Ποιά είναι η παρρησία μας

1Διότι ὁ νόμος, ἔχων σκιὰν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐχὶ αὐτήν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, δὲν δύναταί ποτε διὰ τῶν αὐτῶν θυσιῶν, τὰς ὁποίας προσφέρουσι κατ᾿ ἐνιαυτὸν πάντοτε νὰ τελειοποιήσῃ τοὺς προσερχομένους·2ἐπειδή τότε δὲν ἤθελον παύσει νὰ προσφέρωνται, διότι οἱ λατρευταὶ ἅπαξ καθαρισθέντες, δὲν ἤθελον ἔχει πλέον οὐδεμίαν συνείδησιν ἁμαρτιῶν·3ἀλλ᾿ ἐν αὐταῖς γίνεται κατ᾿ ἐνιαυτὸν ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν·4διότι ἀδύνατον εἶναι αἷμα ταύρων καὶ τράγων νὰ ἀφαιρῇ ἁμαρτίας. 5Διὰ τοῦτο εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον, λέγει· Θυσίαν καὶ προσφορὰν δὲν ἠθέλησας, ἀλλ᾿ ἡτοίμασας εἰς ἐμὲ σῶμα· 6εἰς ὁλοκαυτώματα καὶ προσφορὰς περὶ ἁμαρτίας δὲν εὐηρεστήθης·7τότε εἶπον· Ἰδού, ἔρχομαι, ἐν τῷ τόμῳ τοῦ βιβλίου εἶναι γεγραμμένον περὶ ἐμοῦ, διὰ νὰ κάμω, ὦ Θεέ, τὸ θέλημά σου. 8Ἀφοῦ εἶπεν ἀνωτέρω ὅτι θυσίαν καὶ προσφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ προσφορὰς περὶ ἁμαρτίας δὲν ἠθέλησας οὐδὲ εὐηρεστήθης εἰς αὐτάς, αἵτινες προσφέρονται κατὰ τὸν νόμον,9τότε εἶπεν· Ἰδού, ἔρχομαι διὰ νὰ κάμω, ὦ Θεέ, τὸ θέλημά σου. Ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον, διὰ νὰ συστήσῃ τὸ δεύτερον.10Μὲ τὸ ὁποῖον θέλημα εἴμεθα ἡγιασμένοι διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἅπαξ γενομένης. 11Καὶ πᾶς μὲν ἱερεὺς ἵσταται καθ᾿ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αἵτινες ποτὲ δὲν δύνανται νὰ ἀφαιρέσωσιν ἁμαρτίας·12ἀλλ᾿ αὐτὸς ἀφοῦ προσέφερε μίαν θυσίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, ἐκάθησε διαπαντὸς ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ,13προσμένων τοῦ λοιποῦ ἑωσοῦ τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ.14Διότι μὲ μίαν προσφορὰν ἐτελειοποίησε διὰ παντὸς τοὺς ἁγιαζομένους. 15Μαρτυρεῖ δὲ εἰς ἡμᾶς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον· διότι ἀφοῦ εἶπε πρότερον, 16Αὕτη εἶναι ἡ διαθήκη, τὴν ὁποίαν θέλω κάμει πρὸς αὐτοὺς μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει ὁ Κύριος· Θέλω δώσει τοὺς νόμους μου εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ θέλω γράψει αὐτοὺς ἐπὶ τῶν διανοιῶν αὐτῶν, προσθέτει,17Καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ τὰς ἀνομίας αὐτῶν δὲν θέλω ἐνθυμεῖσθαι πλέον. 18Ὅπου δὲ εἶναι ἄφεσις τούτων, δὲν εἶναι πλέον προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας. 19Ἔχοντες λοιπόν, ἀδελφοί, παρρησίαν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὰ ἅγια διὰ τοῦ αἵματος τοῦ Ἰησοῦ,20διὰ νέας καὶ ζώσης ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν καθιέρωσεν εἰς ἡμᾶς διὰ τοῦ καταπετάσματος, τουτέστι τῆς σαρκὸς αὑτοῦ,21καὶ ἔχοντες ἱερέα μέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ,22ἄς πλησιάζωμεν μετὰ ἀληθινῆς καρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως, ἔχοντες τὰς καρδίας ἡμῶν κεκαθαρμένας ἀπὸ συνειδήσεως πονηρᾶς καὶ λελουμένοι τὸ σῶμα μὲ ὕδωρ καθαρόν·23ἄς κρατῶμεν τὴν ὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἀσάλευτον· διότι πιστὸς ὁ ὑποσχεθείς·24καὶ ἄς φροντίζωμεν περὶ ἀλλήλων, παρακινοῦντες εἰς ἀγάπην καὶ καλὰ ἔργα,25μή ἀφίνοντες τὸ νὰ συνερχώμεθα ὁμοῦ, καθὼς εἶναι συνήθεια εἴς τινας, ἀλλὰ προτρέποντες ἀλλήλους, καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσον βλέπετε πλησιάζουσαν τὴν ἡμέραν.