Περί νηστείας

1Ἀναβόησον δυνατά, μή φεισθῇς· ὕψωσον τὴν φωνήν σου ὡς σάλπιγγα καὶ ἀνάγγειλον πρὸς τὸν λαὸν μου τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ πρὸς τὸν οἶκον Ἰακὼβ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν.2Μὲ ζητοῦσιν ὅμως καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἐπιθυμοῦσι νὰ μανθάνωσι τὰς ὁδοὺς μου, ὡς ἔθνος τὸ ὁποῖον ἔκαμε δικαιοσύνην καὶ δὲν ἐγκατέλιπε τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ αὑτοῦ· ζητοῦσι παρ᾿ ἐμοῦ κρίσεις δικαιοσύνης· ἐπιθυμοῦσι νὰ πλησιάζωσιν εἰς τὸν Θεόν.3Διὰ τί ἐνηστεύσαμεν, λέγουσι, καὶ δὲν εἶδες; ἐταλαιπωρήσαμεν τὴν ψυχήν ἡμῶν καὶ δὲν ἐγνώρισας; Ἰδού, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς νηστείας σας εὑρίσκετε ἠδονήν καὶ καταθλίβετε πάντας τοὺς μισθωτοὺς σας. 4Ἰδού, νηστεύετε διὰ δίκας καὶ ἔριδας καὶ γρονθίζετε ἀσεβῶς· μή νηστεύετε, καθὼς τὴν σήμερον, διὰ νὰ ἀκουσθῇ ἄνωθεν ἡ φωνή σας.5Τοιαύτη εἶναι ἡ νηστεία, τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἐξέλεξα; νὰ ταλαιπωρῇ ὁ ἄνθρωπος τὴν ψυχήν αὑτοῦ μίαν ἡμέραν; νὰ κλίνῃ τὴν κεφαλήν αὑτοῦ ὡς σπάρτον καὶ νὰ ὑποστρόνῃ σάκκον καὶ στάκτην εἰς ἑαυτόν; νηστείαν θέλεις ὀνομάσει τοῦτο καὶ ἡμέραν δεκτήν εἰς τὸν Κύριον;6Ἡ νηστεία τὴν ὁποίαν ἐγὼ ἐξέλεξα, δὲν εἶναι αὕτη; τὸ νὰ λύῃς τοὺς δεσμοὺς τῆς κακίας, τὸ νὰ διαλύῃς τὰ βαρέα φορτία καὶ τὸ νὰ ἀφίνῃς ἐλευθέρους τοὺς καταδεδυναστευμένους καὶ τὸ νὰ συντρίβῃς πάντα ζυγόν;7Δὲν εἶναι τὸ νὰ διαμοιράζῃς τὸν ἄρτον σου εἰς τὸν πεινῶντα καὶ νὰ εἰσάγῃς εἰς τὴν οἰκίαν σου τοὺς ἀστέγους πτωχούς; ὅταν βλέπῃς τὸν γυμνόν, νὰ ἐνδύῃς αὐτόν, καὶ νὰ μή κρύπτῃς σεαυτὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς σου;8Τότε τὸ φῶς σου θέλει ἐκλάμψει ὡς ἡ αὐγή καὶ ἡ ὑγιεία σου ταχέως θέλει βλαστήσει· καὶ ἡ δικαιοσύνη σου θέλει προπορεύεσθαι ἔμπροσθέν σου· ἡ δόξα τοῦ Κυρίου θέλει εἶσθαι ἡ ὀπισθοφυλακή σου. 9Τότε θέλεις κράζει καὶ ὁ Κύριος θέλει ἀποκρίνεσθαι· θέλεις φωνάζει καὶ ἐκεῖνος θέλει λέγει, Ἰδού, ἐγώ. Ἐὰν ἐκβάλῃς ἐκ μέσου σου τὸν ζυγόν, τὴν ἀνάτασιν τοῦ δακτύλου καὶ τοὺς ματαίους λόγους·10καὶ ἀνοίγῃς τὴν ψυχήν σου πρὸς τὸν πεινῶντα καὶ εὐχαριστῇς τὴν τεθλιμμένην ψυχήν· τότε τὸ φῶς σου θέλει ἀνατέλλει ἐν τῷ σκότει καὶ τὸ σκότος σου θέλει εἶσθαι ὡς μεσημβρίᾳ.11Καὶ ὁ Κύριος θέλει σὲ ὁδηγεῖ πάντοτε καὶ χορταίνει τὴν ψυχήν σου ἐν ἀνομβρίαις καὶ παχύνει τὰ ὀστᾶ σου· καὶ θέλεις εἶσθαι ὡς κῆπος ποτιζόμενος καὶ ὡς πηγή ὕδατος, τῆς ὁποίας τὰ ὕδατα δὲν ἐκλείπουσι.12Καὶ οἱ ἀπὸ σοῦ θέλουσιν οἰκοδομήσει τὰς παλαιὰς ἐρημώσεις· θέλεις ἀνεγείρει τὰ θεμέλια πολλῶν γενεῶν· καὶ θέλεις ὀνομασθῆ, Ὁ ἐπιδιορθωτής τῶν χαλασμάτων, Ὁ ἀνορθωτής τῶν ὁδῶν διὰ τὸν κατοικισμόν.