Κυριακάτικο Β' Μέρος - Οι συνετοί θέλουσιν νοήσει

1 Ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τοῦ Δαρείου, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀσσουήρου, ἐκ τοῦ σπέρματος τῶν Μήδων, ὅστις ἐβασίλευσεν ἐπὶ τὸ βασίλειον τῶν Χαλδαίων,2 ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ, ἐγὼ ὁ Δανιήλ ἐνόησα ἐν τοῖς βιβλίοις τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐτῶν, περὶ τῶν ὁποίων ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔγεινε πρὸς Ἱερεμίαν τὸν προφήτην, ὅτι ἤθελον συμπληρωθῆ ἑβδομήκοντα ἔτη εἰς τὰς ἐρημώσεις τῆς Ἱερουσαλήμ.3 Καὶ ἔστρεψα τὸ πρόσωπόν μου πρὸς Κύριον τὸν Θεόν, διὰ νὰ κάμω προσευχήν καὶ δεήσεις ἐν νηστείᾳ καὶ σάκκῳ καὶ σποδῷ· 4 καὶ ἐδεήθην πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν μου καὶ ἐξωμολογήθην καὶ εἶπον, Ὦ Κύριε, ὁ μέγας καὶ φοβερὸς Θεός, ὁ φυλάττων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος πρὸς τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ τηροῦντας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ·5 ἡμαρτήσαμεν καὶ ἠνομήσαμεν καὶ ἠσεβήσαμεν καὶ ἀπεστατήσαμεν καὶ ἐξεκλίναμεν ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου καὶ ἀπὸ τῶν κρίσεών σου.6 Καὶ δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τοὺς δούλους σου τοὺς προφήτας, οἵτινες ἐλάλουν ἐν τῷ ὀνόματί σου πρὸς τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν, καὶ πρὸς πάντα τὸν λαὸν τῆς γῆς.7 Εἰς σέ, Κύριε, εἶναι ἡ δικαιοσύνη, εἰς ἡμᾶς δὲ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου, ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, εἰς τοὺς ἄνδρας τοῦ Ἰούδα καὶ εἰς τοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ εἰς πάντα τὸν Ἰσραήλ, τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, κατὰ πάντας τοὺς τόπους ὅπου ἐδίωξας αὐτούς, διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν, τὴν ὁποίαν παρέβησαν εἰς σέ.8 Κύριε, εἰς ἡμᾶς εἶναι ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου, εἰς τοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, τοὺς ἄρχοντας ἡμῶν καὶ εἰς τοὺς πατέρας ἡμῶν, οἵτινες ἡμαρτήσαμεν εἰς σέ.9 Εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν εἶναι οἱ οἰκτιρμοὶ καὶ αἱ ἀφέσεις· διότι ἀπεστατήσαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ,10 καὶ δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, νὰ περιπατῶμεν ἐν τοῖς νόμοις αὐτοῦ, τοὺς ὁποίους ἔθεσεν ἐνώπιον ἡμῶν διὰ τῶν δούλων αὑτοῦ τῶν προφητῶν.11 Καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ παρέβη τὸν νόμον σου καὶ ἐξέκλινε διὰ νὰ μή ὑπακούῃ εἰς τὴν φωνήν σου· διὰ τοῦτο ἐξεχύθη ἐφ᾿ ἡμᾶς ἡ κατάρα καὶ ὁ ὅρκος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ τοῦ Μωϋσέως, δούλου τοῦ Θεοῦ· διότι ἡμαρτήσαμεν εἰς αὐτόν.12 Καὶ ἐβεβαίωσε τοὺς λόγους αὑτοῦ, τοὺς ὁποίους ἐλάλησεν ἐναντίον ἡμῶν καὶ ἐναντίον τῶν κριτῶν ἡμῶν, οἵτινες μᾶς ἔκρινον, φέρων ἐφ᾿ ἡμᾶς κακὸν μέγα· διότι δὲν ἔγεινεν ὑποκάτω παντὸς τοῦ οὐρανοῦ, ὡς ἔγεινεν ἐν Ἱερουσαλήμ.13 Ὡς εἶναι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως, ἅπαν τὸ κακὸν τοῦτο ἦλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς· πλήν δὲν ἐδεήθημεν ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, διὰ νὰ ἐπιστρέψωμεν ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν καὶ νὰ προσέξωμεν εἰς τὴν ἀλήθειάν σου·14 διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἐγρηγόρησεν ἐπὶ τὸ κακὸν καὶ ἔφερεν αὐτὸ ἐφ᾿ ἡμᾶς· διότι δίκαιος εἶναι Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὑτοῦ, ὅσα πράττει· ἐπειδή ἡμεῖς δὲν ὑπηκούσαμεν εἰς τὴν φωνήν αὐτοῦ. 15 Καὶ τώρα, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἐξήγαγες τὸν λαὸν σου ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἔκαμες εἰς σεαυτὸν ὄνομα, ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἡμαρτήσαμεν, ἠσεβήσαμεν.16 Κύριε, κατὰ πάσας τὰς δικαιοσύνας σου ἄς ἀποστραφῇ, δέομαι, ὁ θυμὸς σου καὶ ἡ ὀργή σου ἀπὸ τῆς πόλεώς σου Ἱερουσαλήμ, τοῦ ὄρους τοῦ ἁγίου σου· διότι διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ διὰ τὰς ἀνομίας τῶν πατέρων ἡμῶν ἡ Ἱερουσαλήμ καὶ ὁ λαὸς σου κατεστάθημεν ὄνειδος εἰς πάντας τοὺς πέριξ ἡμῶν.17 Τώρα λοιπὸν εἰσάκουσον, Θεὲ ἡμῶν, τὴν προσευχήν τοῦ δούλου σου καὶ τὰς δεήσεις αὐτοῦ, καὶ ἐπίλαμψον τὸ πρόσωπόν σου, ἕνεκεν τοῦ Κυρίου, ἐπὶ τὸ ἠρημωμένον ἁγιαστήριόν σου.18 Κλῖνον, Θεὲ μου, τὸ τίον σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδὲ τὰς ἐρημώσεις ἡμῶν καὶ τὴν πόλιν, ἐπὶ τὴν ὁποίαν ἐκλήθη τὸ ὄνομά σου· διότι ἡμεῖς δὲν προσφέρομεν τὰς ἱκεσίας ἡμῶν ἐνώπιόν σου διὰ τὰς δικαιοσύνας ἡμῶν, ἀλλὰ διὰ τοὺς πολλοὺς οἰκτιρμοὺς σου.19 Κύριε, εἰσάκουσον· Κύριε, συγχώρησον· Κύριε, ἀκροάσθητι καὶ κάμε· μή χρονίσῃς, ἕνεκέν σου, Θεὲ μου· διότι τὸ ὄνομά σου ἐκλήθη ἐπὶ τὴν πόλιν σου καὶ ἐπὶ τὸν λαὸν σου.