Κατσούλας Γεώργιος

20 Παρῆλθεν ὁ θερισμός, ἐτελείωσε τὸ θέρος, καὶ ἡμεῖς δὲν ἐσώθημεν.21 Διὰ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου ἐπληγώθην, εἶμαι εἰς πένθος, ἔκπληξις μὲ κατέλαβε.22 Δὲν εἶναι βάλσαμον ἐν Γαλαάδ; δὲν εἶναι ἐκεῖ ἰατρός; διὰ τί λοιπὸν ἡ θυγάτηρ τοῦ λαοῦ μου δὲν ἀνέλαβε τὴν ὑγείαν αὑτῆς;

1 [Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε ἦλθε Νάθαν ὁ προφήτης πρὸς αὐτόν, ἀφοῦ εἰσῆλθε πρὸς τὴν Βηθσαβεέ.] Ἐλέησόν με, ὦ Θεέ, κατὰ τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὰ ἀνομήματά μου. 2 Πλῦνόν με μᾶλλον καὶ μᾶλλον ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 3 Διότι τὰ ἀνομήματά μου ἐγὼ γνωρίζω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου εἶναι διαπαντός. 4 Εἰς σέ, εἰς σὲ μόνον ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἔπραξα· διὰ νὰ δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νὰ ἦσαι ἄμεμπτος εἰς τὰς κρίσεις σου. 5 Ἰδού, συνελήφθην ἐν ἀνομίᾳ, καὶ ἐν ἁμαρτίᾳ μὲ ἐγέννησεν μήτηρ μου. 6 Ἰδού, ἠγάπησας ἀλήθειαν ἐν τῇ καρδίᾳ, καὶ εἰς τὰ ἐνδόμυχα θέλεις μὲ διδάξει σοφίαν. 7 Ῥάντισόν με μὲ ὕσσωπον, καὶ θέλω εἶσθαι καθαρός· πλῦνόν με, καὶ θέλω εἶσθαι λευκότερος χιόνος. 8 Κάμε με νὰ ἀκούσω ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, διὰ νὰ εὐφρανθῶσι τὰ ὀστᾶ, τὰ ὁποῖα συνέθλασας. 9 Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. 10 Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, Θεέ· καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἀνανέωσον ἐντὸς μου. 11 Μή μὲ ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου σου· καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μή ἀφαιρέσῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ. 12 Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τῆς σωτηρίας σου καὶ μὲ πνεῦμα ἡγεμονικὸν στήριξόν με. 13 Θέλω διδάξει εἰς τοὺς παραβάτας τὰς ὁδοὺς σου· καὶ ἁμαρτωλοὶ θέλουσιν ἐπιστρέφει εἰς σέ. 14 Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ αἱμάτων, Θεέ, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου· ἡ γλῶσσά μου θέλει ψάλλει ἐν ἀγαλλιάσει τὴν δικαιοσύνην σου. 15 Κύριε, ἄνοιξον τὰ χείλη μου· καὶ τὸ στόμα μου θέλει ἀναγγέλλει τὴν αἴνεσίν σου. 16 Διότι δὲν θέλεις θυσίαν, ἄλλως ἤθελον προσφέρει· εἰς ὁλοκαυτώματα δὲν ἀρέσκεσαι. 17 Θυσίαι τοῦ Θεοῦ εἶναι πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην, Θεέ, δὲν θέλεις καταφρονήσει. 18 Εὐεργέτησον τὴν Σιὼν διὰ τῆς εὐνοίας σου· οἰκοδόμησον τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ. 19 Τότε θέλεις εὐαρεστηθῆ εἰς θυσίας δικαιοσύνης, εἰς προσφορὰς καὶ ὁλοκαυτώματα· τότε θέλουσι προσφέρει μόσχους ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου.

1 Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας πάλιν εἰσῆλθεν εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἶναι εἰς οἶκον.2 Καὶ εὐθὺς συνήχθησαν πολλοί, ὥστε δὲν ἐχώρουν πλέον αὐτοὺς οὐδὲ τὰ πρόθυρα· καὶ ἐκήρυττεν εἰς αὐτοὺς τὸν λόγον.3 Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν φέροντες παραλυτικόν, βασταζόμενον ὑπὸ τεσσάρων·4 καὶ μή δυνάμενοι νὰ πλησιάσωσιν εἰς αὐτὸν ἐξ αἰτίας τοῦ ὄχλου, ἐχάλασαν τὴν στέγην ὅπου ἦτο, καὶ διατρυπήσαντες καταβιβάζουσι τὸν κράββατον, ἐφ᾿ οὗ κατέκειτο ὁ παραλυτικός.5 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν, λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν· Τέκνον, συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου.6 Ἦσαν δὲ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν·7 Διὰ τί οὗτος λαλεῖ τοιαύτας βλασφημίας; τίς δύναται νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας εἰμή εἷς, ὁ Θεός;8 Καὶ εὐθὺς νοήσας ὁ Ἰησοῦς διὰ τοῦ πνεύματος αὑτοῦ ὅτι οὕτω διαλογίζονται καθ᾿ ἑαυτούς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τί διαλογίζεσθε ταῦτα ἐν ταῖς καρδίαις σας;9 τί εἶναι εὐκολώτερον, νὰ εἴπω πρὸς τὸν παραλυτικόν, Συγκεχωρημέναι εἶναι αἱ ἁμαρτίαι σου, ἤ νὰ εἴπω, Σηκώθητι καὶ ἔπαρε τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει;10 ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι ἔξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν·11 Πρὸς σὲ λέγω, Σηκώθητι καὶ ἔπαρε τὸν κράββατόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 Καὶ ἠγέρθη εὐθὺς καὶ σηκώσας τὸν κράββατον, ἐξῆλθεν ἐνώπιον πάντων, ὥστε ἐξεπλήττοντο πάντες καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι οὐδέποτε εἴδομεν τοιαῦτα.

5 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου· σὺ διαφυλάττεις τὸν κλῆρόν μου. 6 Αἱ μερίδες μου ἔπεσον εἰς τόπους τερπνούς· ἔλαβον ὡραιοτάτην κληρονομίαν. 7 Θέλω εὐλογεῖ τὸν Κύριον τὸν νουθετήσαντά με· ἔτι καὶ ἐν καιρῷ νυκτὸς μὲ διδάσκουσιν οἱ νεφροὶ μου. 8 Ἐνώπιόν μου εἶχον τὸν Κύριον διαπαντός· διότι εἶναι ἐκ δεξιῶν μου, διὰ νὰ μή σαλευθῶ. 9 Διὰ τοῦτο εὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλίασεν ἡ γλῶσσά μου· ἔτι δὲ καὶ ἡ σὰρξ μου θέλει ἀναπαυθῆ ἐπ᾿ ἐλπίδι. 10 Διότι δὲν θέλεις ἐγκαταλείψει τὴν ψυχήν μου ἐν τῷ ᾅδῃ, οὐδὲ θέλεις ἀφήσει τὸν Ὅσιόν σου νὰ ἵδῃ διαφθοράν. 11 Ἐφανέρωσας εἰς ἐμὲ τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς· χορτασμὸς εὐφροσύνης εἶναι τὸ πρόσωπόν σου· τερπνότητες εἶναι διαπαντὸς ἐν τῇ δεξιᾷ σου.

1 Καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν· Ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ περιέβαλεν εἰς αὐτὸν φραγμὸν καὶ ἔσκαψεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐμίσθωσεν αὐτὸν εἰς γεωργοὺς καὶ ἀπεδήμησε.2 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῶν καρπῶν ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον, διὰ νὰ λάβῃ παρὰ τῶν γεωργῶν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος.3 Ἐκεῖνοι δὲ πιάσαντες αὐτὸν ἔδειραν καὶ ἀπέπεμψαν κενόν.4 Καὶ πάλιν ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς ἄλλον δοῦλον· καὶ ἐκεῖνον λιθοβολήσαντες, ἐπλήγωσαν τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ ἀπέπεμψαν ἠτιμωμένον.5 Καὶ πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλον· καὶ ἐκεῖνον ἐφόνευσαν, καὶ πολλοὺς ἄλλους, τοὺς μὲν ἔδειραν, τοὺς δὲ ἐφόνευσαν.6 Ἔτι λοιπὸν ἔχων ἕνα υἱόν, ἀγαπητὸν αὑτοῦ, ἀπέστειλε καὶ αὐτὸν πρὸς αὐτοὺς ἔσχατον, λέγων ὅτι θέλουσιν ἐντραπῆ τὸν υἱὸν μου.7 Ἐκεῖνοι δὲ οἱ γεωργοὶ εἶπον πρὸς ἀλλήλους ὅτι οὗτος εἶναι ὁ κληρονόμος· ἔλθετε, ἄς φονεύσωμεν αὐτόν, καὶ θέλει εἶσθαι ἡμῶν ἡ κληρονομία.8 Καὶ πιάσαντες αὐτὸν ἐφόνευσαν καὶ ἔρριψαν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος.9 Τί λοιπὸν θέλει κάμει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; Θέλει ἐλθεῖ καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς καὶ θέλει δώσει τὸν ἀμπελῶνα εἰς ἄλλους. 10 Οὐδὲ τὴν γραφήν ταύτην δὲν ἀνεγνώσατε, Ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἔγεινε κεφαλή γωνίας·11 παρὰ Κυρίου ἔγεινεν αὕτη καὶ εἶναι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.