Η ιστορία του Ιωνά

1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς Ἰωνᾶν τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμαθί, λέγων,2 Σηκώθητι, ὑπαγε εἰς Νινευή, τὴν πόλιν τὴν μεγάλην, καὶ κήρυξον κατ᾿ αὐτῆς· διότι ἡ ἀσέβεια αὐτῶν ἀνέβη ἐνώπιόν μου. 3 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Ἰωνᾶς διὰ νὰ φύγῃ εἰς Θαρσεὶς ἀπὸ προσώπου Κυρίου καὶ κατέβη εἰς Ἰόππην· καὶ εὕρηκε πλοῖον πορευόμενον εἰς Θαρσείς, καὶ ἔδωκε τὸν ναῦλον αὐτοῦ καὶ ἐπέβη εἰς αὐτό, διὰ νὰ ὑπάγῃ μετ᾿ αὐτῶν εἰς Θαρσεὶς ἀπὸ προσώπου Κυρίου. 4 Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος ἐξήγειρεν ἄνεμον μέγαν ἐπὶ τὴν θάλασσαν, καὶ ἔγεινε κλύδων μέγας ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ τὸ πλοῖον ἐκινδύνευε νὰ συντριφθῇ. 5 Καὶ ἐφοβήθησαν οἱ ναῦται καὶ ἀνεβόησαν ἕκαστος πρὸς τὸν θεὸν αὑτοῦ καὶ ἔκαμον ἐκβολήν τῶν ἐν τῷ πλοίῳ σκευῶν εἰς τὴν θάλασσαν, διὰ νὰ ἐλαφρωθῇ ἀπ᾿ αὐτῶν· ὁ δὲ Ἰωνᾶς κατέβη εἰς τὸ κοίλωμα τοῦ πλοίου καὶ ἐπλαγίασε καὶ ἐκοιμᾶτο βαθέως.6 Καὶ ἐπλησίασε πρὸς αὐτὸν ὁ πλοίαρχος καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί κοιμᾶσαι σύ; σηκώθητι, ἐπικαλοῦ τὸν Θεὸν σου, ἴσως ὁ Θεὸς μᾶς ἐνθυμηθῇ καὶ δὲν χαθῶμεν. 7 Καὶ εἶπον ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ, Ἔλθετε καὶ ἄς ῥίψωμεν κλήρους, διὰ νὰ γνωρίσωμεν τίνος ἕνεκεν τὸ κακὸν τοῦτο εἶναι ἐφ᾿ ἡμᾶς. Καὶ ἔρριψαν κλήρους καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ τὸν Ἰωνᾶν.8 Τότε εἶπον πρὸς αὐτόν, Εἰπὲ τώρα πρὸς ἡμᾶς, τίνος ἕνεκεν τὸ κακὸν τοῦτο ἦλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς; Τὶ εἶναι τὸ ἔργον σου; καὶ πόθεν ἔρχεσαι; τίς ὁ τόπος σου; καὶ ἐκ τίνος λαοῦ εἶσαι; 9 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἐγὼ εἶμαι Ἑβραῖος· καὶ σέβομαι Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ, ὅστις ἐποίησε τὴν θαλάσσαν καὶ τὴν ξηράν.10 Τότε ἐφοβήθησαν οἱ ἄνθρωποι φόβον μέγαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Τὶ εἶναι τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἔκαμες; διότι ἐγνώρισαν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι ἔφευγεν ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ἐπειδή εἶχεν ἀναγγείλει τοῦτο πρὸς αὐτούς.11 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Τὶ νὰ σὲ κάμωμεν, διὰ νὰ ἡσυχάσῃ ἡ θάλασσα ἀφ᾿ ἡμῶν; διότι ἡ θάλασσα ἐκλυδωνίζετο ἐπὶ τὸ μᾶλλον.12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Σηκώσατέ με καὶ ῥίψατέ με εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἡ θάλασσα θέλει ἡσυχάσει ἀφ᾿ ὑμῶν· διότι ἐγὼ γνωρίζω, ὅτι ἐξ αἰτίας ἐμοῦ ἔγεινεν ὁ μέγας οὗτος κλύδων ἐφ᾿ ὑμᾶς. 13 Οἱ ἄνθρωποι ὅμως ἐκωπηλάτουν δυνατὰ διὰ νὰ ἐπιστρέψωσι πρὸς τὴν ξηράν· ἀλλὰ δὲν ἐδύναντο, διότι ἡ θάλασσα ἐκλυδωνίζετο ἐπὶ τὸ μᾶλλον κατ᾿ αὐτῶν. 14 Ὅθεν ἀνεβόησαν πρὸς τὸν Κύριον καὶ εἶπον, Δεόμεθα, Κύριε, δεόμεθα, ἄς μή χαθῶμεν διὰ τὴν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου τούτου καὶ μή ἐπιβάλῃς ἐφ᾿ ἡμᾶς αἷμα ἀθῶον· διότι σύ, Κύριε, ἔκαμες ὡς ἤθελες. 15 Καὶ ἐσήκωσαν τὸν Ἰωνᾶν καὶ ἔρριψαν αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἡ θάλασσα ἐστάθη ἀπὸ τοῦ θυμοῦ αὑτῆς.16 Τότε οἱ ἄνθρωποι ἐφοβήθησαν τὸν Κύριον φόβον μέγαν καὶ προσέφεραν θυσίαν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἔκαμον εὐχάς.17 Καὶ διέταξε Κύριος μέγα κῆτος νὰ καταπίῃ τὸν Ἰωνᾶν. Καὶ ἦτο ὁ Ἰωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.