Η μερά παρθένος στην επταετία του Αντιχρίστου

1 Καὶ σημεῖον μέγα ἐφάνη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνή ἐνδεδυμένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα,2 καὶ ἔγκυος οὖσα ἔκραζε κοιλοπονοῦσα καὶ βασανιζομένη διὰ νὰ γεννήσῃ.3 Καὶ ἐφάνη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδού, δράκων μέγας κόκκινος, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ διαδήματα ἑπτά,4 καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ ἔσυρε τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔρριψεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. Καὶ ὁ δράκων ἐστάθη ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης νὰ γεννήσῃ, διὰ νὰ καταφάγῃ τὸ τέκνον αὐτῆς, ὅταν γεννήσῃ.5 Καὶ ἐγέννησε παιδίον ἄρρεν, τὸ ὁποῖον μέλλει νὰ ποιμάνῃ πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ τὸ τέκνον αὐτῆς ἡρπάσθη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ.6 Καὶ ἡ γυνή ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τρέφωσιν αὐτήν ἐκεῖ ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα. 7 Καὶ ἔγεινε πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαήλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ ἐπολέμησαν κατὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,8 καὶ δὲν ὑπερίσχυσαν, οὐδὲ εὑρέθη πλέον τόπος αὐτῶν ἐν τῷ οὐρανῷ.9 Καὶ ἐρρίφθη ὁ δράκων ὁ μέγας, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐρρίφθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ ἐρρίφθησαν μετ᾿ αὐτοῦ. 10 Καὶ ἤκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν ἐν τῷ οὐρανῷ· Τώρα ἔγεινεν ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, διότι κατερρίφθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτοὺς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέραν καὶ νύκτα.11 Καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ Ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὑτῶν, καὶ δὲν ἠγάπησαν τὴν ψυχήν αὑτῶν μέχρι θανάτου.12 Διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτοῖς· οὐαὶ εἰς τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, διότι κατέβη ὁ διάβολος εἰς ἐσᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, ἐπειδή γνωρίζει ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει. 13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐρρίφθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα, ἥτις ἐγέννησε τὸν ἄρρενα.14 Καὶ ἐδόθησαν εἰς τὴν γυναῖκα δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, διὰ νὰ πετᾷ εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὑτῆς, ὅπου τρέφεται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.15 Καὶ ἔρριψεν ὁ ὄφις ὀπίσω τῆς γυναικὸς ἐκ τοῦ στόματος αὑτοῦ ὕδωρ ὡς ποταμόν, διὰ νὰ κάμῃ νὰ σύρῃ αὐτήν ὁ ποταμός.16 Καὶ ἐβοήθησεν τὴν γυναῖκα καὶ ἤνοιξεν ἡ γῇ, τὸ στόμα αὑτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμόν, τὸν ὁποῖον ἔρριψεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὑτοῦ.17 Καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων κατὰ τῆς γυναικὸς καὶ ὑπῆγε νὰ κάμῃ πόλεμον μὲ τοὺς λοιποὺς τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τοὺς φυλάττοντας τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντας τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.