Κατσούλας Γεώργιος

11 Ἡ δὲ Μαρία ἵστατο πλησίον τοῦ μνημείου κλαίουσα ἔξω. Ἐνῷ λοιπὸν ἔκλαιεν, ἔκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον·12 καὶ βλέπει δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ ἱμάτια καθημένους, ἕνα πρὸς τὴν κεφαλήν καὶ ἕνα πρὸς τοὺς πόδας, ἐκεῖ ὅπου ἔκειτο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.13 Καὶ λέγουσι πρὸς αὐτήν ἐκεῖνοι· Γῦναι, τί κλαίεις; Λέγει πρὸς αὐτούς· Διότι ἐσήκωσαν τὸν Κύριόν μου, καὶ δὲν ἐξεύρω ποῦ ἔθεσαν αὐτόν.14 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω καὶ θεωρεῖ τὸν Ἰησοῦν ἱστάμενον, καὶ δὲν ἤξευρεν ὅτι εἶναι ὁ Ἰησοῦς.15 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Γῦναι, τί κλαίεις; τίνα ζητεῖς; Ἐκείνη νομίζουσα ὅτι εἶναι ὁ κηπουρός, λέγει πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἐὰν σὺ ἐσήκωσας αὐτόν, εἰπὲ μοι ποῦ ἔθεσας αὐτόν, καὶ ἐγὼ θέλω σηκώσει αὐτόν.16 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μαρία. Ἐκείνη στραφεῖσα λέγει πρὸς αὐτόν· Ῥαββουνί, τὸ ὁποῖον λέγεται, Διδάσκαλε.17 Λέγει πρὸς αὐτήν ὁ Ἰησοῦς· Μή μοῦ ἅπτου· διότι δὲν ἀνέβην ἔτι πρὸς τὸν Πατέρα μου. Ἀλλ᾿ ὕπαγε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς μου καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς· Ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου καὶ Πατέρα σας καὶ Θεὸν μου καὶ Θεὸν σας.

1 [Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει; 2 Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον. 3 Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει. 4 Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ. 5 Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον· 6 καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον. 7 Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου. 8 Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει. 9 Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου. 10 Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ. 11 Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου. 12 Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν. 13 Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων.14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.

5 Ἐὰν τρέξῃς μετὰ τῶν πεζῶν καὶ σὲ κάμωσι νὰ ἀτονήσῃς, τότε πῶς θέλεις ἀντιπαραταχθῆ πρὸς τοὺς ἵππους; καὶ ἐὰν ἀπέκαμες ἐν τῇ γῇ τῆς εἰρήνης, ἐφ᾿ ἥν ἤλπιζες, τότε πῶς θέλεις κάμει εἰς τὸ φρύαγμα τοῦ Ἰορδάνου;

1 Ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τοῦ Δαρείου, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀσσουήρου, ἐκ τοῦ σπέρματος τῶν Μήδων, ὅστις ἐβασίλευσεν ἐπὶ τὸ βασίλειον τῶν Χαλδαίων,2 ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ, ἐγὼ ὁ Δανιήλ ἐνόησα ἐν τοῖς βιβλίοις τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐτῶν, περὶ τῶν ὁποίων ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔγεινε πρὸς Ἱερεμίαν τὸν προφήτην, ὅτι ἤθελον συμπληρωθῆ ἑβδομήκοντα ἔτη εἰς τὰς ἐρημώσεις τῆς Ἱερουσαλήμ.3 Καὶ ἔστρεψα τὸ πρόσωπόν μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν, διὰ νὰ κάμω προσευχήν καὶ δεήσεις ἐν νηστείᾳ καὶ σάκκῳ καὶ σποδῷ· 4 καὶ ἐδεήθην πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν μου καὶ ἐξωμολογήθην καὶ εἶπον, Ὦ Κύριε, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς Θεός, ὁ φυλάττων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ τηροῦντας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ·5 ἡμαρτήσαμεν καὶ ἠνομήσαμεν καὶ ἠσεβήσαμεν καὶ ἀπεστατήσαμεν καὶ ἐξεκλίναμεν ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν κρίσεών σου.6 Καὶ δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τοὺς δούλους σου τοὺς προφήτας, οἵτινες ἐλάλουν ἐν τῷ ὀνόματί σου πρὸς τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν, καὶ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τῆς γῆς.7 Εἰς σέ, Κύριε, εἶναι ἡ δικαιοσύνη, εἰς ἡμᾶς δὲ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου, ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, εἰς τοὺς ἄνδρας τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ εἰς πάντα τὸν Ἰσραήλ, τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, κατὰ πάντας τοὺς τόπους ὅπου ἐδίωξας αὐτούς, διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν, τὴν ὁποίαν παρέβησαν εἰς σέ.8 Κύριε, εἰς ἡμᾶς εἶναι ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου, εἰς τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ εἰς τοὺς πατέρας ἡμῶν, οἵτινες ἡμαρτήσαμεν εἰς σέ.9 Εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν εἶναι οἱ οἰκτιρμοὶ καὶ αἱ ἀφέσεις· διότι ἀπεστατήσαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ,10 καὶ δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, νὰ περιπατῶμεν ἐν τοῖς νόμοις αὐτοῦ, τοὺς ὁποίους ἔθεσεν ἐνώπιον ἡμῶν διὰ τῶν δούλων αὑτοῦ τῶν προφητῶν.11 Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ παρέβη τὸν νόμον σου καὶ ἐξέκλινε διὰ νὰ μή ὑπακούῃ εἰς τὴν φωνήν σου· διὰ τοῦτο ἐξεχύθη ἐφ᾿ ἡμᾶς ἡ κατάρα καὶ ὁ ὅρκος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Μωϋσέως, δούλου τοῦ Θεοῦ· διότι ἡμαρτήσαμεν εἰς αὐτόν.12 Καὶ ἐβεβαίωσε τοὺς λόγους αὑτοῦ, τοὺς ὁποίους ἐλάλησεν ἐναντίον ἡμῶν καὶ ἐναντίον τῶν κριτῶν ἡμῶν, οἵτινες μᾶς ἔκρινον, φέρων ἐφ᾿ ἡμᾶς κακὸν μέγα· διότι δὲν ἔγεινεν ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ, ὡς ἔγεινεν ἐν Ἱερουσαλήμ.13 Ὡς εἶναι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως, ἅπαν τὸ κακὸν τοῦτο ἦλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς· πλήν δὲν ἐδεήθημεν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, διὰ νὰ ἐπιστρέψωμεν ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν καὶ νὰ προσέξωμεν εἰς τὴν ἀλήθειάν σου·14 διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἐγρηγόρησεν ἐπὶ τὸ κακὸν καὶ ἔφερεν αὐτὸ ἐφ᾿ ἡμᾶς· διότι δίκαιος εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὑτοῦ, ὅσα πράττει· ἐπειδή ἡμεῖς δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν αὐτοῦ. 15 Καὶ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἐξήγαγες τὸν λαὸν σου ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἔκαμες εἰς σεαυτὸν ὄνομα, ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἡμαρτήσαμεν, ἠσεβήσαμεν.16 Κύριε, κατὰ πάσας τὰς δικαιοσύνας σου ἄς ἀποστραφῇ, δέομαι, ὁ θυμὸς σου καὶ ἡ ὀργή σου ἀπὸ τῆς πόλεώς σου Ἱερουσαλήμ, τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου σου· διότι διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ διὰ τὰς ἀνομίας τῶν πατέρων ἡμῶν ἡ Ἱερουσαλήμ καὶ ὁ λαὸς σου κατεστάθημεν ὄνειδος εἰς πάντας τοὺς πέριξ ἡμῶν.17 Τώρα λοιπὸν εἰσάκουσον, Θεὲ ἡμῶν, τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου καὶ τὰς δεήσεις αὐτοῦ, καὶ ἐπίλαμψον τὸ πρόσωπόν σου, ἕνεκεν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τὸ ἠρημωμένον ἁγιαστήριόν σου.18 Κλῖνον, Θεὲ μου, τὸ τίον σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδὲ τὰς ἐρημώσεις ἡμῶν καὶ τὴν πόλιν, ἐπὶ τὴν ὁποίαν ἐκλήθη τὸ ὄνομά σου· διότι ἡμεῖς δὲν προσφέρομεν τὰς ἱκεσίας ἡμῶν ἐνώπιόν σου διὰ τὰς δικαιοσύνας ἡμῶν, ἀλλὰ διὰ τοὺς πολλοὺς οἰκτιρμοὺς σου.19 Κύριε, εἰσάκουσον· Κύριε, συγχώρησον· Κύριε, ἀκροάσθητι καὶ κάμε· μή χρονίσῃς, ἕνεκέν σου, Θεὲ μου· διότι τὸ ὄνομά σου ἐκλήθη ἐπὶ τὴν πόλιν σου καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν σου.

33 Ταῦτα ἐλάλησα πρὸς ἐσᾶς, διὰ νὰ ἔχητε εἰρήνην ἐν ἐμοί. Ἐν τῷ κόσμῳ θέλετε ἔχει θλῖψιν· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ ἐνίκησα τὸν κόσμον.