Καταλαβαίνεις τα μηνύματα του ουρανού;

939. Και εξελθών υπήγε κατά την συνήθειαν εις το όρος των Ελαιών• ηκολούθησαν δε αυτόν και οι μαθηταί αυτού.40Ἀφοῦ δὲ ἦλθεν εἰς τὸν τόπον, εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.41Καὶ αὐτὸς ἐχωρίσθη ἀπ᾿ αὐτῶν ὡς λίθου βολήν, καὶ γονατίσας προσηύχετο,42λέγων· Πάτερ, ἐὰν θέλῃς νὰ ἀπομακρύνῃς τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ᾿ ἐμοῦ· πλήν οὐχὶ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν ἄς γείνῃ.43Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν. 44Καὶ ἐλθὼν εἰς ἀγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, ἔγεινε δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡς θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες εἰς τὴν γῆν.45Καὶ σηκωθεὶς ἀπὸ τῆς προσευχῆς, ἦλθε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ καὶ εὗρεν αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς λύπης,46καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί κοιμᾶσθε; σηκώθητε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν. 47Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, ἤρχετο πρὸ αὐτῶν καὶ ἐπλησίασεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ φιλήσῃ αὐτόν.48Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰούδα, μὲ φίλημα παραδίδεις τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;49Ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τί ἔμελλε νὰ γείνῃ, εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, νὰ κτυπήσωμεν μὲ τὴν μάχαιραν;50Καὶ ἐκτύπησεν εἷς ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ τίον τὸ δεξιόν.51Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν· Ἀφήσατε ἕως τούτου· καὶ πιάσας τὸ τίον αὐτοῦ ἰάτρευσεν αὐτόν. 52Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς ἐλθόντας ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους. Ὡς ἐπὶ ληστήν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων; 53καθ᾿ ἡμέραν ἤμην μεθ᾿ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ δὲν ἡπλώσατε τὰς χεῖρας ἐπ᾿ ἐμέ. Ἀλλ᾿ αὕτη εἶναι ἡ ὥρα σας καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους. 54Συλλαβόντες δὲ αὐτόν, ἔφεραν καὶ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως. Ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει μακρόθεν.55Ἀφοῦ δὲ ἀνάψαντες πῦρ ἐν τῷ μέσω τῆς αὐλῆς συνεκάθησαν, ἐκάθητο ὁ Πέτρος ἐν μέσῳ αὐτῶν.56Ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν μία τις δούλη καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ ἐνατενίσασα εἰς αὐτόν, εἶπε· Καὶ οὗτος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ.57Ὁ δὲ ἠρνήθη, λέγων· Γύναι, δὲν γνωρίζω αὐτόν.58Καὶ μετ᾿ ὀλίγον ἄλλος τις ἰδὼν αὐτόν, εἶπε· Καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶσαι. Ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· Ἄνθρωπε, δὲν εἶμαι.59Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασεν ὡς μία ὥρα, ἄλλος τις διϊσχυρίζετο, λέγων· Ἐπ᾿ ἀληθείας καὶ οὗτος μετ᾿ αὐτοῦ ἦτο· διότι Γαλιλαῖος εἶναι.60Εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· Ἄνθρωπε, δὲν ἐξεύρω τί λέγεις. Καὶ παρευθύς, ἐνῷ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἐφώναξεν ὁ ἀλέκτωρ.61Καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψεν εἰς τὸν Πέτρον, καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Πέτρος τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅτι εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι πρὶν φωνάξῃ ὁ ἀλέκτωρ, θέλεις μὲ ἀπαρνηθῇ τρίς.62Καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς.