Διψάμε για τον Κύριο

1[Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ, ὅτε εὑρίσκετο ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἰούδα.] Θεέ, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου· ἀπὸ πρωΐας σὲ ζητῶ· σὲ διψᾷ ἡ ψυχή μου, σὲ ποθεῖ ἡ σὰρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ, ξηρᾷ καὶ ἀνύδρῳ· 2διὰ νὰ βλέπω τὴν δύναμίν σου καὶ τὴν δόξαν σου, καθὼς σὲ εἶδον ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ. 3Διότι τὸ ἔλεός σου εἶναι καλήτερον παρὰ τὴν ζωήν· τὰ χείλη μου θέλουσι σὲ ἐπαινεῖ. 4Οὕτω θέλω σὲ εὐλογεῖ ἐν τῇ ζωῇ μου· ἐν τῷ ὀνόματί σου θέλω ὑψόνει τὰς χεῖράς μου. 5Ὡς ἀπὸ πάχους καὶ μυελοῦ θέλει χορτασθῆ ἡ ψυχή μου καὶ διὰ χειλέων ἀγαλλιάσεως θέλει ὑμνεῖ τὸ στόμα μου, 6Ὅταν σὲ ἐνθυμῶμαι ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, εἰς σὲ μελετῶ ἐν ταῖς φυλακαῖς τῆς νυκτός. 7Ἐπειδή ἐστάθης βοήθειά μου· διὰ τοῦτο ὑπὸ τὴν σκιάν τῶν πτερύγων σου θέλω χαίρει. 8Προσεκολλήθη ἡ ψυχή μου κατόπιν σου· ἡ δεξιὰ σου μὲ ὑποστηρίζει. 9Οἱ δὲ ζητοῦντες τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσωσιν αὐτήν, θέλουσιν ἐμβῆ εἰς τὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς· 10θέλουσι πέσει διὰ ῥομφαίας· θέλουσιν εἶσθαι μερὶς ἀλωπέκων. 11Ὁ δὲ βασιλεὺς θέλει εὐφρανθῆ ἐπὶ τὸν Θεόν· θέλει δοξασθῆ πᾶς ὁ ὁμνύων εἰς αὐτόν· διότι θέλει φραχθῆ τὸ στόμα τῶν λαλούντων ψεῦδος.