Ο Κύριος δεν επηρεάζεται από κανέναν

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·2 καὶ ἰδού, ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ζακχαῖος, ὅστις ἦτο ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦτο πλούσιος,3 καὶ ἐζήτει νὰ ἴδῃ τὸν Ἰησοῦν τίς εἶναι, καὶ δὲν ἠδύνατο διὰ τὸν ὄχλον, διότι ἦτο μικρὸς τὸ ἀνάστημα.4 καὶ δραμὼν ἐμπρὸς ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν διὰ νὰ ἴδῃ αὐτόν· ἐπειδή δι᾿ ἐκείνης τῆς ὁδοῦ ἔμελλε νὰ περάσῃ.5 Καὶ ὡς ἦλθεν εἰς τὸν τόπον ὁ Ἰησοῦς, ἀναβλέψας εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, κατάβα ταχέως· διότι σήμερον πρέπει νὰ μείνω ἐν τῷ οἴκῳ σου. 6 Καὶ κατέβη ταχέως καὶ ὑπεδέχθη αὐτὸν μετὰ χαρᾶς.7 Καὶ ἰδόντες ἅπαντες ἐγόγγυζον, λέγοντες ὅτι εἰς ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον εἰσῆλθε νὰ καταλύσῃ.8 Σταθεὶς δὲ ὁ Ζακχαῖος, εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· Ἰδού, τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ ἐὰν ἐσυκοφάντησά τινα εἴς τι, ἀποδίδω τετραπλοῦν.9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι, Σήμερον ἔγεινε σωτηρία εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς τοῦ Ἀβραὰμ εἶναι.10 Διότι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ ζητήσῃ καὶ νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός. 11 Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ἤκουον ταῦτα, προσθέσας εἶπε παραβολήν, διότι ἦτο πλησίον τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ αὐτοὶ ἐνόμιζον ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔμελλεν εὐθὺς νὰ φανῇ·12 εἶπε λοιπόν· Ἄνθρωπός τις εὐγενής ὑπῆγεν εἰς χώραν μακρὰν διὰ νὰ λάβῃ εἰς ἑαυτὸν βασιλείαν καὶ νὰ ὑποστρέψῃ.13 Καὶ καλέσας δέκα δούλους ἑαυτοῦ, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς δέκα μνᾶς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Πραγματευθῆτε ἑωσοῦ ἔλθω.14 Οἱ συμπολῖται αὐτοῦ ὅμως ἐμίσουν αὐτὸν καὶ ἀπέστειλαν κατόπιν αὐτοῦ πρέσβεις, λέγοντες· Δὲν θέλομεν τοῦτον νὰ βασιλεύσῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς.15 Καὶ ἀφοῦ ὑπέστρεψε λαβὼν τὴν βασιλείαν, εἶπε νὰ προσκληθῶσι πρὸς αὐτὸν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, εἰς τοὺς ὁποίους ἔδωκε τὸ ἀργύριον, διὰ νὰ μάθῃ τί ἐκέρδησεν ἕκαστος.16 Καὶ ἦλθεν ὁ πρῶτος, λέγων· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἐκέρδησε δέκα μνᾶς.17 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Εὖγε, ἀγαθὲ δοῦλε· ἐπειδή εἰς τὸ ἐλάχιστον ἐφάνης πιστός, ἔχε ἐξουσίαν ἐπάνω δέκα πόλεων.18 Καὶ ἦλθεν ὁ δεύτερος, λέγων· Κύριε, ἡ μνᾶ σου ἔκαμε πέντε μνᾶς.19 Εἶπε δὲ καὶ πρὸς τοῦτον· Καὶ σὺ γενοῦ ἐξουσιαστής ἐπάνω πέντε πόλεων.20 Ἦλθε καὶ ἄλλος, λέγων· Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου, τὴν ὁποίαν εἶχον πεφυλαγμένην ἐν μανδηλίῳ.21 Διότι σὲ ἐφοβούμην, ἐπειδή εἶσαι ἄνθρωπος αὐστηρός· λαμβάνεις ὅ, τι δὲν κατέβαλες, καὶ θερίζεις ὅ, τι δὲν ἔσπειρας.22 Καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ἐκ τοῦ στόματός σου θέλω σε κρίνει, πονηρὲ δοῦλε· ἤξευρες ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος αὐστηρός, λαμβάνων ὅ, τι δὲν κατέβαλον, καὶ θερίζων ὅ, τι δὲν ἔσπειρα·23 διὰ τί λοιπὸν δὲν ἔδωκας τὸ ἀργύριόν μου εἰς τὴν τράπεζαν, ὥστε ἐγὼ ἐλθὼν ἤθελον συνάξει αὐτὸ μετὰ τοῦ τόκου; 24 Καὶ εἶπε πρὸς τοὺς παρεστῶτας· Ἀφαιρέσατε ἀπ᾿ αὐτοῦ τὴν μνᾶν καὶ δότε εἰς τὸν ἔχοντα τὰς δέκα μνᾶς.25 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἔχει δέκα μνᾶς.26 Διότι σᾶς λέγω ὅτι εἰς πάντα τὸν ἔχοντα θέλει δοθῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ μή ἔχοντος καὶ ὅ, τι ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ. 27 Πλήν τοὺς ἐχθροὺς μου ἐκείνους, οἵτινες δὲν μὲ ἠθέλησαν νὰ βασιλεύσω ἐπ᾿ αὐτούς, φέρετε ἐδὼ καὶ κατασφάξατε ἔμπροσθέν μου.