Κυριακή η ημέρα του Κυρίου

1 Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς διὰ τῶν σπαρτῶν ἐν σαββάτῳ· οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν καὶ ἤρχισαν νὰ ἀνασπῶσιν ἀστάχυα καὶ νὰ τρώγωσιν.2 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἰδού, οἱ μαθηταὶ σου πράττουσιν ὅ, τι δὲν συγχωρεῖται νὰ πράττηται τὸ σάββατον.3 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἀνεγνώσατε τί ἔπραξεν ὁ Δαβὶδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ;4 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ ἔφαγε τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως, τοὺς ὁποίους δὲν ἦτο συγκεχωρημένον εἰς αὐτὸν νὰ φάγῃ, οὔτε εἰς τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ, εἰμή εἰς τοὺς ἱερεῖς μόνους;5 Ἤ δὲν ἀνεγνώσατε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι ἐν τοῖς σάββασιν οἱ ἱερεῖς βεβηλόνουσι τὸ σάββατον ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶναι ἀθῶοι;6 Σᾶς λέγω δὲ ὅτι ἐδὼ εἶναι μεγαλήτερος τοῦ ἱεροῦ.7 Ἐὰν ὅμως ἐγνωρίζετε τί εἶναι Ἔλεον θέλω καὶ οὐχὶ θυσίαν, δὲν ἠθέλετε καταδικάσει τοὺς ἀθώους.8 Διότι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι κύριος καὶ τοῦ σαββάτου. 9 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγήν αὐτῶν.10 Καὶ ἰδού, ἦτο ἄνθρωπος ἔχων τὴν χεῖρα ξηράν· καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· Συγχωρεῖται τάχα νὰ θεραπεύῃ τις ἐν τῷ σαββάτῳ; διὰ νὰ κατηγορήσωσιν αὐτόν.11 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τίς ἄνθρωπος ἀπὸ σᾶς θέλει εἶσθαι, ὅστις ἔχων πρόβατον ἕν, ἐὰν τοῦτο πέσῃ ἐν τῷ σαββάτῳ εἰς λάκκον, δὲν θέλει πιάσει καὶ σηκώσει αὐτό;12 πόσον λοιπὸν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου; ὥστε συγχωρεῖται ἐν τῷ σαββάτῳ νὰ ἀγαθοποιῇ τις.13 Τότε λέγει πρὸς τὸν ἄνθρωπον· Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου· καὶ ἐξέτεινε, καὶ ἀποκατεστάθη ὑγιής ὡς ἡ ἄλλη. 14 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἐξελθόντες συνεβουλεύθησαν κατ᾿ αὐτοῦ, διὰ νὰ ἀπολέσωσιν αὐτόν. 15 Ἀλλ᾿ ὁ Ἰησοῦς νοήσας ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας.16 Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς αὐστηρῶς διὰ νὰ μή φανερώσωσιν αὐτόν,17 διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος· 18 Ἰδού, ὁ δοῦλός μου, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξα, ὁ ἀγαπητὸς μου, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχή μου εὐηρεστήθη· θέλω θέσει τὸ Πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ θέλει ἐξαγγείλει κρίσιν εἰς τὰ ἔθνη·19 δὲν θέλει ἀντιλογήσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ θέλει ἀκούσει τις τὴν φωνήν αὐτοῦ ἐν ταῖς πλατείαις.20 Κάλαμον συντετριμμένον δὲν θέλει θλάσει καὶ λινάριον καπνίζον δὲν θέλει σβέσει, ἑωσοῦ ἐκφέρῃ εἰς νίκην τὴν κρίσιν· 21 Καὶ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ θέλουσιν ἐλπίσει τὰ ἔθνη. 22 Τότε ἐφέρθη πρὸς αὐτὸν δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε ὁ τυφλὸς καὶ κωφὸς καὶ ἐλάλει καὶ ἔβλεπε.23 Καὶ ἐξεπλήττοντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· Μήπως εἶναι οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ Δαβίδ;