Μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος, όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος θέλει γίνει εις έκαστον από του Θεού.   (Α' Κορινθίους 4:5)

– Ο βασιλιάς Δαβίδ ήθελε να χτίσει έναν μεγαλοπρεπή ναό για τον Θεό του, αλλά ήταν στον γιο του Σολομώντα, και όχι σε αυτόν, στον οποίον ο Θεός εμπιστεύτηκε το έργο της εκτέλεσης αυτού του σχεδίου. Ωστόσο, η πρόθεση του Δαβίδ, κινούμενος από την αγάπη του για τον Θεό, ευχαρίστησε τον Θεό, ο οποίος του είπε: «καλώς μεν έκανες πoυ συνέλαβες στην καρδιά σoυ να κτίσεις oίκo στo όνoμά μoυ, όμως, δεν θα κτίσεις εσύ τoν oίκo· αλλά, o γιoς σoυ, που θα προέρχεται από σένα, αυτός θα κτίσει oίκo στo όνoμά μoυ.» (Α' Βασιλέων 8:18).

– Πολλούς αιώνες αργότερα, μερικές γυναίκες θέλησαν να παρευρεθούν στην ταφή του Ιησού. Ήταν όμως Σάββατο και, σύμφωνα με το νόμο, δεν έπρεπε να μετακινηθούν. Μόλις τελείωσε το Σάββατο και ξημέρωσε η Κυριακή ημέρα, πήγαν στον τάφο του Κυρίου για να αλείψουν με αρώματα το σώμα, σύμφωνα με τη συνήθεια των Ιουδαίων. Αλλά ο τάφος ήταν άδειος, ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Πολύ αργά θα λέγαμε... Ήταν λοιπόν περιττή η σκέψη και η δράση εκείνων των πολύ πιστών γυναικών; Όχι! Διότι κατάφεραν να αναγγείλουν την ανάσταση του Ιησού στους μαθητές. Έτσι, το αρχικό τους σχέδιό, το οποίο παρακινήθηκε από την αφοσίωση και την αγάπη που είχαν προς τον Κύριο, αποδείχτηκε χρήσιμο ακόμα κι αν δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί.

– Στη χριστιανική ζωή, ίσως κάποτε συμβεί ή ίσως έχει ήδη συμβεί κάτι παρόμοιο ακόμα και σε εμάς… μπορεί δηλαδή, να έχουμε τη πρόθεση να κάνουμε κάποιο έργο με αγάπη Χριστού αλλά στο τέλος να φαίνεται πως αυτό το έργο δεν κατάφερε να εκπληρώσει το σκοπό του: για παράδειγμα ένα μακρύ ταξίδι για να επισκεφτούμε έναν φίλο μας που νοσηλεύεται, μα όταν φτάνουμε στο νοσοκομείο διαπιστώνουμε πως δεν είναι πια στο δωμάτιό του. Ή μια πρόσκληση σε έναν αδερφό μας που ακυρώνεται την τελευταία στιγμή, καθώς και άλλα τέτοια πολλά παραδείγματα ..

Και μετά από αυτό καταλήγουμε να είμαστε τόσο μπερδεμένοι. Έχουμε ξοδέψει χρόνο και ενέργεια για το τίποτα; Μπορεί να κάναμε λάθος υπολογισμούς ή να πήραμε πρωτοβουλίες που δεν βγήκαν, αλλά το κίνητρο που μας ώθησε να δράσουμε έτσι δεν πήγε χαμένο για τον Κύριο, που ερευνά τις καρδιές και τις σκέψεις. Μια φαινομενικά μικρή κι ασήμαντη πράξη, έχει την αξία της για Εκείνον που εκτιμά όχι μόνο το ορατό αποτέλεσμα, αλλά και τους εσωτερικούς λόγους.  «Δεδoμένoυ ότι o Kύριoς δεν βλέπει όπως βλέπει o άνθρωπoς· επειδή, o άνθρωπoς βλέπει τo φαινόμενo, o Kύριoς όμως βλέπει την καρδιά.» (Α' Σαμουήλ 16:7).

(ΠΗΓΗ: IL MESSAGGERO CRISTIANO, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)

Για να κατεβάσετε το παραπάνω άρθρο πατήστε εδώ.