραήλ. 5 Ὁ Κύριος εἶναι ὁ φύλαξ σου· ὁ Κύριος εἶναι ἡ σκέπη σου ἐκ δεξιῶν σου. 6 τὴν ἡμέραν ὁ ἥλιος δὲν θέλει σὲ βλάψει, οὐδὲ ἡ σελήνη τὴν νύκτα. 7 Ὁ Κύριος θέλει σὲ φυλάττει ἀπὸ παντὸς κακοῦ· θέλει φυλάττει τὴν ψυχήν σου. 8 Ὁ Κύριος θέλει φυλάττει τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.