Καρδιές που δεν φέρνουν καρπό

1 Ἐν ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς οἰκίας ἐκάθητο πλησίον τῆς θαλάσσης·2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ἐκάθητο, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἵστατο ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν. 3 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς πολλὰ διὰ παραβολῶν, λέγων· Ἰδού, ἐξῆλθεν ὁ σπείρων διὰ νὰ σπείρῃ.4 Καὶ ἐνῷ ἔσπειρεν, ἄλλα μὲν ἔπεσον παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγον αὐτά·5 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου δὲν εἶχον γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἀνεφύησαν, ἐπειδή δὲν εἶχον βάθος γῆς,6 καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθησαν καὶ ἐπειδή δὲν εἶχον ῥίζαν ἐξηράνθησαν·7 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·8 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἔδιδον καρπὸν τὸ μὲν ἑκατόν, τὸ δὲ ἑξήκοντα, τὸ δὲ τριάκοντα.9 Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ. 10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταί, εἶπον πρὸς αὐτόν· Διὰ τί λαλεῖς πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν;11 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Διότι εἰς ἐσᾶς ἐδόθη νὰ γνωρίσητε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς ἐκείνους ὅμως δὲν ἐδόθη.12 Διότι ὅστις ἔχει, ἔτι θέλει δοθῆ εἰς αὐτὸν καὶ θέλει περισσευθῆ· ὅστις ὅμως δὲν ἔχει, καὶ ὅ, τι ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ. 13 Διὰ τοῦτο λαλῶ πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν, διότι βλέποντες δὲν βλέπουσι καὶ ἀκούοντες δὲν ἀκούουσιν οὐδὲ νοοῦσι. 14 Καὶ ἐκπληροῦται ἐπ᾿ αὐτῶν ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· Μὲ τὴν ἀκοήν θέλετε ἀκούσει καὶ δὲν θέλετε ἐννοήσει, καὶ βλέποντες θέλετε ἰδεῖ καὶ δὲν θέλετε καταλάβει·15 διότι ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ μὲ τὰ ὦτα βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν ἔκλεισαν μήποτε ἴδωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἀκούσωσι μὲ τὰ ὦτα καὶ νοήσωσι μὲ τὴν καρδίαν καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰατρεύσω αὐτούς. 16 Ὑμῶν δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ εἶναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτά σας, διότι ἀκούουσιν.17 Ἐπειδή ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν νὰ ἴδωσιν ὅσα βλέπετε, καὶ δὲν εἶδον, καὶ νὰ ἀκούσωσιν ὅσα ἀκούετε, καὶ δὲν ἤκουσαν. 18 Σεῖς λοιπὸν ἀκούσατε τὴν παραβολήν τοῦ σπείροντος.19 Παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μή νοοῦντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτος εἶναι ὁ σπαρθεὶς παρὰ τὴν ὁδόν.20 Ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς δεχόμενος αὐτόν·21 δὲν ἔχει ὅμως ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλ᾿ εἶναι πρόσκαιρος, ὅταν δὲ γείνῃ θλῖψις ἤ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 Ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον, ἔπειτα ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ γίνεται ἄκαρπος.23 Ὁ δὲ σπαρθεὶς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ νοῶν· ὅστις καὶ καρποφορεῖ καὶ κάμνει ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.