Κατσούλας Γεώργιος

1 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2 λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3 Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4 Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5 τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7 ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8 σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς; 9 Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τινας, τοὺς θαρροῦντας εἰς ἑαυτοὺς ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ καταφρονοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολήν ταύτην·10 Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ὁ εἶς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς προσηύχετο καθ᾿ ἑαυτὸν ταῦτα· Εὐχαριστῶ σοι, Θεέ, ὅτι δὲν εἶμαι καθὼς οἱ λοιποὶ ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἤ καὶ καθὼς οὗτος ὁ τελώνης·12 νηστεύω δὶς τῆς ἑβδομάδος, ἀποδεκατίζω πάντα ὅσα ἔχω.13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἱστάμενος, δὲν ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς νὰ ὑψώσῃ εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὑτοῦ, λέγων· Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.14 Σᾶς λέγω, Κατέβη οὗτος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ δεδικαιωμένος μᾶλλον παρὰ ἐκεῖνος· διότι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν θέλει ταπεινωθῆ, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν θέλει ὑψωθῆ. 15 Ἔφερον δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ τὰ βρέφη, διὰ νὰ ἐγγίζῃ αὐτά· ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταί, ἐπέπληξαν αὐτούς.16 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως προσκαλέσας αὐτά, εἶπεν· Ἀφήσατε τὰ παιδία νὰ ἔρχωνται πρὸς ἐμέ, καὶ μή ἐμποδίζετε αὐτά· διότι τῶν τοιούτων εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.17 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, Ὅστις δὲν δεχθῇ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν.

1 Καὶ θέλει ἐξέλθει ῥάβδος ἐκ τοῦ κορμοῦ τοῦ Ἰεσσαί, καὶ κλάδος θέλει ἀναβῆ ἐκ τῶν ῥιζῶν αὐτοῦ·2 καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου θέλει ἀναπαυθῆ ἐπ᾿ αὐτόν, πνεῦμα σοφίας καὶ συνέσεως, πνεῦμα βουλῆς καὶ δυνάμεως, πνεῦμα γνώσεως καὶ φόβου τοῦ Κυρίου·3 καὶ θέλει κάμει αὐτὸν ὀξύνουν εἰς τὸν φόβον τοῦ Κυρίου, ὥστε δὲν θέλει κρίνει κατὰ τὴν θεωρίαν τῶν ὀφθαλμῶν αὑτοῦ οὐδὲ θέλει ἐλέγχει κατὰ τὴν ἀκρόασιν τῶν τίων αὑτοῦ·4 ἀλλ᾿ ἐν δικαιοσύνῃ θέλει κρίνει τοὺς πτωχούς, καὶ ἐν εὐθύτητι θέλει ὑπερασπίζεσθαι τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς· καὶ θέλει πατάξει τὴν γῆν ἐν τῇ ῥάβδῳ τοῦ στόματος αὑτοῦ, καὶ διὰ τῆς πνοῆς τῶν χειλέων αὑτοῦ θέλει θανατόνει τὸν ἀσεβῆ. 5 Καὶ δικαιοσύνη θέλει εἶσθαι ἡ ζώνη τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καὶ πίστις ἡ ζώνη τῶν πλευρῶν αὐτοῦ.

1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ. 6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.

25 Καὶ ἰδού, ἦτο ἄνθρωπός τις ἐν Ἱερουσαλήμ, ὀνομαζόμενος Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἦτο δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσμένων τὴν παρηγορίαν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα Ἃγιον ἦτο ἐπ᾿ αὐτόν· 26 καὶ ἦτο εἰς αὐτὸν ἀποκεκαλυμμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου ὅτι δὲν θέλει ἰδεῖ θάνατον, πρὶν ἴδῃ τὸν Χριστὸν τοῦ Κυρίου.27 Καὶ ἦλθε διὰ τοῦ Πνεύματος εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ὅτε οἱ γονεῖς εἰσέφεραν τὸ παιδίον Ἰησοῦν διὰ νὰ κάμωσι περὶ αὐτοῦ κατὰ τὴν συνήθειαν τοῦ νόμου,28 αὐτὸς ἐδέχθη αὐτὸ εἰς τὰς ἀγκάλας αὑτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· 29 Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου, ἐν εἰρήνῃ· 30 διότι εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ μου τὸ σωτήριόν σου,31 τὸ ὁποῖον ἡτοίμασας ἐνώπιον πάντων τῶν λαῶν,32 φῶς εἰς φωτισμὸν τῶν ἐθνῶν καὶ δόξαν τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ. 33 Καὶ ὁ Ἰωσήφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐθαύμαζον διὰ τὰ λεγόμενα περὶ αὐτοῦ.34 Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Συμεών, καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδού, οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.35 Καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχήν ῥομφαία θέλει διαπεράσει, διὰ νὰ ἀνακαλυφθῶσιν οἱ διαλογισμοὶ πολλῶν καρδιῶν.

1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε εὑρίσκετο ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἰούδα.] Θεέ, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου· ἀπὸ πρωΐας σὲ ζητῶ· σὲ διψᾷ ἡ ψυχή μου, σὲ ποθεῖ ἡ σὰρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ, ξηρᾷ καὶ ἀνύδρῳ· 2 διὰ νὰ βλέπω τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου, καθὼς σὲ εἶδον ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ. 3 Διότι τὸ ἔλεός σου εἶναι καλήτερον παρὰ τὴν ζωήν· τὰ χείλη μου θέλουσι σὲ ἐπαινεῖ. 4 Οὕτω θέλω σὲ εὐλογεῖ ἐν τῇ ζωῇ μου· ἐν τῷ ὀνόματί σου θέλω ὑψόνει τὰς χεῖράς μου. 5 Ὡς ἀπὸ πάχους καὶ μυελοῦ θέλει χορτασθῆ ἡ ψυχή μου καὶ διὰ χειλέων ἀγαλλιάσεως θέλει ὑμνεῖ τὸ στόμα μου, 6 Ὅταν σὲ ἐνθυμῶμαι ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, εἰς σὲ μελετῶ ἐν ταῖς φυλακαῖς τῆς νυκτός. 7 Ἐπειδή ἐστάθης βοήθειά μου· διὰ τοῦτο ὑπὸ τὴν σκιάν τῶν πτερύγων σου θέλω χαίρει. 8 Προσεκολλήθη ἡ ψυχή μου κατόπιν σου· ἡ δεξιὰ σου μὲ ὑποστηρίζει. 9 Οἱ δὲ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτήν, θέλουσιν ἐμβῆ εἰς τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς· 10 θέλουσι πέσει διὰ ῥομφαίας· θέλουσιν εἶσθαι μερὶς ἀλωπέκων. 11 Ὁ δὲ βασιλεὺς θέλει εὐφρανθῆ ἐπὶ τὸν Θεόν· θέλει δοξασθῆ πᾶς ὁ ὁμνύων εἰς αὐτόν· διότι θέλει φραχθῆ τὸ στόμα τῶν λαλούντων ψεῦδος.