Δευ, Ιαν 23, 2023
Χωρίο: Β' Βασιλέων 2:1-14
Διάρκεια: 41 Λεπτά 42 Δευτερόλεπτα
1 Ὅτε δὲ ἔμελλεν ὁ Κύριος νὰ ἀναβιβάσῃ τὸν Ἠλίαν εἰς τὸν οὐρανὸν μὲ ἀνεμοστρόβιλον, ἀνεχώρησεν ὁ Ἠλίας μετὰ τοῦ Ἐλισσαιὲ ἀπὸ Γαλγάλων.
2 Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἐλισσαιέ, Κάθου ἐνταῦθα, παρακαλῶ· διότι ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν ἕως Βαιθήλ. Καὶ εἶπεν ὁ Ἐλισσαιέ, Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει. Καὶ κατέβησαν εἰς Βαιθήλ.3 Καὶ ἐξῆλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Βαιθήλ πρὸς τὸν Ἐλισσαιὲ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἐξεύρεις ὅτι ὁ Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε, Καὶ ἐγὼ ἐξεύρω τοῦτο· σιωπᾶτε.
4 Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς αὐτόν, Ἐλισσαιέ, κάθου ἐνταῦθα, παρακαλῶ· διότι ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν εἰς Ἱεριχώ. Ὁ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει. Καὶ ἦλθον εἰς Ἱεριχώ.5 Καὶ προσῆλθον οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν οἱ ἐν Ἱεριχὼ πρὸς τὸν Ἐλισσαιέ καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἐξεύρεις ὅτι ὁ Κύριος σήμερον λαμβάνει τὸν κύριόν σου ἐπάνωθεν τῆς κεφαλῆς σου; Καὶ εἶπε, Καὶ ἐγὼ ἐξεύρω τοῦτο· σιωπᾶτε.
6 Καὶ εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς αὐτόν, Κάθου ἐνταῦθα, παρακαλῶ· διότι ὁ Κύριος μὲ ἀπέστειλεν εἰς τὸν Ἰορδάνην. Ὁ δὲ εἶπε, Ζῇ Κύριος καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, δέν θέλω σὲ ἀφήσει. Καὶ ὑπῆγαν ἀμφότεροι.
7 Καὶ ὑπῆγαν πεντήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν, καὶ ἐστάθησαν ἀπέναντι μακρόθεν· ἐκεῖνοι δὲ οἱ δύο ἐστάθησαν ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου.8 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἠλίας τὴν μηλωτήν αὑτοῦ καὶ ἐδίπλωσεν αὐτήν καὶ ἐκτύπησε τὰ ὕδατα, καὶ διηρέθησαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι διὰ ξηρᾶς.9 Καὶ ὅτε διέβησαν, εἶπεν ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ἐλισσαιέ, Ζήτησον τί νὰ σοὶ κάμω, πρὶν ἀναληφθῶ ἀπὸ σοῦ. Καὶ εἶπεν ὁ Ἐλισσαιέ, Διπλασία μερὶς τοῦ πνεύματός σου ἄς ἦναι, παρακαλῶ, ἐπ᾿ ἐμέ. 10 Ὁ δὲ εἶπε, Σκληρὸν πρᾶγμα ἐζήτησας· πλήν ἐὰν μὲ ἴδῃς ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, θέλει γείνει εἰς σὲ οὕτως· εἰ δὲ μή, δὲν θέλει γείνει.
11 Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ περιεπάτουν ἔτι λαλοῦντες, ἰδού, ἅμαξα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρός, καὶ διεχώρισαν αὐτοὺς ἀμφοτέρους· καὶ ἀνέβη ὁ Ἠλίας μὲ ἀνεμοστρόβιλον εἰς τὸν οὐρανόν.
12 Ὁ δὲ Ἐλισσαιὲ ἔβλεπε καὶ ἐβόα, Πάτερ μου, πάτερ μου, ἅμαξα τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἱππικὸν αὐτοῦ. Καὶ δὲν εἶδεν αὐτὸν πλέον· καὶ ἐπίασε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ διέσχισεν αὐτὰ εἰς δύο τμήματα.13 Καὶ σηκώσας τὴν μηλωτήν τοῦ Ἠλία, ἥτις ἔπεσεν ἐπάνωθεν ἐκείνου, ἐπέστρεφε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου.14 Καὶ λαβὼν τὴν μηλωτήν τοῦ Ἠλία, ἥτις ἔπεσεν ἐπάνωθεν ἐκείνου, ἐκτύπησε τὰ ὕδατα καὶ εἶπε, Ποῦ εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλία; Καὶ ὡς ἐκτύπησε καὶ αὐτὸς τὰ ὕδατα, διηρέθησαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν· καὶ διέβη ὁ Ἐλισσαιέ.
Δευ, Δεκ 26, 2022
Χωρίο: Ψαλμοί 27:1-14
Διάρκεια: 39 Λεπτά 32 Δευτερόλεπτα
1[ Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.] Ὁ Κύριος εἶναι φῶς μου καὶ σωτηρία μου· τίνα θέλω φοβηθῆ; ὁ Κύριος εἶναι δύναμις τῆς ζωῆς μου· ἀπὸ τίνος θέλω δειλιάσει;
2 Ὅτε ἐπλησίασαν ἐπ᾿ ἐμὲ οἱ πονηρευόμενοι, διὰ νὰ καταφάγωσι τὴν σάρκα μου, οἱ ἀντίδικοι καὶ οἱ ἐχθροὶ μου, αὐτοὶ προσέκρουσαν καὶ ἔπεσον.
3 Καὶ ἄν παραταχθῇ ἐναντίον μου στράτευμα, ἡ καρδία μου δὲν θέλει φοβηθῆ· καὶ ἄν πόλεμος σηκωθῇ ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ τότε θέλω ἐλπίζει.
4Ἕν ἐζήτησα παρὰ τοῦ Κυρίου, τοῦτο θέλω ἐκζητεῖ· τὸ νὰ κατοικῶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, νὰ θεωρῶ τὸ κάλλος τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἐπισκέπτωμαι τὸν ναὸν αὐτοῦ.
5 Διότι ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς θέλει μὲ κρύψει ἐν τῇ σκηνῇ αὑτοῦ· Θέλει μὲ κρύψει ἐν τῷ ἀποκρύφῳ τῆς σκηνῆς αὑτοῦ· θέλει μὲ ὑψώσει ἐπὶ βράχον·
6 καὶ ἤδη ἡ κεφαλή μου θέλει ὑψωθῆ ὑπεράνω τῶν ἐχθρῶν μου τῶν περικυκλούντων με· καὶ θέλω θυσιάσει ἐν τῇ σκηνῇ αὐτοῦ θυσίας ἀλαλαγμοῦ· θέλω ὑμνεῖ καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς τὸν Κύριον.
7 Ἄκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ὅταν κράζω· καὶ ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου.
8 Ζητήσατε τὸ πρόσωπόν μου, εἶπε περὶ σοῦ ἡ καρδία μου. Τὸ πρόσωπόν σου, Κύριε, θέλω ζητήσει.
9 Μή κρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ πρόσωπόν σου· μή ἀπορρίψῃς ἐν ὀργῇ τὸν δοῦλόν σου· σὺ ἐστάθης βοήθειά μου· μή μὲ ἀφήσῃς καὶ μή μὲ ἐγκαταλείψῃς, Θεὲ τῆς σωτηρίας μου.
10 Καὶ ἄν ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγκαταλείψωσιν, ὁ Κύριος ὅμως θέλει μὲ προσδεχθῆ.
11 Δίδαξόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν σου καὶ ὁδήγησόν με ἐν ὁδῷ εὐθείᾳ ἕνεκεν τῶν ἐχθρῶν μου.
12 Μή μὲ παραδώσῃς εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν μου· διότι ἠγέρθησαν κατ᾿ ἐμοῦ μάρτυρες ψευδεῖς καὶ πνέοντες ἀδικίαν.
13 Οὐαὶ ἐὰν δὲν ἐπίστευον νὰ ἴδω τὰ ἀγαθὰ τοῦ Κυρίου ἐν γῇ ζώντων.
14 Πρόσμενε τὸν Κύριον· ἀνδρίζου, καὶ ἄς κραταιωθῇ ἡ καρδία σου· καὶ πρόσμενε τὸν Κύριον.
Δευ, Οκτ 24, 2022
Χωρίο: Πράξεις των Αποστόλων 9:36-42
Διάρκεια: 42 Λεπτά 4 Δευτερόλεπτα
36 Καὶ ἐν Ἰόππῃ ἦτό τις μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἥτις διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦτο πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν, τὰς ὁποίας ἔκαμνε·37 κατ᾿ ἐκείνας δὲ τὰς ἡμέρας συνέβη ἀσθενήσασα νὰ ἀποθάνῃ· καὶ λούσαντες αὐτήν ἔθεσαν εἰς ἀνώγεον.38 Καὶ ἐπειδή ἡ Λύδδα ἦτο πλησίον τῆς Ἰόππης, ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν δύο ἄνδρας, παρακαλοῦντες νὰ μή βραδύνῃ νὰ περάσῃ ἕως εἰς αὐτούς.39 Καὶ σηκωθεὶς ὁ Πέτρος, ὑπῆγε μετ᾿ αὐτῶν· τὸν ὁποῖον ἐλθόντα ἀνεβίβασαν εἰς τὸ ἀνώγεον, καὶ παρεστάθησαν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ χῆραι, κλαίουσαι καὶ δεικνύουσαι χιτῶνας καὶ ἱμάτια, ὅσα ἡ Δορκὰς εἰργάζετο ὅτε ἦτο μετ᾿ αὐτῶν.40 Ὁ δὲ Πέτρος, ἐκβαλὼν ἔξω πάντας, ἐγονάτισε καὶ προσηυχήθη καὶ στραφεὶς πρὸς τὸ σῶμα, εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῆς καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθησεν.41 Ὁ δὲ ἔδωκε χεῖρα εἰς αὐτήν καὶ ἐσήκωσεν αὐτήν, καὶ φωνάξας τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτήν ζῶσαν.42 Ἔγεινε δὲ τοῦτο γνωστὸν καθ᾿ ὅλην τὴν Ἰόππην, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Κύριον.
Πεμ, Σεπ 22, 2022
Χωρίο: Προς Φιλιππησίους 1:12-30
Διάρκεια: 33 Λεπτά 30 Δευτερόλεπτα
12 Θέλω δὲ νὰ ἐξεύρητε, ἀδελφοί, ὅτι τὰ συμβάντα εἰς ἐμὲ συνέτρεξαν μᾶλλον εἰς πρόοδον τοῦ εὐαγγελίου, 13 ὥστε τὰ διὰ τὸν Χριστὸν δεσμὰ μου ἔγειναν φανερὰ εἰς ὅλον τὸ πραιτώριον καὶ εἰς πάντας τοὺς λοιπούς,14 καὶ οἱ πλειότεροι τῶν ἐν Κυρίῳ ἀδελφῶν πεποιθότες εἰς τὰ δεσμὰ μου τολμῶσι περισσότερον νὰ κηρύττωσιν ἀφόβως τὸν λόγον.
15 Τινὲς μὲν καὶ διὰ φθόνον καὶ ἔριδα, τινὲς δὲ καὶ ἀπὸ καλῆς θελήσεως κηρύττουσι τὸν Χριστόν·16 οἱ μὲν κηρύττουσιν ἐξ ἀντιζηλίας τὸν Χριστόν, οὐχὶ ἐν καθαρότητι, νομίζοντες ὅτι προσθέτουσι θλῖψιν εἰς τὰ δεσμὰ μου·17 οἱ δὲ ἐξ ἀγάπης, ἐξεύροντες ὅτι εἶμαι τεταγμένος εἰς ἀπολογίαν τοῦ εὐαγγελίου.18 Τί λοιπὸν πλήν κατὰ πάντα τρόπον, εἴτε ἐπὶ προφάσει εἴτε τῇ ἀληθείᾳ, ὁ Χριστὸς κηρύττεται· καὶ εἰς τοῦτο χαίρω ἀλλὰ καὶ θέλω χαίρει.19 Διότι ἐξεύρω ὅτι τοῦτο θέλει ἀποβῆ εἰς ἐμὲ πρὸς σωτηρίαν διὰ τῆς δεήσεώς σας καὶ διὰ τῆς βοηθείας, τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,20 κατὰ τὴν σταθερὰν προσδοκίαν καὶ ἐλπίδα μου ὅτι δὲν θέλω αἰσχυνθῆ εἰς οὐδέν, ἀλλὰ μετὰ πάσης παρρησίας ὡς πάντοτε καὶ τώρα θέλει μεγαλυνθῆ ὁ Χριστὸς ἐν τῷ σώματί μου εἴτε διὰ ζωῆς εἴτε διὰ θανάτου.21 Διότι εἰς ἐμὲ τὸ ζῇν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος.22 Ἀλλ᾿ ἐὰν τὸ νὰ ζῶ ἐν σαρκὶ τοῦτο συμβάλλῃ εἰς καρποφορίαν τοῦ ἔργου μου, καὶ τί νὰ ἐκλέξω δὲν γνωρίζω.23 Διότι στενοχωροῦμαι ὑπὸ τῶν δύο, ἔχων μὲν τὴν ἐπιθυμίαν νὰ ἀναχωρήσω καὶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Χριστόν· διότι εἶναι πολὺ πλέον καλήτερον·24 τὸ νὰ μένω ὅμως ἐν τῇ σαρκὶ εἶναι ἀναγκαιότερον διὰ σᾶς.25 Καὶ τοῦτο ἐξεύρω ἐν πεποιθήσει ὅτι θέλω μείνει καὶ συμπαραμείνει μετὰ πάντων ὑμῶν διὰ τὴν εἰς τὴν πίστιν προκοπήν σας καὶ χαράν, 26 διὰ νὰ περισσεύῃ δι᾿ ἐμοῦ τὸ καύχημά σας εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν διὰ τῆς ἐμῆς πάλιν παρουσίας πρὸς ἐσᾶς.
27 Μόνον πολιτεύεσθε ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ ἀκούσω, εἴτε ὅταν ἔλθω καὶ σᾶς ἴδω εἴτε ἐνῷ εἶμαι ἀπών, τὴν κατάστασίν σας, ὅτι στέκεσθε εἰς ἕν πνεῦμα, συναγωνιζόμενοι ἐν μιᾷ ψυχῇ διὰ τὴν πίστιν τοῦ εὐαγγελίου, 28 καὶ μή φοβιζόμενοι εἰς οὐδὲν ἀπὸ τῶν ἐναντίων, τὸ ὁποῖον εἰς αὐτοὺς μὲν εἶναι ἔνδειξις ἀπωλείας, εἰς ἐσᾶς δὲ σωτηρίας, καὶ τοῦτο ἀπὸ Θεοῦ·29 διότι εἰς ἐσᾶς ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ νὰ πιστεύητε εἰς αὐτόν, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ πάσχητε ὑπὲρ αὐτοῦ, 30 ἔχοντες τὸν αὐτὸν ἀγῶνα, ὁποῖον εἴδετε ἐν ἐμοὶ καὶ τώρα ἀκούετε ἐν ἐμοί.
Δευ, Σεπ 05, 2022
Χωρίο: Κατά Λουκάν 5:1-39
Διάρκεια: 36 Λεπτά 16 Δευτερόλεπτα
1Ἐνῷ δὲ ὁ ὄχλος συνέθλιβεν αὐτὸν διὰ νὰ ἀκούῃ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ἵστατο πλησίον τῆς λίμνης Γεννησαρέτ,2καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἱστάμενα παρὰ τὴν λίμνην οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ᾿ αὐτῶν ἐξέπλυναν τὰ δίκτυα.3Ἐμβὰς δὲ εἰς ἕν τῶν πλοίων, τὸ ὁποῖον ἦτο τοῦ Σίμωνος, παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ ἀπομακρύνῃ αὐτὸ ὀλίγον ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ καθήσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους.4Καθὼς δὲ ἔπαυσε λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε τὸ πλοῖον εἰς τὰ βαθέα καὶ ῥίψατε τὰ δίκτυα ὑμῶν διὰ νὰ ὀψαρεύσητε.5Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Σίμων, εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες δὲν ἐπιάσαμεν οὐδέν· ἀλλ᾿ ὅμως ἐπὶ τῷ λόγῳ σου θέλω ῥίψει τὸ δίκτυον.6Καὶ ἀφοῦ ἔκαμον τοῦτο, συνέκλεισαν πλῆθος πολὺ ἰχθύων καὶ διεσχίζετο τὸ δίκτυον αὐτῶν.7Καὶ ἔκαμον νεῦμα εἰς τοὺς συντρόφους τοὺς ἐν τῷ ἄλλῳ πλοίῳ, διὰ νὰ ἔλθωσι νὰ βοηθήσωσιν αὐτούς· καὶ ἦλθον καὶ ἐγέμισαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε ἐβυθίζοντο.8Ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων Πέτρος, προσέπεσε πρὸς τὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ, λέγων· Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, Κύριε.9Ἐπειδή ἔκπληξις κατέλαβεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ διὰ τὴν ἄγραν τῶν ἰχθύων, τὴν ὁποίαν συνέλαβον,10ὁμοίως δὲ καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, τοὺς υἱοὺς τοῦ Ζεβεδαίου, οἵτινες ἦσαν σύντροφοι τοῦ Σίμωνος. Καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μή φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους θέλεις ἀγρεύει.11Καὶ ἀφοῦ ἔφεραν τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφήσαντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτόν.
12Καὶ ἐνῷ ἦτο ἐν μιᾷ τῶν πόλεων ἰδού, ἀνθρωπος πλήρης λέπρας· καὶ ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν, ἔπεσε κατὰ πρόσωπον καὶ παρεκάλεσεν αὐτόν, λέγων· Κύριε, ἐὰν θέλῃς, δύνασαι νὰ μὲ καθαρίσῃς.13Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἤγγισεν αὐτὸν καὶ εἶπε· Θέλω, καθαρίσθητι. Καὶ εὐθὺς ἡ λέπρα ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.14Καὶ αὐτὸς παρήγγειλεν αὐτὸν νὰ μή εἴπῃ τοῦτο πρὸς μηδένα, ἀλλ᾿ ὕπαγε, λέγει, καὶ δεῖξον σεαυτὸν εἰς τὸν ἱερέα καὶ πρόσφερε περὶ τοῦ καθαρισμοῦ σου, καθὼς προσέταξεν ὁ Μωϋσῆς, διὰ μαρτυρίαν εἰς αὐτούς.15Ἀλλ᾿ ἔτι μᾶλλον διήρχετο ἡ φήμη περὶ αὐτοῦ, καὶ συνηθροίζοντο ὄχλοι πολλοί, διὰ νὰ ἀκούωσι καὶ νὰ θεραπεύωνται ὑπ᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἀσθενειῶν αὑτῶν·16αὐτὸς δὲ ἀπεσύρετο εἰς τὰς ἐρήμους καὶ προσηύχετο.
17Καὶ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν, ἐνῷ αὐτὸς ἐδίδασκεν, ἐκάθηντο Φαρισαῖοι καὶ νομοδιδάσκαλοι, οἵτινες εἶχον ἐλθεῖ ἐκ πάσης κώμης τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ· καὶ δύναμις Κυρίου ἦτο εἰς τὸ νὰ ἰατρεύῃ αὐτούς.18Καὶ ἰδού, ἄνδρες φέροντες ἐπὶ κλίνης ἄνθρωπον, ὅστις ἦτο παραλυτικός, καὶ ἐζήτουν νὰ φέρωσιν αὐτὸν ἔσω καὶ νὰ θέσωσιν ἐνώπιον αὐτοῦ·19καὶ μή εὑρόντες διὰ ποίας εἰσόδου νὰ φέρωσιν αὐτὸν ἔσω ἐξ αἰτίας τοῦ ὄχλου, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸ δῶμα καὶ διὰ τῶν κεραμίδων κατεβίβασαν αὐτὸν μετὰ τοῦ κλινιδίου εἰς τὸ μέσον ἔμπροσθεν τοῦ Ἰησοῦ.20Καὶ ἰδὼν τὴν πίστιν αὐτῶν, εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄνθρωπε, συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου.21Καὶ ἤρχισαν νὰ διαλογίζωνται οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, λέγοντες· Τίς εἶναι οὗτος, ὅστις λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας εἰμή μόνος ὁ Θεός;22Νοήσας δὲ ὁ Ἰησοῦς τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις σας;23τί εἶναι εὐκολώτερον, νὰ εἴπω, Συγκεχωρημέναι εἶναι εἰς σὲ αἱ ἁμαρτίαι σου, ἤ νὰ εἴπω, Σηκώθητι καὶ περιπάτει;24ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσητε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Yἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίας, εἶπε πρὸς τὸν παραλυτικόν· Πρὸς σὲ λέγω, Σηκώθητι καὶ σήκωσον τὸ κλινίδιόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.25Καὶ παρευθὺς ἐγερθεὶς ἐνώπιον αὐτῶν, ἐσήκωσε τὸ κλινίδιον ἐφ᾿ οὗ κατέκειτο καὶ ἀνεχώρησεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ, δοξάζων τὸν Θεόν.26Καὶ ἔκστασις κατέλαβεν ἅπαντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, καὶ ἐπλήσθησαν φόβου, λέγοντες ὅτι εἴδομεν παράδοξα σήμερον.
27Καὶ μετὰ ταῦτα ἐξῆλθε καὶ εἶδε τελώνην τινὰ Λευΐν τὸ ὄνομα, καθήμενον εἰς τὸ τελώνιον, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀκολούθει μοι.28Καὶ ἀφήσας ἅπαντα, ἐσηκώθη καὶ ἠκολούθησεν αὐτόν.29Καὶ ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ὁ Λευΐς ὑποδοχήν μεγάλην ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ, καὶ ἦτο πλῆθος πολὺ τελωνῶν καὶ ἄλλων, οἵτινες ἐκάθηντο μετ᾿ αὐτῶν εἰς τὴν τράπεζαν.30Καὶ ἐγόγγυζον οἱ γραμματεῖς αὐτῶν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, λέγοντες· Διὰ τί μετὰ τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν τρώγετε καὶ πίνετε;31Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἔχουσι χρείαν ἰατροῦ οἱ ὑγιαίνοντες, ἀλλ᾿ οἱ πάσχοντες.32Δὲν ἦλθον διὰ νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.
33Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Διὰ τί οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου νηστεύουσι συχνὰ καὶ κάμνουσι δεήσεις, ὁμοίως καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων, οἱ δὲ ἰδικοὶ σου τρώγουσι καὶ πίνουσιν;34Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Μήπως δύνασθε νὰ κάμητε τοὺς υἱοὺς τοῦ νυμφῶνος νὰ νηστεύωσιν, ἐνόσῳ εἶναι μετ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος;35θέλουσιν ὅμως ἐλθεῖ ἡμέραι, ὅταν ἀφαιρεθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ νυμφίος· τότε θέλουσι νηστεύει ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.36Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτούς, ὅτι οὐδεὶς βάλλει ἐπίρραμμα ἱματίου νέου ἐπὶ ἱμάτιον παλαιὸν εἰ δὲ μή, καὶ τὸ νέον σχίζει καὶ μὲ τὸ παλαιὸν δὲν συμφωνεῖ τὸ ἐπίρραμμα τὸ ἀπὸ τοῦ νέου.37Καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιοὺς εἰ δὲ μή, ὁ νέος οἶνος θέλει σχίσει τοὺς ἀσκούς, καὶ αὐτὸς θέλει ἐκχυθῆ καὶ οἱ ἀσκοὶ θέλουσι φθαρῆ38ἀλλὰ πρέπει νὰ βάλληται ὁ νέος οἶνος εἰς ἀσκοὺς νέους, καὶ ἀμφότερα διατηροῦνται.39Καὶ οὐδεὶς ἀφοῦ πίῃ οἶνον παλαιόν, θέλει εὐθὺς νέον· διότι λέγει· Ὁ παλαιὸς εἶναι καλήτερος.
Τετ, Αυγ 17, 2022
Χωρίο: Κατά Λουκάν 18:1-8
Διάρκεια: 35 Λεπτά 8 Δευτερόλεπτα
1 Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολήν πρὸς αὐτοὺς περὶ τοῦ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ προσεύχωνται καὶ νὰ μή ἀποκάμνωσι, 2 λέγων· Κριτής τις ἦτο ἐν τινι πόλει, ὅστις τὸν Θεὸν δὲν ἐφοβεῖτο καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπετο.3 Ἦτο δὲ χήρα τις ἐν ἐκείνῃ τῇ πόλει καὶ ἤρχετο πρὸς αὐτόν, λέγουσα· Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.4 Καὶ μέχρι τινὸς δὲν ἠθέλησε· μετὰ δὲ ταῦτα εἶπε καθ᾿ ἑαυτόν· Ἄν καὶ τὸν Θεὸν δὲν φοβῶμαι καὶ ἄνθρωπον δὲν ἐντρέπωμαι,5 τοὐλάχιστον ἐπειδή μὲ ἐνοχλεῖ ἡ χήρα αὕτη, ἄς ἐκδικήσω αὐτήν, διὰ νὰ μή ἔρχηται πάντοτε καὶ μὲ βασανίζῃ.6 Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος· Ἀκούσατε τί λέγει ὁ ἄδικος κριτής·7 ὁ δὲ Θεὸς δὲν θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὑτοῦ τῶν βοώντων πρὸς αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα, ἄν καὶ μακροθυμῇ δι᾿ αὐτούς; 8 σᾶς λέγω ὅτι θέλει κάμει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ταχέως. Πλήν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν ἔλθη, ἆρά γε θέλει εὑρεῖ τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;
Δευ, Ιουλ 04, 2022
Χωρίο: Α' Βασιλέων 19:1-4
Διάρκεια: 41 Λεπτά 30 Δευτερόλεπτα
1 Καὶ ἀπήγγειλεν ὁ Ἀχαὰβ πρὸς τὴν Ἰεζάβελ πάντα ὅσα ἔκαμεν ὁ Ἠλίας, καὶ τίνι τρόπῳ ἐθανάτωσεν ἐν ῥομφαίᾳ πάντας τοὺς προφήτας.2 Καὶ ἀπέστειλε μηνυτήν ἡ Ἰεζάβελ πρὸς τὸν Ἠλίαν, λέγουσα, Οὕτω νὰ κάμωσιν οἱ θεοὶ καὶ οὕτω νὰ προσθέσωσιν, ἐὰν αὔριον περὶ τὴν ὥραν ταύτην δὲν καταστήσω τὴν ζωήν σου ὡς τὴν ζωήν ἑνὸς ἐξ ἐκείνων.
3 Καὶ φοβηθείς, ἐσηκώθη καὶ ἀνεχώρησε διὰ τὴν ζωήν αὑτοῦ, καὶ ἦλθεν εἰς Βήρ-σαβεὲ τὴν τοῦ Ἰούδα καὶ ἀφῆκεν ἐκεῖ τὸν ὑπηρέτην αὑτοῦ.4 Αὐτὸς δὲ ὑπῆγεν εἰς τὴν ἔρημον μιᾶς ἡμέρας ὁδόν, καὶ ἦλθε καὶ ἐκάθησεν ὑπὸ τινα ἄρκευθον· καὶ ἐπεθύμησε καθ᾿ ἑαυτὸν νὰ ἀποθάνῃ καὶ εἶπεν, Ἀρκεῖ· τώρα, Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου· διότι δὲν εἶμαι ἐγὼ καλήτερος τῶν πατέρων μου.
Δευ, Μάι 30, 2022
Χωρίο: Δανιήλ 6:1-24
Διάρκεια: 47 Λεπτά 40 Δευτερόλεπτα
1 Ἀρεστὸν ἐφάνη εἰς τὸν Δαρεῖον νὰ καταστήσῃ ἐπὶ τοῦ βασιλείου ἑκατὸν εἴκοσι σατράπας, διὰ νὰ ἦναι ἐφ᾿ ὅλου τοῦ βασιλείου·2 καὶ ἐπ᾿ αὐτοὺς τρεῖς προέδρους, εἷς τῶν ὁποίων ἦτο ὁ Δανιήλ, διὰ ν᾿ ἀποδίδωσι λόγον εἰς αὐτοὺς οἱ σατράπαι οὗτοι, καὶ ὁ βασιλεὺς νὰ μή ζημιόνηται.3 Τότε ὁ Δανιήλ οὗτος προετιμήθη ὑπὲρ τοὺς προέδρους καὶ σατράπας, διότι πνεῦμα ἔξοχον ἦτο ἐν αὐτῷ· καὶ ὁ βασιλεὺς ἐστοχάσθη νὰ καταστήσῃ αὐτὸν ἐφ᾿ ὅλου τοῦ βασιλείου.4 Οἱ δὲ πρόεδροι καὶ οἱ σατράπαι ἐζήτουν νὰ εὕρωσι πρόφασιν κατὰ τοῦ Δανιήλ ἐκ τῶν ὑποθέσεων τῆς βασιλείας· πλήν δὲν ἠδύναντο νὰ εὕρωσιν οὐδεμίαν πρόφασιν οὐδὲ ἁμάρτημα· διότι ἦτο πιστός, καὶ δὲν εὑρέθη ἐν αὐτῷ οὐδὲν σφάλμα οὐδὲ ἁμάρτημα.5 Καὶ εἶπον οἱ ἄνθρωποι οὗτοι, δὲν θέλομεν εὑρεῖ πρόφασιν κατὰ τοῦ Δανιήλ τούτου, ἐκτὸς ἐὰν εὕρωμέν τι ἐναντίον αὐτοῦ ἐκ τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ.
6 Τότε οἱ πρόεδροι καὶ οἱ σατράπαι οὗτοι συνήχθησαν εἰς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον οὕτω πρὸς αὐτόν· Βασιλεῦ Δαρεῖε, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα.7 Πάντες οἱ πρόεδροι τοῦ βασιλείου, οἱ διοικηταὶ καὶ οἱ σατράπαι, οἱ αὐλικοὶ καὶ οἱ τοπάρχαι, συνεβουλεύθησαν νὰ ἐκδοθῇ βασιλικὸν ψήφισμα καὶ νὰ στηριχθῆ ἀπαγόρευσις, ὅτι ὅστις κάμῃ αἴτησίν τινα παρ᾿ ὁποιουδήποτε θεοῦ ἤ ἀνθρώπου, ἕως τριάκοντα ἡμερῶν, ἐκτὸς παρὰ σοῦ, βασιλεῦ, οὗτος νὰ ῥιφθῇ εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων·8 τώρα λοιπόν, βασιλεῦ, κάμε τὴν ἀπαγόρευσιν καὶ ὑπόγραψον τὸ ψήφισμα, διὰ νὰ μή ἀλλαχθῇ, κατὰ τὸν νόμον τῶν Μήδων καὶ Περσῶν, ὅστις δὲν ἀκυροῦται.9 Ὅθεν ὁ βασιλεὺς Δαρεῖος ὑπέγραψε τὴν γραφήν καὶ τὴν ἀπαγόρευσιν.10 Καὶ ὁ Δανιήλ, καθὼς ἔμαθεν ὅτι ὑπεγράφη ἡ γραφή, εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ· και ἔχων τὰς θυρίδας τοῦ κοιτῶνος αὑτοῦ ἀνεῳγμένας πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἔπιπτεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὑτοῦ τρὶς τῆς ἡμέρας, προσευχόμενος καὶ δοξολογῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ, καθὼς ἔκαμνε πρότερον.
11 Τότε οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι συνήχθησαν καὶ εὕρηκαν τὸν Δανιήλ κάμνοντα αἴτησιν καὶ ἱκετεύοντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ.12 Ὅθεν προσελθόντες ἐλάλησαν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως περὶ τῆς βασιλικῆς ἀπαγορεύσεως λέγοντες, Δὲν ὑπέγραψας ἀπόφασιν, ὅτι πᾶς ἄνθρωπος, ὅστις κάμῃ αἴτησιν παρ᾿ ὁποιουδήποτε θεοῦ ἤ ἀνθρώπου, ἕως τριάκοντα ἡμερῶν, ἐκτὸς παρὰ σοῦ, βασιλεῦ, θέλει ῥιφθῆ εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων; Ὁ βασιλεὺς ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν, Ἀληθινὸς εἶναι ὁ λόγος, κατὰ τὸν νόμον τῶν Μήδων καὶ Περσῶν, ὅστις δὲν ἀκυροῦται.
13 Τότε ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, Ὁ Δανιήλ ἐκεῖνος, ὁ ἐκ τῶν υἱῶν τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Ἰούδα, δὲν σὲ σέβεται, βασιλεῦ, οὐδὲ τὴν ἀπόφασιν τὴν ὁποίαν ὑπέγραψας, ἀλλὰ κάμνει τὴν δέησιν αὑτοῦ τρὶς τῆς ἡμέρας.14 Τότε ὁ βασιλεύς, ὡς ἤκουσε τοὺς λόγους, ἐλυπήθη πολὺ ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ ἐφρόντιζεν ἐγκαρδίως περὶ τοῦ Δανιήλ νὰ ἐλευθερώσῃ αὐτόν, καὶ ἠγωνίζετο μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου διὰ νὰ λυτρώσῃ αὐτόν.
15 Τότε οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι συνήχθησαν εἰς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Ἔξευρε, βασιλεῦ, ὅτι ὁ νόμος τῶν Μήδων καὶ Περσῶν εἶναι, οὐδεμία ἀπαγόρευσις οὔτε διαταγή, τὴν ὁποίαν ὁ βασιλεὺς κάμῃ, νὰ ἀκυροῦται.16 Τότε ὁ βασιλεὺς προσέταξε καὶ ἔφεραν τὸν Δανιήλ καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων. Ἐλάλησε δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε πρὸς τὸν Δανιήλ, Ὁ Θεὸς σου, τὸν ὁποῖον σὺ λατρεύεις ἀκαταπαύστως, αὐτὸς θέλει σὲ ἐλευθερώσει.17 Καὶ ἐφέρθη εἷς λίθος καὶ ἐπετέθη ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ λάκκου, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐσφράγισεν αὐτὸν διὰ τῆς ἰδίας αὑτοῦ σφραγίδος καὶ διὰ τῆς σφραγίδος τῶν μεγιστάνων αὑτοῦ, διὰ νὰ μή ἀλλοιωθῇ μηδὲν περὶ τοῦ Δανιήλ.18 Τότε ὁ βασιλεὺς ὑπῆγεν εἰς τὸ παλάτιον αὑτοῦ καὶ διενυκτέρευσε νηστικὸς καὶ δὲν ἐφέρθησαν ἔμπροσθεν αὐτοῦ ὄργανα μουσικά, καὶ ὁ ὕπνος αὐτοῦ ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτοῦ.
19 Ἐξηγέρθη δὲ ὁ βασιλεὺς πολλὰ ἐνωρὶς τὸ πρωΐ καὶ ὑπῆγε μετὰ σπουδῆς εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων.20 Καὶ ὅτε ἦλθεν εἰς τὸν λάκκον, ἐφώνησε μετὰ φωνῆς κλαυθμηρᾶς πρὸς τὸν Δανιήλ· καὶ ἐλάλησεν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπε πρὸς τὸν Δανιήλ, Δανιήλ, δοῦλε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ Θεὸς σου, τὸν ὁποῖον σὺ λατρεύεις ἀκαταπαύστως, ἠδυνήθη νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἐκ τῶν λεόντων;21 Τότε ἐλάλησεν ὁ Δανιήλ πρὸς τὸν βασιλέα, Βασιλεῦ, ζῆθι εἰς τὸν αἰῶνα.22 Ὁ Θεὸς μου ἀπέστειλε τὸν ἄγγελον αὑτοῦ καὶ ἔφραξε τὰ στόματα τῶν λεόντων καὶ δὲν μὲ ἔβλαψαν, διότι ἀθῳότης εὑρέθη ἐν ἐμοὶ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ ἔτι ἐνώπιόν σου, βασιλεῦ, πταῖσμα δὲν ἔπραξα.23 Τότε ὁ βασιλεὺς μεγάλως ἐχάρη ἐπ᾿ αὐτῷ καὶ προσέταξε νὰ ἀναβιβάσωσι τὸν Δανιήλ ἐκ τοῦ λάκκου. Καὶ ἀνεβιβάσθη ὁ Δανιήλ ἐκ τοῦ λάκκου καὶ οὐδεμία βλάβη ηὑρέθη ἐν αὐτῷ, διότι εἶχε πίστιν εἰς τὸν Θεὸν αὑτοῦ.
24 Τότε ὁ βασιλεὺς προσέταξε καὶ ἔφεραν τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, οἵτινες διέβαλον τὸν Δανιήλ, καὶ ἔρριψαν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων αὐτούς, τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ τὰς γυναῖκας αὐτῶν· καὶ πρὶν φθάσωσιν εἰς τὸ βάθος τοῦ λάκκου, οἱ λέοντες συνήρπασαν αὐτοὺς καὶ κατεσύντριψαν πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν.
Δευ, Απρ 04, 2022
Χωρίο: Α' Σαμουήλ 1:1-28
Διάρκεια: 32 Λεπτά 55 Δευτερόλεπτα
1 Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἐκ Ῥαμαθαΐμ-σοφίμ, ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐλκανά, υἱὸς τοῦ Ἰεροάμ, υἱοῦ Ἐλιού, υἱοῦ Θοού, υἱοῦ Σούφ, Ἐφραθαῖος.2 Καὶ εἶχεν οὗτος δύο γυναῖκας· τὸ ὄνομα τῆς μιᾶς Ἄννα, καὶ τὸ ὄνομα τῆς δευτέρας Φενίννα· ἡ μὲν Φενίννα εἶχε τέκνα, ἡ δὲ Ἄννα δὲν εἶχε τέκνα.
3 Ἀνέβαινε δὲ ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἐκ τῆς πόλεως αὑτοῦ κατ᾿ ἔτος, διὰ νὰ προσκυνήσῃ καὶ νὰ προσφέρῃ θυσίαν πρὸς τὸν Κύριον τῶν δυνάμεων ἐν Σηλώ. Καὶ ἦσαν ἐκεῖ οἱ δύο υἱοὶ τοῦ Ἠλεί, Ὀφνεὶ καὶ Φινεές, ἱερεῖς τοῦ Κυρίου.4 Ἔφθασε δὲ ἡ ἡμέρα, καθ᾿ ἥν ἐθυσίασεν ὁ Ἐλκανὰ καὶ ἔδωκε μερίδας εἰς τὴν Φενίνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ εἰς πάντας τοὺς υἱοὺς αὐτῆς καὶ τὰς θυγατέρας αὐτῆς.5 εἰς δὲ τὴν Ἄνναν ἔδωκε διπλασίαν μερίδα· διότι ἠγάπα τὴν Ἄνναν· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.6 Καὶ ἡ ἀντίζηλος αὐτῆς παρώξυνεν αὐτήν σφόδρα, ὥστε νὰ κάμνῃ αὐτήν νὰ ἀδημονῇ, ὅτι ὁ Κύριος εἶχε κλείσει τὴν μήτραν αὐτῆς.7 Καὶ οὕτως ἔκαμνε κατ᾿ ἔτος· ὁσάκις ἀνέβαινεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου, οὕτω παρώξυνεν αὐτήν· καὶ ἐκείνη ἔκλαιε καὶ δὲν ἔτρωγεν.8 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Ἄννα, διὰ τί κλαίεις; καὶ διὰ τί δὲν τρώγεις; καὶ διὰ τί ἡ καρδία σου εἶναι τεθλιμμένη; δὲν εἶμαι ἐγὼ εἰς σὲ καλήτερος παρὰ δέκα υἱοὺς;
9 Καὶ ἐσηκώθη ἡ Ἄννα, ἀφοῦ ἔφαγον ἐν Σηλὼ καὶ ἀφοῦ ἔπιον· ὁ δὲ Ἠλεὶ ὁ ἱερεὺς ἐκάθητο ἐπὶ καθέδρας, πλησίον τοῦ παραστάτου τῆς πύλης τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου.10 Καὶ αὐτή ἦτο καταπικραμένη τὴν ψυχήν καὶ προσηύχετο εἰς τὸν Κύριον, κλαίουσα καθ᾿ ὑπερβολήν.11 Καὶ ηὐχήθη εὐχήν, λέγουσα, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐὰν ἐπιβλέψῃς τῳόντι εἰς τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης σου καὶ μὲ ἐνθυμηθῇς καὶ δὲν λησμονήσῃς τὴν δούλην σου, ἀλλὰ δώσῃς εἰς τὴν δούλην σου τέκνον ἀρσενικόν, τότε θέλω δώσει αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ, καὶ ξυράφιον δὲν θέλει ἀναβῆ ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ.
12 Ἐνῷ δὲ αὐτή ἐξηκολούθει προσευχομένη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ Ἠλεὶ παρετήρει τὸ στόμα αὐτῆς.13 Πλήν ἡ Ἄννα αὐτή ἐλάλει ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτῆς· μόνον τὰ χείλη αὐτῆς ἐκινοῦντο, ἀλλ᾿ ἡ φωνή αὐτῆς δὲν ἠκούετο· ὅθεν ὁ Ἠλεὶ ἐνόμισεν ὅτι ἦτο μεθυσμένη.14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ Ἠλεί, Ἕως πότε θέλεις εἶσθαι μεθύουσα; ἀπόβαλε τὸν οἶνόν σου ἀπὸ σοῦ.
15 Καὶ ἀπεκρίθη ἡ Ἄννα καὶ εἶπεν, Οὐχί, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι γυνή κατατεθλιμμένη τὴν ψυχήν· οὔτε οἶνον οὔτε σίκερα δὲν ἔπιον, ἀλλ᾿ ἐξέχεα τὴν ψυχήν μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου·16 μή ὑπολάβῃς τὴν δούλην σου ὡς ἀχρείαν γυναῖκα· διότι ἐκ τοῦ πλήθους τοῦ πόνου μου καὶ τῆς θλίψεώς μου ἐλάλησα ἕως τώρα.
17 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Ἠλεὶ καὶ εἶπεν, Ὕπαγε εἰς εἰρήνην· καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ ἄς σοὶ δώσῃ τὴν αἴτησίν σου, τὴν ὁποίαν •τησας παρ᾿ αὐτοῦ.18 Ἡ δὲ εἶπεν, Εἴθε ἡ δούλη σου νὰ εὕρῃ χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου. Τότε ἀπῆλθεν ἡ γυνή εἰς τὴν ὁδὸν αὑτῆς καὶ ἔφαγε, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῆς δὲν ἦτο πλέον σκυθρωπόν.
19 Καὶ τὸ πρωΐ ἐσηκώθησαν ἐνωρίς, καὶ προσκυνήσαντες ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἐπέστρεψαν καὶ ἦλθον εἰς τὴν οἰκίαν αὑτῶν εἰς Ῥαμάθ. Καὶ ὁ Ἐλκανὰ ἐγνώρισεν Ἄνναν τὴν γυναῖκα αὑτοῦ· καὶ ὁ Κύριος ἐνεθυμήθη αὐτήν.20 Καὶ ὅτε ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἀφότου ἡ Ἄννα συνέλαβεν, ἐγέννησεν υἱὸν καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σαμουήλ, Διότι παρὰ Κυρίου •τησα αὐτόν, εἶπε.
21 Καὶ ἀνέβη ὁ ἄνθρωπος Ἐλκανὰ καὶ πᾶς ὁ οἶκος αὐτοῦ, διὰ νὰ προσφέρῃ πρὸς τὸν Κύριον τὴν ἐτήσιον θυσίαν καὶ τὴν εὐχήν αὑτοῦ.22 Ἀλλ᾿ ἡ Ἄννα δὲν ἀνέβη· διότι εἶπε πρὸς τὸν ἄνδρα αὑτῆς, Δὲν θέλω ἀναβῆ ἑωσοῦ τὸ παιδίον ἀπογαλακτισθῇ· καὶ τότε θέλω φέρει αὐτό, διὰ νὰ ἐμφανισθῇ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ ἐκεῖ νὰ κατοικῇ διαπαντός.23 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν Ἐλκανὰ ὁ ἀνήρ αὐτῆς, Κάμε ὅ, τι σοὶ φαίνεται καλόν· κάθου ἑωσοῦ ἀπογαλακτίσῃς αὐτό· μόνον ὁ Κύριος νὰ ἐκπληρώσῃ τὸν λόγον αὑτοῦ. Καὶ ἐκάθισεν ἡ γυνή καὶ ἐθήλαζε τὸν υἱὸν αὑτῆς, ἑωσοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν.
24 Καὶ ἀφοῦ ἀπεγαλάκτισεν αὐτόν, ἀνεβίβασεν αὐτὸν μεθ᾿ ἑαυτῆς, μετὰ τριῶν μόσχων καὶ ἑνὸς ἐφὰ ἀλεύρου καὶ ἀσκοῦ οἴνου, καὶ ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου ἐν Σηλώ· τὸ δὲ παιδίον ἦτο μικρόν.25 Καὶ ἔσφαξαν τὸν μόσχον καὶ ἔφεραν τὸ παιδίον πρὸς τὸν Ἠλεί.26 Καὶ εἶπεν ἡ Ἄννα, Ὦ, κύριέ μου! ζῇ ἡ ψυχή σου, κύριέ μου, ἐγὼ εἶμαι ἡ γυνή, ἥτις ἐστάθη ἐνταῦθα πλησίον σου, δεομένη τοῦ Κυρίου·27 περὶ τοῦ παιδίου τούτου ἐδεόμην· καὶ ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἐμὲ τὴν αἴτησίν μου, τὴν ὁποίαν •τησα παρ᾿ αὐτοῦ·28 ὅθεν καὶ ἐγὼ ἐδάνεισα αὐτὸ εἰς τὸν Κύριον· πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὑτοῦ θέλει εἶσθαι δανεισμένον εἰς τὸν Κύριον. Καὶ προσεκύνησεν ἐκεῖ τὸν Κύριον.
Δευ, Δεκ 13, 2021
Χωρίο: Κατά Ιωάννην 9:1-41
Διάρκεια: 41 Λεπτά 56 Δευτερόλεπτα
1Καὶ ἐνῷ ἀνεχώρει, εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.2Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὥστε νὰ γεννηθῇ τυφλός;3Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθῶσι τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ.4Ἐγὼ πρέπει νὰ ἐργάζωμαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με, ἑωσοῦ εἶναι ἡμέρα· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται νὰ ἐργάζηται.5Ἐνόσῳ εἶμαι ἐν τῷ κόσμῳ, εἶμαι φῶς τοῦ κόσμου.6Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἔκαμε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ7καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, νίφθητι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, τὸ ὁποῖον ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. Ὑπῆγε λοιπὸν καὶ ἐνίφθη, καὶ ἦλθε βλέπων.8Οἱ δὲ γείτονες καὶ ὅσοι ἔβλεπον αὐτὸν πρότερον ὅτι ἦτο τυφλὸς ἔλεγον δὲν εἶναι οὗτος, ὅστις ἐκάθητο καὶ ἐζήτει;9Ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτος εἶναι· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτοῦ εἶναι. Ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγὼ εἶμαι.10Ἔλεγον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Πῶς ἠνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ σου; 11Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς ἔκαμε πηλὸν καὶ ἐπέχρισε τοὺς ὀφθαλμοὺς μου καὶ μοὶ εἶπεν· Ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίφθητι· ἀφοῦ δὲ ὑπῆγα καὶ ἐνίφθην, ἀνέβλεψα.12Εἶπον λοιπὸν πρὸς αὐτόν· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος; Λέγει· Δὲν ἐξεύρω.
13Φέρουσιν αὐτὸν τὸν ποτὲ τυφλὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους.14Ἦτο δὲ σάββατον, ὅτε ἔκαμε τὸν πηλὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ.15Πάλιν λοιπὸν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψε. Καὶ ἐκεῖνος εἶπε πρὸς αὐτούς· Πηλὸν ἔβαλεν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μου, καὶ ἐνίφθην, καὶ βλέπω.16Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Φαρισαίων· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι παρὰ τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν φυλάττει τὸ σάββατον. Ἄλλοι ἔλεγον· Πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς νὰ κάμνῃ τοιαῦτα θαύματα; Καὶ ἦτο σχίσμα μεταξὺ αὐτῶν.17Λέγουσι πάλιν πρὸς τὸν τυφλόν· Σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ἐπειδή ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου; Καὶ ἐκεῖνος εἶπεν ὅτι προφήτης εἶναι.
18Δὲν ἐπίστευσαν λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι ἦτο τυφλὸς καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώναξαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος19καὶ ἠρώτησαν αὐτούς, λέγοντες· Οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς σας, τὸν ὁποῖον σεῖς λέγετε ὅτι ἐγεννήθη τυφλός; πῶς λοιπὸν βλέπει τώρα;20Ἀπεκρίθησαν πρὸς αὐτοὺς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· Ἐξεύρομεν ὅτι οὗτος εἶναι ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι ἐγεννήθη τυφλός·21Πῶς δὲ βλέπει τώρα δὲν ἐξεύρομεν, ἤ τίς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἡμεῖς δὲν ἐξεύρομεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ θέλει λαλήσει.22Ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἐπειδή ἤδη εἶχον συμφωνήσει οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν τις ὁμολογήσῃ αὐτὸν Χριστόν, νὰ γείνῃ ἀποσυνάγωγος.23Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε.
24Ἐφώναξαν λοιπὸν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον, ὅστις ἦτο τυφλός, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Δόξασον τὸν Θεόν· ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἶναι ἁμαρτωλός.25Ἀπεκρίθη λοιπὸν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· Ἄν ἦναι ἁμαρτωλὸς δὲν ἐξεύρω· ἕν ἐξεύρω, ὅτι ἤμην τυφλὸς καὶ τώρα βλέπω.26Εἶπον δὲ πρὸς αὐτὸν πάλιν· Τί σοὶ ἔκαμε; πῶς ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς σου;27Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Σᾶς εἶπον ἤδη, καὶ δὲν ἠκούσατε· διὰ τί πάλιν θέλετε νὰ ἀκούητε; μήπως καὶ σεῖς θέλετε νὰ γείνητε μαθηταὶ αὐτοῦ;28Ἐλοιδόρησαν λοιπὸν αὐτὸν καὶ εἶπον· Σὺ εἶσαι μαθητής ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως εἴμεθα μαθηταί.29Ἡμεῖς ἐξεύρομεν ὅτι πρὸς τὸν Μωϋσῆν ἐλάλησεν ὁ Θεός· τοῦτον ὅμως δὲν ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι.30Ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐν τούτῳ μάλιστα εἶναι τὸ θαυμαστόν, ὅτι σεῖς δὲν ἐξεύρετε πόθεν εἶναι, καὶ ἤνοιξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς.31Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλοὺς ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἦναι θεοσεβής καὶ κάμνῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, τοῦτον ἀκούει.32Ἐκ τοῦ αἰῶνος δὲν ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς γεγεννημένου τυφλοῦ.33Ἐὰν οὗτος δὲν ἦτο παρὰ Θεοῦ, δὲν ἠδύνατο νὰ κάμῃ οὐδέν.34Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Σὺ ἐγεννήθης ὅλος ἐν ἁμαρτίαις, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.
35Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;36Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· Τίς εἶναι, Κύριε, διὰ νὰ πιστεύσω εἰς αὐτόν;37Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Καὶ εἶδες αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνος εἶναι.38Ὁ δὲ εἶπε· Πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτόν.39Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ διὰ κρίσιν ἦλθον εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, διὰ νὰ βλέπωσιν οἱ μή βλέποντες καὶ νὰ γείνωσι τυφλοὶ οἱ βλέποντες.
40Καὶ ἤκουσαν ταῦτα ὅσοι ἐκ τῶν Φαρισαίων ἦσαν μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ ἡμεῖς εἴμεθα τυφλοί;41Εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐὰν ἦσθε τυφλοί, δὲν ἠθέλετε ἔχει ἁμαρτίαν· τώρα ὅμως λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ ἁμαρτία σας λοιπὸν μένει.
