Διακονία όχι για εξουσία αλλά για καταρτισμό αγίων

9 ἐξεύρει ὁ Κύριος νὰ ἐλευθερόνῃ ἐκ τοῦ πειρασμοῦ τοὺς εὐσεβεῖς, τοὺς δὲ ἀδίκους νὰ φυλάττῃ εἰς τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, διὰ νὰ κολάζωνται, 10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω τῆς σαρκὸς ἀκολουθοῦντας μὲ ἐπιθυμίαν ἀκαθαρσίας καὶ καταφρονοῦντας τὴν ἐξουσίαν. Εἶναι τολμηταί, αὐθάδεις, δὲν τρέμουσι βλασφημοῦντες τὰ ἀξιώματα,11 ἐνῷ οἱ ἄγγελοι, μεγαλήτεροι ὄντες εἰς ἰσχὺν καὶ δύναμιν, δὲν φέρουσι κατ᾿ αὐτῶν βλάσφημον κρίσιν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.12 Οὗτοι ὅμως, ὡς ἄλογα φυσικὰ ζῶα γεγεννημένα διὰ ἅλωσιν καὶ φθοράν, βλασφημοῦσι περὶ πραγμάτων τὰ ὁποῖα ἀγνοοῦσι, καὶ θέλουσι καταφθαρῆ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὑτῶν διαφθορᾷ,13 καὶ θέλουσι λάβει τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας αὑτῶν· στοχάζονται ἠδονήν τὴν καθημερινήν τρυφήν, εἶναι σπίλοι καὶ μῶμοι, ἐντρυφῶσιν ἐν ταῖς ἀπάταις αὑτῶν, συμποσιάζουσι μὲ σᾶς,14 ἔχουσιν ὀφθαλμοὺς μεστοὺς μοιχείας καὶ μή παυομένους ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δελεάζουσι ψυχὰς ἀστηρίκτους, ἔχουσι τὴν καρδίαν γεγυμνασμένην εἰς πλεονεξίας, εἶναι τέκνα κατάρας·15 ἀφήσαντες τὴν εὐθεῖαν ὁδόν, ἐπλανήθησαν καὶ ἠκολούθησαν τὴν ὁδὸν τοῦ Βαλαὰμ υἱοῦ τοῦ Βοσόρ, ὅστις ἠγάπησε τὸν μισθὸν τῆς ἀδικίας,16 ἠλέγχθη ὅμως διὰ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ παρανομίαν, ἄφωνον ὑποζύγιον μὲ φωνήν ἀνθρώπου λαλῆσαν ἠμπόδισε τὴν παραφροσύνην τοῦ προφήτου. 17 Οὗτοι εἶναι πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ ἀνεμοστροβίλου ἐλαυνόμεναι, διὰ τοὺς ὁποίους τὸ ζοφερὸν σκότος φυλάττεται εἰς τὸν αἰῶνα.18 Διότι λαλοῦντες ὑπερήφανα λόγια ματαιότητος, δελεάζουσι μὲ τὰς ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, μὲ τὰς ἀσελγείας ἐκείνους οἵτινες τωόντι ἀπέφυγον τοὺς ἐν πλάνῃ ζῶντας,19 ἐπαγγελλόμενοι εἰς αὐτοὺς ἐλευθερίαν, ἐνῷ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορᾶς· διότι ἀπὸ ὅντινα νικᾶταί τις, τούτου καὶ δοῦλος γίνεται.20 Ἐπειδή ἐὰν ἀφοῦ ἀπέφυγον τὰ μολύσματα τοῦ κόσμου διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐνεπλέχθησαν πάλιν εἰς ταῦτα καὶ νικῶνται, ἔγειναν εἰς αὐτοὺς τὰ ἔσχατα χειρότερα τῶν πρώτων.21 Ἐπειδή καλήτερον ἦτο εἰς αὐτοὺς νὰ μή γνωρίσωσι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης, παρὰ ἀφοῦ ἐγνώρισαν νὰ ἐπιστρέψωσιν ἐκ τῆς παραδοθείσης εἰς αὐτοὺς ἁγίας ἐντολῆς. 22 Συνέβη δὲ εἰς αὐτοὺς τὸ τῆς ἀληθινῆς παροιμίας, Ὁ κύων ἐπέστρεψεν εἰς τὸ ἴδιον αὑτοῦ ἐξέρασμα, καί, Ὁ χοῖρος λουσθεὶς ἐπέστρεψεν εἰς τὸ κύλισμα τοῦ βορβόρου.