Κυριακάτικο Α' Μέρος - Η ταλαιπωρία είναι αποτέλεσμα απείθειας και αμαρτίας

15 Καὶ πάντες οἱ ἄνδρες οἱ γνωρίζοντες ὅτι αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἐθυμίαζον εἰς ἄλλους θεούς, καὶ πᾶσαι αἱ γυναῖκες αἱ παρεστῶσαι, σύναξις μεγάλη, καὶ πᾶς ὁ λαὸς οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ γῆ τῆς Αἰγύπτου, ἐν Παθρώς, ἀπεκρίθησαν πρὸς τὸν Ἱερεμίαν, λέγοντες,16 Περὶ τοῦ λόγου, τὸν ὁποῖον ἐλάλησας πρὸς ἡμᾶς ἐν ὀνόματι Κυρίου, δὲν θέλομεν σοῦ ἀκούσει·17 ἀλλὰ θέλομεν ἐξάπαντος κάμνει πᾶν πρᾶγμα ἐξερχόμενον ἐκ τοῦ στόματος ἡμῶν, διὰ νὰ θυμιάζωμεν εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ νὰ κάμνωμεν σπονδὰς εἰς αὐτήν, καθὼς ἐκάμνομεν, ἡμεῖς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν, οἱ βασιλεῖς ἡμῶν καὶ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πλατείαις τῆς Ἱερουσαλήμ· καὶ ἐχορταίνομεν ἄρτον καὶ διεκείμεθα καλῶς καὶ κακὸν δὲν ἐβλέπομεν.18 Ἀλλ᾿ ἀφ᾿ ὅτου ἐπαύσαμεν θυμιάζοντες εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ κάμνοντες σπονδὰς εἰς αὐτήν, ὥστε ἐστερήθημεν πάντων καὶ κατηναλώθημεν ἐν μαχαίρᾳ καὶ ἐν πείνῃ.19 Καὶ ὅτε ἡμεῖς ἐθυμιάζομεν εἰς τὴν βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐκάμνομεν σπονδὰς εἰς αὐτήν, μήπως ἄνευ τῶν ἀνδρῶν ἡμῶν ἐκάμνομεν εἰς αὐτήν πέμματα διὰ νὰ προσκυνῶμεν αὐτήν καὶ ἐκάμνομεν εἰς αὐτήν σπονδάς; 20 Καὶ εἶπεν ὁ Ἱερεμίας πρὸς πάντα τὸν λαόν, πρὸς ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας καὶ πρὸς πάντα τὸν λαόν, τοὺς ἀποκριθέντας πρὸς αὐτὸν οὕτω, λέγων,21 Μήπως τὸ θυμίαμα, τὸ ὁποῖον ἐθυμιάζετε ἐν ταῖς πόλεσι τοῦ Ἰούδα καὶ ἐν ταῖς πλατείαις τῆς Ἱερουσαλήμ, σεῖς καὶ οἱ πατέρες σας, οἱ βασιλεῖς σας καὶ οἱ ἄρχοντές σας καὶ ὁ λαὸς τοῦ τόπου, δὲν ἐνεθυμήθη αὐτὸ ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀνέβη εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ;22 Ὥστε ὁ Κύριος δὲν ἠδυνήθη πλέον νὰ ὑποφέρῃ, ἐξ αἰτίας τῆς κακίας τῶν ἔργων σας, ἐξ αἰτίας τῶν βδελυγμάτων, τὰ ὁποῖα ἐπράττετε· ὅθεν ἡ γῆ σας κατεστάθη ἐρήμωσις καὶ θάμβος καὶ κατάρα, ἄνευ κατοίκου, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην.23 Ἐπειδή ἐθυμιάζετε καὶ ἐπειδή ἡμαρτάνετε εἰς τὸν Κύριον καὶ δὲν ὑπηκούσατε εἰς τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου οὐδὲ περιεπατήσατε ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς διατάγμασιν αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς μαρτυρίοις αὐτοῦ, διὰ τοῦτο συνέβη εἰς ἐσᾶς τὸ κακὸν τοῦτο, ὡς τὴν ἡμέραν ταύτην.