Η τωρινή πορεία μας καθορίζει το πνευματικό μέλλον

1Ὅτε δὲ ἔγεινε πρωΐ, συνεβουλεύθησαν πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ Ἰησοῦ διὰ νὰ θανατώσωσιν αὐτόν·2καὶ δέσαντες αὐτόν, ἔφεραν καὶ παρέδωκαν αὐτὸν εἰς τὸν Πόντιον Πιλάτον τὸν ἡγεμόνα. 3Τότε ἰδὼν Ἰούδας ὁ παραδόσας αὐτὸν ὅτι κατεδικάσθη, μεταμεληθεὶς ἐπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια εἰς τοὺς πρεσβυτέρους,4λέγων· Ημαρτον παραδόσας αἷμα ἀθῶον. Οἱ δὲ εἶπον· Τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει.5Καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ, ἀνεχώρησε καὶ ἀπελθὼν ἐκρεμάσθη.6Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς, λαβόντες τὰ ἀργύρια, εἶπον· Δὲν εἶναι συγκεχωρημένον νὰ βάλωμεν αὐτὰ εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον, διότι εἶναι τιμή αἵματος.7Καὶ συμβουλευθέντες ἠγόρασαν μὲ αὐτὰ τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, διὰ νὰ ἐνταφιάζωνται ἐκεῖ οἱ ξένοι.8Διὰ τοῦτο νομάσθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος Ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον.9Τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου, λέγοντος· Καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμήν τοῦ ἐκτιμηθέντος, τὸν ὁποῖον ἐξετίμησαν ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ,10καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὼς μοὶ παρήγγειλεν ὁ Κύριος. 11Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐστάθη ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος· καὶ ἠρώτησεν αὐτὸν ὁ ἡγεμών, λέγων· Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ λέγεις.12Καὶ ἐνῷ ἐκατηγορεῖτο ὑπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, οὐδὲν ἀπεκρίθη.13Τότε λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Πιλάτος· Δὲν ἀκούεις πόσα σοῦ καταμαρτυροῦσι;14Καὶ δὲν ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν οὐδὲ πρὸς ἕνα λόγον, ὥστε ὁ ἡγεμών ἐθαύμαζε πολύ. 15Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν ἐσυνείθιζεν ὁ ἡγεμὼν νὰ ἀπολύῃ εἰς τὸν ὄχλον ἕνα δέσμιον, ὅντινα ἤθελον.16Καὶ εἶχον τότε δέσμιον περιβόητον λεγόμενον Βαραββᾶν.17Ἐνῷ λοιπὸν ἦσαν συνηγμένοι, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τίνα θέλετε νὰ σᾶς ἀπολύσω; τὸν Βαραββᾶν ἤ τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν;18Ἐπειδή ἤξευρεν ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν. 19Ἐνῷ δὲ ἐκάθητο ἐπὶ τοῦ βήματος, ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή αὐτοῦ, λέγουσα· Ἄπεχε τοῦ δικαίου ἐκείνου· διότι πολλὰ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν. 20Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἔπεισαν τοὺς ὄχλους νὰ ζητήσωσι τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν νὰ ἀπολέσωσι.21Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς αὐτούς· Τίνα θέλετε ἀπὸ τῶν δύο νὰ σᾶς ἀπολύσω; οἱ δὲ εἶπον· Τὸν Βαραββᾶν.22Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Πιλᾶτος· Τί λοιπὸν νὰ κάμω τὸν Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; Λέγουσι πρὸς αὐτὸν πάντες· Σταυρωθήτω.23Ὁ δὲ ἡγεμών εἶπε· Καὶ τί κακὸν ἔπραξεν; Οἱ δὲ περισσότερον ἔκραζον, λέγοντες· Σταυρωθήτω. 24Καὶ ἰδὼν ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν φελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἔνιψε τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἔμπροσθεν τοῦ ὄχλου, λέγων· Ἀθῶος εἶμαι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. 25Καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἄς ἦναι ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν.26Τότε ἀπέλυσεν εἰς αὐτοὺς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ Ἰησοῦν μαστιγώσας παρέδωκε διὰ νὰ σταυρωθῇ .