Σουμπούλα Πίνο

1Πόθεν προέρχονται πόλεμοι καὶ μάχαι μεταξὺ σας; οὐχὶ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἠδονῶν σας, αἵτινες στρατεύονται ἐντὸς τῶν μελῶν σας;2Ἐπιθυμεῖτε καὶ δὲν ἔχετε· φονεύετε καὶ φθονεῖτε, καὶ δὲν δύνασθε νὰ ἐπιτύχητε· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε· ἀλλὰ δὲν ἔχετε, ἐπειδή δὲν ζητεῖτε·3ζητεῖτε καὶ δὲν λαμβάνετε, διότι κακῶς ζητεῖτε, διὰ νὰ δαπανήσητε εἰς τὰς ἠδονὰς σας.4Μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες, δὲν ἐξεύρετε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου εἶναι ἔχθρα τοῦ Θεοῦ; ὅστις λοιπὸν θελήσῃ νὰ ἦναι φίλος τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.5Ἤ νομίζετε ὅτι ματαίως ἡ γραφή λέγει, Πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖον κατῴκησεν ἐν ἡμῖν; 6Ἀλλὰ μεγαλητέραν χάριν δίδει ὁ Θεός· ὅθεν λέγει· Ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ὑπερηφάνους ἀντιτάσσεται, εἰς δὲ τοὺς ταπεινοὺς δίδει χάριν. 7Ὑποτάχθητε λοιπὸν εἰς τὸν Θεόν. Ἀντιστάθητε εἰς τὸν διάβολον, καὶ θέλει φύγει ἀπὸ σᾶς· 8πλησιάσατε εἰς τὸν Θεόν, καὶ θέλει πλησιάσει εἰς ἐσᾶς. Καθαρίσατε τὰς χεῖράς σας, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατε τὰς καρδίας, δίγνωμοι.9Κακοπαθήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε· ὁ γέλως σας ἄς μεταστραφῇ εἰς πένθος καὶ ἡ χαρὰ εἰς κατήφειαν.10Ταπεινώθητε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καὶ θέλει σᾶς ὑψώσει. 11Μή καταλαλεῖτε ἀλλήλους, ἀδελφοί. Ὅστις καταλαλεῖ ἀδελφὸν καὶ κρίνει τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, καταλαλεῖ τὸν νόμον καὶ κρίνει τὸν νόμον καὶ ἐὰν κρίνῃς τὸν νόμον, δὲν εἶσαι ἐκτελεστής τοῦ νόμου, ἀλλὰ κριτής.12Εἷς εἶναι ὁ νομοθέτης, ὁ δυνάμενος νὰ σώσῃ καὶ νὰ ἀπολέσῃ· σὺ τίς εἶσαι ὅστις κρίνεις τὸν ἄλλον; 13Ἔλθετε τώρα οἱ λέγοντες· Σήμερον ἤ αὔριον θέλομεν ὑπάγει εἰς ταύτην τὴν πόλιν καὶ θέλομεν κάμει ἐκεῖ ἕνα χρόνον καὶ θέλομεν ἐμπορευθῆ καὶ κερδήσει·14οἵτινες δὲν ἐξεύρετε τὸ μέλλον τῆς αὔριον· διότι ποία εἶναι ἡ ζωή σας; εἶναι τῳόντι ἀτμός, ὅστις φαίνεται πρὸς ὀλίγον καὶ ἔπειτα ἀφανίζεται·15ἀντὶ νὰ λέγητε, Ἐὰν ὁ Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσωμεν, θέλομεν κάμει τοῦτο ἤ ἐκεῖνο.16Τώρα ὅμως καυχᾶσθε εἰς τὰς ἀλαζονείας σας· πᾶσα τοιαύτη καύχησις εἶναι κακή.17Εἰς τὸν ὅστις λοιπὸν ἐξεύρει νὰ κάμνῃ τὸ καλὸν καὶ δὲν κάμνει, εἰς αὐτὸν εἶναι ἁμαρτία.

1Μετὰ ταῦτα ἦτο ἑορτή τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα.2Εἶναι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις πλησίον τῆς προβατικῆς πύλης κολυμβήθρα, ἡ ἐπονομαζομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, ἔχουσα πέντε στοάς.3Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, οἵτινες περιέμενον τὴν κίνησιν τοῦ ὕδατος.4Διότι ἄγγελος κατέβαινε κατὰ καιρὸν εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ ἐτάραττε τὸ ὕδωρ· ὅστις λοιπὸν εἰσήρχετο πρῶτος μετὰ τὴν ταραχήν τοῦ ὕδατος, ἐγίνετο ὑγιής ἀπὸ ὁποιανδήποτε νόσον ἔπασχεν.5Ἦτο δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπός τις τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη πάσχων ἀσθένειαν.6Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ ἐξεύρων ὅτι πολὺν ἤδη καιρὸν πάσχει, λέγει πρὸς αὐτόν· Θέλεις νὰ γείνῃς ὑγιής;7Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον δὲν ἔχω, διὰ νὰ μὲ βάλῃ εἰς τὴν κολυμβήθραν, ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ· ἐνῷ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.8Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἐγέρθητι, σήκωσον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει. 9Καὶ εὐθὺς ἔγεινεν ὁ ἄνθρωπος ὑγιής καὶ ἐσήκωσε τὸν κράββατον αὑτοῦ, καὶ περιεπάτει. Ἦτο δὲ σάββατον ἐκείνην τὴν ἡμέραν.10Ἔλεγον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς τὸν τεθεραπευμένον· Σάββατον εἶναι· Δὲν σοὶ εἶναι συγκεχωρημένον νὰ σηκώσῃς τὸν κράββατον. 11Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Ὁ ἰατρεύσας με, ἐκεῖνος μοὶ εἶπε· Σήκωσον τὸν κράββατόν σου, καὶ περιπάτει.12Ἠρώτησαν λοιπὸν αὐτόν· Τίς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅστις σοὶ εἶπε, Σήκωσον τὸν κράββατόν σου καὶ περιπάτει;13Ὁ δὲ ἰατρευθεὶς δὲν ἤξευρε τίς εἶναι· διότι ὁ Ἰησοῦς ὑπεξῆλθεν, ἐπειδή ἦτο ὄχλος πολὺς ἐν τῷ τόπῳ.14Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἔγεινες ὑγιής· μηκέτι ἁμάρτανε, διὰ νὰ μή σοὶ γείνῃ τι χειρότερον.15Ὑπῆγε λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἰατρεύσας αὐτόν.16Καὶ διὰ τοῦτο κατέτρεχον τὸν Ἰησοῦν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐζήτουν νὰ θανατώσωσιν αὐτόν, διότι ἔκαμνε ταῦτα ἐν σαββάτῳ. 17Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς· Ὁ Πατήρ μου ἐργάζεται ἕως τώρα, καὶ ἐγὼ ἐργάζομαι.18Διὰ τοῦτο λοιπὸν μᾶλλον ἐζήτουν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ θανατώσωσιν αὐτόν, διότι οὐχὶ μόνον παρέβαινε τὸ σάββατον, ἀλλὰ καὶ Πατέρα ἑαυτοῦ ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον μὲ τὸν Θεὸν κάμνων ἑαυτόν. 19Ἀπεκρίθη λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν δύναται ὁ Υἱὸς νὰ πράττῃ οὐδὲν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἐὰν δὲν βλέπῃ τὸν Πατέρα πράττοντα τοῦτο· ἐπειδή ὅσα ἐκεῖνος πράττει, ταῦτα καὶ ὁ Υἱὸς πράττει ὁμοίως.20Διότι ὁ Πατήρ ἀγαπᾷ τὸν Υἱὸν καὶ δεικνύει εἰς αὐτὸν πάντα ὅσα αὐτὸς πράττει, καὶ μεγαλήτερα τούτων ἔργα θέλει δείξει εἰς αὐτόν, διὰ νὰ θαυμάζητε σεῖς. 21Ἐπειδή καθὼς ὁ Πατήρ ἐγείρει τοὺς νεκροὺς καὶ ζωοποιεῖ, οὕτω καὶ ὁ Υἱὸς οὕστινας θέλει ζωοποιεῖ.22 Ἐπειδή οὐδὲ κρίνει ὁ Πατήρ οὐδένα, ἀλλ᾿ εἰς τὸν Υἱὸν ἔδωκε πᾶσαν τὴν κρίσιν,23 διὰ νὰ τιμῶσι πάντες τὸν Υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν Πατέρα. Ὁ μή τιμῶν τὸν Υἱὸν δὲν τιμᾷ τὸν Πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν. 24 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι ὁ ἀκούων τὸν λόγον μου καὶ πιστεύων εἰς τὸν πέμψαντά με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν δὲν ἔρχεται, ἀλλὰ μετέβη ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.25 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ ἤδη εἶναι, ὅτε οἱ νεκροὶ θέλουσιν ἀκούσει τὴν φωνήν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες θέλουσι ζήσει.26 Διότι καθὼς ὁ Πατήρ ἔχει ζωήν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ εἰς τὸν Υἱὸν νὰ ἔχῃ ζωήν ἐν ἑαυτῷ· 27 καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν εἰς αὐτὸν νὰ κάμνῃ καὶ κρίσιν, διότι εἶναι Υἱὸς ἀνθρώπου.