Καιρός μετανοίας είναι

1 Δευτέραν ἤδη ταύτην τὴν ἐπιστολήν σᾶς γράφω, ἀγαπητοί, μὲ τὰς ὁποίας διεγείρω δι᾿ ὑπενθυμίσεως τὴν εἰλικρινῆ σας διάνοιαν,2 διὰ νὰ ἐνθυμηθῆτε τοὺς λόγους τοὺς προλαληθέντας ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τὴν παραγγελίαν ἡμῶν τῶν ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος·3 τοῦτο πρῶτον γνωρίζοντες, ὅτι θέλουσιν ἐλθεῖ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμπαῖκται, περιπατοῦντες κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας4 καὶ λέγοντες· Ποῦ εἶναι ἡ ὑπόσχεσις τῆς παρουσίας αὐτοῦ; διότι ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, τὰ πάντα διαμένουσιν οὕτως ἀπ᾿ ἀρχῆς τῆς κτίσεως.5 Διότι ἐκουσίως ἀγνοοῦσι τοῦτο, ὅτι μὲ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ οἱ οὐρανοὶ ἔγειναν ἔκπαλαι καὶ ἡ γῆ συνεστῶσα ἐξ ὕδατος καὶ δι᾿ ὕδατος,6 διὰ τῶν ὁποίων ὁ τότε κόσμος ἀπωλέσθη κατακλυσθεὶς ὑπὸ τοῦ ὕδατος·7 οἱ δὲ σημερινοὶ οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ διὰ τοῦ αὐτοῦ λόγου εἶναι ἀποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διὰ τὸ πῦρ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως καὶ τῆς ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων. 8 Ἕν δὲ τοῦτο ἄς μή σᾶς λανθάνῃ, ἀγαπητοί, ὅτι παρὰ Κυρίῳ μία ἡμέρα εἶναι ὡς χίλια ἔτη καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία.9 Δὲν βραδύνει ὁ Κύριος τὴν ὑπόσχεσιν αὑτοῦ, ὡς τινὲς λογίζονται τοῦτο βραδύτητα, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μή θέλων νὰ ἀπολεσθῶσι τινες, ἀλλὰ πάντες νὰ ἔλθωσιν εἰς μετάνοιαν. 10 Θέλει δὲ ἐλθεῖ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, καθ᾿ ἥν οἱ οὐρανοί θέλουσι παρέλθει μὲ συριγμόν, τὰ στοιχεῖα δὲ πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθῆ, καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα θέλουσι κατακαῆ.